Με ομιλίες αντιπροσώπων συνεχίζονται σήμερα οι εργασίες της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, που ολοκληρώνονται αύριο Κυριακή με την εκλογή των προσωρινών οργάνων που θα προετοιμάσουν το ιδρυτικό Συνέδριο του ενιαίου πια κόμματος την άνοιξη του 2013.
Ως είθισται, μεγαλύτερο είναι το ενδιαφέρον για τις παρασκηνιακές διεργασίες που αφορούν στους συσχετισμούς των νέων οργάνων. Η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή που θα εκλεγεί απ’ τη Συνδιάσκεψη θα αποτελείται από 301 μέλη, 75 εκ των οποίων θα οριστούν απ’ τις συνιστώσες.
Οι «λιστομαχίες» καλά κρατούν, με την κάθε συνιστώσα, αλλά και τις εσωκομματικές τάσεις του ΣΥΝ να δίνουν μάχη για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εκπροσώπησή τους στο νέο όργανο.
Απ’ τις ως τώρα ομιλίες αντιπροσώπων αναδεικνύεται η αγωνία που διακατέχει το στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ για την ενίσχυσή του ως ενός εκ των δύο πόλων του αστικού πολιτικού συστήματος, την αγκίστρωση λαϊκών δυνάμεων με δόλωμα κοινοβουλευτικές αυταπάτες και ψευδαισθήσεις ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς μπορεί να δώσει λύσεις προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, εντός της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας, αφήνοντας στο απυρόβλητο την αστική εξουσία που υπονομεύει τα λαϊκά συμφέροντα. Παρούσες βέβαια και οι αντιφάσεις που ταλανίζουν το σχήμα, με ομιλητές αφ' ενός να επισημαίνουν ότι αποτελεί αυταπάτη ο ισχυρισμός ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς είναι δυνατόν απερίσπαστη να εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική, ότι για να σταματήσει ο κατήφορος απαιτείται σύγκρουση και την ίδια στιγμή να ζητωκραυγάζουν υπέρ μιας τέτοιας κυβέρνησης σαν της μόνης, δήθεν, λύσης. Εμφανής και ο εκνευρισμός που το ΚΚΕ δεν εγκαταλείπει τη στρατηγική του και αρνείται να σιγοντάρει την προοπτική της αστικής – άρα από χέρι αντιλαϊκής – διαχείρισης. Στο πλαίσιο αυτό η ανάσυρση απ’ τον Αλ. Τσίπρα χτες, αλλά και από ομιλητές σήμερα, της ξεφτισμένης γραμμής της «ενότητας της αριστεράς» προβάλλεται σαν μοχλός πίεσης προς το ΚΚΕ. Προβάλλουν ουσιαστικά την επιθυμία τους να δουν το ΚΚΕ να βάζει νερό στο κρασί του και πλάτες σε μια διαχείριση, που ανεξαρτήτως μείγματος, αποβαίνει αντικειμενικά προς όφελος της τάξης που εξουσιάζει και σε βάρος του λαού.
Η ταχύτατη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλάται στις ομιλίες, με αναγνώριση του χρέους του ΣΥΡΙΖΑ προς τη «βάση της σοσιαλδημοκρατίας που πίστεψε ότι με ομαλό τρόπο μπορεί να γίνει η αλλαγή», με αποκηρύξεις του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα, με προτάσεις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα του συστήματος....
Ο «μπαξές» βεβαίως παράγει «θέσεις» για όλα τα γούστα, έτσι ακούστηκαν και προτάσεις για έξοδο απ' το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, μέχρι και για επανάσταση, με την υποσημείωση ότι όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα υπηρετούνται από το στόχο της «κατάληψης» της κυβερνητικής εξουσίας από ένα κόμμα με διακηρυγμένη θέση την παραμονή και στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ και αποκηρυγμένη κάθε προοπτική να πάρει ο λαός στα χέρια του την οικονομία και την εξουσία με μορφές πάλης που θα απαιτηθούν για το σκοπό αυτό.
Προσανατολισμένες στην ανάγκη διαμόρφωσης ενός νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, στα μέτρα μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ήταν πολλές παρεμβάσεις, επισημαίνοντας τη διάσταση ανάμεσα στο εκλογικό ποσοστό του κόμματος και στην ισχνή παρουσία του στο συνδικαλιστικό κίνημα, εμπόδιο στην προσπάθεια ενσωμάτωσης εργατικών λαϊκών δυνάμεων στο σύστημα που ορέγονται να διαχειριστούν.
Οι εσωτερικοί διαγκωνισμοί για τη διαμόρφωση του συσχετισμού δυνάμεων στο ενιαίο πλέον σχήμα εκφράστηκαν και σε καταγγελίες απ' το βήμα της συνδιάσκεψης περί αντιπροσώπων που απέκρυψαν στις οργανώσεις τους την πρόθεσή τους να καταψηφίσουν τη διακήρυξη προκειμένου να εκλεγούν, για τον αριθμό μελών του νέου οργάνου που όπως ειπώθηκε είναι απαγορευτικός για ουσιαστική συζήτηση και λήψη αποφάσεων και έτσι «άλλοι θα αποφασίζουν» και φυσικά για τους «ουρανοκατέβατους» στον ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς πρώην μέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που οσμίστηκαν «θέσεις» και «αξιώματα» και αποκτούν ρόλο και λόγο.
Στιγμιότυπα
«...Το ΠΑΣΟΚ έπαιρνε 40% και εμείς αγωνιζόμασταν για το 3%, τώρα θα πάρουμε εμείς 40% και το ΠΑΣΟΚ θα αγωνίζεται για το 3% (...) Αριστερό είναι ό,τι ενώνει και ό,τι νικάει»... Χαιρέκακος ο Δ. Παπαδημούλης απ' το βήμα της Συνδιάσκεψης, έδειξε να χαίρεται πολύ τη ρεβάνς στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Βεβαίως, χωράει πολλή κουβέντα για το τι είναι «αριστερό» και τι όχι, αλλά πάντως αριστεροί δεν είναι όποιοι εποφθαλμιούν τη θέση του χαλίφη και ενώνονται για να του την αποσπάσουν και να συνεχίσουν το έργο του... Να θυμίσουμε μόνο ότι πριν διαφανεί η κυβερνητική εξουσία ως πιθανότητα στον ορίζοντα, εντός του ΣΥΡΙΖΑ η «ενότητα» ήταν το πιο σύντομο ανέκδοτο, με τους ανελέητους διαγκωνισμούς τάσεων και συνιστωσών, και εκτός ήταν η γραμμή πλαγιοκοπήματος του ΚΚΕ...
***Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Έχουμε εμπειρία αγώνων, έχουμε εμπειρία σύγκρουσης με τις πιο σκληρές εξουσίες, τους πιο άτεγκτους μηχανισμούς...»! Ουπς... Μας διέφυγε κάτι απ' την ως τα σήμερα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ; 'Η μήπως η κ. Κωνσταντοπούλου ενθουσιάστηκε τόσο απ' τις χτεσινές παρεμβάσεις του Αλ. Τσίπρα και της Σ. Σακοράφα που παρασύρθηκε και πίστεψε ότι το ΕΑΜ, η Εθνική Αντίσταση, ο Μπελογιάννης, ο Πλουμπίδης, ο Βελουχιώτης εγγράφονται στην ιστορία του κόμματός της; Εμείς άλλα ξέρουμε, ξέρουμε για την αγαστή συνεργασία και με εξουσίες και με μηχανισμούς (π.χ. στην τοπική διοίκηση, στο συνδικαλιστικό κίνημα), μάλιστα άνθρωποι τέτοιων μηχανισμών σουλατσάραν στους χώρους της Συνδιάσκεψης, ξέρουμε κάτι δηλώσεις του Σκουρλέτη ότι η απεργία είναι χαμένο μεροκάματο και αλλιώς πρέπει να εκφράζει ο κόσμος την οργή του (σ.σ. πώς θα του φαινόταν τα λευκά περιβραχιόνια στη διάρκεια της παραγωγής ως ένδειξη της δυσαρέσκειας των εργατών), ξέρουμε κάτι διαβεβαιώσεις του Τσίπρα πως ό,τι κάνει θα το κάνει με συζήτηση και διαπραγμάτευση, κάτι εγκώμια του Ομπάμα, και διάφορα άλλα τέτοια που οτιδήποτε άλλο εκτός από «σύγκρουση» με εξουσίες και μηχανισμούς καταδεικνύουν....
Πηγή : 902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου