Οι εξελίξεις και τα αδιέξοδα στην αστική διαχείριση έφεραν τον οπορτουνισμό ξανά στην ανάγκη να πιπιλίζει την καραμέλα της «ενότητας» και της «εκλογικής συμμαχίας» της «αριστεράς» για λογαριασμό του συστήματος, εναποθέτοντας σ' αυτή τις φιλοδοξίες για αναβάθμισή του στο αστικό πολιτικό σκηνικό.
Πατώντας πάνω στην ανυπομονησία μικροαστικών στρωμάτων και την αγωνία ενός μέρους από τα λαϊκά στρώματα, που είτε θέλουν εδώ και τώρα βελτίωση της κατάστασης που βιώνουν, είτε δε βλέπουν άλλο δρόμο διεξόδου, πέρα από τον κοινοβουλευτικό, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το καθησυχάζει ότι είναι εφικτές οι εύκολες κι ανώδυνες λύσεις.
Επί της ουσίας, λειτουργεί σαν ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων, σε μια περίοδο που ολοένα και περισσότεροι λαϊκοί άνθρωποι δείχνουν τάσεις χειραφέτησης από την αστική πολιτική και τους παραδοσιακούς εκπροσώπους της, αναγνωρίζουν τα αδιέξοδα της αστικής διαχείΟρισης και του καπιταλισμού.Με στόχο να καρπωθεί εκλογικά και να εγκλωβίσει ανώδυνα για το σύστημα τη λαϊκή δυσαρέσκεια, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διά του επικεφαλής του Αλ. Τσίπρα λέει: «Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και της δημοκρατικής παράταξης. Μπορούμε να γίνουμε η πρώτη πολιτική δύναμη. Με μια εκλογική συνεργασία πάνω σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα απεμπλοκής από το μνημόνιο της χρεοκοπίας. Ευρύτερη δυνατή συνεννόηση όλων όσοι αγωνίζονται ενάντια στο ήδη συσπειρωμένο κόμμα του μνημονίου (σ.σ. εννοεί την κυβερνητική συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.)» (Σπόρτιγκ, 22/11).
Για ποιο σκοπό; Απαντά ο Αλ. Τσίπρας: «Για τη νίκη του ελληνικού λαού κόντρα στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο», αφού «το μέλλον δεν ανήκει σε κερδοσκόπους, τοκογλύφους και γραφειοκράτες του καζινοκαπιταλισμού. Εναλλακτική λύση είναι να μπει φρένο στους κερδοσκόπους και τις αγορές. Εναλλακτική λύση είναι να φορολογηθεί ο πλούτος και το κεφάλαιο. Εναλλακτική λύση είναι να επιβληθεί δημόσιος κοινωνικός έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα».
Η εξουσία του κεφαλαίου μένει στο απυρόβλητο και συσκοτίζεται ο πραγματικός χαρακτήρας της κρίσης, η οποία αποδίδεται στους τραπεζίτες, και μάλιστα στους πιο ...διεφθαρμένους από αυτούς. Μ' αυτόν τον τρόπο, μένει ανέγγιχτο το κεφάλαιο και ο λαός εγκλωβισμένος σε ανέξοδα συνθήματα, όπως «κλέφτες» και πάει λέγοντας. Ταυτόχρονα, αποσυνδέει το τραπεζικό σύστημα από τη σφαίρα της παραγωγής και μ' αυτόν τον τρόπο κρύβει ότι εχθρός του λαού είναι το κεφάλαιο σαν τάξη.
Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι αναγκαία και η οργάνωση στον τόπο της παραγωγής για την ανατροπή του κεφαλαίου, την οποία ούτως ή άλλως δεν επιδιώκει, αφού είναι υπέρμαχος της καπιταλιστικής παραγωγής, μέσα στην ιμπεριαλιστική ΕΕ. Οι κορόνες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ περί «εναλλακτικής λύσης» είναι αποπροσανατολιστικές και κενές περιεχομένου, αφού καπιταλισμός σημαίνει πρώτα και κύρια ελευθερία κίνησης κεφαλαίου, όπως αυτή που αποδέχτηκε ο ΣΥΝ, ψηφίζοντας τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Οσο για τον έλεγχο στις τράπεζες και το φρένο στις αγορές, πρόκειται για πυροτεχνήματα που πρώτες απ' όλους έριξαν οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ, με στόχο να στρέψουν το βλέμμα του λαού μακριά από την πραγματική αιτία των δεινών του και της κρίσης, που δεν είναι άλλη από την καπιταλιστική παραγωγή και την αστική εξουσία. Σ' αυτή την εχθρική για το λαό επιχείριση συσκότισης και αποπροσανατολισμού προσθέτει τις όποιες δυνάμεις του και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
Δύο στρατηγικές σε σύγκρουση
Οι οπορτουνιστές ισχυρίζονται ότι η πρότασή τους για ενότητα αφορά και το ΚΚΕ, που έχει στρατηγική για ανατροπή του συστήματος και όχι για διαχείρισή του, όπως αυτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Από αυτή τη σκοπιά, ακόμα κι αν προχωρούσε μια τέτοια συνεργασία, την επομένη των εκλογών θα διαλυόταν στα εξ ων συνετέθη, αφού για την αντιμετώπιση και του πιο απλού ζητήματος θα συγκρούονταν διαφορετικές στρατηγικές.
Πουθενά δεν τέμνεται η πρόταση του ΚΚΕ για αποδέσμευση απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, για μονομερή διαγραφή του χρέους με την πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για πολιτική ενοποίηση της ΕΕ, πλευρά της οποίας είναι η «οικονομική διακυβέρνηση», δηλαδή αλλεπάλληλα μέτρα στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας, αναδιαπραγμάτευση του χρέους που σώρευσε η πλουτοκρατία για να συνεχίσει να το αποπληρώνει ο λαός.
Η εναλλακτική πρόταση που παρουσιάζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει δοκιμαστεί περισσότερες από μία φορά σε άλλες χώρες, από κόμματα του οπορτουνισμού. Πήραν μέρος σε κυβερνήσεις συνεργασίας, έκαναν όλη τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου, τσάκισαν το εργατικό λαϊκό κίνημα. Εχει τεράστια ευθύνη ο οπορτουνισμός για το διαλυτικό του ρόλο απέναντι στο κίνημα και μάλιστα σε χώρες με ειδικό βάρος στο πλαίσιο του ευρωενωσιακού καπιταλισμού, όπου η απουσία σήμερα ταξικών εργατικών κινημάτων είναι αισθητά αρνητική.
Αλλωστε αυτός είναι διακηρυγμένος στόχος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η «κοινωνική συνοχή», η ταξική συνεργασία δηλαδή, η υποταγή του λαού στην εξουσία των μονοπωλίων και η διασφάλιση της αστικής ομαλότητας. Στόχοι εκ διαμέτρου αντίθετοι με αυτούς του ΚΚΕ, που μάχεται για λαό χειραφετημένο απ' το κεφάλαιο και τα κόμματά του, λαό οργανωμένο, ενωμένο στη δική του συμμαχία, με δική του εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Στην προσπάθειά τους να θολώσουν τα νερά ως προς τη σκοπιμότητα που υπηρετεί η στρατηγική του, εκτίθενται στο λαό, όπως για παράδειγμα με τους τρεις όρους που θέτει ο Δ. Παπαδημούλης, προκειμένου να προχωρήσει η εκλογική συνεργασία. Ο βουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε «να σταματήσει η αμοιβαία πολεμική, να υπάρχει διάλογος, επικοινωνία, συνάντηση είτε ανά δυο, είτε όλοι μαζί (...) να κινηθούν διαδικασίες ανοιχτές στην κοινωνία, στο φως, για την αναζήτηση ενός κοινού προγράμματος, μιας κοινής βάσης, προκειμένου με ένα ικανοποιητικό βαθμό σύγκλισης να προχωρήσουν μαζί στις επόμενες κοινωνικές και πολιτικές μάχες και να κατέβουν μαζί στις επόμενες εκλογές που δεν θα αργήσουν».
Καμιά εντύπωση δεν προκαλεί η πρεμούρα τους να πετύχουν εκλογικές συγκολλήσεις από τα πάνω, επικαλούμενοι υποκριτικά το κίνημα, στο οποίο ούτως η άλλως αναπτύσσεται αντιπαράθεση, καταγράφονται συσχετισμοί και διαμορφώνονται πλαίσια και στόχοι πάλης, χωρίς να είναι αναγκαία καμιά σύγκλιση μεταξύ των κομμάτων που αντικειμενικά δρουν μέσα σ' αυτό. Ωστόσο, είναι προκλητική η απαίτηση να σταματήσει η πολιτική αντιπαράθεση και κριτική, προκειμένου να δημιουργηθεί η εντύπωση στο λαό ότι «όλοι ίδιοι είμαστε» και τίποτα δεν μας χωρίζει.
Ισα κι όμοια δηλαδή το ΚΚΕ με τη ΔΗΜ.ΑΡ. του Κουβέλη και του αντικομμουνιστή Ψαριανού, που θέλει συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τους άλλους, αλλά ενίσταται για τις διαδικασίες. Ισα και όμοια με τις πράσινες παραφυάδες του ΠΑΣΟΚ που έχουν «κουλτούρα συνεργατικών κυβερνήσεων», με τους σοσιαλδημοκράτες του ΠΑΣΟΚ που σκούζουν γιατί τάχα αυτό δεν εφάρμοσε το αντιλαϊκό πρόγραμμά του, παρότι αυτό εφάρμοζε ως κυβέρνηση. Ισα κι όμοια και με το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που λέει ΕΕ και στάζει το στόμα του μέλι.
Λαϊκή συμμαχία για λαϊκή εξουσία
Για το ΚΚΕ, το κάλεσμα για συμμαχία έχει συγκεκριμένους αποδέκτες, την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, για αντιπάλεμα και εμπόδισμα της κυρίαρχης πολιτικής, με προγραμματική κατεύθυνση τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Σε συνθήκες οξύτατης καπιταλιστικής κρίσης, έντονων ανταγωνισμών και αντιθέσεων στους κόλπους του συστήματος, αλλά και ενίσχυσης του αρραγούς μετώπου του απέναντι στους λαούς, αυτή είναι η μόνη συμμαχία που μπορεί να ανοίξει δρόμους προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.
Καμία άλλη συμμαχία, πέρα κι έξω απ' το λαό, δεν μπορεί να δώσει απάντηση ούτε στο πιο μικρό απ' τα προβλήματα που τον ταλανίζουν. Αλλωστε, το σύνολο αυτών των προβλημάτων π.χ. τα χαράτσια, η ανεργία, το Ασφαλιστικό, οι συλλογικές συμβάσεις, η Υγεία, η Παιδεία βρίσκονται στο επίκεντρο του εργατικού - λαϊκού κινήματος όπου πρωτοστατεί το ΚΚΕ, αποτελούν στόχους της πάλης του. Μια εκλογική συνεργασία κομμάτων ούτε κάποιο απ' αυτά δεν θα μπορούσε να επιλύσει στο πλαίσιο της εξουσίας των μονοπωλίων, πόσο μάλλον που ούτε πάνω σ' αυτά τα ζητήματα υπάρχει συμφωνία. Για παράδειγμα, το ΚΚΕ ζητά κατάργηση 100% των χαρατσιών, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει στην κοιναγορίτικη νομοθεσία και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.
Το ΚΚΕ ζητά κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σε Υγεία και Παιδεία, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ της συνύπαρξης δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, συμβάλλοντας στη διείσδυση του κεφαλαίου σ' αυτούς τους κρίσιμους τομείς. Πρόσφατα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διά του ΚΕΑ ζήτησε «επένδυση στην ποιότητα της ελεύθερης εκπαίδευσης και κατάρτισης και βελτιώνουν τη σύνδεσή της με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας... να βελτιώνουν την ποιότητα των θέσεων εργασίας που προσφέρουν στους νέους ανθρώπους αξιοπρέπεια, οικονομική ασφάλεια, ευκαιρίες μάθησης, δυνατότητες διεύρυνσης των δεξιοτήτων τους»... Δηλαδή σύνδεση της εκπαίδευσης με τις επιχειρήσεις, ό,τι ακριβώς δηλαδή προωθείται απ' την ΕΕ.
Το ΚΚΕ μιλάει για σταθερή μόνιμη δουλειά με δικαιώματα για όλους, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προτείνει ...ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης: «Να δημιουργούν επιδοτήσεις απασχόλησης, ώστε να προσλαμβάνονται νέοι άνθρωποι ή να μετατρέπονται συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε αορίστου». Δηλαδή μπούκωμα της εργοδοσίας με ζεστό χρήμα ώστε να απασχολεί τζάμπα εργατικό δυναμικό.
Ο λαός να ξεμπερδεύει με τις αυταπάτες και τους φορείς τους. Με δυνάμεις που του υπόσχονται ότι θα εξημερώσουν το θηρίο του καπιταλισμού, δίχως ο ίδιος να κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι του. Λαϊκή συμμαχία για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία, είναι ο μόνος δρόμος και όσο πιο γρήγορα παραμερίσει τα αναχώματα και τον πορευτεί, τόσο πιο γρήγορα θα απολαύσει όλα όσα δικαιούται.
Πηγή:ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Β. Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου