ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΣ ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ «ΑΣΠΙΡΙΝΕΣ»!

 Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών

Την ώρα που η τεράστια αντιλαϊκή και αντεργατική λαίλαπα σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της.
Την ώρα που η Τρόικα απαιτεί έξη μέρες εργασία και 11 ώρες ανάπαυση και οι άρρωστοι δεν βρίσκουν φάρμακα…
Την ώρα που προνήπια πετάγονται έξω από το σχολείο, μαθητές ψάχνουν τα… σχολεία τους που έχουν συγχωνευτεί…
Την ώρα που ξεπροβάλλει έντονα ο κίνδυνος να διδάξουμε σε παγωμένες αίθουσες και σε σχολεία χωρίς πόρους και χρηματοδότηση..
Την ώρα που η λαιμητόμος των απολύσεων και στην εκπαίδευση επικρέμεται απειλητική…
Αυτή την ώρα η κυβερνητική πλειοψηφία της ΔΟΕ που αρνήθηκε επίμονα και συστηματικά την οργάνωση ενός διαρκούς αγώνα του κλάδου ενάντια στην πολιτική των μνημονίων και των περικοπών με αφορμή το νομοσχέδιο για την κακόφημη αξιολόγηση προκηρύσσει 24ωρη απεργία με το άνοιγμα των σχολείων! Διαλαλώντας, βέβαια, εμετικά προς πάσα κατεύθυνση και κυρίως προς την κυβέρνηση πως θα περιοριστεί στην 24ωρη απεργία και πως παλεύει για μια «άλλη», «διαφορετική» αξιολόγηση «του εκπαιδευτικού έργου και του εκπαιδευτικού».


Συναδέλφισσες και συνάδελφοι.
Σε αντίθεση με τις εκφρασμένες θέσεις μεγάλης μερίδας της «εκπαιδευτικής αριστεράς» πως πέρασε πια η εποχή των κλαδικών αγώνων και πως μπορούμε να απαιτούμε από τα συνδικάτα μας μόνο γενικές πολιτικές απεργίες (αλήθεια ποιος θα τις προκηρύξει;) πιστεύουμε πως ο κλάδος των εκπαιδευτικών είναι σε θέση να προχωρήσει σε ένα διαρκή και καλά οργανωμένο απεργιακό αγώνα. Μπορεί μάλιστα ο αγώνα αυτός –λόγω της ιδιαιτερότητας της εκπαίδευσης στην κοινωνία- να αποτελέσει το πυροδότη ενός γενικότερου ξεσηκωμού.
Μόνο που η 24ωρη απεργία που προκηρύχτηκε για τις 12 του Σεπτέμβρη δεν έχει καμία σχέση με τα παραπάνω αλλά την προκήρυξαν για να εκθέσουν για άλλη μια φορά την βάση του κλάδου που «δήθεν δεν τραβά…», χωρίς προοπτική και χωρίς βέβαια κανένα συντονισμό με την υπόλοιπη εκπαίδευση…

Συνάδελφοι συναδέλφισσες.
Έφτασε πια ο καιρός που οι μορφές των αγώνων μας πρέπει να ανταποκρίνονται στο περιεχόμενο που απαιτούν οι ανάγκες. Απέναντι σε αυτή την μεγάλη επίθεση που δεχόμαστε έχουμε ανάγκη μιας αντίστοιχης απάντησης. Απάντηση που δεν μπορεί να δοθεί όταν αποδεχόμαστε τη λογική του εξουσιοδοτημένου συνδικαλισμού, όταν δεν υπάρχει ενότητα στη δράση όλων των αγωνιστικών δυνάμεων που μπορούν να ενωθούν.
Χρειάζεται να… διεκδικήσουμε και πάλι τα σωματεία μας, να απαιτήσουμε και να πιέσουμε να γίνουν γενικές συνελεύσεις που θα συζητήσουν, θα σχεδιάσουν και θα στηρίξουν έναν παρατεταμένο και διαρκή απεργιακό αγώνα. Με αιχμή την απόκρουση της αξιολόγησης /χειραγώγησης και πλαίσιο διεκδίκησης την υπεράσπιση των σταθερών εργασιακών σχέσεων και των μόνιμων διορισμών, μισθούς και συντάξεις στο κόστος της ζωής, την δωρεάν δημόσια εκπαίδευση Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής στην εκπαίδευση και στην κοινωνία.!
Η πρωτοβουλία πρέπει να περάσει στις αγωνιστικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις του κλάδου από…χθες!

Σεπτέμβρης 2012