Την παγίδα -για το λαό- της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού τη στήνουν όλοι οι «παίχτες» του, κρίνοντάς την αναγκαία για την ικανοποίηση συμφερόντων της τάξης την οποία πολιτικά εκπροσωπούν.
Αυτό δεν αναιρεί μεταξύ τους ανταγωνισμούς για το ποιος θα πάρει «κεφάλι» έναντι των άλλων, απεναντίας πολλές φορές αυτοί είναι και επιθυμητοί, στο βαθμό που επιτείνουν τη σύγχυση και αποπροσανατολίζουν το λαό.
Καυγαδίζουν για το «πάπλωμα», την ώρα που μοιράζονται το ίδιο «κρεβάτι». Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να ερμηνευτεί η άρνηση της ΔΗΜΑΡ να στηρίξει την «πρωτοβουλία των 58» για τη δημιουργία ενιαίου πολιτικού φορέα της κεντροαριστεράς. Αλλά και η στάση που κρατά ο ΣΥΡΙΖΑ, που διαπερνιέται απ' την αρχική του τοποθέτηση περί «υλικών κατεδαφίσεως» με τα οποία «δεν χτίζεται τίποτα καινούργιο».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, υποδοχέας ενός μεγάλου κομματιού στελεχών που αποσπάστηκε απ' το ΠΑΣΟΚ, απορρίπτει σήμερα την ιδέα δημιουργίας μιας ελληνικής «Ελιάς», παρόλο που ο βασικός του κορμός (ο ΣΥΝ) υπήρξε θιασώτης των κεντροαριστερών πειραμάτων σε Γαλλία, Ιταλία κ.α. Δεν απορρίπτει βεβαίως την ανάγκη αναμόρφωσης του «σοσιαλιστικού» (βλέπε: σοσιαλδημοκρατικού) χώρου, διεκδικώντας την πρωτοκαθεδρία στο χώρο αυτό. Για του λόγου το αληθές, θυμίζουμε πως ήταν ο Αλ. Τσίπρας αυτός που στις 30 Γενάρη του 2013 δήλωνε σε εκπομπή της ΝΕΤ: «Πιστεύουμε ότι είναι παρά φύσιν να έχουμε δύο πόλους χωρίς κέντρο και είναι παρά φύσιν να στοιχίζονται τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας πίσω από μία ακραία δεξιά πρόταση, δεν πιστεύω ότι αυτό θα συνεχιστεί για πολύ»...
Σε εκείνη τη συνέντευξη, ο Αλ. Τσίπρας επιβεβαίωσε ότι είναι σημαντικότερα όσα ενώνουν τα κόμματα της αστικής διαχείρισης απ' όσα τα χωρίζουν. Αφησε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, ακόμα και με τους Ανεξάρτητους Ελληνες ή με νέα σχήματα που θα προκύψουν μέσα απ' τις διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού, ευχόμενος να καταστεί δυνατή η συνεργασία με «δυνάμεις της ευρύτερης σοσιαλδημοκρατίας, του κέντρου, πατριωτικές δυνάμεις, ακόμη και με τη λαϊκή δεξιά».
Να θυμίσουμε ακόμα πως οι έριδες για τα σκήπτρα στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας άρχισαν απ' την επομένη των εκλογών του 2012. Το Σεπτέμβρη του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ τίμησε με εκδήλωσή του την επέτειο της ιδρυτικής διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ, προκαλώντας την μήνιν του ΠΑΣΟΚ. Ο Αλ. Τσίπρας δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης της πρόθεσης του κόμματός του να καταλάβει το χώρο που άφηνε η υποχώρηση του ΠΑΣΟΚ στη σοσιαλδημοκρατία, αντιγράφοντας πιστά τις μεθόδους λαϊκής εξαπάτησης που χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ του '80 και αναπέμποντας ύμνους στην ιδρυτική διακήρυξή του.
Ενα μήνα μετά, τον Οκτώβρη του 2012, ο Αλ. Τσίπρας, σε συνέντευξή του, στο «Βήμα» καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι, επειδή «πολλές από τις προτάσεις μας τις ασπάζονται σημαντικοί Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες», κρύβοντας φυσικά ότι τις ασπάζονται επειδή είναι προτάσεις διαχείρισης της εξουσίας των μονοπωλίων, τα οποία με αφοσίωση υπηρέτησε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία στο σύνολό της. Σήμερα, μάλιστα, η γερμανική σοσιαλδημοκρατία παζαρεύει τους όρους με τους οποίους θα προσφέρει ξανά τις υπηρεσίες της, από κοινού με την Α. Μέρκελ. Στον καθρέφτη της ευρωενωσιακής σοσιαλδημοκρατίας ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει τον εαυτό του, γι' αυτό και συμπλήρωνε στα παραπάνω ο Αλ. Τσίπρας: «Η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία πρέπει πάντως να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα που βρίσκεται σε πλήρη διάλυση το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ».
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Πηγή : www.rizospastis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου