Από Προλεταριακή Σημαία
Μαζική και με παλμό η πρώτη απεργιακή απάντηση των εργαζομένων στο «Πρόγραμμα Σταθερότητας» και στη σαρωτική επίθεση που εξήγγειλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Τόσο η συμμετοχή στην απεργία της 10 Φλεβάρη όσο και οι απεργιακές συγκεντρώσεις απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν συναινούν στα νέα βάρη που θέλει να τους φορτώσει το κεφάλαιο αλλά είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους.
Παρά τις απανωτές δημοσκοπήσεις που ανακοινώνονται με στόχο να μας πείσουν ότι υπάρχει ευρύτερη λαϊκή συναίνεση στον ορυμαγδό των νέων μέτρων, η απεργία στις 10 του Φλεβάρη απέδειξε το ακριβώς αντίθετο.
Και, μάλιστα, με δεδομένη την καθυστερημένη αντίδραση της συνδικαλιστικής ηγεσίας, η οποία μέχρι την τελευταία στιγμή αναζητούσε (και εξακολουθεί να αναζητά) «πεδίο συνεννόησης» με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στην αστική τρομοκρατική προπαγάνδα να ξεδιπλωθεί. Και με δεδομένη επίσης την ξεδιάντροπη στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ η οποία αρνήθηκε πεισματικά τη συνδιοργάνωση της απεργίας.
Οι εργαζόμενοι απάντησαν στην πρόκληση της κυβέρνησης που επέλεξε την προηγούμενη ακριβώς ημέρα από την απεργία για να ανακοινώσει τις προθέσεις της για ασφαλιστικό, φορολογικό και εισοδηματική πολιτική! Μία κυβέρνηση που είναι βέβαιο ότι θα αποθρασυνθεί ακόμη περισσότερο τώρα που σχεδόν «καθάρισε» και με το μέτωπο των αγροτών.
Ήταν η αγανάκτηση των εργαζομένων και η μαζική τους κινητοποίηση που ανάγκασαν την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ να αποφασίσει για νέα απεργία στο Δημόσιο στις 24 Φλεβάρη, μαζί με την απεργία της ΓΣΕΕ. Και σίγουρα μέτρησε και η γενική κατακραυγή του προέδρου της ΓΣΕΕ, του Παναγόπουλου, και της παράταξής του, της ΠΑΣΚΕ, στο να πιεστεί η ΑΔΕΔΥ σε αυτήν την απόφαση. Μάλιστα, ήταν ήδη δρομολογημένο από διάφορα σωματεία του Δημοσίου το αίτημα προς την ΑΔΕΔΥ για απεργία στις 24 Φλεβάρη.
Αναμενόμενη η δυσκολία στον ιδιωτικό τομέα. Ο φόβος της απόλυσης, η καθημερινή τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς και, βέβαια, το κάλεσμα της ΓΣΕΕ για νέα απεργία στις 24 Φλεβάρη λειτούργησαν καταλυτικά. Είναι και αυτό ένα από τα ζητήματα που πρέπει να προβληματίσει όσους ανέξοδα διακηρύσσουν «το τέλος της ΓΣΕΕ», μέσα στην αδυναμία τους να κατανοήσουν ότι αυτό που μπορεί να κάνει τη διαφορά, αυτό που μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς, είναι η σύγκρουση με την πολιτική αντίληψη αυτής της ηγεσίας.
Στα θετικά και η προσπάθεια συντονισμού -σε αγωνιστική κατεύθυνση- πρωτοβάθμιων σωματείων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Προσπάθεια που, όμως, που θα πρέπει να θέσει ως στόχο την παραπέρα ενίσχυσής της από συνδικαλιστές και αγωνιστές εργαζόμενους ώστε να αποτελέσει ένα ευρύτερο εργαλείο κοινής δράσης και συμμετοχής αγωνιστικών τμημάτων των εργαζομένων.
Προφανώς και η απεργία αυτή δεν είναι αρκετή για να ανατρέψει τη δρομολογημένη κυβερνητική πολιτική. Ωστόσο, η επιτυχία της δείχνει ότι οι διαθέσεις για τη συγκρότηση μετώπου εργαζομένων για την ανατροπή του «Προγράμματος Σταθερότητας» και των νέων μέτρων υπάρχουν. Και στις 24 Φλεβάρη θα εκφραστούν ξανά και πιο μαζικά.
Καθήκον των αγωνιστικών δυνάμεων στο εργατικό κίνημα είναι να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις ώστε οι διαθέσεις αυτές να συγκροτηθούν πολιτικά και ιδεολογικά. Να πιέσουν πραγματικά το σύστημα. Να γίνουν αποτελεσματικές. Να μπορέσουν να ξεπεράσουν τις «τρικλοποδιές» που θα βάλουν τόσο η κυβέρνηση όσο και η συνδικαλιστική ηγεσία.
Και δεν αρκούν οι βερμπαλισμοί και τα μεγάλα λόγια. Δεν αρκεί να βαφτίζεις μία -αναμφισβήτητα σημαντική- απεργία ως «απεργία-σταθμό» ή διάφορα άλλα ηχηρά (και λαθεμένα πολιτικά), ελπίζοντας στο να εμπνεύσεις τις εργαζόμενες μάζες. Αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη οι μάζες είναι να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους. Να πειστούν ότι μπορούν να ανατρέψουν αυτήν την πολιτική. Να πειστούν ότι έχουν συμφέρον να την ανατρέψουν. Να πειστούν ότι η υποταγή δεν είναι διέξοδος.
Και για να γίνουν αυτά χρειάζεται ουσιαστική αντιπαράθεση με την αστική ιδεολογική και πολιτική προπαγάνδα. Χρειάζεται η πλατιά συμμετοχή των εργαζομένων, κόντρα στη λογική της ανάθεσης και των «πεφωτισμένων» εκπροσώπων. Είναι αυτή που θα δυναμώσει και θα θωρακίσει το εργατικό κίνημα. Είναι αυτή που θα βάλει τις βάσεις για την αλλαγή των συσχετισμών.
Και σε αυτό μπορούν και πρέπει να συμβάλουν όλοι οι αριστεροί, προοδευτικοί αγωνιστές. Και κυρίως οι κομμουνιστές. Με τη μεγαλύτερη δραστηριοποίησή τους. Παίρνοντας πρωτοβουλίες στα σωματεία τους και στους χώρους δουλειάς τους. Προωθώντας την πλατιά κοινή δράση για την ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης.
Και η απεργία στις 24 Φλεβάρη είναι μια καλή ευκαιρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου