Στην Κοινή τους Ανακοίνωση το ΚΚΕ και το ΚΚ των Λαών της Ισπανίας σημειώνουν:
«Το ΚΚΕ και το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας πήραν την πρωτοβουλία να τοποθετηθούν από κοινού μπροστά στις σύνθετες εξελίξεις της καπιταλιστικής κρίσης και τη σφοδρή επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα τόσο στην Ελλάδα και την Ισπανία όσο και σε όλη την Ευρώπη.
Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει τα λαϊκά προβλήματα
Οι αιτίες της κρίσης που αποτελεί κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, αναδεικνύουν τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος και την ανάγκη ανατροπής του, την επικαιρότητα του σοσιαλισμού.
Καθημερινά αποκαλύπτονται οι αστικές κι οπορτουνιστικές δυνάμεις, και ιδιαίτερα το λεγόμενο "Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς" που εδώ και καιρό κάνουν εκτιμήσεις: περί καζινοκαπιταλισμού, κρίσης λόγω του νεοφιλελευθερισμού, χρηματοπιστωτικής κρίσης όπως και περί κρίσης χρέους. Αυτές οι δυνάμεις έχουν εκτεθεί από την ίδια την εξέλιξη της κρίσης. Οι προτάσεις του ΚΕΑ για "φιλολαϊκή καπιταλιστική ανάπτυξη" και για πολύμορφο δανεισμό μέσω της ΕΚΤ που θα κληθούν να πληρώσουν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, είναι κομμένες και ραμμένες για το μεγάλο κεφάλαιο και τα συμφέροντά του.
Εκτεθειμένες από τις ίδιες τις εξελίξεις είναι όσες δυνάμεις, αστικές και οπορτουνιστικές υπερασπίστηκαν την ΕΕ και όσοι τη χαιρέτισαν, ψηφίζοντας το Μάαστριχτ και την ΟΝΕ. Διαψεύδονται σήμερα όλοι όσοι καλλιεργούσαν και συνεχίζουν να καλλιεργούν συστηματικά αυταπάτες περί "φιλολαϊκής αρχιτεκτονικής" της ΕΕ, περί δήθεν επανίδρυσής της. Η αντεργατική βαρβαρότητα που προωθούν η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις - είτε φιλελεύθερες είτε σοσιαλδημοκρατικές, κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές - υπηρετεί το κεφάλαιο δημιουργώντας αμύθητα κέρδη χρεοκοπώντας τους εργάτες. Προωθούν τη μόνιμη βαρβαρότητα με άγριες περικοπές μισθών, συντάξεων, απολύσεις, με απλήρωτους εργάτες και λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, με άγρια φορολογία και ιδιωτικοποιήσεις. Η μαζική εξάπλωση της φτώχειας και η δραματική αύξηση της ανεργίας φανερώνουν την επιθετικότητα του κεφαλαίου και την επιδίωξή του να απαξιώσει την τιμή της εργατικής δύναμης, να καταστρέψει μαζικά παραγωγικές δυνάμεις για να διασώσει την κερδοφορία του σε συνθήκες κρίσης.
Μπροστά σε αυτό το στόχο, οξύνονται και βαθαίνουν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αποδεικνύοντας πως η ΕΕ δεν είναι ένωση των λαών αλλά ήταν και είναι ένωση των ιμπεριαλιστών που δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή. Το άγχος που επιδεικνύουν το ΚΕΑ και άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις για τη σωτηρία της ΕΕ, η προπαγάνδα τους για τον εξωραϊσμό της, αναδεικνύουν ότι αποτελούν υπηρέτες για τη διαιώνιση του καπιταλισμού και της ταξικής εκμετάλλευσης.
Η ΕΕ υπηρετεί τη στρατηγική του κεφαλαίου για πιο φτηνή εργατική δύναμη στον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κράτη και ενώσεις. Αυτή η στρατηγική εξηγεί γιατί όχι μόνο στην Ελλάδα ή στην Ισπανία αλλά σε όλη την Ευρώπη η τάση είναι γενικευμένη να παίρνονται άγρια μέτρα που πλήττουν το λαό και αυξάνουν τα κέρδη των μονοπωλίων. Σε αυτή τη στρατηγική υποκλίνεται και το ΚΕΑ με το καταστατικό του και την αποδοχή των "αρχών της ΕΕ" που υπηρετούν το κεφάλαιο. Η ΕΕ ούτε είναι αντίβαρο στις ΗΠΑ ούτε οι λαοί πρέπει να διαλέξουν ιμπεριαλιστή, όπως κάνουν οι οπορτουνιστές και το ΚΕΑ. Αντικειμενικά, η καπιταλιστική κρίση, η αναδιάταξη ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κι ο οξυνόμενος ανταγωνισμός τους τροφοδοτεί νέες εστίες πολέμων και ματοκυλίσματος των λαών. Οι λαοί πρέπει αποφασιστικά να μην δεχτούν να χύσουν το αίμα τους για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Διέξοδος η ανατροπή του καπιταλισμού κι όχι η διαχείρισή του
Οι εξελίξεις τονίζουν ότι δεν γίνεται να υπάρξει επιστροφή στο παρελθόν. Καμιά διευρυμένη κρατική ιδιοκτησία στο έδαφος κυριαρχίας των μονοπωλίων δεν μπορεί να έχει θετικό αντίκρισμα για τους λαούς σε συνθήκες απελευθέρωσης της καπιταλιστικής αγοράς. Κανένας "πόλος κρατικών τραπεζών" ή δήθεν φιλολαϊκή μετάλλαξη της ΕΚΤ, κανένα δήθεν φιλολαϊκό "κοινωνικό ταμείο" δεν γίνεται να αποτελούν διέξοδο για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Κυριαρχία και δημοκρατία χωρίς αποδέσμευση κάθε χώρας από την ΕΕ με ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, δεν μπορεί να υπάρξει. Ανάγκη αποτελεί σήμερα η ταξική συσπείρωση, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η λαϊκή συμμαχία των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για την εξουσία της εργατικής τάξης. Η συγκρότηση ταξικού πόλου στο εργατικό κίνημα αποτελεί προϋπόθεση για το σωστό προσανατολισμό των αγώνων.
Στον ταξικό αγώνα η ελπίδα
Χαιρετίζουμε τους μεγάλους αγώνες με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές και πρωταγωνίστριες τις ταξικές δυνάμεις που γίνονται από τους εργάτες, στην Ελλάδα, στην Ισπανία και σε πολλές ακόμα χώρες. Τέτοιοι αγώνες θα πυκνώσουν. Χαιρετίζουμε ιδιαίτερα τον μεγαλειώδη απεργιακό αγώνα των Χαλυβουργών στην Ελλάδα. Αυτός ο αγώνας, όπως και οι πανεργατικές απεργίες αποδεικνύουν στην πράξη ότι η κρίσιμη μάχη δεν θα δοθεί στις πλατείες των "αγανακτισμένων", ούτε στα τραπέζια των κοινωνικών διαλόγων των συμβιβασμένων εκπροσώπων της ITUC/ETUC. H οργή και η αγανάκτηση για να έχει προοπτική πρέπει να εκφραστεί στους χώρους δουλειάς, εκεί θα κριθεί η ταξική πάλη, σε αντιπαράθεση με την λεγόμενη "κοινωνική συνοχή" και τους κοινωνικούς διαλόγους που προβάλλουν οι σοσιαλδημοκράτες, το ΚΕΑ και τα συμβιβασμένα συνδικάτα της ITUC και ΕΤUC που στηρίζουν.
Στις χώρες μας η ύπαρξη και δράση διακριτού ταξικού πόλου αποτελεί εφόδιο και παρακαταθήκη για την εργατική λαϊκή πάλη. Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο(ΠΑΜΕ) στην Ελλάδα, όπως και οι Επιτροπές Εργατικής Ενότητας(CUO) που βρίσκονται στο ξεκίνημά τους στην Ισπανία αποτελούν πολύτιμο στήριγμα γιατί προωθούν την ταξική πάλη και αποκαλύπτουν τον υπονομευτικό ρόλο των συμβιβασμένων ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος, οργανώνουν την πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο.
Το ΚΚΕ και το ΚΚΛΙ θα δυναμώσουν τις κοινές πρωτοβουλίες τους τόσο στις χώρες τους όσο και στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα για να δυναμώσει ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα η προοπτική που χαράσσει η επαναστατική στρατηγική για ανειρήνευτο ταξικό αγώνα για την εργατική εξουσία. Ιδιαίτερο ρόλο και συμβολή σε αυτήν την υπόθεση διαδραματίζει η Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση, μια πρωτοβουλία θεωρητικών περιοδικών Κομμουνιστικών Κομμάτων που στοχεύει στην ενίσχυση της μαρξιστικο-λενινιστικής κατεύθυνσης στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ως προϋπόθεση για την αναγκαία ανασυγκρότησή του.
Οι αστοί και οι οπορτουνιστές που χαιρέτιζαν την ανατροπή του σοσιαλισμού, που μιλούσαν για "την περίοδο της ελευθερίας, της ευημερίας και της ειρήνης", έχουν διαψευστεί παταγωδώς. Εχει ευθύνη ιδιαίτερα το ΚΕΑ σήμερα για την αντικομμουνιστική υστερία γιατί αποδέχτηκε τον πυρήνα της επίθεσης της αστικής τάξης με την άρνηση και κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, προβάλλοντας το "σοσιαλισμό του 21ου αιώνα" που δεν είναι άλλος από έναν καπιταλισμό "με ανθρώπινο πρόσωπο" που είναι αδύνατο να υπάρξει. Η νοσταλγία για το σοσιαλισμό στις χώρες που είχε οικοδομηθεί, σήμερα αυξάνεται. Οι λαοί που γνώρισαν το σοσιαλισμό δεν τον ξεχνούν. Τα ΚΚ μπορούν σήμερα και βγάζουν συμπεράσματα, για τους νόμους της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που παραβιάστηκαν και τα λάθη που έγιναν. Οι νέες σοσιαλιστικές επαναστάσεις που είναι μπροστά μας έχουν παρακαταθήκη το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, την υπεροχή της κοινωνικοποιημένης κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας, χωρίς καπιταλιστές και εκμετάλλευση, χωρίς κρίσεις και ανεργία, με αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, χωρίς ανασφάλεια για το αύριο, όπου το κουμάντο και τον έλεγχο θα τον έχει η εργατική τάξη, η τάξη που θα πάρει στα χέρια της την εξουσία. Ο σοσιαλισμός είναι αναγκαία, επίκαιρη και μοναδική διέξοδος».
ΠΗΓΗ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου