Η Άποψη του Ριζοσπάστη: Η συγκυβέρνηση προσπαθεί - και σ' αυτό βρίσκει και τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ - να κερδίσει χρόνο, να πείσει το λαό να κρατήσει στάση αναμονής, την ώρα που όλα του τα προβλήματα οξύνονται και νέα πρόκειται να του φορτωθούν στην πλάτη.

Οργάνωση - αγώνας

H συγκυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δε θα μειωθούν άλλο οι μισθοί ούτε θα υπάρξει περαιτέρω φορολογική επιβάρυνση του λαού, τη στιγμή που διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι θα υλοποιήσει απαρέγκλιτα την ευρωενωσιακή στρατηγική, συστατικά στοιχεία της οποίας είναι η ισοπέδωση μισθών και συντάξεων, όχι των κατώτατων αλλά των κλαδικών - εδώ έχουν τα μεγάλα περιθώρια - όπως και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αφού ήδη στη Σύνοδο Κορυφής θα συζητήσουν για νέα ενιαία αντιασφαλιστικά μέτρα.

Στο κείμενο της προγραμματικής σύγκλισης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ από τον πρόλογο διακηρύττεται ως στόχος η ανάπτυξη - προς όφελος του κεφαλαίου φυσικά - και η αναθεώρηση όρων της δανειακής σύμβασης εφόσον κάτι τέτοιο δεν θέτει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και την παραμονή της στο ευρώ και δεν αμφισβητεί τους «αυτονόητους στόχους για μηδενισμό του ελλείμματος, έλεγχο του χρέους και εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα». Σε απλά ελληνικά, αυτά προϋποθέτουν να δοθεί το τελειωτικό χτύπημα στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Για ζητήματα που καίνε κυριολεκτικά κάθε εργατική λαϊκή οικογένεια όπως είναι η υγεία, η ανεργία, οι μισθοί και συντάξεις, οι εργασιακές σχέσεις, υπόσχονται λιγότερο από ψίχουλα κι αυτά όμως παραπέμπονται στη διαπραγμάτευση με την ΕΕ και στη διακριτική της ευχέρεια να τα εγκρίνει ή να τα απορρίψει! Αποκρύπτουν βεβαίως ότι η στρατηγική της ΕΕ εγγυάται ότι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης θα είναι βαθιά αντιλαϊκό, ότι η όποια αναπροσαρμογή των όρων του μνημονίου επιβάλλεται από το βάθεμα της κρίσης και θα γίνει έτσι που να ευνοεί τα μονοπώλια. Είναι χαρακτηριστικό πως σε ό,τι αφορά π.χ. τη φοροεπιδρομή στο ισχνό λαϊκό εισόδημα, η συγκυβέρνηση με... γαλαντομία προτείνει ένα διακανονισμό για την εξόφληση των οφειλών, τίποτα περισσότερο.

Τσιμουδιά φυσικά για τους νόμους που επιτρέπουν τις επιχειρησιακές - ατομικές συμβάσεις, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την εκ περιτροπής εργασία, το πολύμορφο καθεστώς μαύρης εργασίας και ειδικά για τους νέους. Κιχ για την κάλυψη των τεράστιων ελλειμμάτων στα ασφαλιστικά ταμεία λόγω του «κουρέματος» και της χρόνιας ληστείας των αποθεματικών τους. Οσο για την περιβόητη επιμήκυνση του «χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο τουλάχιστον χρόνια», ισοδυναμεί με παράταση του μαρτυρίου στο οποίο υποβάλλεται ο λαός.

Η συγκυβέρνηση προσπαθεί - και σ' αυτό βρίσκει και τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ - να κερδίσει χρόνο, να πείσει το λαό να κρατήσει στάση αναμονής, την ώρα που όλα του τα προβλήματα οξύνονται και νέα πρόκειται να του φορτωθούν στην πλάτη. Ο λαός δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει άλλο χρόνο. Τώρα πρέπει να οργανώσει την πάλη του και να δώσει την απάντησή του. Το εργατικό λαϊκό κίνημα τώρα πρέπει να κάνει ουσιαστικά βήματα προς την ανασύνταξή του στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές. Αρωγό σ' αυτή του την προσπάθεια θα έχει το ΚΚΕ, που μέσα και έξω από τη Βουλή θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του ώστε η πάλη ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί την ΕΕ και τους μεγάλους επιχειρηματίες, που φορτώνει τις συνέπειες της κρίσης στο λαό και εγκλωβίζει τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, διαμάχες και πολέμους, να έχει αποτέλεσμα.

Πηγή : Ριζοσπάστης