Αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα σε συγκέντρωση στο Κερατσίνι.

 Φίλοι και Φίλες

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Και από δω από το Κερατσίνι θέλουμε να απευθυνθούμε στους εργάτες, στους άνεργους, στους αυτοαπασχολούμενους, στα νέα παιδιά και στις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας.

Αχρηστεύστε τις παγίδες που σας στήνουν τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, προσπεράστε τις τρικλοποδιές, αγνοήστε τους εκβιασμούς των κομμάτων που στηρίζουν την ΕΕ, τα μονοπώλια.

Αξιοποιήστε την πείρα σας. Το έργο το έχετε ξαναδεί.

Εκβιαστικά διλήμματα, ψεύτικες ελπίδες, υποσχέσεις και αυταπάτες για να μην εκφραστεί στην κάλπη ατόφια η καταδίκη απέναντι στην αντιλαϊκή κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Για να πάρουν λευκή επιταγή οι αυταπάτες και οι ψεύτικες ελπίδες που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τελικά να μην καταδικαστεί ο πραγματικός ένοχος η ίδια η ΕΕ, τα μονοπώλια και τα κόμματα τους.

Τι λέει ο κ. Σαμαράς;

Ότι «βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη στιγμή για την πατρίδα μας τις τελευταίες δεκαετίες», «γιατί με πολλές θυσίες ξεπεράσαμε τα πιο δύσκολα και είμαστε κοντά να κάνουμε πραγματικότητα πράγματα που όλοι θέλαμε πάντα, αλλά οι περισσότεροι τα θεωρούσαν «αδιανόητα» ως πολύ πρόσφατα»...

Ποια είναι τα πράγματα που όλοι θέλαμε πάντα;

Να ζούμε με το μισό μισθό και το φόβο της απόλυσης, να είμαστε άνεργοι χωρίς καν επίδομα, να πνιγόμαστε από τα χρέη , να μην ξέρουμε τι μας περιμένει;

Τώρα γίνονται πραγματικότητα αυτά που χρόνια απαιτούσαν τα μονοπώλια, που τώρα βρήκαν την ευκαιρία, σε περίοδο κρίσης, να τα υλοποιήσουν μονομιάς.

Να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, να απαλλαγούν από το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών να μπορούν με λυμένα χέρια να κάνουν απολύσεις, να προσλαμβάνουν άνεργους, τζάμπα εργάτες και να επιδοτούνται γι' αυτό.

Μπορούμε να δώσουμε ένα δίκιο στη ΝΔ όταν λέει ότι «η Ελλάδα δεν βρίσκεται, από καμία άποψη, εκεί που ήταν δύο χρόνια πριν». Η Ελλάδα των εργατών, των ανέργων, των μικρών επαγγελματιών, των φτωχών αγροτών, των νέων ανθρώπων που περιπλανώνται μάταια στην αγορά εργασίας, αυτή η Ελλάδα βεβαίως δεν είναι όπως ήταν πριν από δύο χρόνια.

Είναι πολύ χειρότερα και σ' αυτή την κατάσταση θα παραμείνουν αν δεν αποφασίσουν, με την πάλη τους, με τη συμμαχία τους, να τους πάρουν αμπάριζα αυτούς και το σύστημά τους.

Ποιον προσπαθεί να πείσει η ΝΔ για τις επιτυχίες της κυβέρνησης, για τις οποίες μάλιστα όλος ο υπόλοιπος κόσμος συγχαίρει την Ελλάδα;

Ποιοι δίνουν συγχαρητήρια στην κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ;

Τα επιτελεία της ΕΕ, του ΔΝΤ, αυτοί οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης που μετρούν τις επιδόσεις των καπιταλιστικών χωρών, με βασική μονάδα μέτρησης τα κέρδη των μονοπωλίων.

Ή οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις των άλλων χωρών της ΕΕ, που παίρνουν τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα ακόμα και χωρίς μνημόνια και χωρίς τρόικες.

Που τα λένε αυτά; Σε ποιον απευθύνονται;

Σε ποιον απευθύνεται η ΝΔ όταν λέει ότι «τα δύσκολα πέρασαν πια. Και τώρα έχει μόνο "προς τα πάνω"»; Ποιος αλήθεια το πιστεύει αυτό;

Το πιστεύουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, που θα πατήσουν πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων για να δουν τα κέρδη τους μόνο να εκτοξεύονται στα ύψη.

Ποιον κοροϊδεύουν όταν λένε ότι «σε λίγα χρόνια, θα βρεθούμε και πάλι στο ίδιο βιοτικό επίπεδο που είχαμε πριν από την κρίση»; Ποιον κοροϊδεύουν;

Ποιος εφοπλιστής θα γυρίσει πίσω στις καταργημένες συλλογικές συμβάσεις;

Ποιος βιομήχανος θα σταματήσει να απολύει εργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα, για να πάρει στη θέση τους μαθητευόμενους νέους τζάμπα εργάτες;

Ποιο μικρομάγαζο θα ξανανοίξει γιατί θα ‘χει πληρώσει τα χρέη του;

Ποια σύνταξη θα επανέλθει, αφού γκρεμίζουν το ασφαλιστικό σύστημα;

Γι' αυτό θέλουν και επιδιώκουν τη σταθερότητα, για να μην απειληθεί η έξοδος από την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων.

Για να μην απειληθεί η πορεία ανάκαμψης των καπιταλιστικών κερδών, που περνά μέσα από τη σταθερότητα των αντιλαϊκών μέτρων, τη σταθερότητα της φτώχειας και της ανεργίας.

Σταθερότητα της φτώχειας και της ανεργίας θα υπάρχει, όσο η χώρα μας θα μένει σταθερά δεμένη με τα δεσμά της ΕΕ, που η ΝΔ θέλει να ενισχύσει.

Το ίδιο επιδιώκει και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη διαφορά ότι παραπλανεί το λαό, ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει, να γίνει φιλολαϊκή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί για τον πρόεδρό του και μια άλλη προεδρία, αυτή της Κομισιόν, του πιο αντιδραστικού μηχανισμού της ΕΕ, συνεχίζει να παραπλανά με το γνωστό ότι η ΕΕ αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς συνεχίζει.

Κι αυτό λέει ο κ. Τσίπρας είναι το διακύβευμα των εκλογών «η οριστική απομάκρυνση της Ενωμένης Ευρώπης από τις ιδρυτικές της αξίες»!

Αλήθεια, ποιος ίδρυσε την ΕΟΚ, μετέπειτα την ΕΕ, ποιος επεξεργάστηκε τη συνθήκη του Μάαστριχτ, ποιος αποφάσισε ότι του χρειάζεται η ΟΝΕ;

Δεν ήταν τα καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης, με βασικό στόχο να διασφαλίσουν να προωθήσουν τα κέρδη των μονοπωλίων τους;

Ποιες ήταν «οι καλές προθέσεις που έγιναν κακές αποφάσεις»; Ποιες δηλαδή ήταν οι καλές προθέσεις των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, που έγιναν ύστερα κακές ;

Πάντα και παντού οι καλές προθέσεις των μονοπωλίων είναι η θωράκιση της εξουσίας τους, η διασφάλιση της κερδοφορίας τους. Και αυτές οι προθέσεις των μονοπωλίων δεν μπορούν παρά να οδηγούν σε κακές αποφάσεις, δηλαδή σε αποφάσεις που εντείνουν το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Για πέστε μας λοιπόν, ποια απόφαση της ευρωπαϊκής ένωσης δεν ήταν σε αυτή την κατεύθυνση; Τι ήταν η συνθήκη του Μάαστριχτ -αυτό το μεγαλύτερο Μνημόνιο των Μνημονίων- που ο ΣΥΝ ψήφισε;

Τι διαφορετικό ήταν η Λευκή Βίβλος, που ο ΣΥΝ έλεγε δεν είναι ούτε λευκή ούτε μαύρη;

Τι είναι αυτά που λέει ότι «το κέντρο λήψης των αποφάσεων έφυγε από τους πολίτες και τις κυβερνήσεις και μεταφέρθηκε σε τεχνοκράτες, κλειστά συμβούλια και στην κεντρική τράπεζα»;

Για ποια κέντρα λήψης αποφάσεων και για ποιες κυβερνήσεις μιλάμε μέσα στην σαπίλα του καπιταλισμού, όπου την εξουσία την έχουν οι καπιταλιστές-οι πλουτοκράτες κι αυτοί ελέγχουν και τα κέντρα λήψης αποφάσεων και τις κυβερνήσεις.

Και τέλος πάντων, να θυμίσουμε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που προσπαθεί να εμφανιστεί, με περίσσια αμετροέπεια ως συνεχιστής του ΕΑΜ, της ΕΔΑ των δεκαετιών του '50 και του '60, ότι η ΕΔΑ, αποκαλούσε την ΕΟΚ, την τότε ΕΕ δηλαδή, «λάκκο των λεόντων» και απέρριπτε τη συμμετοχή και ενσωμάτωση της Ελλάδας σε αυτή τη συμμαχία.

Η ΕΔΑ τότε ούτε καλές προθέσεις έβλεπε στα καπιταλιστικά κράτη που προχωρούσαν στην Οικονομική ενοποίηση, αλλά αντίθετα έβλεπε ότι στις ιδρυτικές διακηρύξεις της τότε ΕΟΚ, δεν μπορούν να χωρέσουν τα δικαιώματα των λαών της Ευρώπης, παρά μόνο τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Καταλαβαίνουμε βέβαια την ανησυχία του ΣΥΡΙΖΑ «να μην οδηγηθεί σε διάλυση και καταστροφή η ΕΕ απ' όσους ανεύθυνα σήμερα τη κυβερνάνε», όπως λέει.

Είναι ακριβώς η ίδια ανησυχία που έχει και η ΝΔ, γιατί και οι δύο τους συμφωνούν με τη στρατηγική της ΕΕ και μαλώνουν για το ποιος θα γίνει ο εκλεκτός αυτής της λυκοσυμμαχίας.

Φίλες και Φίλοι

Εδώ, και σε ολόκληρη την περιοχή του Πειραιά, παίζεται καλά το χαρτί της ανάπτυξης, τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από την αξιωματική αντιπολίτευση, γιατί ανεξάρτητα το μείγμα διαχείρισης που ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούν, συγκλίνουν στο ζήτημα μιας ανάπτυξης, που για μια ακόμα φορά θα βγουν κερδισμένα τα μονοπώλια και θα χάσει ο λαός.

Εδώ βρίσκεται το Λιμάνι, εδώ μπαίνουν στο τραπέζι τα σχέδια για αναβάθμιση της Ελλάδας σε διακομετακομιστικό κέντρο στην ΝΑ Ευρώπη, πύλη εισόδου εμπορευμάτων, ενέργειας και πρώτων υλών.

Εδώ βρίσκεται η Ν/Ε Ζώνη. Εδώ συγκρούονται μεγάλα συμφέροντα που διεκδικούν μερίδιο κερδών απ' αυτή την ανάπτυξη. Γι' αυτό θέλουν το πεδίο ελεύθερο.

Γι' αυτό, αφού έριξαν όλη τη βρωμιά και την προβοκάτσια ότι δήθεν «φταίνε τα συνδικάτα και τα ψηλά μεροκάματα που δεν έχουμε δουλειά», μετά πήγαν να φτιάξουν άλλα συνδικάτα διασπαστικά, για να ρίξουν τα μεροκάματα.

Και είναι χαρακτηριστικό ότι σ' αυτή την υπηρεσία μπήκαν και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν τους βγήκε. Και μετά ακολούθησε από κοντά η ΧΑ, αποδεικνύοντας με τον πιο τραγικό τρόπο, δολοφονώντας ακόμα και νέους ανθρώπους, ότι είναι στην υπηρεσία των μεγαλοεργολάβων, των μεγάλων συμφερόντων, του ίδιου του συστήματος.

Σήμερα μάλιστα είχε το θράσος ο κ. Τσίπρας να δηλώσει στην εφημερίδα Έθνος, ότι το ΚΚΕ αβαντάρει το σύστημα. Ποιος το λέει αυτό; Ο ομοτράπεζος του ΣΕΒ, ο συνομιλητής των εκπροσώπων των αμερικανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων, που σφαγιάζουν τους λαούς. Τα λέει αυτός που ορκίζεται πίστη στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και στο δρόμο ανάπτυξης που μας έφερε ως εδώ. Τα λέει αυτά η ηγεσία ενός κόμματος, που έχει απεμπολήσει ό,τι πιο αγνό, τίμιο, έχει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, βάζοντας στις γραμμές του ό,τι πιο σάπιο απ' την παλιά ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, τα λέει αυτά, αυτός που μέρα με τη μέρα, τα δυο τελευταία χρόνια κυρίως, συγκλίνει όλο και περισσότερο με τη σοσιαλδημοκρατία και τους νεοφιλελεύθερους, μόνο και μόνο για να γίνει αυτός χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Γι΄αυτό και προσπαθεί απεγνωσμένα να διαχωρίσει το ΚΚΕ και την ηγεσία του από τα μέλη, τους φίλους και τους συνεργαζόμενους μαζί του. Όμως η πολιτική αγυρτεία, γνωστή και από τα έργα και τις ημέρες του παλιού ΠΑΣΟΚ, έχει κοντά ποδάρια. Όπως λέει και ο λαός μας «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μέρα» κύριε Τσίπρα.

Φίλες και Φίλοι

Η ψήφος στο ΚΚΕ αποτυπώνει γνήσια τη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ΕΕ θεμελιώθηκε πάνω στις αρχές της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και γι' αυτό ακριβώς δεν πρόκειται να γίνει φιλολαϊκή. Χειρότερη θα γίνεται για τους λαούς, καλύτερη δεν θα γίνεται.

Σήμερα η εργατική τάξη, ο λαός μας έχει περισσότερες αποδείξεις για να πειστεί γι' αυτό που του λέει το ΚΚΕ:

Πως κατακτήσεις, δικαιώματα για την εργατική τάξη, το λαό και προνόμια, κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο, δεν συμβιβάζονται και δεν συμβιβάστηκαν ποτέ.

Η θέση του ΚΚΕ για αποδέσμευση με Λαϊκή Εξουσία για κάθε χώρα της Ευρώπης και για την Ελλάδα, είναι θέση ταξική, απεγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις από την παγίδα να ταυτίσουν τα συμφέροντά τους με τα συμφέροντα μερίδων της αστικής τάξης, που ανταγωνίζονται, συγκρούονται, για το ποιος θα χάσει και ποιος θα κερδίσει.

Για να νοιώθει και να γίνει πιο ισχυρός ο ίδιος ο λαός, χρειάζεται ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού. Στην Ευρωβουλή, στη βουλή, στους δήμους και στις περιφέρειες, στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές. Αποτελεί μοναδική εγγύηση για ισχυρή αντιπαράθεση απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, στην πολιτική της ΕΕ, των μονοπωλίων.

Πηγή : ΚΚΕ