Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού!

Πέμπτη 10 Νοέμβρη 2011

Η νέα κυβέρνηση που προέκυψε μετά από το μαραθώνιο διαβουλεύσεων, αντιπαραθέσεων και αντεγκλήσεων μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και με τη στήριξη του ΛΑΟΣ αποτελεί ένα σαφέστατο δείγμα των αδιεξόδων και των αντιφάσεων, αλλά και των κατευθύνσεων του αστικού πολιτικού συστήματος στη χώρα. Είναι προϊόν συμβιβασμού τόσο των ντόπιων εκπροσώπων του καθεστώτος της υποτέλειας, όσο -κυρίως- των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΕΕ που διαγκωνίζονται για το ποιος θα κυριαρχήσει στα ντόπια πολιτικά πράγματα. Οι αφόρητες πιέσεις τους και οι ωμές, πραξικοπηματικού χαρακτήρα πολιτικές επεμβάσεις τους, είναι ένα μικρό δείγμα των κινδύνων που εγκυμονούν για το λαό οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και το καθεστώς της υποτέλειας που θα υπηρετήσει και η νέα κυβέρνηση.

Η νέα κυβέρνηση δεν πρόκειται να είναι διακοσμητική. Καλείται να διαχειριστεί και να προωθήσει -με διευρυμένη πλέον πολιτική συναίνεση- τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις τής προηγούμενης κυβέρνησης: την επαίσχυντη συμφωνία της 26^ης Οκτώβρη και τα βάρβαρα μέτρα που θα την συνοδεύσουν, τον προϋπολογισμό λιτότητας για το 2012 και την παραπέρα ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων.

Παράλληλα, καλείται να διαχειριστεί την ογκούμενη λαϊκή οργή, τη μαζική είσοδο των μαζών στο πολιτικό προσκήνιο, το φούντωμα των εστιών λαϊκής αντίστασης και την αδυναμία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να διασφαλίσουν, από μόνος του ο καθένας, τον έλεγχο μιας κατάστασης επικίνδυνης για τα συμφέροντα του ξένου και ντόπιου κεφάλαιου.

Και στο βαθμό που τα καταφέρει, τίποτε δεν αποκλείει και την επέκταση της διάρκειας ζωής της.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, καμία ανακούφιση δεν σημαίνει για το λαό και τους εργαζόμενους. Το αντίθετο μάλιστα! Και αυτή η κυβέρνηση αποτελεί πραγματικό εχθρό του λαϊκού κινήματος, εργαλείο των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Και αυτή η κυβέρνηση πρέπει να βρει απέναντί της την αντίσταση και την αποφασιστικότητα των λαϊκών μαζών, την άρνησή τους να υποταχτούν στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Χωρίς καθυστερήσεις. Και κυρίως, χωρίς τις αυταπάτες που αναπαράγει η διαρκής επίκληση δυνάμεων της Αριστεράς στις εκλογές και στην αποκατάσταση της αστικής νομιμότητας.