Μια νέα περίοδος έχει αρχίσει στην οποία οι καπιταλιστές είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους και να μην πληρώσουν την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν σε σημείο που απειλούν τη δημοκρατία και γονατίζουν ολόκληρους λαού. Στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιρλανδία οι κυβερνήσεις, σε συμφωνία με τις διαταγές της τρόικας (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ, ΔΝΤ), οργανώνουν τη λεηλασία και την επιβολή βάναυσων και αναποτελεσματικών μέτρων λιτότητας για το λαό, οργανώνουν τις ιδιωτικοποιήσεις και την καταστροφή των κοινωνικών δικαιωμάτων. Οι επιθέσεις ενάντια στις χώρες αυτές και οι ρατσιστικές εκστρατείες κατά των «τεμπέληδων από το νότο» είναι απαράδεκτες.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την ακλόνητη αλληλεγγύη της προς τους εν λόγω λαούς.Αυτή η επίθεση επεκτείνεται τώρα σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. με το Σύμφωνο για το Ευρώ και τη «νέα οικονομική διακυβέρνηση», η οποία έχει ως στόχο να αποδομήσει ό,τι ελάχιστο έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος και τις δημόσιες υπηρεσίες, συμπιέζοντας παράλληλα μισθούς και κοινωνικά δικαιώματα. Οι χώρες θα κληθούν να εφαρμόσουν αυτές τις καταστροφικές πολιτικές και θα υποστούν αυτομάτως κυρώσεις εάν αρνηθούν να το πράξουν. Αυτή η αναγκαστική εναρμόνιση σκοτώνει την ιδέα μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών της. Οδηγεί την Ευρώπη σε αδιέξοδο που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον των νέων ανθρώπων.
Ενώπιον αυτής της κατάστασης, ισχυρές αντιστάσεις αναπτύσσονται σε ολόκληρη την ήπειρο. Μεγάλη ανάγκη για εναλλακτικές λύσεις εκφράζεται στην Ισπανία, την Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη στις κινητοποιήσεις των «αγανακτισμένων», οι οποίοι δικαίως απαιτούν πραγματική δημοκρατία και χρήματα για να ικανοποιούνται οι ανάγκες των λαών. Οι αλλεπάλληλες γενικές απεργίες και η μεγάλης κλίμακας κοινωνική αναταραχή που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία, τη Βρετανία και άλλες χώρες, δείχνουν το αίτημα για άμεση αλλαγή πολιτικής.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά πάντα επέκρινε το παρόν μοντέλο δομής της ΕΕ, όπου θεσμοί και πολιτικές στρεβλώνονται εξαιτίας της υπεροχής των συμφερόντων των κυρίαρχων τάξεων στα κράτη-μέλη της ΕΕ, εξαιτίας της υπεροχής των συμφερόντων των χρηματοπιστωτικών αγορών και των τραπεζών έναντι των ανθρώπων. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά πάντα αγωνιζόταν ενάντια στις πολιτικές του κοινωνικού και φορολογικού ντάμπινγκ, της απορρύθμισης των αγορών και των κανόνων που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και που βρίσκονται στη ρίζα του δημόσιου χρέους.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι υπέρ ενός διαφορετικού είδους ευρωπαϊκής οικοδόμησης. Οι υπερεθνικιστές και ευρώ-σοβινιστικές εκκλήσεις οδηγούν σε αδιέξοδο. Οι συνεχείς εκκλήσεις για «εθνική ενότητα», από τους σοσιαλδημοκράτες, τους συντηρητικούς και τους φιλελεύθερους ηγέτες σε πολλές χώρες, έχουν ως στόχο να ενισχυθεί η συναίνεση σε νεοφιλελεύθερες λύσεις. Δεν είναι αυτή η λύση. Είναι καιρός για αλληλεγγύη και για την Επανίδρυση της ΕΕ, που είτε θα είναι δημοκρατική, κοινωνική, και θα λειτουργεί με αλληλεγγύη είτε δεν θα υπάρχει.
Φιλοδοξία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι να εργαστεί για τη σύγκλιση των κοινωνικών αγώνων στην Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά καλεί όλες τις δυνάμεις που αντιστέκονται:συνδικαλιστές, διανοούμενους, ανθρώπους από το χώρο του πολιτισμού, φορείς των κοινωνικών κινημάτων, να χτίσουν παντού μέτωπα αντίστασης στις πολιτικές λιτότητας, προκειμένου να επιβάλουν την υπεροχή των ανθρώπινων αναγκών έναντι των απαιτήσεων των χρηματαγορών.
Φιλοδοξία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι να οικοδομήσει μια αριστερή εναλλακτική πρόταση που θα δίνει πολιτική προοπτική σε όλους τους αγώνες.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά προτείνει ως εκ τούτου τα ακόλουθα:
Παλεύουμε ενάντια στα μέτρα λιτότητας και τις ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες είναι χρήσιμες μόνο για να δημιουργούν νέες αγορές και κέρδη για τους καπιταλιστές. Τα κόμματα-μέλη της Ευρωπαϊκής Αριστεράς καταψήφισαν τα διάφορα εθνικά προγράμματα λιτότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θέλουμε να υπερασπιστούμε τις δημόσιες υπηρεσίες, θέλουμε αυτές να βελτιωθούν και να αναπτυχθούν με στόχο την καταπολέμηση των ανισοτήτων. Είμαστε απόλυτα αντίθετοι με το Σύμφωνο για το Ευρώ και τη Νέα Οικονομική Διακυβέρνηση που έχουν ως στόχο να θεσμοθετηθεί η λιτότητα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Ζητάμε δημόσιο έλεγχο του δημοσίου χρέους και την αναδιάρθρωση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μέσα από την επιλεκτική διαγραφή του δημόσιου χρέους, καθώς και την παράταση των προθεσμιών και διευκολύνσεις στις πληρωμές (για τα συνταξιοδοτικά ταμεία και τις δημόσιες καταθέσεις) και ευρωομόλογα.
Παλεύουμε για μια νομισματική και οικονομική πολιτική στην υπηρεσία του λαού. Για να ανταποκριθούμε στον επείγοντα χαρακτήρα της κατάστασης, αλλά και για να αποφευχθούν νέες κρίσεις και για να οικοδομήσουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης στην Ευρώπη, προτείνουμε να αλλάξει ο ρόλος και η αποστολή της ΕΚΤ. Η ΕΚΤ θα πρέπει να απορροφήσει επειγόντως ένα μέρος του εθνικού δημόσιου χρέους. Θα πρέπει, επίσης, να χρησιμοποιήσει την ισχύ της ως διαχειρίστρια του νομίσματος προκειμένου να χρηματοδοτηθούν προγράμματα για τη δημιουργία αξιοπρεπών θέσεων εργασίας (στους τομείς της βιομηχανίας, της έρευνας, των νέων μοντέλων παραγωγής κλπ) και έργα για εθνικές και ευρωπαϊκές δημόσιες υπηρεσίες.
Υπό αυτό το πρίσμα, η Ευρωπαϊκή Αριστερά θα αξιοποιήσει τη διαδικασία της πρωτοβουλίας ευρωπαίων πολιτών προκειμένου να συζητηθεί και να προταθεί στους ευρωπαίους πολίτες η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ταμείου για την κοινωνική ανάπτυξη και την αλληλεγγύη. Σε αντίθεση με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας, το ταμείο αυτό θα πρέπει να διανέμει τη χρηματοδότηση των έργων με βάση κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια. Θα χρηματοδοτείται από την ΕΚΤ, από τμήμα του προϋπολογισμού της ΕΕ και από τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και εσόδων. Θα απελευθερώσει τις δημόσιες επενδύσεις από τις χρηματαγορές και θα αφοπλίσει τους κερδοσκόπους.
Ο δημόσιος και δημοκρατικός έλεγχος των τραπεζών και του χρηματοπιστωτικού τομέα αποτελεί εργαλείο για την επιβολή λαϊκού έλεγχου στην οικονομία. Αυτό περιλαμβάνει και την προοπτική της εθνικοποίησης τραπεζών που από την καταστροφή βγάζουν κέρδη, όπως η Deutsch Bank. Οι τράπεζες, οι επενδυτικές επιλογές, οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές δεν πρέπει να υπηρετούν την κερδοσκοπία, αλλά έργα που δημιουργούν θέσεις εργασίας, που διασφαλίζουν τις δημόσιες υπηρεσίες και που είναι οικολογικά βιώσιμα. Ένας δημόσιος πόλος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα συνιστά βασικό εργαλείο για το σκοπό αυτό.
Παλεύουμε για τη ριζική αναδιανομή του πλούτου, για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα στα κράτη-μέλη και στην ΕΕ συνολικά, παλεύουμε για μέτρα αποφυγής του ντάμπινγκ. Σε αντίθεση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που αυξάνουν τον φόρο για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, εμείς θέλουμε πλούσιους λαούς, θέλουμε τα κεφαλαιακά έσοδα να συνεισφέρουν περισσότερο και οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές να φορολογούνται. Με βάση τις αρχές αυτές θα πρέπει να υπάρξει εναρμόνιση στην ΕΕ για να αποφευχθούν τα προβλήματα φορολογικού ανταγωνισμού εις βάρος των λαών. Αυτοί οι νέοι πόροι θα επιτρέψουν να αυξηθούν ο προϋπολογισμός της ΕΕ και οι εθνικοί προϋπολογισμοί, και να μετατραπούν επειγόντως σε εργαλείο για τη μείωση των ανισοτήτων ανάμεσα στις διαφορετικές χώρες και τους λαούς της ΕΕ.
Από κοινού με τα συνδικάτα, και –προφανώς- με την Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, ζητάμε ισότητα κοινωνικών δικαιωμάτων και συνθηκών ζωής. Αρκετά πια με τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανταγωνισμός που μειώνει μισθούς και δικαιώματα! Εμείς θέλουμε αύξηση μισθών σε όλη την Ευρώπη, ισότητα αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών και θέσπιση ενός ευρωπαϊκού ελάχιστου μισθού, είτε με νόμο ή με συλλογική σύμβαση, αιτήματα που θα δρομολογούνται σταδιακά, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη την ιδιαίτερη κατάσταση των διαφόρων χωρών. Θέλουμε νέες εξουσίες για τους εργαζομένους μέσα στις επιχειρήσεις, εξουσίες που θα τους επιτρέπουν να επηρεάζουν τον προσανατολισμό και την οργάνωση της εργασίας τους, περιλαμβανομένου του δικαιώματος αρνησικυρίας (veto) απέναντι σε σχέδια που αφορούν κερδοσκοπία, αναδιάρθρωση ή μετεγκατάσταση. Θέλουμε εργαλεία που θα επιτρέπουν στους εργαζόμενους να αγωνίζονται ενάντια στην επισφάλεια, που την απασχόληση και την κατάρτιση σε καθεστώς ασφάλειας θα τις καθιστούν θεμελιώδεις αρχές της εργατικής νομοθεσίας ή των συλλογικών συμβάσεων σε κάθε χώρα της Ευρώπης. Μια εναρμόνιση «προς τα πάνω» του εργατικού δικαίου θα μπορούσε να βοηθήσει στην αποφυγή του κοινωνικού ντάμπινγκ. Αυτό θα μπορούσε να γίνει αρχίζοντας με μια «ρήτρα του πλέον ευνοούμενου Ευρωπαίου», όπως η φεμινίστριες υποστηρίζουν σε σχέση με τα δικαιώματα των γυναικών.
Θέλουμε πραγματική δημοκρατία στην Ευρώπη. Αγωνιζόμαστε ενάντια στον αυταρχισμό και τις κατασταλτικές πολιτικές μιας σειράς εθνικών κυβερνήσεων και της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η καταστολή και η επικράτηση των μη εκλεγμένων οργάνων, όπως το ΔΝΤ και άλλων που δεν υπόκεινται σε δημοκρατικό έλεγχο, όπως η ΕΚΤ, πρέπει να σταματήσει. Λαϊκή συμμετοχή σε όλες τις μορφές της (δημόσιες συζητήσεις, η πρωτοβουλία των ευρωπαίων πολιτών, δημοψηφίσματα ...) πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών θεσμικών μηχανισμών. Οι εξουσίες όλων των αιρετών οργάνων, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών, εθνικών και ευρωπαϊκών κοινοβουλίων, πρέπει να ενισχυθούν.
Η πραγματική δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα είναι σε θέση να εγγυηθεί την χρηματοπιστωτική υπευθυνότητα, τη διαφάνεια και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, διατηρώντας τα κοινωνικά δικαιώματα, την ισότητα ανδρών και γυναικών, τη μείωση της φτώχειας και της ανασφάλειας και το σεβασμό των δικαιωμάτων των μεταναστών. Η δημοκρατία μπορεί να ανοίξει το δρόμο για όλες τις κοινωνικές αλλαγές που χρειάζονται σήμερα οι ευρωπαϊκές κοινωνίες. Για να συμβεί αυτό, οι Συνθήκες της ΕΕ θα πρέπει να μεταρρυθμιστούν ριζικά, με βάση τις ανάγκες των λαών και τη δημοκρατία, με αποφάσεις που επικυρώνονται μέσω δημοψηφισμάτων, με πρωταρχικό στόχο την απαλλαγή από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο και την διασφάλιση της δημοκρατίας.
Σύμφωνα με αυτές τις βασικές αρχές και αυτούς τους πολιτικούς στόχους, η Ευρωπαϊκή Αριστερά επαναβεβαιώνει την αφοσίωσή της στη διαμόρφωση ενός ευρωπαϊκού μετώπου αντίστασης και εναλλακτικών λύσεων οι οποίες είναι σε θέση να αλλάζουν ριζικά τις υφιστάμενες σχέσεις εξουσίας. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά από σήμερα θα είναι στην υπηρεσία των δυνάμεων που αγωνίζονται, ιδιαίτερα των συνδικάτων και του κινήματος των «αγανακτισμένων», δικτυωμένη με αυτούς με κάθε δυνατό τρόπο, μεταξύ άλλων μέσω της πληροφορικής και των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά στηρίζει και θα συμμετάσχει στις ευρωπαϊκές κινητοποιήσεις εθνικών και ευρωπαϊκών συνδικάτων και στις κινητοποιήσεις του κινήματος των «αγανακτισμένων» στις 15 Οκτωβρίου, καθώς και στην αντι-G20 διαδήλωση στη Γαλλία την 1η Νοεμβρίου.Εκτελεστική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου