Στο πλαίσιο αυτού του πολιτικού συστήματος, που επί της δικής του κυριαρχίας η μίζα, η αρπαχτή, η λοβιτούρα και η «λαδιά» έχουν μετατραπεί καθημερινά σχεδόν στο αλατοπίπερο του δημόσιου πολιτικού λόγου, τώρα προστίθενται και καταγγελίες για επιχείρηση εξαγοράς βουλευτών ενόψει της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας…
Κάποιοι παραφράζοντας τον Γκράμσι μιλούν για την «εποχή των τεράτων». Ο Ιταλός κομμουνιστής ηγέτης και διανοητής ήταν πολύ πιο γήινος στις διατυπώσεις του: «Η κρίση – έλεγε - συνίσταται ακριβώς στο γεγονός ότι το παλιό πεθαίνει και το καινούργιο δεν μπορεί να γεννηθεί· και σε αυτό το μεσοδιάστημα συμβαίνουν τα πιο ποικίλα παθολογικά φαινόμενα...».
Το θέμα είναι ότι αυτές οι ωδίνες κρατούν πολύ. Τούτο με τη σειρά του έχει ένα κακό και ένα καλό. Το κακό είναι ότι αυξάνεται ο κίνδυνος του μιθριδατισμού καθώς επιμηκύνεται επικίνδυνα ο χρόνος της συμβίωσής μας με την κόπρο του Αυγείου, ότι παραμένουμε επί μακρόν εγκλωβισμένοι σε ένα «σταύλο» που κάθε τρεις και λίγο ξεχειλίζει. Το καλό είναι ότι η χρονική αυτή επιμήκυνση μας έχει κάνει όλους αρκετά έμπειρους.
Υπ’ αυτή την έννοια, και με δεδομένη τη μακρά συμβίωση με ένα πολιτικό καθεστώς που έχει την απόλυτη ευθύνη για το γεγονός ότι η διαπλοκή, ο παρασιτισμός, η διαφθορά, ο εκφυλισμός και τελικά η σαπίλα, έχουν εγκατασταθεί περίπου σαν επίσημοι πολιτικοί όροι, τονίζουμε και επαναλαμβάνουμε:
Πρώτο: Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν βουλευτές που «τα πιάνουν» για να ψηφίζουν Προέδρους της Δημοκρατίας, για να ψηφίζουν νόμους, για να ρίχνουν ή για να ανεβάζουν κυβερνήσεις. Δεν ξέρουμε επίσης αν κάποιοι «τα δίνουν» για να γίνονται τέτοιες δουλειές. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι οι καταγγέλλοντες φέρουν το βάρος της απόδειξης των καταγγελιών τους και ότι οι αρμόδιες αρχές έχουν την ευθύνη και την υποχρέωση να φέρουν σε πέρας την εις βάθος, την πραγματική και όχι προσχηματική διερεύνηση των καταγγελιών.
Δεύτερο: Ξέρουμε ότι σε αυτή τη χώρα παλιά υπήρξαν «Τσιριμώκοι». Παλιά υπήρξαν «αποστάτες». Παλιά υπήρξαν «Γαρουφαλιάδες». Παλιά υπήρξαν και καταγγελίες για«συνωμοσία», για «προδοσία» και για «συνασπισμό οικονομικών συμφερόντων». Αυτά έλεγε ο κ.Μητσοτάκης ότι έριξαν την κυβέρνησή του το 1993. Εκτοτε, βέβαια, πέρασαν τα χρόνια και τώρα πια ο κ.Μητσοτάκης γίνεται αποδέκτης των φιλοφρονήσεων του κ.Σαμαρά στα γενέθλια της ΝΔ και ο κ.Σαμαράς γίνεται αποδέκτης του χειροκροτήματος του κ.Μητσοτάκη.
Τρίτο: Ξέρουμε ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που αναζητούν 180 βουλευτές για να εκλέξουν Πρόεδρο Δημοκρατίας και να παραμείνουν στην κυβέρνηση δυο ακόμα χρόνια, δεν διαθέτουν την αποδοχή ούτε του 30% του εκλογικού σώματος (αδιάψευστος μάρτυρας οι πρόσφατες ευρωεκλογές). Επομένως δεν διαθέτουν καμία λαϊκή νομιμοποίηση να χρησιμοποιήσουν το κοινοβούλιο στην κατεύθυνση που επιδιώκουν.
