Με μια εντυπωσιακή ορμή, κινούμενοι από την αγανάκτηση αλλά και από την αγωνία για το αβέβαιο μέλλον, χιλιάδες εργαζόμενοι με προγράμματα stage βγήκαν τις προηγούμενες εβδομάδες στους δρόμους διεκδικώντας το αυτονόητο: μόνιμη και σταθερή δουλειά, με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
Η κοροϊδία των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που για χρόνια είχαν σε ομηρία τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους με stage, και η ανακοίνωση από τη νεόκοπη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ της απόλυσης των εργαζομένων αυτών, δεν έμειναν αναπάντητες: οι εργαζόμενοι με stage ξεκίνησαν να οργανώνουν την πάλη τους και να συντονίζουν τη δράση τους. Η μαζική πανελλαδική απεργία της Πέμπτης 5 Νοέμβρη και η μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας ήταν το πρώτο βήμα σε έναν αγώνα που πρέπει να έχει συνέχεια. Γιατί η μόνη πραγματική πίεση, η μόνη διέξοδος για τους εργαζόμενους είναι ο μαζικός αγώνας, η μαζική συλλογική διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Το γνωρίζει πολύ καλά αυτό η κυβέρνηση και γι’ αυτό κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να κάμψει τον αγώνα και το ηθικό των εργαζομένων με stage. Προσπαθεί να τους ενοχοποιήσει στα μάτια των υπόλοιπων εργαζομένων, παρουσιάζοντάς τους ως τα ρουσφέτια των κυβερνήσεων της ΝΔ που τώρα θέλουν να «βολευτούν». Προσπαθεί να τους διασπάσει, τάζοντας μοριοδότηση σε κάποιους από αυτούς. Είναι η τακτική που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις του κεφάλαιου, είτε ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ, όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούν μαζικά. Την ίδια τακτική ακολούθησαν και με τους τραπεζοϋπάλληλους οι οποίοι παρουσιάζονταν ως ρετιρέ, με τους δασκάλους, με τους εργαζόμενους στους Δήμους και πρόσφατα με τους λιμενεργάτες του Πειραιά.
Αυτή η τακτική δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Το δικαίωμα στη δουλειά είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των εργαζομένων και όχι προνόμιο, και ο αγώνας για το δικαίωμα αυτό είναι ένας αγώνας δίκαιος που οφείλουν να τον δώσουν από κοινού όλοι οι εργαζόμενοι. Καμιά προσπάθεια ενοχοποίησης δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Γιατί οι πραγματικοί ένοχοι, οι μόνοι ένοχοι, είναι το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Αυτοί που καλλιεργούν την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους, προκειμένου να υποτάξουν τους εργαζόμενους και να τους εκμεταλλεύονται ανενόχλητοι, κατά πώς τους βολεύει. Και δίπλα σε αυτούς, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που στρέφονται ανοιχτά ενάντια σε κάθε εργατικό αγώνα που αποφασίζει να συγκρουστεί με την πολιτική που επιβάλλει το κεφάλαιο.
Καμία προσπάθεια διάσπασης δεν πρέπει να περάσει. Γιατί η δύναμη των εργαζομένων βρίσκεται στη συλλογικότητα και τη μαζική πάλη. Γιατί η λογική «εγώ θα τη βολέψω» έχει φέρει τους εργαζόμενους στη δύσκολη θέση που βρίσκονται σήμερα.
Ο αγώνας αυτός μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί και να ενισχυθεί. Πρώτα και κύρια με τη συζήτηση ανάμεσα στους ίδιους τους εργαζόμενους. Μέσα από γενικές συνελεύσεις ανά πόλη ή ανά φορέα. Γιατί όσο περνάει ο καιρός τόσο θα σκληραίνει η κυβερνητική αντιπαράθεση αλλά και οι προσπάθειες διάσπασης του κοινού αγώνα. Και ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστούν αυτά είναι μόνο η μαζική ζωντανή συμμετοχή των εργαζομένων σε όλα τα επίπεδα.
Ενάντια στις αυταπάτες περί δικαστικής «διεξόδου». Γιατί κανένας μαζικός αγώνας εργαζομένων δεν δικαιώθηκε στα δικαστήρια. Γιατί ο μόνος τρόπος να δικαιωθούν οι εργαζόμενοι είναι οι αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις.
Σε συντονισμό με τον αγώνα που δίνουν οι συμβασιούχοι του Δημοσίου. Γιατί διεκδικούν το ίδιο ακριβώς πράγμα. Γιατί και αυτοί αγωνίζονται ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα, την πολιτική της ανασφάλειας και της ανεργίας.
- ΟΧΙ ΣΤΙΣ «ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ» ΜΟΡΦΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!
- ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ!
- ΝΑ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕ STAGE!
- ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥΣ!
- ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου