Το τελικό χτύπημα που ετοιμάζεται να καταφέρει η κυβέρνηση ενάντια στους δημόσιους υπαλλήλους, με τις απολύσεις και το λεγόμενο ενιαίο μισθολόγιο, ήταν καλοσχεδιασμένο από την αρχή. Βάση του ήταν η δυσφήμιση, η συκοφαντία και η διαβολή όσων απασχολούνται στο δημόσιο τομέα, λόγω της μονιμότητας που είχαν εξασφαλισμένη και των μεγαλύτερων σε ορισμένες περιπτώσεις τους αποδοχών, συγκριτικά με τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Στηρίχθηκε σε μια πρωτοφανή επιχείρηση διαχωρισμού και διάκρισης των εργαζομένων, οι οποίοι, διασπασμένοι σε πολλά μέτωπα, αποτελούν ευκολότερα θύματα για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις που το υπηρετούν.
Οι κομμουνιστές δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να πάρουν πάνω τους το δημόσιο τομέα, όπως τον έστησαν και τον κατάντησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ισα ίσα. Γνωρίζουν ότι πρόκειται για έναν κρατικό μηχανισμό, μηχανισμό ιδεολογικής χειραγώγησης και καταστολής, προσανατολισμένο αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Μηχανισμό τον οποίο τα κόμματα εξουσίας θεωρούν δικό τους φέουδο, κρατώντας σε ομηρία εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους για να στηρίζουν τη δική τους κυβερνητική εξουσία. Πρόκειται για ένα Δημόσιο, το οποίο λειτουργεί για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, ενώ είναι όλο και πιο εχθρικό για τα λαϊκά στρώματα που καταφεύγουν στις υπηρεσίες του.
Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο δεν έχουν καμιά άμεση σχέση με την εικόνα που αυτό παρουσιάζει. Πολύ περισσότερο, καμιά σχέση με τη πραγματικότητα δεν έχει η άποψη που λέει ότι για τα δεινά της κοινωνίας και για τα ελλείμματα φταίνε «οι ακριβοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι». Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Για παράδειγμα, οι μισθοί και οι συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων το 1990 αποτελούσαν το 14,1% του ΑΕΠ, ενώ για φέτος το σχετικό κονδύλι έχει συρρικνωθεί στο 8,7% του ΑΕΠ.
Αλλού ξοδεύονται τα λεφτά του Δημοσίου. Πρώτα και κύρια για τη χρηματοδότηση των εκπροσώπων του κεφαλαίου και την οικονομική ενίσχυση των επιχειρήσεων για να κάνουν επενδύσεις. Οι πόροι του Δημοσίου, οι φόροι, δηλαδή, που συγκεντρώνονται από τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, εξατμίζονται επίσης σε εκατοντάδες φοροαπαλλαγές που ισχύουν για τις επιχειρήσεις, στην εξευτελιστικά χαμηλή φορολόγηση των κερδών, στην πλήρη φοροαπαλλαγή που ισχύει για το εφοπλιστικό κεφάλαιο, τις τεχνικές εταιρείες με έδρα το εξωτερικό, τους παίχτες του Χρηματιστηρίου κ.λπ.
Το κλείσιμο δεκάδων οργανισμών και υπηρεσιών, η αποψίλωση του Δημοσίου από δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και οι σχεδιαζόμενες μεγάλες περικοπές των εισοδημάτων τους δε θα λύσουν κανένα απολύτως δημοσιονομικό πρόβλημα, ενώ θα επιδεινωθούν οι συνθήκες ζωής για ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων, πολλοί από τους οποίους θα αναγκαστούν να ζήσουν σε συνθήκες φτώχειας και ανέχειας. Μαζί, θα αποτελέσουν τη βάση για μια νέα επίθεση στους μισθούς και τις συντάξεις του ιδιωτικού τομέα, θα οδηγήσουν στην ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση στις παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας.
Η επίθεση στα εργασιακά - μισθολογικά δικαιώματα των μισθωτών και του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα είναι ενιαία και μπορεί να την αποκρούσει μόνο ένα πανεργατικό - παλλαϊκό κίνημα, με στόχο την οριστική ανατροπή αυτής της πολιτικής. Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο έχουν τη δική τους ευκαιρία να δώσουν το «παρών» στην απεργιακή μάχη της ερχόμενης Τετάρτης, μαζί με τα συνδικάτα, τις ταξικές δυνάμεις, που από την πρώτη στιγμή αποκάλυψαν και κατάγγειλαν στους εργαζόμενους τα σχέδια της κυβέρνησης.
ΠΗΓΗ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου