Δύο βαλέδες

Από Προλεταριακή Σημαία:

* Κάθε άλλο παρά απροσδόκητο: η σοσιαλδημοκρατία είναι η καταλληλότερη φάρα για τόσο χοντρές εργολαβίες όπως είναι οι στρατηγικές κατεδαφίσεις στην εργασία και στην ασφάλιση. Το ΠΑΣΟΚ, οδηγώντας καταπάνω στο σπίτι μας τις μπουλντόζες, με λάβαρο τη θρασεία και χυδαία ωμότητα της ευρωλησταρχίας –δεν χορταίνει να καταβροχθίζει τις σάρκες τής φτώχειας–, μας ανακοίνωσε ότι θα μας ψοφήσει ως τα βαθιά γεράματα στη δουλειά και στο καταθλιπτικό κυνήγι για τον επιούσιο. (Που είναι ζήτημα αν θα μείνει άρτος και δεν θα γίνει κάνας μεταλλαγμένος σκάρτος καταπώς επείγονται στην Κομισιόν.)

Η φαγάνα μάς τρώει επειδή, λέει ο Λοβέρδος, έχει «ιδιαιτέρως αυξηθεί» το… «προσδόκιμο» της ζωής μας. Οπότε το προσδοκητό από κάθε μισθωτό σκλάβο σπάσιμο της αλυσίδας, έστω και με τη συνταξιοδότηση του τρεις κι εξήντα και του άντε πια στα τσακίδια καθάρματα, πάει περίπατο… ίσαμε και τα θυμαράκια.

Πριν από τριάντα μέρες ο ίδιος κυβερνητικός είχε αμολήσει τη φονική τορπίλη για το ένα εκατομμύριο ανέργους που το 2010 θα παραγάγει η Ελλάδα. Τι προσδοκά από τη ζωή ένας άνεργος, πόσο μάλλον ένα εκατομμύριο άνεργοι μαζεμένοι στη γωνιά τής απόγνωσης, οι Λοβέρδοι δεν είναι τώρα σε θέση να το αντιληφθούν. Η επίγνωση θα τους έρθει λίαν συντόμως και κατακέφαλα, όχι σαν επιφοίτηση, όχι σαν ρεγάλο από τον θεϊκό ουρανό των αφεντικών προς τους πιστούς βαλέδες, αλλά από τα κάτω, από τον σακατεμένο άνθρωπο, ως γνήσια οργή λαού. Μέλλον συνταρακτικό, κάθε άλλο παρά απροσδόκητο.

* Να φταίει ότι είναι… επικεφαλής (και ευλόγως δεν γνωρίζει τι ποιούν, ας πούμε, τα ποδάρια); Ή μήπως το ότι είναι απλώς Πράσινος (οικολόγος –άλλης απόχρωσης από τον Λοβέρδο) αρκεί; Ο Κον Μπεντίτ απόρησε με την Κομισιόν που «αδρανεί και δεν βοηθάει την Ελλάδα η οποία το 4,3% του ΑΕΠ της το δίνει στην άμυνα» αφού «το πρόβλημα είναι η Κύπρος και οι σχέσεις με την Τουρκία». Και σφυροκόπησε το σόι του: «Πού είναι η πρωτοβουλία για να λυθεί το Κυπριακό ώστε να ελαφρυνθεί το ελληνικό ΑΕΠ από το βάρος αυτής της ηλίθιας και βλακώδους εμπλοκής;».

Οι συγγενείς του στην Ευρωβουλή, αιφνιδιασμένοι από την παταγώδη πρόκληση, αδράνησαν ομοίως και δεν του εξήγησαν ότι η Ελλάς υπερηφάνως ψωνίζει φρεγάτες και αεροπλάνα ευρωπαϊκά. «Από τους εταίρους της, καλέ, από εμάς αγοράζουνε, μη στεναχωριέσαι…» –δεν του το σφύριξαν οι άτιμοι, τον άφησαν τον Κον Μπεντίτ να κλαίει. (Διότι οι Ευρωπαίοι είναι έμποροι βαρβάτοι και γι' αυτό κάπως σκληροί με τα παιδιά όταν τα Χριστούγεννα έχουν περάσει.)