Τέταρτο: Ξέρουμε ότι όποτε δεν υπήρξε αντιστοίχηση της λαϊκής επιθυμίας με την ασκούμενη πολιτική, εκείνοι που θέλησαν να επιβάλλουν την διαιώνιση της αποδοκιμασμένης πολιτικής τους ενάντια στη λαϊκή θέληση, έφεραν και την κύρια ευθύνη για τις σκιές και τις ομιχλώδεις καταστάσεις στα πολιτικά πράγματα.
Πέμπτο: Υπάρχει ομίχλη όσον αφορά την αναζήτηση 180 ψήφων για την εκλογή Προέδρου; Τι να σας πούμε και εμείς… Δεν ξέρουμε. Εκείνο που ξέρουμε, πάντως, είναι ότι όταν και όποτε υπήρξε ομίχλη στην πολιτική, τότε είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι πίσω από την πολιτική ομίχλη, ενίοτε, κρυβόταν δυσώδες παρασκήνιο, «αντίτιμα», παροχές, και αντιπαροχές…
Έκτο: Ξέρουμε ότι όλο και συχνότερα εκείνο που ακούγεται στις πολιτικές συζητήσεις στα σπίτια των φτωχοποιημένων Ελλήνων όταν κάθονται γύρω από την σόμπα υγραερίου (πού λεφτά για πετρέλαιο θέρμανσης), είναι και αυτό: «Εδώ “φάτσα κάρτα” είναι που με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου -επικυρωμένες από την Προεδρία της Δημοκρατίας- στερούν μισθούς και συντάξεις, στερούν το δικαίωμα στο φαί και στη δουλειά, στερούν από τη θέρμανση μέχρι τη στέγαση, απαγορεύουν το δικαίωμα στη διεκδίκηση αποκαλώντας “δημοκρατική” εκείνη τη δημοκρατία που τα όριά της είναι τόσο στενά κατασκευασμένα ώστε να προασπίζουν την ελευθερία και τα δικαιώματα του δυνατού, του ισχυρού. Εδώ “φάτσα κάρτα” είναι που παρέχουν στους πολιτικούς δυνάστες του λαού όλες τις δυνατές ελευθερίες και όλες τις αντίστοιχες σχετικές θεσμικές πρόνοιες για την καταδυνάστευση του λαού. Στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας θα κολλούσαν;».
Τα παραπάνω να συνιστούν, άραγε, «λαϊκισμό» ή μήπως απόσταγμα λαϊκής σοφίας; Τι να σας πούμε και εμείς… Εν κατακλείδι:
α) Ζούμε στη χώρα που ο Τσουκάτος, ο «στρατηγός» του Σημίτη και του ΠΑΣΟΚ, ομολόγησε ότι υπήρξε διακίνηση πολιτικής μίζας από τα ταμεία της «Ζήμενς».
β) Ζούμε στη χώρα του Χρηματιστηρίου και των «δομημένων ομολόγων»,των «εθνικών εργολάβων» και των «κουμπάρων», των «Βατοπεδίων» και των «αναψυκτηρίων», των εξοπλιστικών και των υποβρυχίων που γέρνουν, της «λίστας Λαγκάρντ», των «οφ σόρ» εταιρειών και των πλαστών πινακίδων…
γ) Ζούμε σε μια χώρα που – μόλις πριν ένα μήνα - με πρόσχημα τον έλεγχο στα οικονομικά των κομμάτων,επιτρέπεται και επίσημα πλέον η χρηματοδότηση κομμάτων και βουλευτών από επιχειρήσεις ενώ θεσπίζονται μάλιστα και… εκπτώσεις από το φορολογητέο εισόδημα του χρηματοδότη – επιχειρηματία για να χρηματοδοτεί κόμματα και βουλευτές!Και αυτό αποκαλείται «διαφάνεια» και «χτύπημα της διαπλοκής»!
δ) Ζούμε σε μια χώρα με ένα πολιτικό σύστημα που από την εποχή με τις ράγες του τραμ μέχρι τον Κοσκωτά κι από τα «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του»μέχρι το «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» υποδύεται τον διώκτη της διαφθοράς και τον ιεροκήρυκα της κάθαρσης.
Ζούμε, δηλαδή και εν τέλει, σε μια χώρα που δεν ξέρουμε αν έχουν βάση οι καταγγελίες για χρηματισμό και εξαγορά βουλευτών. Εκείνο, όμως, που ξέρουμε είναι ότι ο βασιλιάς κυκλοφοράει στους δρόμους τσιτσίδι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου