ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ ΟΡΓΙΖΟΜΑΣΤΕ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα χαιρετίζει και στηρίζει την πρώτη διαμαρτυρία ενάντια στην κακοποίηση των ζώων που διοργανώνεται την ίδια μέρα και ώρα σε Ελλάδα και Κύπρο.
Εκεί που δυο λαοί σφαγιάζονται από αστικές κυβερνήσεις που προσπαθούν να διαχειριστούν το αδιαχείριστο της αποτυχίας της ΕΕ και της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, αφαιρώντας κάθε όρο ύπαρξης και ζωής από την -εργαζόμενη κι άνεργη- εργατική τάξη και το φτωχό λαό.
Ο αποτροπιασμός που νιώθει ο άνθρωπος για την εκμετάλλευση και καταπίεση του ζώου είναι ένα συναίσθημα σύμφωνο με την ανθρωπινότητά του και δεν πρόερχεται από μια απλοϊκή φιλοζωϊα ή ευαισθησία σαν αυτή που προσπαθεί να μας συνηθίσει η αστική ιδεολογία. Ιστορικά συνδέεται με την εμφάνιση της ιδιοκτησίας και είναι κομμάτι των αιματοβαμμένων ταξικών κοινωνιών.
Η φρικτή εκμετάλλευση των ζώων έστρωσε το έδαφος και πήγε χέρι-χέρι με την φρικτή εκμετάλλευση των εργατών σε όλη τη γη. Επειδή καμιά κυριαρχία δεν επιβιώνει μόνο με τον καταναγκασμό και η υποταγή δεν προκύπτει μόνο με οικονομικά μέσα, τους είναι απαραίτητη η συνοδεία ενός ιδεολογικού κλίματος. Γι' αυτό οι εκάστοτε κυρίαρχοι υποστηρίχτηκαν από τον απαραίτητο ιδεολογικό μηχανισμό υποταγής και ελέγχου που ανέπτυσσαν: Μια ταξική κοινωνία που επιτρέπει να φυλακίζονται, να αλυσοδένονται και να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης τα ζώα, το μόνο που χρειάζεται για να το εφαρμόσει και σε ανθρώπους είναι πρώτα να τους ομαδοποιήσει σύμφωνα με ένα υπαρκτό ή ανύπαρκτο χαρακτηριστικό τους. Κι έπειτα να υποστηρίξει πως αυτό το χαρακτηριστικό είναι “ζωώδες”, “υπάνθρωπο”, “ξένο”, “Αλλο”. Δεν είναι τίποτα άλλο, παρά τερατώδης αποκλεισμός από την ίδια τη ζωή με την επίκληση βιολογικών κριτηρίων. Όπως στα τέλη του 15ου αιώνα, όταν μετά την εξολόθρευση των ντόπιων Ινδιάνων στην αμερικανική ήπειρο, η ζήτηση για εργατικά χέρια οδήγησε στην απαγωγή εκατομμυρίων αφρικανών και στη μεταφορά τους στα αμερικανικά εδάφη. Τότε, εκείνο που πλασαρίστηκε στους λαούς των πολιτισμένων δυτικών κοινωνιών για να αποδεχτούν το αίσχος ήταν πως όσοι έχουν σκούρο δέρμα είναι ζώα κι άρα 'επιτρέπονται όλα'. Σήμερα το ίδιο το προλεταριάτο αντιμετωπίζεται σαν ένα πλήθος ζώων, η επιβίωση του οποίου έχει αξία στο επίπεδο μιας αγέλης που απομυζάται, ενώ η μονάδα είναι αναλώσιμη κι ανάξια να ζει.
Στην ναζιστική Γερμανία ολόκληρες ανθρώπινες ομάδες(Εβραίοι, Ρομά, ομοφυλόφιλοι, κομμουνιστές) υπέφεραν τρομαχτικά και βασανίστηκαν με πανομοιότυπο με τα ζώα τρόπο και βαθμό: Ακούσια μεταφορά πληθυσμών, χάραγμα διακριτικών σημαδιών στο κορμί ανάλογα την ‘κατηγορία’ τους, βίαιος χωρισμός από την οικογένειά τους, εγκλεισμός, απομόνωση στο σκοτάδι, τυρρανικός θάνατος. Κολάρα και αλυσίδες, πειράματα και κλουβιά, βιασμοί και κακοποίηση.
Σήμερα ο καπιταλισμός αλλάζει το περιτύλιγμα της φρίκης, τρέμοντας την ιστορική εμπειρία και τη δύναμη της εργατικής τάξης που μπορεί να τον ανατρέψει συθέμελα. Όλο και περισσότερο, ένα καθεστώς σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ξαμολάει τους φασίστες για να κάνουν άμεση πράξη εκείνο που το κράτος τους δεν τολμά επίσημα. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, εξακολουθεί να προσπαθεί να νομιμοποιήσει στην συνείδηση του κοινωνικού συνόλου πως η ζωή δεν έχει παντού και πάντα την ίδια αξία. Όπως οι μετανάστες που πνίγονται για να ξεφύγουν από τον γρήγορο θάνατο των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Όπως οι αυτοκτονημένοι απολυμένοι κι άνεργοι που πνίγονται από τα χρέη που μας φόρτωσε το καπιταλιστικό αδιέξοδο και τα μνημόνιά του. Η γραμμή που ακολουθείται είναι μία: Πρέπει να έχει ήδη γίνει αποδεκτό πως η ζωή δεν έχει αξία για κάποιον, για να καταλήξει να μην έχει για κανέναν.
Όσο και να ποικίλουν τα κρούσματα της βαρβαρότητας, πάντα αποτελούν αναπόστατο κομμάτι του καπιταλισμού. Γι' αυτό και το πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών είναι οι μεγαλύτεροι κατά συρροή δολοφόνοι και βασανιστές.
Στην Ελλάδα η αδύναμη -και γι' αυτό αυταρχική- κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου επιχείρησε πριν λίγους μήνες να επαναφέρει τα θεάματα κακοποίησης, τα γνωστά τσίρκο. Η διάταξη αποσύρθηκε λόγω αντιδράσεων αλλά η κακοποίηση που υφίστανται άγρια κι εξημερωμένα ζώα στα κυριλέ τσίρκο που ονομάζονται ζωολογικοί κήποι -εκεί που ο εγκλεισμός μετατρέπεται σε θέαμα και τα ζώα κακοποιούνται κατ’ εξακολούθηση καθώς αποκόπτονται από το φυσικό τους περιβάλλον- συνεχίζεται ανενόχλητη. Παράλληλα βουλευτής της ΝΔ(Κόλλιας) μέσω του ίδιου νομοσχεδίου επιχειρούσε να νομιμοποιήσει τον ακρωτηριασμό ζώων(αυτιά, ουρά) για να ικανοποιήσει τους κυνηγούς ψηφοφόρους του στον δήμο Κορίνθου. Λίγο αργότερα ο ξεφωνημένος ελληναράς και δήμαρχος Στυλίδας Απόστολος Γκλέτσος, θα απήγαγε σκύλο και θα τον οδηγούσε σε θανάτωση αποφασίζοντας(!) πως είναι επιθετικός...
Την ίδια στιγμή στην Ευρώπη-επίκεντρο της κρίσης που πνίγεται στη δίνη υπερχρέωσης και ύφεσης: Η κυβέρνηση της Ρουμανίας ψήφισε τον Σεπτέμβρη του 2013 συντριπτικά υπέρ του αφανισμού ελεύθερων στην πόλη ζώων επαναλαμβάνοντας με ακόμη πιο τραγικό τρόπο την απόφαση της πρώην κυβέρνησης της Ουκρανίας. Τότε, ενόψει του EURO 2012, φολιάστηκαν, πυροβολήθηκαν ή πέθαναν στοιβαγμένα σε αποθήκες τουλάχιστον 20 χιλιάδες σκυλιά στο Κίεβο. Ανάλογο σχέδιο εξόντωσης εκπονήθηκε και πολύ πρόσφατα από δήμο και κυβέρνηση στο ρωσικό Σότσι, με αφορμή αυτή τη φορά τους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες του 2014.
Η φιλοζωική και η αντισπισιστική κοινότητα -όσο μαχητική και ριζοσπαστική κι αν είναι- πρέπει να απελευθερωθεί από αστικές και ρεφορμιστικές επιρροές και να εντάξει την πάλη της για την απευθέρωση των ζώων στην συνολική πάλη για την ανατροπή του συστήματος που γεννά εκμετάλλευση και καταπίεση. Όχι για λόγους πολιτικής καθαρότητας αλλά γιατί δεν μπορεί να νικήσει αλλιώς. Ιδιαίτερα σήμερα που ο καπιταλισμός έχει φτάσει στα όρια του και ξερνά βαρβαρότητα, κάθε ζήτημα είναι κυριολεκτικά ζωής ή θανάτου και αναγκαστικά συνδέεται με την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.
Παρ'όλον το ζήλο των αστών και των μηχανισμών τους, η φρίκη που σπέρνουν σήμερα ξεθάβεται. Στην εργατική τάξη και στους κατεστραμμένους μικροαστούς γεννιέται η ανάγκη κι η επιθυμία να ζουν μια ζωή που να αξίζει να ζεις. Αυτή τη ζωή που τους κλέβουν όλο και περισσότερο η παταγώδης διάλυση και χρεωκοπία του καπιταλισμού.
Οι εργάτες σε κάθε γωνιά της γης είναι διατεθειμένοι να παλέψουν μέχρι τέλους για τη ζωή τους. Η πρόσφατη εξέγερση στην Βοσνία, η εξέγερση του καλοκαιριού στην Τουρκία και οι δεκάδες διεθνείς αγώνες για 'μικρά' ή μεγάλα ζητήματα το αποδεικνύουν. Η εργατική τάξη είναι ιστορικά υποχρεωμένη να παλέψει για την απελευθέρωσή της. Η νίκη της, η εξουσία στα χέρια της, αυτή είναι που θα τσακίσει τις καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις κι είναι η μόνη που μπορεί να σημάνει την απελευθέρωση κάθε καταπιεσμένου πλάσματος.
-Για να μπει τέλος στη βιομηχανία κρέατος και σε όλες τις βάρβαρες βιομηχανίες εκμετάλλευσης των ζώων.
-Για να μπει τέλος σε διεστραμμένες πρακτικές που κάνουν τα ζώα φορεσιές. Καμιά συζήτηση για τα πειράματα! Οι σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες, μας επιτρέπουν να ζεσταινόμαστε χωρίς να φοράμε πτώματα και να αναπτύσσουμε τις επιστήμες χωρίς να βασανίζουμε ζωντανά όντα.
-Για να καταργηθούν όλα τα τσίρκο κι οι ζωολογικοί κήποι και να μπει τέλος στην απαγωγή, αιχμαλωσία και καταδυνάστευση των άγριων ζώων.
-Για να μπει τέλος στο κυνήγι, τις ταυρομαχίες, τις κυνομαχίες και κάθε βάρβαρο 'σπορ' ενός βάρβαρου πολιτισμού.
-Για να γίνουν ισότιμα μέλη των ανθρώπινων κοινοτήτων τα εξημερωμένα είδη ζώων και να ζουν μαζί μας σαν πραγματικοί φίλοι και γείτονες. Για να καταργηθεί η εξαναγκαστική αναπαραγωγή μεταξύ όμοιων φυλών, με φανερό σκοπό την -ναζιστικής έμπνευσης- διατήρηση της καθαρότητας 'της ράτσας' και με πραγματικό σκοπό την αγοραπωλησία ζώων.
-Για έναν κόσμο όπου τα ζώα μεγαλώνουν ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον και οι άνθρωποι ανεμπόδιστα γνωρίζουν τις διατροφικές τους ανάγκες.
Για να περπατήσουμε στο δρόμο της καθολικής χειραφέτησης, της ανακάλυψης όλων των πτυχών της ανθρωπινότητας των ανθρώπων, στη συμφιλίωση ανθρώπου και φύσης, στον ελευθεριακό κομμουνισμό.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΤΗΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ.
ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ.
Κυριακή 23 Μάρτη, 1μμ, Πλ.Μοναστηρακίου
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
Πηγή : E.E.K.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου