Η ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ

ΚΚΕ στην κάλπη για να μην αισθάνεται ο λαός προδομένος την επόμενη μέρα

 Στην προεκλογική περίοδο, σαν συνέχεια βεβαίως των προηγούμενων χρόνων, στην επικοινωνία μας με τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα στις περιοδείες, αναδείξαμε όλες μας τις θέσεις για τα άμεσα, επείγοντα προβλήματα του λαού, χωρίς καμία εξαίρεση. Επείγοντα, που υπήρχαν και προ μνημονίου και βεβαίως το μνημόνιο τα όξυνε πάρα πολύ. Ταυτόχρονα αναδείξαμε την πολιτική πρόταση διακυβέρνησης και εξουσίας του ΚΚΕ. Κάποιοι εγκέφαλοι του συστήματος αποφάσισαν να μας παίξουν τη γάτα με το ποντίκι. Οταν αναδεικνύαμε τα άμεσα προβλήματα, μας έλεγαν ότι δεν έχουμε πρόταση εξουσίας. Οταν αναδεικνύαμε την πρόταση εξουσίας, μας έλεγαν ότι δεν έχουμε θέση για τα άμεσα προβλήματα. 

Κοιτάξτε να δείτε, όταν διαφωνείς με κάποιον, θα του πεις διαφωνώ, δεν μ' αρέσει αυτό που λέτε. Ολα τα κόμματα έχουν προτάσεις και για τα άμεσα και για τα γενικότερα. Εμείς αυτή τη στιγμή δίνουμε έμφαση στην επόμενη μέρα, έτσι κι αλλιώς λίγες μέρες μας χωρίζουν απ' την κάλπη. Δίνουμε έμφαση σε τι: Καλούμε τον ελληνικό λαό, οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν έχει απέναντί του, οποιασδήποτε σύνθεσης, να είναι ετοιμοπόλεμος και να πεταχτεί μπροστά, να ανοίξει τους αγώνες, πριν ακόμα η κυβέρνηση κάνει τις προγραμματικές της δηλώσεις.

Γιατί; Γιατί ξέρουμε τι πρόκειται να συμβεί, όχι τους επόμενους μήνες, τις επόμενες μέρες, αφού θα σχηματιστεί η κυβέρνηση. Θα επαναλάβουμε το σύνθημα που είχαμε αναδείξει μετά τις εκλογές του 2009, ότι απέναντι στον πόλεμο που θα εξαπολυθεί, στο νέο γύρο πολέμου, πρέπει ο λαός να διεξαγάγει το δικό του πόλεμο. Αλλιώς δε θα τα βγάλει πέρα. 

Εμείς δεν είμαστε Μελανσόν

Εμείς το ξεκαθαρίζουμε, σε διάκριση απ' τα άλλα κόμματα: Δεν είμαστε Μελανσόν. Δε θέλουμε η Ελλάδα να γίνει Γαλλία, σε όλες τις εκφράσεις, όσον αφορά στο πολιτικό επίπεδο. Δεν το λέμε για τα προβλήματα του λαού και τους όποιους αγώνες μπορεί ένας λαός να κάνει στη χώρα του. 

Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να μιμηθούμε όλους εκείνους, αυτό που λέμε Μελανσόν - και τέτοιοι Μελανσόν υπάρχουν κι άλλοι στην Ευρώπη - όπου κάποτε καλούσαν τον γαλλικό λαό να ψηφίσει τον Σιράκ για να μην έρθει ο Λεπέν, και τώρα καλούν τον γαλλικό λαό να ψηφίσει Ολάντ για να μην ξανάρθει ο Σαρκοζί, ο οποίος Σαρκοζί διαδέχτηκε τον κ. Ζοσπέν. Μια κυβέρνηση, μάλιστα, η οποία ήταν ευρύτατης συμμαχίας. Μέσα εκεί ήταν και κομμουνιστές και οικολόγοι κ.λπ. Και έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτή η τοποθέτησή μας.

Εμείς δεν πρόκειται να πάρουμε μέρος - επειδή γίνεται μια τέτοια συζήτηση - σε καμία κυβέρνηση, ούτε να δώσουμε ψήφο ανοχής σε καμία κυβέρνηση που θα προκύψει απ' τις επόμενες εκλογές. Γιατί το έχουμε σίγουρο ότι αυτή η κυβέρνηση θα επιδεινώσει τη θέση του λαού, θα πάρει ακόμα χειρότερα μέτρα. Χειρότερα απ' αυτά που έχουμε γνωρίσει, δυστυχώς υπάρχουν ακόμα περιθώρια. Και υπάρχουν περιθώρια γιατί απέναντί της η κυβέρνηση θα έχει τον σκληρό πυρήνα του κεφαλαίου, που αυτή η κυβέρνηση θα σκύψει το κεφάλι. Και απέναντί της θα έχει βεβαίως την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ. Και όχι μόνο και αυτή η κυβέρνηση θα συμφωνήσει, θα συνυπογράψει, το πολύ πολύ να παρακαλέσει και να φιλήσει χέρια, αντί να παρθούν τα μέτρα σε δύο μήνες, να παρθούν σε τέσσερις. Αντί οι δόσεις να είναι, ας πούμε, σε ένα χρόνο, να είναι σε δύο. Κάτι τέτοια θα τα κάνουν. 

Ο λαός ρυθμιστής των εξελίξεων

Καλούμε ιδιαίτερα τα εργατικά, φτωχά λαϊκά στρώματα που μέχρι τώρα ακολουθούσαν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και τους λέμε, αυτοί είναι οι ρυθμιστές των εξελίξεων στις 7 του Μάη. Αν ο λαός δηλαδή θα είναι ετοιμοπόλεμος να αντεπιτεθεί, ή αν θα είναι ξεγελασμένος από αυταπάτες και ύστερα από λίγο θα αισθάνεται για άλλη μια φορά ηττημένος και προδομένος. Αυτοί έχουν την υπόθεση στα χέρια τους. Γιατί έζησαν και τις υποσχέσεις της ΝΔ και τις υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ και τα τρομοκρατικά τους διλήμματα, δοκίμασαν πολύ και τους δύο. Εναλλάξ ψήφισαν και τους δύο.

Αυτοί ρυθμίζουν σήμερα τις εξελίξεις. Και πρέπει να τους πούμε ότι αν θέλουν να ξανανιώσουν την ελπίδα να αναπτερώνεται, αν θέλουν να μην αισθάνονται προδομένοι, αν θέλουν να μην αισθάνονται ότι τους χρησιμοποίησαν την ψήφο, τότε με ασφάλεια μπορούν να ρίξουν στην κάλπη τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Μας ξέρουν. Ξέρουν ότι εμείς δε λέμε άλλα τη Δευτέρα, άλλα την Τρίτη. Αλλα πριν την κάλπη κι άλλα μετά την κάλπη.

Ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι ένα πράγμα μπορούμε να το εγγυηθούμε 100%: Μαζί τους και μαζί με αυτούς που αγωνιστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια θα είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα και όλοι μαζί να βοηθήσουμε στην αναγέννηση ενός κινήματος, το οποίο δε θα περιορίζεται σε έναν αγώνα χαρακωμάτων, αλλά και θα αποκρούσει τα νέα μέτρα - και μακάρι να αποσπάσει και ορισμένες κατακτήσεις -, ένα κίνημα όμως που θα τραβάει μπροστά, πετώντας όλα τα εμπόδια και διεκδικώντας αυτό που ανήκει στο λαό, που πρέπει να ανήκει, τη δική του εξουσία». 

Το ΚΚΕ δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι 

 

-- Γ. ΦΑΣΟΥΛΑΣ (ΝΕΤ): Θα ήθελα να μου σχολιάσετε τη χτεσινή δήλωση του κ. Τσίπρα, ο οποίος είπε ότι αν εμείς καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει και μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη, δεν θα τις πετάξουμε, δεν θα πούμε δεν τις θέλουμε, συνεχίστε με το μνημόνιο όλοι οι υπόλοιποι. Και θα ήθελα επίσης να μου σχολιάσετε την πρότασή του και αν θα την αξιοποιήσετε, να γίνετε πρωθυπουργός μιας αντιμνημονιακής κυβέρνησης.

-- Τι να κάνουμε; Υπάρχουν και τέτοιες ονειροφαντασίες. Οχι από μας, εμείς τα έχουμε καθαρά αυτά τα πράγματα. Η πρόταση ήταν σαφής. Θα επαναλάβω αυτό που είπα και χτες. Αν οι εκλογές γίνονταν σε ένα μήνα, θα 'χατε ακούσει πάρα πολλά πράγματα. Είναι αυτό που λέμε, άμα πάρεις φόρα πέφτεις στην κατηφόρα εντελώς.

Ομως, δε μας προξενεί έκπληξη αυτή η πρόταση. Δε μας προξενεί. Οταν αυτή τη στιγμή έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα ένα αντιμνημονιακό μέτωπο, μέσα στο οποίο έχουν αποφασίσει και έχουν προσχωρήσει απ' τη «Χρυσή Αυγή» μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ - βεβαίως έχουν διαφορές μεταξύ τους ουσιαστικές, εμείς δεν τα ισοπεδώνουμε. Αλλά όταν αυτή τη στιγμή το πρόταγμα είναι το αντιμνημονιακό μέτωπο, χωράνε οι πάντες. Και επομένως, μπορείς να πάρεις ψήφους απ' όλους. Να γιατί λέμε όποια κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί δεν έχει ελπίδα ο λαός, αυτή η κυβέρνηση πρέπει να συναντήσει τον πόλεμο του λαού.

Θα ήθελα όμως ως προς το πρωθυπουργιλίκι, να το πω έτσι, να κάνω ένα άλλο σχόλιο, για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτή τη γαλαντομία να πάρουμε εμείς την πρωθυπουργία. Νομίζουν ότι σκεφτόμαστε όπως σκέφτονται αυτοί. Δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ να θέλει να είναι κυβέρνηση αυτοδύναμη για να μη χρειαστεί να πάρει και τις ψήφους των αντιμνημονιακών κομμάτων. Δικαίωμά του να θέλει να είναι δεύτερο κόμμα, δικαίωμά του να θέλει να είναι τρίτο κόμμα για να πάρει την εντολή και να μην την καταθέσει με τίποτα, γιατί λέει δε θα την καταθέσει, θα σχηματιστεί κυβέρνηση.

Εχει πει όμως και μια άλλη φράση επανειλημμένα. Το εξής πράγμα: Θέλω την τρίτη θέση, και το ΚΚΕ όσο γίνεται πιο κάτω, γιατί τότε την άλλη μέρα θα καλέσω τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ - καλά, προχώρησε και πιο πολύ, είπε τα μέλη του ΚΚΕ - να ανατρέψουν την επιλογή του Κόμματος, την επιλογή της καθοδήγησης και να τους αναγκάσουν σε συνεργασία. Βλέπετε πόσο κομψός είναι. Λοιπόν εδώ θα πάρει την απάντησή τους. Από μας καταρχήν που είμαστε αρμόδιοι. Και ποια είναι η απάντηση;

Κοιτάξτε να δείτε, δε μας έβαλαν στο χέρι το 1990, το 1991, το 1992. Το 1991 το ΚΚΕ έμεινε στη Βουλή με πέντε βουλευτές, δεν είχε Κοινοβουλευτική Ομάδα, δεν ήταν αναγνωρισμένο κόμμα της Βουλής. Γιατί; Γιατί τότε, ο τότε ενιαίος Συνασπισμός έκανε το θαύμα του. Στελέχη του Κόμματος που είχαν εκλεγεί όχι μόνο με τις ψήφους του ΚΚΕ, αλλά και με τη γραμμή σταυροδότησης του ΚΚΕ - έχει σημασία αυτό - πήραν τα μπαγκάζια τους και έγιναν βουλευτές του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Βεβαίως, εθελοντικά μπαίνεις κάπου, εθελοντικά βγαίνεις.

Αλλά κοιτάξτε να δείτε, δε μας έβαλαν τότε στο χέρι, όταν η παγκόσμια κατάσταση απ' την πλευρά του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος ήταν δραματική. Μα τι πιστεύουν; Οτι θα μας βάλουν τώρα στο χέρι; Προσβάλλουν τους ψηφοφόρους, τα μέλη του Κόμματος. Αλλά την απάντησή τους θα την πάρουν. Τελειώσαμε εδώ μ' αυτό το πράγμα. Γι' αυτό είναι και γαλαντόμοι στις πρωθυπουργίες, μοιράζουν υπουργεία, πρωθυπουργία. Θα πω και μια λαϊκή έκφραση, μπορεί να μην είναι και πολύ δόκιμη για το χώρο του Ζαππείου: Ε, δεν είμαστε σαν τα μούτρα σας, δεν είμαστε όλοι το ίδιο, τι να κάνουμε; Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. 

Ο δρόμος του πετρελαίου είναι γεμάτος με αίμα

 

-- Κ. ΑΡΝΟΚΟΥΡΟΥ («902»): Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει μιλήσει για το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Τι σας οδηγεί σ' αυτή την εκτίμηση;

-- Είναι δυστυχώς απ' τα θέματα εκείνα που δεν έχει πειραχτεί καθόλου και δεν έχει θιγεί απ' τα άλλα κόμματα. Σαν να μην είμαστε σε μία περιοχή όπου η διαπάλη από πού θα περάσουν οι αγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου, σαν να μη γίνεται ένας τέτοιος ανταγωνισμός, ο οποίος δε θα λυθεί, όπως έχει δείξει μέχρι τώρα η ζωή, με οικονομικά και πολιτικά μέσα. Πολύ φοβόμαστε ότι θα λυθεί και με στρατιωτικά. Γιατί, ξέρετε, δεν πρόκειται για ανταγωνισμούς στενά τοπικούς. Σ' αυτούς παίρνουν μέρος οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης, παίρνουν μέρος οι ΗΠΑ, παίρνει μέρος η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία. Εδώ έχει μεταφερθεί ο παγκόσμιος ανταγωνισμός. Και ξέρετε, τώρα, όλος ο 20ός αιώνας και πιο πριν απέδειξε ότι ο δρόμος του πετρελαίου είναι γεμάτος με αίμα.

Εμείς ρωτάμε τα άλλα κόμματα, χωρίς εξαίρεση όλα: Το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Κομισιόν δεν αποκλείουν καθόλου, το έχουν επιβεβαιώσει, ότι αν χρειαστεί, η ΕΕ θα πάρει μέρος σε πόλεμο εναντίον της Συρίας. Και με την ευκαιρία, ο κ. Ολάντ έχει πει ότι, βεβαίως, αν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφασίσει, θα πάρουμε μέρος. Τώρα ξέρουμε τι αποφάσεις και τι αντανακλά το σύγχρονο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Εμείς απαντάμε: Είμαστε εναντίον κάθε μορφής ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ο οποίος οδηγεί στη διανομή όχι πια σφαιρών επιρροής, αλλά των πρώτων υλών κ.λπ.

Δεύτερον, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος έρχεται να παρεμποδίσει την απόφαση που πρέπει να πάρουν οι λαοί σε οποιαδήποτε χώρα να ανατρέψουν την κυβέρνησή τους, την εξουσία τους, γιατί τη θεωρούν αντιδημοκρατική, γιατί τη θεωρούν αυταρχική, γιατί τη θεωρούν ταξική, για οποιονδήποτε λόγο θεωρούν. Θα μετατρέψουν δηλαδή τη Συρία, το Ιράν σε μια καινούρια Λιβύη. Τι ζητάμε εμείς; Καμία συμμετοχή στον πόλεμο, όχι φραστικά. Να κλείσει η βάση της Σούδας, δε γίνεται πόλεμος στη Συρία και στο Ιράν δίχως τη βάση της Σούδας. Ούτε ένας Ελληνας φαντάρος έξω.

Και επιπλέον, μας ανησυχεί πάρα πολύ η συμφωνία της Ελλάδας με το Ισραήλ. Οπου εμφανίζεται μάλιστα το θέμα συνδεδεμένο με την άντληση φυσικού αερίου και πετρελαίου. Πρόκειται για μια στρατιωτική συμφωνία, που έχει ανοίξει τους ουρανούς της Ελλάδας για χρησιμοποίηση του εναέριου χώρου σε πόλεμο εναντίον του Ιράν. Για άλλη μια φορά υπογραμμίζουμε: Δεν είμαστε ούτε με τον Αχμαντινετζάντ - και μάλιστα εμείς παλεύουμε να νομιμοποιηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα που χρόνια είναι παράνομο και διώκονται οι κομμουνιστές. Δεν είμαστε με καμία κυβέρνηση των κρατών της περιοχής. Είμαστε όμως υπέρ ο κάθε λαός να αποφασίσει να εξεγερθεί, να κάνει ό,τι θέλει για κάτι καλύτερο.

Οι ιμπεριαλιστές επεμβαίνουν και για να πάρουν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, αλλά και για να εμποδίσουν τη λαϊκή αφύπνιση. Είμαστε το μοναδικό Κόμμα που αποκάλυψε το πραγματικό περιεχόμενο της «Αραβικής Ανοιξης» και ότι εξεγέρσεις λαϊκές δε γίνονται με e-mail. 

Σήμερα, η αντίθεση των λαών στην ΕΕ είναι πολύ μεγαλύτερη

 

-- Δ. ΑΛΕΙΦΕΡΟΠΟΥΛΟΣ (ALPHA): Αν τα φέρει έτσι η κάλπη και δεν σχηματιστεί κυβέρνηση και φτάσει η διερευνητική εντολή στα χέρια σας, να υποθέσω ότι θα την παραδώσετε. Δεν είναι όμως και μια ευθύνη του ΚΚΕ να λειτουργήσει ως ανάχωμα για να μην πάει η εντολή σε άλλα κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή στον κ. Καμμένο ή τον κ. Καρατζαφέρη; Και ζητάτε την ψήφο όσων θέλουν να καταδικάσουν σήμερα τις πολιτικές που μας οδήγησαν ως εδώ, την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια στιγμή όμως 4 στους 5 Ελληνες θέλουν παραμονή στο ευρώ. Εσείς λέτε και έξοδο απ' την ΕΕ αν χρειαστεί. Πώς θα τα συνδυάσετε αυτά;

-- Την εντολή θα την καταθέσουμε αμέσως, γιατί αν αρχίσουμε να διερευνούμε με ποιον θα κάνουμε κυβέρνηση, πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε σκόντο στα μεγάλα προβλήματα που έχει ο λαός στις 7 του Μάη. Γιατί κοιτάξτε να δείτε, μόλις βγει μια κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει μια μεγάλη βεντάλια αιτημάτων, δεν είμαστε σε μια περίοδο με 4 - 5 προβλήματα. Οι πάντες έχουν οξυμένα προβλήματα και θέλουν να ζήσουν καλύτερα και να μη δεχτούν άλλα μέτρα, αλλά και να ζήσουν καλύτερα. Επομένως, ο ελληνικός λαός, άμα θέλει εξουσία λαϊκή, θα πρέπει στο επόμενο διάστημα, τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια να δημιουργήσει αυτή την προϋπόθεση.

Εμείς, πάντως, να πουλήσουμε τον ελληνικό λαό με το επιχείρημα ότι έτσι σε σώζουμε, αυτό δεν πρόκειται να το κάνουμε. Δεν υπάρχει κυβέρνηση, θα σας το πω καθαρά, δεν υπάρχει κόμμα που πρόδωσε τα συνθήματά του - δεν ξέρω αν τα πίστευε, αλλά τα πρόδωσε -, που δεν είπε στο λαό ότι, κοίταξε να δεις, δεν μπορώ να κάνω τίποτα, θα είναι χειρότερα, περίμενε λίγο καιρό, περίμενε λίγα χρόνια κ.λπ. Εμείς δεν μπορούμε να προδώσουμε το λαό και να τον κοροϊδέψουμε ότι μπορούμε να πάμε να συνεργαστούμε με τον Καμμένο, με τον Κουβέλη και με τον ΣΥΡΙΖΑ και με το ΠΑΣΟΚ. Ακούτε να δείτε, όλοι αυτοί που λένε θα διερευνήσω εντολή, το ΠΑΣΟΚ δεν το αφήνουν απέξω. Πάνε με την ελπίδα ότι το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές θα έχει και λίγο διορθωθεί.

Δεύτερον, τα μυαλά μας δεν είναι πάνω απ' το κεφάλι μας. Εμείς δε λέμε μεγάλα λόγια. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά, ναι, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, σε σύγκριση όμως με πριν 5 - 10 χρόνια, απεχθάνεται την ΕΕ. Την απεχθάνεται. Είναι αντίθετος. Κι άλλωστε δεν είναι και περίεργο. Εδώ το 1992 και μετά είχαμε δημοψηφίσματα και μέχρι πρόσφατα - στην Ιρλανδία πριν λίγα χρόνια - είχαμε δημοψηφίσματα στην Ευρώπη που ήταν αντίθετα και με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και με τη Συνθήκη του ευρώ κ.λπ., το λεγόμενο ευρωσύνταγμα. Σήμερα η αντίθεση των λαών της Ευρώπης είναι πολύ μεγαλύτερη.

Ομως κοιτάξτε να δείτε. Οταν όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ, του λένε ότι, κοίταξε να δεις, άμα φύγουμε απ' την ΕΕ, οι σύμμαχοί μας θα μας λιώσουν, ε, όπως και να το κάνουμε... Μέσα στη Βουλή, εμείς, και στην επόμενη Βουλή τα ίδια θα 'ναι, στην πραγματικότητα θα είμαστε το δεύτερο κόμμα, με την έννοια την εξής: Θα είμαστε το μοναδικό κόμμα που λέει ότι έξω απ' την ΕΕ και βεβαίως με άλλους πολιτικούς όρους και προϋποθέσεις, ο λαός μπορεί να περιμένει ευημερία. Και το ίδιο ισχύει για το γαλλικό λαό, το γερμανικό, δεν αφορά μόνο τον ελληνικό λαό. Κοιτάξτε να δείτε πού φτάσαμε τώρα. Να μη θέλω κάποιον, αλλά να νιώθω ένα δισταγμό και ένα φόβο να τον διώξω απ' το σπίτι μου.

Αλλά στο λαό εμείς έχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη. Και όχι μόνο στον ελληνικό, και στους άλλους λαούς. Θα αλλάξουν γνώμη και θα αποκτήσουν εμπιστοσύνη στη δύναμή τους. Κι άλλωστε αυτή είναι η συνεισφορά του ΚΚΕ, με ένα συσχετισμό δύναμης που υπάρχει. Με ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει πολλαπλάσια αυτοπεποίθηση στο λαό και πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη δύναμή του. Γιατί ο λαός θα πρωταγωνιστήσει στη μεγάλη ανατροπή και όχι το ΚΚΕ μόνο του. Το ΚΚΕ θα είναι στην πρώτη γραμμή. Αλλά ο λαός θα την φέρει την ανατροπή και θα πειστεί και θα το κάνει και οι συνθήκες θα ευνοήσουν μια τέτοια εξέλιξη. Αλλά στις 7 του Μάη θα έχει να αντιμετωπίσει έναν πέλεκυ πολύ πιο κοφτερό απ' ό,τι μέχρι τώρα. 

Η ΕΕ, όπως την ξέρουμε, τελειώνει αργά ή γρήγορα

 

-- Γ. ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ (ΑΝΤ1): Εχω παρακολουθήσει σε συνεντεύξεις σας ότι λέτε με άνεση τη θέση για αποδέσμευση απ' την ΕΕ. Δε μιλάτε τόσο άνετα για το έξω από το ευρώ. Γιατί;

-- Η αποδέσμευση απ' την ΕΕ και μάλιστα με όρους διαγραφής του χρέους και ταυτόχρονα ο λαός να διαφεντεύει τον πλούτο του, σημαίνει πριν απ' όλα ότι το ευρώ θα μας είναι άχρηστο. Ακούστε να δείτε, το νόμισμα είναι μια σχέση, είναι ένας τύπος σε τελευταία ανάλυση που εκφράζει, όμως, μια σχέση οικονομική, κοινωνική. Να σας πω και κάτι άλλο: Και μέσα στην ΕΕ, κι εκεί θα πάμε τα επόμενα χρόνια, άλλη αξία θα έχει το ευρώ στη Γαλλία, άλλη στη Γερμανία. Η ΕΕ όπως την ξέρουν οι λαοί τελειώνει αργά ή γρήγορα. Τώρα και θα διασπαστεί, θα υπάρχουν κράτη μέλη της ΕΕ που ταυτόχρονα θα έχουν συνάψει συμμαχίες τύπου ΕΕ, με χώρες εκτός ΕΕ.

Να σας πω και κάτι άλλο: Είναι πολύ πιθανό να διώξουν και την Ελλάδα, και την Πορτογαλία και την Ισπανία. Εμείς, όμως, λέμε καλύτερα να πάρουμε εμείς τα μπαγκάζια μας και να φύγουμε, γιατί όταν θα μας διώξουν με τους δικούς τους όρους, τότε πραγματικά θα υπάρξει τραγωδία. Αυτή η θέση μας. Τώρα να σας πω, είμαστε πάρα πολύ ψύχραιμοι. Υπάρχουν άνθρωποι καλοπροαίρετοι μέσα απ' το λαό που δεν μπορούν να φανταστούν αυτές τις εξελίξεις. Θα μας θυμηθούν και τότε θα γίνουν πολύ δυνατοί και αυτοί θα είναι ακόμα πιο μαχητικοί, όταν δουν ότι τόσα χρόνια παραπλανήθηκαν. Με το φόβο σήμερα επιβάλλουν στο λαό να μη σκέφτεται ότι μπορεί να ζήσει καλά έξω απ' την ΕΕ, με το φόβο όχι με την πειθώ. Θα καταστραφείς! Δηλαδή, να φοβόμαστε τους ...συμμάχους μας. Ωραία... 

Επικίνδυνη η στρατιωτική συμφωνία με το Ισραήλ

 

-- Χ. ΤΣΙΓΟΥΡΗΣ (MEGA): Κυρία Παπαρήγα, σας άκουσα να λέτε ότι σας ανησυχεί η συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ για την εξόρυξη υδρογονανθράκων, καθώς επίσης και η στρατιωτική συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών. Ανάλογου προσανατολισμού συμφωνία, στρατηγική επιλογή, έχει κάνει και η Κυπριακή Δημοκρατία. Η κριτική σας είναι ίδια και γι' αυτή την περίπτωση;

-- Κοιτάξτε να δείτε, η συμφωνία με το Ισραήλ είναι στρατιωτική κατά βάση. Παραδίπλα έβαλαν και την ανταλλαγή αλληλοενημέρωσης για ζητήματα ιατρικής τεχνολογίας, για συνεργασία στα θέματα υγείας. Αυτά δεν είναι κάτι που μας τρομάζει, μπορείς να κάνεις συνεργασίες για τέτοια θέματα με πολλές χώρες. Είναι στρατιωτική παράδοση του εναέριου χώρου της Ελλάδας για πόλεμο κατά του Ιράν.

Κι εγώ βάζω το εξής ερώτημα, το Κόμμα δηλαδή το βάζει, δεν είναι προσωπικό: Το Ιράν ξεκίνησε το εμπάργκο στην Ελλάδα όσον αφορά την τροφοδοσία με το ιρανικό πετρέλαιο. Βεβαίως, ιδιωτικές εταιρείες αγοράζουν απ' το Ιράν. Για ποιο λόγο, δηλαδή, η Ελλάδα να έχει απέναντί της εχθρό το Ιράν; Επειδή το Ιράν είναι εχθρός των ΗΠΑ ή δεν ξέρω ποιων μελών της ΕΕ, που ενδιαφέρονται εκεί να πάρουν τις πηγές του πετρελαίου; Καταλαβαίνετε ότι συμφωνία μπορείς να κάνεις με οποιαδήποτε χώρα, με οποιαδήποτε κυβέρνηση μάλλον, σημασία έχει το περιεχόμενο.

Να δούμε, όμως, και μια άλλη πλευρά: Αναμφισβήτητα η Κύπρος καλά έκανε, αφού είχε καθορίσει και την ΑΟΖ, κάτι που στην Ελλάδα ούτε καν υπάρχει ως σκέψη, επειδή έχει να κάνει με την άντληση του φυσικού αερίου και του πετρελαίου σε συνεργασία με ισραηλινές και αμερικάνικες εταιρείες. Πρέπει να σας πω το εξής πράγμα - και νομίζω ότι τέτοια αυταπάτη δεν υπάρχει στην Κύπρο και ιδιαίτερα δεν υπάρχει τέτοια αυταπάτη στο ΑΚΕΛ ή αν θέλετε σε ριζοσπαστικές δυνάμεις. Εάν αύριο έρθει ένα καινούριο σχέδιο Ανάν, δε σημαίνει ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, επειδή υπάρχει συνεργασία σε επίπεδο φυσικού αερίου και πετρελαίου, θα πάρουν την ίδια θέση που θα πάρει η Κυπριακή Προεδρία.

Εδώ καλλιεργούνται αυταπάτες, όταν κάνεις μια τέτοια συμφωνία, ότι βρήκαμε νέους προστάτες. Μπορεί να υπάρχουν συμφωνίες οικονομικού περιεχομένου - και υπάρχουν - που βοηθάνε τις διάφορες εταιρείες, όμως, δεν έχουν καμία πολιτική προέκταση. Οι ίδιοι οι οποίοι δίνουν «πράσινο φως» στις εταιρείες τους να συνεργαστούν με μια χώρα δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να τους κατασπαράξουν όταν τους συμφέρει. Σε καιρό πολέμου, άλλωστε, στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε αμερικάνικες βιομηχανίες έπαυαν να συνεργάζονται με γερμανικές και πολύ περισσότερο η ουδέτερη Σουηδία στον πόλεμο ήταν ο βασικός τροφοδότης της πολεμικής βιομηχανίας της Γερμανίας.

Οι οικονομικές συμφωνίες, δηλαδή, δε σημαίνει ότι μετατρέπονται σε πολιτικές συμμαχίες υπέρ των λαών. Γιατί εμείς αυτό θέλουμε. Και ούτε γλιτώνουν μια χώρα, για να το πω έτσι, από την επίθεση από τη χώρα που έχεις κάποιες οικονομικές συνεργασίες. Γιατί, δηλαδή, να εμπιστευτούμε το Ισραήλ; Ξέρουμε τι ρόλο παίζει στην περιοχή. Και αυτό βοηθάει το Παλαιστινιακό; Βοηθάει; Τι λέτε; 

Η αναδιαπραγμάτευση δεν αφορά τα συμφέροντα του λαού

 

-- Ελ. ΜΑΪΛΗ («Ριζοσπάστης»): Διάφορα κόμματα υποστηρίζουν ότι μπορεί να γίνει επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Μπορεί να γίνει και αν ναι προς ποια κατεύθυνση;

-- Μια τέτοια συζήτηση είχε ξεκινήσει στην Ευρώπη. Τίποτα απ' αυτά που λέγεται εδώ στην Ελλάδα από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Καμμένο, την κυρία Κατσέλη, τίποτα απ' αυτά δεν είναι πρωτότυπα. Επιασαν στον αέρα ότι ξεκινάει μια συζήτηση επαναδιαπραγμάτευσης, συζήτηση για ευρωομόλογο κτλ. Διαβεβαιώνουμε τον ελληνικό λαό, όπως τον έχουμε διαβεβαιώσει σε ανύποπτο χρόνο για άλλα πράγματα και έτσι κι έγιναν, δεν πέσαμε έξω, ότι όποια αναδιαπραγμάτευση συζητιέται, έχει αφήσει απ' έξω τη ζωή των λαών, τα δικαιώματα των λαών. Δεν έχει καμία σχέση με επιστροφή των κατακτήσεων που αρπάχτηκαν απ' όλους τους λαούς της Ευρώπης και όχι μόνο την Ελλάδα του μνημονίου.

Αυτό που γίνεται με τη διαπραγμάτευση είναι να δουν ορισμένους αριθμητικούς δείκτες του Συμφώνου Σταθερότητας, όχι της σύγκλισης - σύγκλιση άλλωστε δεν υπάρχει. Κυρίως γίνεται εδώ μια διαμάχη, η παραδοσιακή διαμάχη ανάμεσα στη γαλλική αστική τάξη και στη γερμανική αστική τάξη, και εκφράζεται μέσα από τη διαμάχη των κυβερνήσεων. Η διαμάχη, λοιπόν, και η αναδιαπραγμάτευση που θα γίνει δε θα αφορά τη βελτίωση της ζωής των λαών. Θα αφορά την κατανομή της ζημίας της βαθύτερης κρίσης που θα περάσει η ΕΕ και θα εκφράσει σε κάθε φάση το συγκεκριμένο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στα γαλλικά κεφάλαια, τα γερμανικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά ή δεν ξέρω τι.

Το ευρωομόλογο είναι μια νέα μορφή δανεισμού για να εξασφαλιστεί ζεστό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της Ευρώπης που βρίσκονται σε κρίση. Αυτοί οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα πάρουν τα χρήματα, θα ανέβει το χρέος, που θα το φορτώσουν πάλι στον ελληνικό λαό, θα κάνουν επενδύσεις. Δεν μπορούν να βγάλουν κέρδη χωρίς επενδύσεις. Με τις εργασιακές σχέσεις του σύγχρονου μεσαίωνα, με μισθούς 200 και 300 ευρώ. Αυτή είναι η ανάπτυξη που έχει μπει στην ημερήσια διάταξη απ' όλα τα κόμματα.

Τέτοιες αναδιαπραγματεύσεις θα γίνουν. Γι' αυτό λέμε ότι ο λαός, αν είναι δυνατόν και πριν ορκιστεί η κυβέρνηση, να ξέρει ότι πρέπει να αντιδράσει, να διεκδικήσει. Να μην την αφήσει να πάρει ανάσα και να μην καταπιεί την «καραμέλα» της αναδιαπραγμάτευσης ή αυτό που λένε ότι δε θα ξαναέρθει το αεροπλάνο με τους τροϊκανούς στην Ελλάδα. Απλώς, αντιπροσωπεία της ελληνικής κυβέρνησης θα κάνει περισσότερα ταξίδια για να τους συναντάει στις Βρυξέλλες, για να μην προκαλεί τον ελληνικό λαό... 

Το ΚΚΕ λέει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη 

 

-- Κ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ («Στο Κόκκινο»): Εκτιμάτε εύλογα ότι μετεκλογικά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα συγκυβερνήσουν, προωθώντας και εφαρμόζοντας ακόμα χειρότερα μέτρα για τον ελληνικό λαό. Στα δύο χρόνια του μνημονίου είχαμε οργανωμένες αντιδράσεις, απεργίες και συλλαλητήρια και άλλες τόσες αυθόρμητες, ανοργάνωτες, από το Σύνταγμα μέχρι τα κινήματα για τα διόδια, τα χαράτσια και την παράκαμψη των μεσαζόντων για τα αγροτικά προϊόντα. Οι αντιδράσεις όμως δυστυχώς δεν αναχαίτισαν τη θύελλα των αντιλαϊκών μέτρων. Τώρα, αν η κάλπη ενισχύσει το ΚΚΕ και άλλα αριστερά κόμματα, κατά του μνημονίου, δε θα είναι εντολή για πολιτική στροφή προς τα αριστερά; Πώς θα σωθούν οι συντάξεις, πώς θα μειωθεί η ανεργία και θα επιβιώσουν τα φτωχότερα στρώματα, αν δεν προκύψει μία άλλη κυβερνητική προοπτική, με κοινωνικό πρόσημο;

-- Καταρχήν, πραγματικά, το ελληνικό εργατικό κίνημα ήταν το πιο ισχυρό στην Ευρώπη, αν δεν ήταν το πρώτο. Αναντίστοιχο, αν θέλετε, με την επίθεση που δέχθηκε. Αλλά ήταν το πρώτο και αναμφισβήτητα δε λέμε εμείς ότι αυτό το κίνημα έγινε μόνο από τους κομμουνιστές και ήταν μόνο οι κομμουνιστές μέσα. Οτι δουλέψαμε όμως σκληρά για να αναπτυχθεί αυτό το κίνημα, το ξέρετε. Το να πας σε μία πλατεία ή να κάνεις μία πορεία από την Κάνιγγος στο Σύνταγμα, δεν είναι τίποτα. Πώς θα πετύχει 100% μία απεργία, όταν απέναντί σου έχεις τον εργοδότη και που απειλεί τον εργάτη να τον απολύσει; Η απεργία δεν αρχίζει την ώρα της συγκέντρωσης, αρχίζει στις 3 τη νύχτα, στις 2 τη νύχτα. Γιατί από πριν τις 2 τη νύχτα, και στις 10 τη νύχτα, στέλνουν πούλμαν στα σπίτια και παίρνουν τους εργάτες διά της βίας και με την απειλή της απόλυσης να μπουν μέσα πριν πάει η περιφρούρηση.

Οταν λοιπόν υπάρχει ένα κίνημα, οργανωμένο, πολιτικοποιημένο, αυτό το κίνημα βεβαίως θα ωθήσει και στην ανάπτυξη πολλών, ποικιλόμορφων και αυθόρμητων κινημάτων. Εμείς επιμένουμε και, αν θέλετε, έχουμε δικαίωμα αυτό να το πούμε: Ηταν άσχετη η ανάπτυξη του κινήματος με τη στρατηγική του ΚΚΕ απέναντι στο κεφάλαιο, την ΕΕ, απέναντι στον καπιταλισμό και απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ ή στις άλλες κεντροαριστερές και κεντροδεξιές κυβερνήσεις της Ευρώπης; Δε μειώνει καθόλου τη συμμετοχή όλων εκείνων που πήραν μέρος χωρίς να είναι κομμουνιστές. Αν ήμαστε ένα μεταλλαγμένο Κομμουνιστικό Κόμμα, θα υπήρχε τέτοιο κίνημα στην Ελλάδα; Εγώ σας λέω θα υπήρχε κίνημα, αλίμονο. Αλλά όχι με έναν τέτοιο ριζοσπαστισμό, με ανεβασμένες μορφές πάλης, με το σύνθημα της απειθαρχίας και ανυπακοής κ.λπ.

Ενα αυτό. Δεύτερον. Οποιος θέλει - και αυτό ισχύει και για εμάς - μπορεί να μεταφράσει την ψήφο του ατομικού ψηφοφόρου - κακά τα ψέματα, ο καθένας ψηφίζει ατομικά -, σαν έχω εντολή να πάρω μέρος σε κυβέρνηση, έχω εντολή να είμαι πρωθυπουργός, έχω εντολή να προτείνω έναν άλλο πρωθυπουργό; Αυτό είναι αλχημεία. Σας διαβεβαιώ, όλοι όσοι, χιλιάδες κόσμος, που για πρώτη φορά θα μας ψηφίσουν, και προφανώς δε θα είναι όλοι κομμουνιστές, αν επιχειρήσει το ΚΚΕ να μεταφράσει την ψήφο ότι είναι εντολή συνεργασίας, όταν το ΚΚΕ έχει βγει και λέει ότι δε θα μπω σε καμία κυβέρνηση αντιλαϊκή, τότε, με συγχωρείτε, αλλά αυτό θα ήταν αυθαιρεσία.

Δηλαδή εμείς, μετά από τις εκλογές, θα ανακαλύψουμε ότι με ένα πολύ υψηλό ποσοστό που έχουμε - εμάς μας ενδιαφέρουν οι ψήφοι, γιατί τα ποσοστά αλλάζουν όσο περισσότερα κόμματα μπουν στη βουλή -, και να πάμε να πούμε, α, τώρα μας έδωσε ο λαός εντολή να συνεργαστούμε. Μα αφού πήραμε ψήφους με εντολή μη συνεργασίας. Αυτός είναι ο κίνδυνος. Κατεβαίνεις με πολύ ριζοσπαστικά συνθήματα, επαναστατικά - και το ΠΑΣΟΚ πριν το '81 ήταν επαναστατικότατα τα συνθήματά του. Και μετά, αφού πάρεις τις ψήφους κάνεις αυθαίρετη ερμηνεία.

Κύριοι, αυτοί που θα ψηφίσουν το ΚΚΕ, δίνουν την εντολή στο ΚΚΕ να γίνει πιο ικανό, πιο αποτελεσματικό, πιο μαχητικό στην υπεράσπιση των λαϊκών αιτημάτων. Αυτή την εντολή θα πάρουμε. Δεν μπορεί εμείς να μεταφράσουμε την εντολή την επόμενη μέρα ότι έδωσαν εντολή να γίνω εγώ πρωθυπουργός παραδείγματος χάριν. Ετσι κάνουν τα άλλα κόμματα. Παίρνουν την ψήφο και μετά λένε αυτή την εντολή έχουμε. Ιδια θα είναι η ψήφος που θα δώσει στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ, στο ΣΥΡΙΖΑ, στον Καμμένο; Αλλη εντολή του δίνει.

Και, τέλος, εμείς είμαστε ένα κόμμα που λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Δε διαμορφώνουμε τη θέση μας στην κάλπη. Επομένως, αυτός που θα ψηφίσει το ΚΚΕ, διαφωνώντας μαζί μας σε αρκετά πράγματα, ξέρει πού συμφωνεί, πού διαφωνεί και γιατί μας ψηφίζει. Πώς να αλλάξουμε την ερμηνεία... Διαβάζω ή ακούω τις τοποθετήσεις των άλλων κομμάτων και τα έχω χάσει. Αν οι εκλογές γίνονταν σε ένα μήνα, θα κήρυσσαν επανάσταση, ή δεν ξέρω τι θα έκαναν. Και μάλιστα και ο Καμμένος και ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να είναι και άλλοι, και ο κ. Κουβέλης, ή παίρνουν έναν τροχό και λειαίνουν τις αιχμές ή ανεβάζουν άλλες αιχμές. Με ποιο δικαίωμα προεκλογικά αλλάζεις τις θέσεις;

Αυτός που θα ψηφίσει ΚΚΕ ξέρει μέχρι πού μπορεί να συμφωνήσει μαζί μας και πού μπορεί να διαφωνήσει. Ξέρει ότι δεν μπορούμε να τον βάλουμε στην τσέπη μας ως ψηφοφόρο. Οσο πιο ισχυρό θα είναι το ΚΚΕ, η εντολή θα είναι απαιτητική απέναντί μας. Κι εμείς αυτή την εντολή δεν πρόκειται να την μεταλλάξουμε. 

Λαός προετοιμασμένος να πάρει την εξουσία

 

-- Α. ΓΚΙΟΚΑΣ (Βήμα FM): Πολλοί κατηγορούν το ΚΚΕ ότι επιδιώκει την ακυβερνησία. Ισχύει κάτι τέτοιο;

-- Κοιτάξτε να δείτε, αυτοί που μας κατηγορούν είναι αυτοί που τρομοκρατούν το λαό ότι ή θα ψηφίσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ή αν ψηφίσεις άλλο κόμμα πρέπει να μπεις στη στρούγκα της συνεργασίας μαζί τους, γιατί αλλιώς θα έχουμε ακυβερνησία. Εμείς λέμε το εξής πράγμα στο λαό: Ετσι κι αλλιώς, κυβέρνηση θα προκύψει. Αλλά λέμε και του λαού: Με την ευκαιρία, για σκέψου. Μπορεί κάποια στιγμή να φτάσουν τα πράγματα - αφού δε θα είναι η 7 του Μάη, αλλά δεν μπορούμε να βλέπουμε αλλιώς τα πράγματα, ότι θα έρθουν τα πάνω κάτω στις 7 του Μάη - σκέψου ότι μπορεί να έρθει η στιγμή που πραγματικά η άρχουσα τάξη της χώρας μας δε θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, θα έχουν όλα της τα σενάρια καεί.

Βεβαίως, εκείνη τη στιγμή διαμορφώνεται ένα κενό. Θα έλεγα ένα θαυμάσιο κενό που ελπίζουμε ο λαός να πάει να το καλύψει με τη δική του εξουσία. Και τότε θα κριθεί και η ικανότητα του ΚΚΕ να συνειδητοποιήσει την ανάγκη εκείνης της στιγμής και όχι να πάει το ίδιο να καταλάβει την εξουσία, αλλά να πει του λαού, αυτοί δεν μπορούν να σε εξουσιάζουν. Γιατί πρέπει, δηλαδή, ο λαός να φοβάται την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης, όταν η λαϊκή πλειοψηφία έχει κάψει όλα τα σενάρια και τα όπλα του αντίπαλου;

Οταν λέμε ότι στις 7 του Μάη θα υπάρχει κυβέρνηση, δεν το λέμε για να καθησυχάσουμε το λαό, αλλά γιατί δεν μπορούμε να απογειωνόμαστε, όπως κάνουν άλλοι, από την πραγματικότητα. Δηλαδή, να σας πω τώρα, αν έβγαινε το ΚΚΕ και ζητούσε αυτοδυναμία, δε θα μας κορόιδευε ο κόσμος; Δεν είναι πράγματα αυτά. Ετσι, λοιπόν, δημιουργούν στο λαό μια ψευδή εικόνα. Είναι άλλο να βάλεις υψηλούς στόχους, αλλά όχι ψευδή εικόνα. Και πάνε να τον σύρουν στην κάλπη σιδηροδέσμιο, χωρίς να το καταλάβει. Εμείς λέμε ότι θα υπάρχουν κάποιοι που θα λυγίσουν την τελευταία στιγμή. Θα έχουμε πάλι κοψοχέρηδες, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι θα είναι πολύ λιγότεροι σ' αυτήν την εκλογική αναμέτρηση. 

Οταν χάσεις την εμπιστοσύνη σου στο λαό έχεις τελειώσει

 

-- Κ. ΖΑΓΑΡΑΣ (Αυγή): Κυκλοφορεί ευρέως μια αφίσα του Κόμματός σας με το σύνθημα «στείλτε ευρωπαϊκό μήνυμα». Ρίχνοντας μια ματιά στα τεκταινόμενα της ευρωπαϊκής αριστεράς, είδαμε πρόσφατα στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στην Πορτογαλία, το ΚΚ Πορτογαλίας, το αδελφό σας δηλαδή κόμμα, με το μπλοκ της αριστεράς να προχωρούν σε μια προεκλογική συνεννόηση μεταξύ τους. Στη Γαλλία, που αναφερθήκατε προηγουμένως το «Μέτωπο της Αριστεράς» το 1,5% των προηγούμενων εκλογών, έφτασε το 11%, ακολουθώντας την πολιτική της ενότητας. Εσείς, ωστόσο, εδώ παραμένετε στην αντίληψη να συνεχίζετε μόνοι, μολονότι στη χώρα μας, όπως γνωρίζετε πολύ καλά, συντρέχουν ειδικοί λόγοι που απορρέουν από τη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική και να υπάρξει ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς. Εντάξει, μέχρι τις εκλογές υπάρχουν κομματικές σκοπιμότητες, το αντιλαμβάνομαι και δεν προλαβαίνετε να στείλετε, να συνειδητοποιήσετε κι εσείς το ευρωπαϊκό μήνυμα που πρέπει να στείλει ο ελληνικός λαός. Μετά τις εκλογές, όμως, θα συνεχίσετε τον εμφύλιο που έχετε κηρύξει στο εσωτερικό των αριστερών και ριζοσπαστικών δυνάμεων του τόπου;

-- Ο εμφύλιος είναι ανάμεσα σε αδέλφια. Εγώ έτσι ξέρω τον εμφύλιο. Είμαστε αντίθετοι με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως είμαστε αντίθετοι και με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, τον κ. Καμμένο κ.λπ., κ.λπ. Δεν είναι εμφύλιος αυτός. Δεν είμαστε αδέλφια να σκοτωνόμαστε. Δεύτερον. Τα κοινά μέτωπα της αριστεράς αυτού του τύπου, δηλαδή εντός της ΕΕ να διαπραγματευτούμε, να κάνουμε εθνικό διάλογο, κοινωνικό διάλογο κι όλα αυτά που έχουμε γνωρίσει, όχι μόνο το 1% μπορεί να πάει στο 12% και 13%. Μπορεί να γίνει και η κυβέρνηση. Γιατί δηλαδή, αυτό είναι το κριτήριο; Δηλαδή το κριτήριο είναι το εκλογικό ποσοστό και όπως να 'ναι;

Εγώ σας λέω το εξής πράγμα: Το Γαλλικό και το Ιταλικό ΚΚ είχαν 25% και 30% στη Γαλλία και στην Ιταλία. Είχαν σημαντικότατες θέσεις κατακτημένες, βέβαια, μέσα από αγώνες, δεν τους τις χάρισε κανείς στο γαλλικό και στο ιταλικό εργατικό κίνημα. Στην Ιταλία, είχαν την πλειοψηφία στην Τοπική Διοίκηση. Και η Τοπική Διοίκηση στην Ιταλία είχε πάρα πολλές αρμοδιότητες και σε θέματα κοινωνικής πολιτικής. Πώς έγινε αυτά τα κόμματα κι έφτασαν εκεί που έφτασαν; Οταν έκαναν κάτι τέτοια μέτωπα, αντιμπερλουσκόνι, αντι-έτσι, αντι-αλλιώς και αλλιώτικα. Αυτό σήμερα στην Ιταλία, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ιταλίας είναι ο κ. Ναπολιτάνο. Πρωθυπουργός σε ιταλική κυβέρνηση ήταν πρώην κομμουνιστής. Κοιτάξτε, άμα είμαστε κι εμείς «πρώην», θα γίνουμε και υπουργοί, αυτό είναι βέβαιο. Οι πρώην αμείβονται. Δεν υπάρχει περίπτωση, οι πρώην αμείβονται.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι το εξής: Ο λαός πραγματικά δεν αντέχει άλλο. Αλίμονο αν δεν το καταλαβαίνουμε. Αλλωστε, τα μέλη του Κόμματος στην πολύ μεγάλη τους πλειοψηφία και τα στελέχη είναι κομμάτι αυτού του λαού. Πρέπει να κάνουμε ειδική ανάλυση των προβλημάτων, αφού τα ζούμε. Εχουν συνέπειες και σε εμάς τους ίδιους. Το ερώτημα που μπαίνει είναι το εξής. Αν ο λαός θέλει μια κυβέρνηση που θα του λύσει τα προβλήματα, είναι στη δική του ευθύνη να εκλέξει. Μιλάμε για την κάλπη.

Και ένα τελευταίο. Μπορείτε να μου εξηγήσετε πώς, σε μια περίοδο όπου τα προβλήματα οξύνονται, είναι δυνατόν να παραμένει στην Ελλάδα η ηγεσία της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΒΕΕ, της ΠΑΣΕΓΕΣ, της ΓΕΣΑΣΕ - τώρα τα λέω έτσι, με τα αρχικά αν και δεν μου αρέσει, το κάνατε εσείς οι νέοι περισσότερο με τα αρχικά, αλλά τέλος πάντων. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ένας τέτοιος συσχετισμός δύναμης στις κορυφές του κινήματος; Δε δείχνει ότι ακόμα ο λαός δεν έχει συνειδητοποιήσει τη δύναμή του, αν δεν τους πετάξουν όλους αυτούς έξω; Με μαζικές διαδικασίες.

Κι, όμως, είμαστε σε ένα σημείο που λέτε να συνεργαστούμε, όπου ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ, στο παραπέντε ήταν αντίθετος στο να νομιμοποιηθούν οι εκπρόσωποι των εργατών δήμου, όπου είχαν εκλεγεί με ψηφοδέλτια και από συμβασιούχους. Και δέχτηκε να εξαιρεθούν αντιπρόσωποι από 18 σωματεία, που είχαν ψηφίσει και συμβασιούχοι, αλλά μετά κατάπιε τη γλώσσα του, όταν το ΠΑΣΟΚ δέχτηκε να μπουν πέντε σωματεία που είχαν ψηφίσει και συμβασιούχοι, αλλά εκεί πλειοψηφία είχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ε, τώρα κοιτάξτε, πραγματικά δεν μου αρέσει μια βδομάδα πριν τις εκλογές, αλλά δεν πάει και πολύ δηλαδή να μας ρίχνουν και την ευθύνη του «όχι»; Ας πάνε να κουμαντάρουν μερικά πράγματα που αφορούν σήμερα το κίνημα και μετά να ρίξουν το ανάθεμα στο ΚΚΕ.

Στο χέρι δεν μας βάζουν. Τα ίδια έχουν γίνει στους εμποροϋπάληλλους, στις Συλλογικές Συμβάσεις, παντού. Οταν αυτή τη στιγμή έχεις χάσει την εμπιστοσύνη σου από το λαό, όταν δεν αντέχεις να περιμένεις, τότε θα την πατήσεις. Δεν είμαστε αλάνθαστοι ως ΚΚΕ, αλλά όταν χάσεις την εμπιστοσύνη σου στο λαό έχεις τελειώσει. Εχεις τελειώσει. Εμείς δε λέμε ούτε ξεπουλήθηκαν, ούτε πρόδωσαν, ούτε γεννήθηκαν οπορτουνιστές, όπως λέμε. Αλλά έχασαν την εμπιστοσύνη στο λαό. Αμα δεν πιστεύεις στο λαό, πρώτα θα κοιτάξεις να τα βρεις με τους επάνω. Ε, λοιπόν δεν έχουμε καμία ευθύνη γι' αυτές τις εξελίξεις. 

Να τελειώνουμε με τη συζήτηση για τα «ντιμπέιτ»

 

-- Β. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (ΕΡΑ): Πριν από λίγο, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε μια πρόταση όσον αφορά τον τηλεοπτικό διάλογο, το λεγόμενο debate, σύμφωνα με την οποία προτείνει να γίνει ένα debate με τους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων, έτσι όπως έχουν προκύψει από τις προηγούμενες εκλογές. Αυτόματα, όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό σημαίνει ότι αποκλείονται ήδη διάφοροι πολιτικοί σχηματισμοί που έχουν προκύψει μετά από την εκλογική αναμέτρηση των δύο προηγούμενων ετών. Θα ήθελα τη θέση σας.

-- Λίγο πριν φύγω από τον Περισσό, πήρα αυτήν την επιστολή. Καταρχήν δεν ξέρω αν αξίζει να συζητάμε τώρα για το debate. Ο κόσμος πραγματικά βρίσκεται σε μια φάση, ένα μεγάλο μέρος του λαού, δεν ξέρω ακριβώς το ποσοστό κι αν ταυτίζεται με αυτά που βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις, ψάχνεται. Τι θα κάνει. Είναι βέβαιο ότι το debate δεν πρόκειται να του δώσει τη λύση. Γιατί, αλίμονο, τώρα το debate, με αυτούς τους παράλληλους μονολόγους, διανθισμένους με κάτι ατάκες που έχουν προβαριστεί προηγουμένως και στον καθρέφτη, μπορεί να βγάλει συμπέρασμα.

Βεβαίως, εμείς έχουμε πει ότι εφόσον γίνει το debate δε θα επιτρέψουμε σε κανένα να πει ότι φοβόμαστε να πάμε. Παρά το γεγονός ότι συμβάλουμε σε μια γελοιότητα. Αλλά προκειμένου να μας πούνε ότι φοβόμαστε θα πάμε. Ομως αυτή τη συγκεκριμένη πρόταση δεν μπορούμε να τη δεχτούμε. Καλά που το 80% του τηλεοπτικού χρόνου δίνεται στα δύο κόμματα, που έχουν χάσει τη μισή εκλογική τους δύναμη, με βάση τις δημοσκοπήσεις, από το 2009. Τώρα θα αποκλείσει το ΚΚΕ τα νέα κόμματα που υπάρχουν μέσα στη Βουλή - ανεξάρτητα τι γνώμη έχουμε γι' αυτά τα κόμματα, που είναι μεταγραφές από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ; Εχουμε το δικαίωμα εμείς να τους αποκλείσουμε; Με συγχωρείτε, δηλαδή. Με ποιο δικαίωμα; Πώς, δηλαδή, θα εξαιρέσουμε - η Βουλή το 2009 είχε πέντε κόμματα και σήμερα έχει εφτά και άλλες δυο κοινοβουλευτικές ομάδες που παρά κάτι δεν έχουν τον αριθμό των δέκα. Ετσι δηλαδή, ο λόγος του ΚΚΕ θα στηριχτεί στους αποκλεισμούς των άλλων.

Δεύτερον, εμείς βάλαμε κι ένα άλλο ζήτημα. Η επιλογή των δημοσιογράφων να γίνει από την ΕΣΗΕΑ. Γιατί να γίνεται μόνο από αυτούς που καθημερινά διεξάγουν τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση; Δηλαδή, δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι εφημερίδων; Η ΕΣΗΕΑ τα καθορίζει αυτά. Τρίτον, εμείς βάλαμε έναν όρο. Βεβαίως, δε θα απαγορεύσουμε στον δημοσιογράφο αν θα μας χαμογελάσει ή θα μας κάνει μια ερώτηση της αρεσκείας μας. Εμείς ζητάμε όμως να υπάρχει ενιαία ερώτηση για κάθε κύκλο θέματος σε όλους τους εκπροσώπους των κομμάτων. Π.χ. είσαστε υπέρ της αναθεώρησης - λέω εγώ ένα παράδειγμα - του μνημονίου; Ο καθένας να απαντήσει, γιατί τότε μόνο μπορείς να κάνεις σύγκριση. Οταν τον καθένα τον ρωτάς ένα διαφορετικό ερώτημα μέσα σε ένα ευρύτατο πεδίο όπως είναι η οικονομία, δεν μπορεί να κάνει σύγκριση ο άλλος.

Λοιπόν, νομίζω πως η υπόθεση debate τελείωσε. Θα επικοινωνήσουμε με το Γραφείο Τύπου, αλλά έτσι πριν φύγω από τον Περισσό, και με βάση αυτά που είπαμε στη διακομματική επιτροπή, είναι αστείο πράγμα. Και να τελειώσει και η συζήτηση. Αρκετό πονοκέφαλο έχουν οι άνθρωποι ακόμα που δεν ξέρουν τι θα ψηφίσουν, θα τους προσθέσουμε και τον πονοκέφαλο του debate; 

Δεν έχουμε πρόταση που συμφέρει ΠΑΣΟΚ - ΝΔ

 

-- Σ. ΚΑΝΤΟΝΑ («Κόντρα»): ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πράγματι σας κατηγορούν ότι είστε κόμμα διαμαρτυρίας, χωρίς σχέδιο για την επόμενη μέρα. Τελικά υπάρχει κάποια πολιτική από την πλευρά σας που να ανταποκρίνεται στην πράξη στα σημερινά προβλήματα των πολιτών;

-- Αυτή είναι πάγια τακτική. Κι αυτό γίνεται και ανάμεσα στα κόμματα που έχουν πολλά κοινά ζητήματα μέσα στη Βουλή. «Δεν έχεις πρόταση», «δεν άκουσα πρόταση» και - να σας πω κάτι - δεν θα απαντήσουμε άλλη φορά. Και πρόταση έχουμε και άμεση και παρά-άμεση και χτες είχαμε. Δεν υπάρχει κόμμα που δεν έχει άμεση πρόταση, και μάλιστα ένα κόμμα πολλών χρόνων. Ενα καινούριο κόμμα, ας πούμε, μπορεί να έχει μια δυσκολία να έχει μια ολοκληρωμένη πρόταση. Βεβαίως. Υπάρχει κόμμα μέσα στην ελληνική Βουλή ή έξω που δεν έχει πρόταση; Τι είμαστε, φιλολογικός σύνδεσμος;

Και εν πάση περιπτώσει, όταν πηγαίνουμε μέσα στους αγώνες, δεν έχουμε καμία πρόταση; Μπορούμε να καλούμε το λαό να αγωνιστεί και να μην του λέμε τίποτα; Βεβαίως έχουμε. Να ξεκαθαρίσω: Δεν έχουμε πρόταση που τους ταιριάζει. Δεν έχουμε πρόταση που τους συμφέρει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως. Τέτοια πρόταση δεν έχουμε. Αυτά είναι τα εξυπνακίστικα. Το χρησιμοποιούν για να μπερδεύουν το λαό. Και να πάμε να τους δώσουμε έναν τόμο προτάσεων... Να σας πω: Πήγαμε στη Βουλή και καταθέσαμε πρόταση για τα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν ήταν καμιά πρόταση για τον κομμουνισμό, για την κομμουνιστική κοινωνία. Την απέρριψαν. Για τους άνεργους, την απέρριψαν. Για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Ολα τα απέρριψαν. Γιατί, λέει, δε χωράνε, δεν έχουν λεφτά.

Κοιτάξτε, με αυτή τη λογική είναι σαν να λένε στο λαό «κόψε το κεφάλι σου». Πώς δεν έχουμε προτάσεις; Είμαστε υποχρεωμένοι σήμερα όταν ο λαός βογκάει, ακόμα κι αν εμείς παραλείπαμε να έχουμε μία πρόταση, μας το θυμίζει ο λαός. Και εμείς είμαστε μέσα στο λαό.

Να σας πω τώρα. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε μέσα στη Βουλή σε ένα ζήτημα που κατά τη γνώμη μας ξεπερνά τα πλαίσια. Θα μπορούσαμε και με το ΣΥΡΙΖΑ να συμφωνήσουμε και με όλα τα κόμματα. Στο ότι δεν μπορεί να γίνεται μπροστά στα μάτια της νεολαίας, μπροστά στα μάτια των δεκαπεντάχρονων, ο διαχωρισμός των ναρκωτικών. «Τα μαλακά δεν σε πειράζουν, τα σκληρά σε πειράζουν». Γιατί εμείς θέλουμε έναν άνθρωπο ελεύθερο, να μην είναι εξαρτημένος. Εδώ είσαι άρρωστος και σου δίνει ο γιατρός ένα χάπι παυσίπονο και σου λέει πάρτο σιγά σιγά για να μην έχεις προβλήματα εθισμού. Παίρνεις χάπια παυσίπονα για τον πονοκέφαλο και σου λέει προσέξτε, μην τα συνηθίσετε. Αυτό είναι τυχαίο;

Σε ένα θέμα που κατά τη γνώμη μας και κομμουνιστής να 'σαι και φιλελεύθερος να 'σαι και σοσιαλδημοκράτης να 'σαι, ό,τι και να 'σαι, είναι ένα πάρα πολύ απλό ζήτημα. Θα είμαστε δηλαδή αντίθετοι να συμφωνήσουμε με αυτό; Ούτε σ' αυτό δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Μήπως λοιπόν οι διαφωνίες είναι πολύ βαθύτερες και πολύ πιο ουσιαστικές από ό,τι πάνε να πείσουν το λαό ότι είναι; 

 Η πείρα του παρελθόντος έχει εξαιρετικά παραδείγματα 

 

-- Σ. ΣΙΔΕΡΗΣ (ΑΠΕ): Αναφέρεστε πολύ συχνά στην περίοδο '89 - '91 που κορυφώθηκε με τη διάσπαση του κόμματός σας και το μετέπειτα αγώνα για την επιβίωσή του. Αν και σήμερα οι συνθήκες και η πρόταση για συνεργασία είναι τελείως διαφορετικές από ό,τι ήταν τότε, θα ήθελα να σας ρωτήσω, είναι υπαρκτός ο φόβος μιας διάσπασης σήμερα, επειδή θα συμμετάσχετε σε μία κυβέρνηση και - όπως είπατε προηγουμένως - ότι οι ψηφοφόροι σας θα σας πουν προδότες αν συμμετάσχετε σε μια κυβέρνηση;

-- Το '89 και '91 δεν ήταν δική μας πρωτοβουλία να το θέσουμε. Αλλά στους καναπέδες, στην τηλεόραση, άλλοι βάζουν τα ερωτήματα. Εμείς θέλουμε να συζητήσουμε για την Παιδεία, για την Υγεία, για το κούρεμα των αποθεματικών των νοσοκομείων, αυτά θέλουμε να συζητήσουμε. Δεν έχουμε καμία διάθεση να γυρίσουμε πίσω. Καμία διάθεση. Ούτε καν το θέσαμε. Και να σας πω, και στους τόπους δουλειάς, και στις περιοδείες, και στις συγκεντρώσεις, κανένας δεν μας τα έβαλε αυτά. Αλλά στα ψηλά αλώνια, πάει να μετατραπεί η εκλογική μάχη ανάμεσα στο ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η εκλογική μάχη είναι, αντικειμενικά, ανάμεσα στην εργατική τάξη και γενικότερα στον εργαζόμενο λαό και τα μονοπώλια, το κεφάλαιο και τα κόμματά τους σε συνθήκες κρίσης βαθιάς, που θα βαθύνει, θα γίνει ακόμα χειρότερη.

Από κει και πέρα, βεβαίως, υπάρχουν και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις, όπως είναι εύλογο. Εμείς ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι η πείρα του πρόσφατου και του παλιότερου παρελθόντος έχει εξαιρετικά παραδείγματα, έχει εξαιρετική εμπειρία, όχι μόνο στην Ελλάδα, μιλάμε για την πείρα της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου. Εχει και λάθη, έχει και σαβούρα. Σαβούρα με ποια έννοια το λέμε: Μπορεί πριν 40 - 50 χρόνια ο χειρισμός ενός ζητήματος να 'τανε εκατό τοις εκατό σωστός και σήμερα να είναι ξεπερασμένος. Γιατί τώρα όλοι όσοι επιστρατεύουν το '89 - '91 μας γυρίζουν πίσω. Βεβαίως, δεν είναι ίδιο το σήμερα. Γιατί έχουμε και την πρόσφατη πείρα: Κυβερνήσεις Γαλλίας, Ιταλίας, τις κεντροαριστερές...

Εκανε καλά το ΚΚΕ που δεν ψήφισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ; Εκανε καλά ο Συνασπισμός που την ψήφισε; Πριν 20 χρόνια αυτή η επιλογή δεν βάρυνε τα επόμενα χρόνια; Πώς δεν βάρυνε; Αυτά που ζούμε σήμερα είναι όλα γραμμένα μέσα στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Οταν π.χ. επισημάναμε τον κίνδυνο να γίνει πόλεμος στα Βαλκάνια, όλα τα άλλα κόμματα μας έλεγαν ότι θέλουμε να συσπειρώσουμε το δυναμικό μας και επικαλούμαστε ανύπαρκτους κινδύνους. Βαραίνει σήμερα και θα βαραίνει αύριο και μετά από 20 χρόνια η σημερινή θέση όλων των άλλων κομμάτων που λένε ότι έξω από την ΕΕ επέρχεται η καταστροφή; Ναι, βαραίνει. Αυτό που λένε σήμερα, ότι μπορώ να διαπραγματευτώ, χτυπά το κίνημα και στις 7 του Μάη, αλλά πιθανό να βαρύνει και για πολλά χρόνια. Ελπίζουμε τώρα ο λαός να βγάλει συμπεράσματα.

Αν επικαλούμαστε κάτι για το πρόσφατο παρελθόν - αλίμονο τώρα να πάμε εκατό χρόνια πίσω ή πενήντα - αυτό είναι γιατί μία θέση μπορεί να μη φαίνεται όταν την παίρνεις τι χτύπημα θα είναι για το λαό, αλλά όταν ζήσεις αυτό το χτύπημα μπορεί να είναι και λίγο αργά.

Αυτή τη στιγμή εμείς λέμε: Θέλει ο καθένας που να βάλει το φράκο του πρωθυπουργού ή του υπουργού; Μιλάω για όλα τα κόμματα. Να βγει και να πει, τι θα κάνει σε περίπτωση που υπάρχει απόφαση στρατιωτικής επίθεσης στη Συρία. Αλλο ο λαός της Συρίας, ο λαός να εξεγερθεί και να κάνει ό,τι θέλει. Ο λαός να αποφασίσει χωρίς καμία εξωτερική επέμβαση. Πρέπει να πει τι θα κάνει. Θα κλείσει τη βάση της Σούδας; «Οχι» στον πόλεμο και ανοιχτή η βάση της Σούδας, αυτό σημαίνει «ναι» στον πόλεμο.

Και έρχονται μας λένε μετά ότι φοβάται το ΚΚΕ να αναλάβει το ρίσκο; Ποιο ρίσκο; Δε θέλουμε να συμμετάσχουμε σε κάθε τι εγκληματικό κατά του ελληνικού λαού και των γειτονικών λαών. Δηλαδή, πρέπει να βάλουμε κι εμείς τα χέρια μας στις ακαθαρσίες για να πούμε «ναι»; Aλλά σας σώσαμε, θα πούνε, σώσαμε το ευρώ, αγοράζετε με ευρώ, σας σώσαμε. Να βγουν και να πάρουν θέση σε αυτά. Οταν ζητάς κυβέρνηση, το πολύ θα είσαι τέσσερα χρόνια. Αν και δεν ξέρω πόσα χρόνια θα μείνει αυτή η κυβέρνηση, σε κάνα χρόνο θα την έχει ρίξει ο λαός. Εν πάση περιπτώσει. 

Πάλη σε ενιαίο μέτωπο, αλλιώς θα ηττηθεί ο λαός

 

-- Π. ΓΚΑΛΙΟΥ (ΣΚΑΪ): Υπάρχουν κάποιοι, από κόμματα μέχρι και συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, που σας κατηγορούν ότι πολλές φορές χρησιμοποιείτε το συνδικαλισμό για να πλήξετε εργοδοτικές αυθαιρεσίες, χωρίς όμως αντίστοιχα να ενισχύετε εργατικά ή εργασιακά δικαιώματα, ή και αντιθέτως μπορεί κάποιες φορές να πλήττετε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Τι απαντάτε;

-- Κοιτάξτε να δείτε. Αυτοί που τα λένε αυτά είναι εφοπλιστές, βιομήχανοι. Οι άνθρωποι καλά κάνουν και μας πολεμάνε. Γιατί πώς θα τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους; Οι απεργίες αποφασίζονται με κάποιες πλειοψηφίες. Μπορεί να είναι και ομόφωνες, μπορεί να είναι και κάποιες πλειοψηφίες. Εκεί που είμαστε μέσα οι κομμουνιστές, μας έστειλαν οι εργαζόμενοι, δεν καταλάβαμε τις θέσεις. Και, μάλιστα, όποιος ψηφίζει τον κομμουνιστή ή το συναγωνιστή του κομμουνιστή στη διοίκηση ενός σωματείου, ξέρει τι ψηφίζει. Εμείς ξέρετε, ούτε κουμπαριές κάνουμε, ούτε προσαρμόζουμε τις θέσεις μας ανάλογα με το ακροατήριο. Επομένως, ξέρει τι ψηφίζει.

Δεύτερον, υπάρχουν αποφάσεις που πάρθηκαν και από συνδικαλιστές που δεν έχουν καμία σχέση με το ΚΚΕ. Αυτό τι δείχνει; Οτι όπου υπάρχει ένας ισχυρός πυρήνας κομμουνιστών, ριζοσπαστών, άλλων αγωνιστών και ενθαρρύνονται οι εργαζόμενοι να διεκδικούν, τότε αναγκάζουν και άλλους συνδικαλιστές, που έχουν εκλεγεί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συγκεκριμένα, να συμφωνήσουν σε μια απεργία. Γιατί είναι τέτοια τα προβλήματα που δεν μπορούν να κάνουν πίσω. Πού βρίσκεται το αντιδημοκρατικό; Μας κατηγορούν οι αντίπαλοι των εργαζομένων.

Και, τέλος, εδώ εμείς ξεκαθαρίζουμε τη στάση μας: `Η θα είμαστε ένας με όλους και όλοι με τον έναν, ή αυτή τη στιγμή θα υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο όλων των εργατοϋπαλλήλων, των μικρών επιχειρηματιών, επιχειρηματιών, αυτοί που έχουνε τα φτωχομάγαζα, και των μικρών παραγωγών αγροτών, ή θα υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο, ή ο λαός θα ηττηθεί στην πορεία. Δεν μπορεί να απεργεί ένας κλάδος και να σου λέει ένας άλλος ξέρεις με δυσκολεύεις να κάνω βόλτα, ας πούμε, στο Σύνταγμα.

Θέλει αλληλεγγύη και μάλιστα όταν απεργεί ένας κλάδος, πρέπει να βγαίνουν κι άλλοι κλάδοι. Δεν μπορεί να λυθούν τα προβλήματα, με απεργίες όπου συμμετέχει το 30% και μάλιστα μερικοί πάνε και γράφονται ότι πήραν άδεια απ' το γιατρό για να μην έρθω, για να μην πει ότι απήργησε. Αυτά τα πράγματα οδηγούν το κίνημα σε συνθήκες τέτοιες σαν αυτές που ζούμε σήμερα, σε ήττα. Θα χάσει κι άλλα το κίνημα. Ε, λοιπόν, εμείς θέλουμε να χάσουν οι πλουτοκράτες, τα μονοπώλια, η ΕΕ, αυτοί θέλουμε να χάσουν. Ο λαός πρέπει να χρησιμοποιεί όλες τις μορφές πάλης και την κατάλληλη στιγμή, αυτή που μπορεί να του δώσει έστω και τη βελτίωση της θέσης του σε ένα θέμα. Και να συνεχίζει, να μη σταματάει. Εμείς δεν κρύβουμε τις θέσεις μας. 

Κοροϊδεύουν τον κόσμο όσοι υπόσχονται εύκολες λύσεις

 

-- Γ. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ (Πριν): Κάνατε στη χτεσινή σας συνέντευξη μια ενδιαφέρουσα πολιτική μεταφορά. Είπατε ότι σας αρέσει ο τρόπος που η «Μπάγερν» παίζει ποδόσφαιρο, με τις συνεχείς επιθέσεις. Ομως, επανειλημμένα μας έχετε τονίσει, ότι ....

-- Με καλή άμυνα. Γιατί κοίταξε, αν κάνεις επιθέσεις και έχεις τρύπια άμυνα, τέλειωσες.

-- Σωστό, εκεί θέλω να εστιάσω. Γιατί επανειλημμένα μας έχετε τονίζει ότι στο έδαφος αυτούς του συστήματος περιθώρια για να αποσπάσουν οι εργαζόμενοι κατακτήσεις δεν υπάρχουν. Επομένως, μήπως μιλάμε τελικά για άμυνα και όχι για αντεπίθεση όπως γράφει το πανό πίσω σας;

-- Δεν έχουμε πει ακριβώς αυτό. Λέμε, ο καπιταλισμός και το κράτος το καπιταλιστικό και το πολιτικό του προσωπικό, δεν κάνουν τις παραχωρήσεις και τις υποχωρήσεις που έκαναν σε προηγούμενες δεκαετίες. Γιατί ήτανε πιο ευέλικτοι. Για ποιο λόγο: Γιατί ακριβώς τότε το σύστημα είχε τη δυνατότητα, χωρίς να μειώσει τα κέρδη των μονοπωλίων, να κάνει ορισμένες ονομαστικές παροχές, αλλά ακόμα είχε και ανάγκη να κάνει και ορισμένες παραχωρήσεις, για να εκμεταλλευτεί με καλύτερους όρους την εργατική τάξη για να την ενσωματώσει.

Να σας πω ένα παράδειγμα: Ολα αυτά τα επιδόματα που δίνονταν σε ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, που ήταν στο Δημόσιο, στις ΔΕΚΟ, επίδομα Α, Β, Γ αυξήσεις με τη μορφή επιδόματος, αντί να δίνονται στο βασικό μισθό που έτσι έπρεπε να είναι, δίνονταν με τη μορφή επιδόματος. Και έμαθαν τον εργαζόμενο να λέει ότι «τι με νοιάζει εμένα, ό,τι βάλω στην τσέπη μου είναι το θέμα, τι με νοιάζει εμένα η μορφή, επίδομα ή όχι». Γιατί τα έβαζαν αυτά; Γιατί ήθελαν ένα μέρος της εργατικής τάξης να το ενσωματώσουν, να το εξαγοράσουν. Σήμερα, ο καπιταλισμός, και ιδιαίτερα ο γηρασμένος καπιταλισμός της Ευρώπης, που έχει φάει τα ψωμιά του, δεν μπορεί να κάνει ούτε παραχωρήσεις για να συγκρατήσει ακόμα και το εκλογικό του ακροατήριο. Δε βλέπετε ότι μπροστά στις εκλογές, όλο τι δε θα κάνουν λένε και κοροϊδεύουν, τα πολλά «θα» έχουν κοπεί.

Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι η ταξική πάλη και η οξυμένη κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση δεν μπορεί να φέρει κάποιες κατακτήσεις. Κάποιες. Δε θα επιστρέψουν στους λαούς ό,τι τους είχαν δώσει και αυτές τις κατακτήσεις που μπορεί να τις έχει ένας λαός στην Ελλάδα και η άλλη Ευρώπη, θα είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες, γιατί τώρα μας έχουν πάει πίσω. Δεν είναι, είχα μισθό 100 θα πάρω 110, ήθελα 130. Τώρα το 100 το έχουν κάνει 40 και άμα σου δώσουνε και άλλα 5 δε γίνεται τίποτα. Και ποτέ εμείς δε βάλαμε προκαταβολικά φραγμό στο αν ένα κίνημα μπορεί κάτι να κατακτήσει.

Ξεκαθαρίζουμε όμως το εξής πράγμα: Δεν μπορεί να περιμένεις σήμερα θα κατακτήσω εκείνο, αύριο θα κατακτήσω ένα άλλο. Η εξουσία είναι στους επιχειρηματικούς ομίλους, είναι στο κεφάλαιο, είναι στα μονοπώλια και αυτοί δεν πρόκειται να κάνουν σήμερα ούτε απλή αναδιανομή, που την έκαναν όταν είχαν τα περιθώρια να την κάνουν, διότι έχουν τεράστιο ανταγωνισμό μεταξύ τους. Πάρτε στην Ελλάδα. Να σας πω κάτι; Εχουμε συγκεκριμένα παραδείγματα όπου υπήρχε επιχειρηματίας που λέει «έχω τη δυνατότητα να κάνω μια υποχώρηση στους εργαζόμενους». Και πήγαιναν οι άλλοι συνάδελφοί του, του ίδιου κλάδου και λέγανε, «όχι, όλοι μαζί κάτω οι μισθοί».

Υπήρχαν και τα προηγούμενα χρόνια εργοδότες, μιλάμε τώρα για την εργοδοσία στον κλάδο συνολικά, που πήγαιναν να διαπραγματευτούν και κάτω από το φόβο απεργιών λέγανε ας δώσω και κάτι το μήνα. Και πηγαίνανε από τον διπλανό κλάδο και λέγανε, «όχι, γιατί θα ζητάνε κι από 'μας». Είναι πιο συνασπισμένοι σήμερα, σε αυτά τα θέματα.

Αρα, λοιπόν, δεν μπορείς να βάλεις φραγμό, να πεις δε θα κατακτήσω τίποτα, γιατί απ' την άλλη μεριά πρέπει να βάλεις και όρια. Γιατί, αν περιορίσεις να διεκδικείς, αν περιορίσεις να είσαι αντιπολίτευση σε μια κυβέρνηση, τότε κάποια στιγμή θα γίνεις αντιπολίτευση χωρίς σκάγια, και ο λαός κάποια στιγμή πρέπει απ' την αντιπολίτευση να περάσει στην εξουσία. Τότε να ξέρετε ότι και το ΚΚΕ θα είναι μαζί. Ο λαός είναι στην αντιπολίτευση, τι να κάνουμε αυτός είναι ο συσχετισμός δυνάμεων σήμερα. Τώρα, αν κάποιος μπορεί να τον ανατρέψει επειδή παραμυθιάζει το κόσμο, ότι θα του λύσει τα προβλήματα... Κοροϊδεύουν τον κόσμο, πάντως, αυτοί που λένε ότι μπορεί η αριστερά σήμερα και μάλιστα με αυτό το πρόγραμμα και μέσα από την κάλπη με μια κυβέρνηση και με αποφάσεις του κοινοβουλίου και διαπραγματεύσεις, θα του λύσουν τα προβλήματα. Τον κοροϊδεύουν. 

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να κάνει τις παραχωρήσεις που έκανε

 

-- Α. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ (ΣΤΑΡ): Κάνατε λόγο για ενιαίο μέτωπο. Το ΚΚΕ γενικώς κάνει λόγο να περάσουν τα κέντρα λήψης των αποφάσεων στο λαό. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, δε θα ήταν καλύτερα αντί για ένα ισχυρό ΚΚΕ να υπάρχει μια ισχυρή αριστερά;

-- Επειδή δε θέλω τώρα να ασχοληθώ με τους όρους, θα σας πω το εξής πράγμα. Για ποια αριστερά λέτε; Γιατί εμείς κοιτάμε προγράμματα. Αφήστε τους όρους, άλλος μπορεί να θέλει να λέγεται ριζοσπάστης, όπως θέλει. Εμείς πάντως είμαστε ΚΚΕ, θέλουμε να έχουμε και το όνομα και τη χάρη. Λοιπόν για ποια αριστερά λέτε; Την αριστερά που λέει ότι εγώ μπορώ να κυβερνήσω, δε θα καταθέσω την εντολή και θα κάνω κυβέρνηση και θα πάω να διαπραγματευτώ με την ΕΕ, το μνημόνιο; Που κοροϊδεύει; Γιατί λέει εμείς θα αγωνιστούμε - το πρωί το άκουγα - εμείς λέει θα πάμε αγωνιστικά, ενώ ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και ο Παπαδήμος δεν πήγαν αγωνιστικά. Ενώ αυτοί θα πάνε αγωνιστικά. Αυτό δηλαδή είναι το ζήτημα. Εδώ βλέπετε τι ανταγωνισμοί υπάρχουν. Εδώ ο ένας επιχειρηματικός όμιλος χτυπάει τον άλλο, η γαλλική κυβέρνηση τα βάζει με τη γερμανική, η γερμανική με τη βρετανική, λυκοσυμμαχία είναι, είναι ανταγωνιστές, σύμμαχοι κατά των λαών.

Με ποια αριστερά θα πάμε; Ακουγα σήμερα το πρωί στέλεχος της αριστεράς που έλεγε το εξής πράγμα: Να μην απολυθούν οι 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Εντάξει. Τώρα, πώς θα το λύσουν αυτό το θέμα, αφού πρέπει ό,τι κάνουν να έχει τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ; Οταν διαπραγματεύεσαι με τους κανόνες της ΕΕ δεν μπορεί να την αγνοήσεις, εμείς σπάμε τα δεσμά μ' αυτήν. Λέει να έχουμε ένα σύγχρονο Δημόσιο που στηρίζει τους επιχειρηματίες - το άκουσα με τα αυτιά μου. Μα αυτό το Δημόσιο που στηρίζει τους επιχειρηματίες το είχαμε μια ζωή και το έχουμε ακόμα. Είτε μικρό είναι, είτε στενό, είτε τεράστιο, τους επιχειρηματίες βοηθούσε. Δηλαδή τι το διαφορετικό, δεν κατάλαβα; Μ' αυτή την αριστερά θα πάμε;

Εμείς δεν έχουμε προκατάληψη στα ονόματα, δε μας ενδιαφέρει αυτό. Διαφωνούμε προγραμματικά. Να σας πω και κάτι. Η ΝΔ δεν μπορεί να φθείρει τη λαϊκή συνείδηση ή η ΕΡΕ προηγούμενα γιατί πάντα προσπαθούσε να διαπαιδαγωγήσει το λαό συντηρητικά, αυταρχικά, με το νόμο και την τάξη. Το ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε - η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, γιατί δε θέλω να τα φορτώσω στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ - έγινε ο μεγάλος διαφθορέας συνειδήσεων. Συκοφάντησε τα πάντα. Ε, λοιπόν σήμερα ένα τέτοιο ρόλο μπορεί να τον παίξει κάλλιστα μια «σύγχρονη αριστερά».

Γιατί η ΕΕ τι είναι; Κάποιοι άνθρωποι, που αν πας και τους πεις, κοίταξε να δεις κ. Μέρκελ - εγώ σας λέω να φύγει η Μέρκελ απ' τη μέση και έρθει ο σοσιαλδημοκράτης -, και της πεις «δεν έχεις καταλάβει ότι ο λαός πεινάει ο ελληνικός; Σας παρακαλούμε μην πάρετε αυτά τα μέτρα», θα πεισθεί; Είμαι βέβαιη ότι δεν υπάρχει περίπτωση. Και οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι πάνε και λένε στ' αυτί «κοιτάξτε να δείτε ο λαός δεν αντέχει». Λένε όμως και το άλλο, «προσέξτε θα δυναμώσουν οι κομμουνιστές, θα γίνει εξέγερση, θα γίνει επανάσταση, δώστε μας χρόνο» - το λένε. Διαπραγματεύονται κι αυτοί για το εφοπλιστικό κεφάλαιο κ.λπ. κ.λπ., διαπραγματεύονται, αλλά πάνε και λένε μην τα πάρετε αυτά τα μέτρα σας παρακαλούμε, θα γίνει εξέγερση και αναταραχή, το λένε και δημόσια. Κι όμως έχει φτάσει σ' αυτό το σημείο που οι σύμμαχοί τους δεν παίρνουν υπόψη και αυτό.

Καταλαβαίνετε τώρα τι συμφέροντα παίζονται; Η κρίση είναι βαθιά στην Ευρώπη. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να κάνει τις παραχωρήσεις που έκανε. Το έχουμε πει πολλές φορές, δε θέλω να το επαναλάβω. Δεν είμαστε στη δεκαετία του '70 και του '80. Μερικοί θέλουν, χρησιμοποιούν την πείρα του ΠΑΣΟΚ. Σου λέει το ΠΑΣΟΚ πώς απ' το 13% πήγε στο 48%, δε βαριέσαι τώρα μία βδομάδα πριν απ' τις εκλογές να ρίξω καμιά εικοσαριά συνθήματα έτσι επαναστατικά και μετά βλέπουμε.

Εν πάση περιπτώσει, γιατί δεν κάνουν συμμαχία μεταξύ τους, ήταν 10 ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά φύγανε και κάναν κάτι άλλο, γιατί δεν κάνουν μεταξύ τους; Να κάνουν. Γιατί θέλουν το ΚΚΕ; Ξέρετε γιατί μας θέλουν; Για να μη συναντούν μετά το λαϊκό κίνημα, να μας βάλουν στο χέρι, να είμαστε μέσα στην κυβέρνηση να γκρινιάζουμε μέσα στην κυβέρνηση, αλλά να μη στηρίζουμε το λαό και να μας εκβιάζουν μετά «μη φύγετε γιατί θα γυρίσει η δεξιά». Ε, το παιχνίδι του ΠΑΣΟΚ δεν το παίξαμε το 1981, θα το παίξουμε το 2012; Γιατί έχουμε εμείς ευθύνη; Δεν κατάλαβα. Να συμπληρώνουμε τις τρύπες των άλλων; 

Ρεαλιστικός στόχος η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ

 

-- Π. ΜΠΙΤΣΙΚΑ (Βήμα): Ηθελα να ρωτήσω για τον εκλογικό στόχο που που θέτετε, ας το πούμε στο επίπεδο της αριθμητικής της κάλπης. Ηδη έχετε πει ότι εστιάζετε στους ψήφους που θα πάρετε στα λαϊκά στρώματα. Τι βάζετε ως εκλογικό στόχο;

- Το ΚΚΕ δεν το συνηθίζει αυτό, να βάζει έναν αριθμητικό στόχο. Θα είναι έτσι κι αλλιώς εγκεφαλικός, διότι εδώ ψηφίζει εκατομμύρια κόσμος στην κάλπη. Είναι όμως απολύτως ρεαλιστικό να ζητήσουμε αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Ο λαός πρέπει να βάλει στόχο, εμείς θέλουμε όσο πιο ψηλά πάμε. Αλλά στο κάτω κάτω δεν παίζουμε μόνοι μας, με συγχωρείτε, όπως λένε και οι νεολαίοι στο γήπεδο. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πάει τον κόσμο με τρομοκρατία. Εμείς επαγρυπνούμε γιατί μπορεί να υπάρξουν άνθρωποι που έχουν αποφασίσει να φύγουν από τα δύο αυτά κόμματα και να πισωγυρίσουν με την τρομοκρατία.

Ξέρετε τι κάνουνε; Μπορεί να μην κάνουν συγκεντρώσεις, σπίτι σπίτι πάνε και τρομοκρατούν. Κι ενώ άλλοι ασχολούνται με το ποιος θα είναι πρωθυπουργός, αυτοί τρομοκρατούν άνθρωπο τον άνθρωπο. Στα σπίτια, μας το λένε.

Επομένως, εμείς δεν μπορούμε να παίξουμε εκλογικά με τους όρους μιας διαφημιστικής εταιρείας. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε στο λαό, κοίταξε μην πισωγυρίσεις, να μιλήσουμε και γι' αυτόν το κίνδυνο. Οπωσδήποτε έχουν χάσει μεγάλο μέρος της βάσης τους. Τέλειωσε, δε θα έχουνε τις ψήφους που είχανε. Αλλά ότι μπορεί και τελευταία στιγμή να μαντρώσουν έναν κόσμο τα δύο κόμματα, αυτό είναι υπαρκτό. Μας λένε, μη το λέτε αυτό, επικοινωνιακά δεν ταιριάζει. Οχι. Θα αφήσουμε τον κόσμο να μη βλέπει τον κίνδυνο; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τον καταλαβαίνουν αυτόν τον κίνδυνο, υπάρχει, είναι ορατός ο κίνδυνος. Ακυβερνησία, χάος και κάτι τέτοια.