Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ΕΞΩ ΑΠΟ Ε.Ε. ΚΑΙ ΝΑΤΟ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα της πολιτικής της γραμμής βρίσκεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δύο μόλις εβδομάδες μετά από τις εκλογές. Τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία της ΕΕ, με προεξάρχοντες τους γερμανούς ιμπεριαλιστές, έχουν ήδη κάνει ξεκάθαρο ότι δεν θα ανεχτούν την παραμικρή παρέκκλιση από το πακέτο των μνημονιακών δεσμεύσεων που συνυπέγραψαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Και οι πιέσεις για την πιστή εφαρμογή των δεσμεύσεων αυτών είναι ήδη μεγάλες, αγγίζοντας τα όρια του ωμού εκβιασμού.

Τα αρπακτικά της ΕΕ αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά, όπως κάνουν χωρίς σταματημό τα τελευταία χρόνια, ότι αυτή η ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία έχει φτιαχτεί μόνο και μόνο για να λεηλατεί δικαιώματα και κατακτήσεις, για να ξεζουμίζει τους λαούς της, για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφάλαιου και των μονοπωλίων. Η ΕΕ, στο όνομα της οποίας ορκίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν αποτελεί διέξοδο για τα λαϊκά προβλήματα, αλλά μία από τις βασικές αιτίες των προβλημάτων αυτών. Και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ συμβάλλει με το παραπάνω στο να ενισχυθούν τα δεσμά εξάρτησης της χώρας μας από τη λυκοσυμμαχία αυτή, να σφίξει ακόμη περισσότερο η θηλιά γύρω από το λαιμό του λαού. Και επιπλεόν αναπαράγει την αυταπάτη ότι η ΕΕ των ιμπεριαλιστών μπορεί να αλλάξει και η χώρα μας να είναι ισότιμη και ανεξάρτητη μέσα σε αυτή.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε., ΤΟ ΝΑΤΟ

ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΥΚΟΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

Πολύ σύντομα η νέα συγκυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι οι προσαρμογές που έχει ήδη κάνει και η δεξιόστροφη πορεία που έχει ήδη διανύσει προκειμένου να πάρει τα εύσημα των ιμπεριαλιστικών κέντρων, δεν είναι αρκετές. Ακόμη και αυτό το κουτσουρεμένο προεκλογικό «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» (που είχε σημάνει την άρον-άρον μετάλλαξη της ρητορείας περί «ανατροπής» σε πρόγραμμα «κοινωνικής σωτηρίας») δείχνει διατεθειμένη να το παζαρέψει. Αλλά ακόμη και η αντιμνημονιακή της ρητορεία έχει αρχίσει να αποκαλύπτει το ρηχό της περιεχόμενο. Οι εκκλήσεις για πίστωση χρόνου προς μια «νέα συμφωνία», αλλά και οι δηλώσεις Βαρουφάκη ότι το 60%-70% των μνημονιακών «μεταρρυθμίσεων» θα το ήθελε και αυτή η κυβέρνηση, δεν αποτελούν λεπτομέρειες αλλά την απόδειξη ότι ο πραγματικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αποτελέσει τον νέο υπεύθυνο διαχειριστή του συστήματος στη χώρα. Τα όποια μέτρα λαϊκής ανακούφισης πάρει αυτή η κυβέρνηση δεν μπορούν να κρύψουν αυτόν το στόχο. Στόχος που -αργά ή γρήγορα- θα την φέρει σε σύγκρουση με τα λαϊκά και εργατικά συμφέροντα.
Καμία ρήξη με τον ιμπεριαλισμό, καμία σύγκρουση με το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, καμία ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης δεν μπορεί να προκύψει από μια πολιτική που θεωρεί ότι το ζήτημα είναι η ορθολογική διαχείριση της κρίσης, από μια πολιτική που νομίζει ότι μπορεί να συμβιβάσει τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού με τα δίκια του λαού και της εργατικής τάξης. Και κυρίως από μια κυβέρνηση που θεωρεί ότι, στηριγμένη σε ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα, μπορεί να μπει σφήνα στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και να τις αξιοποιήσει προς όφελός της. Μια κυβέρνηση που επιχαίρει για τη «φιλική» τοποθέτηση Ομπάμα, ωραιοποιώντας το βρόμικο ρόλο που παίζουν τα γεράκια των ΗΠΑ στη χώρα μας και παγκόσμια, και αφήνοντας ανοιχτά ακόμη πιο επικίνδυνα σενάρια εμπλοκής της χώρας στις μυλόπετρες του ιμπεριαλισμού.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!

Η γραμμή της «σκληρής διαπραγμάτευσης» στην οποία στηρίχτηκε όλη η αντιπολιτευτική και προεκλογική επιχειρηματολογία του
ΣΥ­ΡΙΖΑ είναι πλέον φανερό ότι δεν είναι παρά γραμμή υποταγής στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Γιατί:
- Η διαπραγμάτευσή τους σημαίνει αποδοχή της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και των μηχανισμών λεηλασίας των μικρότερων χωρών, όπως το χρέος και οι δανειακές συνθήκες.
- Η διαπραγμάτευσή τους σημαίνει διαιώνιση του καθεστώτος οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής εξάρτησης της χώρας, της διάλυσης της παραγωγικής της βάσης.
- Η διαπραγμάτευσή τους σημαίνει νομιμοποίηση της αντιλαϊκής και αντεργατικής πολιτικής, της ταξικής κυριαρχίας του κεφάλαιου και των μονοπωλίων.
Ένας λαός που έδωσε σκληρές μάχες ενάντια στα μνημόνια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, ένας λαός που με τους αγώνες του ταρακούνησε το ντόπιο αστικό μπλοκ εξουσίας απαιτώντας την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, σήμερα καλείται να βάλει πλάτη σ’ ένα παζάρι χωρίς προηγούμενο, πίσω από ένα «αριστερό» και «φιλολαϊκό» προσωπείο, και με στόχο να βγάλει το ντόπιο αστικό πολιτικό σύστημα από τα αδιέξοδά του.

ΚΑΜΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΥΠΟΤΑΓΗΣ!

Ο δρόμος για το λαό δεν άλλαξε ποτέ! Ήταν και παραμένει ο δρόμος του ανυποχώρητου μαζικού αγώνα. Όχι για την επιτυχία της διαπραγμάτευσης, αλλά για την ανατροπή της πολιτικής της εξάρτησης, της φτώχειας και της ανεργίας. Οι αυταπάτες περί ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής μέσα από τις κάλπες έχουν ήδη αρχίσει και ξεθωριάζουν. Σύντομα, όλο και μεγαλύτερα κομμάτια λαού και εργαζομένων θα διαπιστώσουν πως καμιά γραμμή διαπραγμάτευσης δεν μπορεί να υποκαταστήσει τους ταξικούς αγώνες ενάντια στην κυριαρχία του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού. Καμιά διέξοδος για τα λαϊκά προβλήματα δεν πρόκειται να υπάρξει όσο ο λαός δεν συγκροτεί το δικό του μέτωπο αντίστασης και διεκδίκησης, όσο δεν οργανώνει τις δυνάμεις του για την πραγματική σύγκρουση με τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας άρχουσας τάξης, για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής.