Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Μ-Λ ΚΚΕ : ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟΣ ΕΞΩΡΑΪΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

 ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟΣ ΕΞΩΡΑΪΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ


Με τις επερχόμενες ευρωεκλογές να επικυριαρχούν, από νωρίς, στη διαμόρφωση της πολιτικής τακτικής και στις κινήσεις των δυνάμεων του αστικού πολιτικού συστήματος, η αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, μέρα με τη μέρα, αποκτά τα χαρακτηριστικά μιας όλο και πιο οξυνόμενης «επικοινωνιακής» αντιπαράθεσης, η οποία εφευρίσκει και θέτει διλήμματα στο εκλογικό σώμα  με στόχο την υφαρπαγή της ψήφου του.

Ειδικά από την πλευρά της κυβέρνησης Σαμαρά, που φαίνεται να νοι­ώ­θει τη απειλή ενός αρνητικού εκλογικού αποτελέσματος, αναπτύσσεται μια προπαγανδιστική ρητορική που ξεκινά από φτηνές και δόλιες τοποθετήσεις για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και φτάνει μέχρι την διατύπωση εκβιασμών  και την ανακίνηση των ζητημάτων κατά τρόπο που ασκείται πίεση προς τον ΣΥΡΙΖΑ και προς την  κατεύθυνση της μη διαταραχής των βασικών κατευθύνσεων της ασκούμενης πολιτικής. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι απανωτές δηλώσεις της ΝΔ και του κυβερνητικού εκπροσώπου, τις τελευταίες ημέρες, για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περί «φορολόγησης όσων δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι», για την  «αντιπαλότητα του ΣΥΡΙΖΑ με τους χριστιανούς ορθόδοξους που εύχεται να μην οφείλεται στο γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας είναι άθεος», για το «επίλεκτο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που  επεξεργάζεται πρόγραµµα διώ­ξεων στη ∆ικαιοσύνη, στον Στρατό και την Αστυνομία, με τη δόμηση ενός κράτους «άλλου ταξικού τύπου» και ότι «οφείλει ο ΣΥΡΙΖΑ επισήμως να απαντήσει αν η  αλλαγή πολιτεύματος και οι "ταξικές διώξεις" αποτελούν επίσημες θέσεις του» κ.α.
Όπως, επίσης, και προβολή του «ναι ή όχι στην Ευρώπη» από πλευράς Α. Σαμαρά σαν κεντρικού διλήμματος ενόψει των ευρωεκλογών.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η αντιπολιτευτική αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώνεται με ένα  αντιμνημονιακό - αντικυβερνητικό  λόγο που ακούγεται μεν ηχηρός, πλην όμως στέκεται σε πήλινα αντιμνημονιακά πόδια, καθώς η πολιτική του καθόλου δεν θέλει να ξεκόψει από τον βασικό πυλώνα των μνημονίων, την ΕΕ, αλλά αντίθετα μέσα απ’ αυτόν και σε «αναδιαπραγμάτευση» και σε συνεργασία μαζί του βλέπει  η ηγεσία του τη διαχείριση του οικονομικού προβλήματος και τις πολιτικές προοπτικές της χώρας. Η δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ στο «μονόδρομο» της ΕΕ και του ευρώ αποτελεί συστατικό στοιχείο της πολιτικής του, το οποίο, μάλιστα, κάτω από τις πιέσεις που δέχεται από τα κέντρα της ΕΕ και της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας ως υποψήφιος διεκδικητής της κυβερνητικής εξουσίας, έχει σπεύσει και σπεύδει ενόψει των ευρωεκλογών να το ενισχύσει.
Ασφαλώς, ο «φιλοευρωπαϊσμός» του ΣΥΡΙΖΑ έχει  βάθος χρόνου και μεγάλες ρίζες στην ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του.  Η πολιτική των εξοντωτικών  μνημονίων που υπαγόρευσε και επέβαλε η ΕΕ  στην Ελλάδα, ξεγύμνωσε την ΕΕ από ωραιοποιήσεις στις οποίες είχε συμβάλει από «αριστερή μεριά» ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ και τον υποχρέωσαν την τελευταία τριετία σε  μερικές κάπως «εντονότερες » κριτικές προς την ΕΕ, βασικά για τη «νεοφιλελεύθερη  από­κλισή» της. Ωστόσο, σύντομα αυτές, μπροστά στο διακύβευμα της ανάδειξής του σε κυβέρνηση, είναι φανερό πως αμβλύνονται και μαζεύονται.
Σε μια στιγμή όπου το αληθινό πρόσωπο της ΕΕ, σαν ληστρικό δημιούργημα των ισχυρών ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αποκαλύπτεται  στα μάτια των λαϊκών μαζών, ο ΣΥΡΙΖΑ  έρχεται όχι να συμβάλει στην υποστήριξη ή στην επιτάχυνση μιας τέτοιας εξέλιξης που διαλύει τις αυταπάτες που δεκαετίες έσπειραν τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα της μεγαλοαστικής τάξης για την ΕΕ, προσδένοντας όλο και πιο σφικτά τη χώρα μας στο άρμα της και πολλαπλασιάζοντας τις αλυσίδες της ξένης εξάρτησης, αλλά αντίθετα στην τροχοπέδηση και την ανάσχεσή της, εμφανιζόμενος σαν ο «αυθεντικός» υπερασπιστής των «παραδοσιακών αξιών των ιδρυτών της ΕΕ», όπως, ήδη, ανοιχτά διατυμπάνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πριν, λίγο καιρό σε ομιλία του στο Τέξας. Λίγες μέρες πριν ο Αλ.Τσίπρας, μιλώντας στην ιταλική εφημερίδα “La Stampa”, επανέλαβε πως στόχος του ΣΥΡΙΖΑ  «είναι να αλλάξει την ΕΕ και όχι να την αποσυνθέσει», τονίζοντας, μάλιστα, πως «είμαστε πιο ευρωπαϊστές από τα συντηρητικά κόμματα»(!)
Με την όψη του κόμματος που είναι  πιο αυθεντικός  ευρωπαϊστής και από τα δεξιά – συντηρητικά κόμματα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να μεγαλοπιάνεται σε ρόλο  «μεταμορφωτή» της ΕΕ που υπόσχεται «αυθεντική Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα», σχέδια για μεταρρύθμιση  του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος («διαχωρισμός εμπορικών και επενδυτικών τραπεζών», «ΕΚΤ που να λειτουργεί σαν δανειστής ύστατης  καταφυγής και των κρατών» κλπ), για «οργάνωση μιας Συνδιάσκεψης για το Ευρωπαϊκό χρέος» και πως «ούτε η λιτότητα, ούτε τα Μνημόνια είναι προϋπόθεση μιας ευρύτερης κοινωνικής συναίνεσης  που θα υπηρετεί τον προγραμματικό στόχο της επανοικοδόμησης της Ευρώπης», όπως έγραψε ξανά σε άρθρο του  στο περιοδικό «New Europe» ο Αλ.Τσίπρας.
Δίνοντας ένα ψεύτικο «προοδευτικό» πρόσημο στις  «αξίες» των ιδρυτών της ΕΕ, κρύβοντας παντελώς τον πραγματικό ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της,  ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει σε ένα εξωραϊσμό της ΕΕ που, ύστερα από όσα έχουν συμβεί με τα μνημόνια, αντηχεί προκλητικός  και επιπλέον δείχνει πόσο κούφιες είναι οι καταγγελίες του για την τρόικα, όταν τα δύο από τα τρία μέρη που την απαρτίζουν είναι η ΕΕ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ο εξωραϊσμός αυτός  περνά μέσα από διάφορες τοποθετήσεις της ηγεσίας του:
 Όπως, για παράδειγμα, αυτές που αναφέρονται στις   Εκθέσεις των Επιτροπών  του Ευρωκοινοβουλίου  «για τις δράσεις της τρόικας στις χώρες της Ευρωζώνης με πρόγραμμα», που ο ΣΥΡΙΖΑ  τις παρουσιάζει σαν «κόλαφο και  ευρωχαστούκι στην τρόικα, ενώ απ’ όσα έχουν βγει μέχρι τώρα στη δημοσιότητα δεν αποτελούν κανένα «κό­λαφο» για την τρόικα παρά ψελλίζουν μια ανώδυνη κριτική της, με προφανή σκοπιμότητα ενόψει των ευρωεκλογών, η οποία αναγνωρίζει θετικά αποτελέσματα από τα μνημόνια στις άλλες χώρες που εφαρμόστηκαν με εξαίρεση την Ελλάδα και επιπλέον θεωρεί ότι αυτά συνέβαλαν  στην αποφυγή της μη συντεταγμένης χρεοκοπίας των κρατών, αν και αυτή ακόμη δεν είναι εξασφαλισμένη.
Ή ακόμα από τα όσα έγραψε, πρόσφατα, ο Αλ.Τσίπρας σε άρθρο του στην ιστοσελίδα της «Le Monde», ότι «ούτε η λιτότητα, ούτε τα Μνημόνια είναι προϋπόθεση από τις ευρωπαϊκές Συνθήκες για την ένταξη ή την παραμονή στην Ευρωζώνη. Είναι απλώς το αποτέλεσμα ενός αρνητικού συσχετισμού πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Ενός συσχετισμού που διαμορφώθηκε μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’90, κυρίως από την προσχώρηση της σοσιαλδημοκρατίας στη νεοφιλελεύθερη συναίνεση».
Άραγε, δεν θυμάται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η λιτότητα ήταν σημαία της πολιτικής του Κ. Καραμανλή και της ΝΔ τη δεκαετία  του 1970 ενόψει της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ και, στη συνέχεια, των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για τα «προγράμματα σύγκλισης» και τα «προγράμματα σταθερότητας» που απαιτούσε η ένταξη στην ΟΝΕ; Ως εκεί ωστόσο φαίνεται να φτάνει η προσπάθεια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να εξωραΐσει την ΕΕ, ως την πλαστογράφηση της ιστορικής πραγματικότητας και, μάλιστα, της πρόσφατης, για  να δικαιολογήσει την απατηλή  πολιτική του της «διόρθωσης» και της «επανοικοδόμησης» της ΕΕ , της επαναφοράς στις «παλιές καλές αξίες της». Και από το σημείο αυτό μέχρι το σημείο τού να αναπαράγει την κινδυνολογία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για τις καταστροφές που επίκεινται αν βγει η  Ελλάδα από την ΕΕ η απόσταση δεν είναι μακριά.
Άλλωστε, πρόσφατα, σε εκδήλωση περιοδικού το ηγετικό στέλεχος του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Σταθάκης, φρόντισε να σημειώσει πως «δεν υπάρχει στρατηγική εξόδου από το ευρώ χωρίς τεράστιες καταστροφές στην ελληνική οικονομία»…
Στην πραγματικότητα, με τις θέσεις του για την ΕΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται σαν ένας  πολιτικός φορέας  που δεν αμφισβητεί αυτό τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό μηχανισμό και εισηγείται μια «διαφορετική» διαχείρισή του, μια «διέξοδο από την κρίση  του» με προσφυγή στις σοσιαλδημοκρατικές ιδέες  που θα «οικοδομήσουν μια ευρύτερη κοινωνική συναίνεση», ένα, δηλαδή, «συμβόλαιο» ταξικής συνεργασίας και «κοινωνικής ειρήνης» που υπόσχεται στους εγχώριους και Ευρωπαίους κρατούντες του κεφαλαίου την κυριαρχία τους και τον έλεγχο των αναταράξεων που εγκυμονεί η οικονομική κρίση και η πολιτική των μνημονίων.
Πάνω στη βάση αυτής της πολιτικής ζητεί το χρίσμα για να γίνει κυβέρνηση, όχι βέβαια για να φέρει κάποια ριζική κοινωνική και αριστερή πολιτική αλλαγή αλλά, όπως έγραφε και η τελευταία απόφαση της ΚΕ του, «ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης»….


Πηγή : Μ-Λ ΚΚΕ

Δεν υπάρχουν σχόλια: