ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΝΑΡ Εκλογική πλατφόρμα εναντίωσης στον αγώνα για την αποτροπή του μεσοπρόθεσμου

Η ταξική πάλη είναι μια αναμφίβολα πολύπτυχη διαδικασία. Μια διαρκής εκδήλωση των κοινωνικών αντιθέσεων με πολλαπλές παραμέτρους. Με συναρτήσεις με όλα τα «πριν» της κάθε στιγμής που εκδηλώνεται, αλλά και με τα «μετά». Ωστόσο παρόλη αυτή την «ευρυχωρία» της, η ταξική πάλη έχει και την αναποδιά της. Θέτει σε στιγμές «συμπύκνωσης» μια κρίσιμη απαίτηση. Ένα βασικό ζήτημα γύρω από το οποίο συσπειρώνονται, συγκροτούνται, μορφοποιούνται, όλες οι επιμέρους αντιθέσεις και συγκρούονται όλες οι δυνάμεις. Ένα βασικό ζήτημα που η τέτοια ή αντίθετη επίλυση του θα καθορίσει το μετά. Για όλες τις πλευρές.
Αυτές τις μέρες ζούμε μια τέτοια κρίσιμη συμπύκνωση. Το βασικό ζήτημα είναι σε όλους γνωστό. Είναι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Η ψήφιση του θα είναι το πιο βαρύ και συνολικό χτύπημα για το λαό και τη χώρα, εδώ και δεκαετίες. Θα αποτελέσει βήμα στερέωσης της κυβέρνησης και βήμα υπέρβασης των κλυδωνισμών συνολικά του πολιτικού συστήματος. Γύρω από την απαίτηση της ψήφισης του συσπειρώνονται οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ευρώπης και οι ΗΠΑ που έχουν κάθε λόγο να συνεχίζει και να βαθαίνει η πολιτική της λεηλασίας της χώρας και σφαγιασμού του λαού μας. Που έχουν ακόμα κάθε λόγο να μην θέλουν στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν από την ολοένα οξύτερη διαμάχη τους, να προστεθεί ο νικηφόρος ξεσηκωμός ενός λαού και οι πολλαπλές συνέπειες που αυτός θα προκαλέσει. Στη χώρα μας, στην ευρωζώνη και την ΕΕ, αλλά και συνολικά στα πλαίσια της Δύσης.

Για μια σειρά λόγους, που συνοψίζονται στη δυνατότητα του λαού μας –των λαών- να σηκώνουν κεφάλι στις πιο δύσκολες συνθήκες και συσχετισμούς, η «ιδιότροπη» ταξική πάλη τάφερε έτσι ώστε να διαφαίνεται η δυνατότητα να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Ο κόσμος είναι στους δρόμους και στις πλατείες. Ξεπέρασε τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία του συστήματος. Ξέφυγε από τα πλαίσια και τους σχεδιασμούς της καθεστωτικής αριστεράς. Απομόνωσε τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και «έβγαλε» ο ίδιος τη γενική απεργία της 15/6, ενώ με την πίεση του και τη δυναμική του ωθεί και σε άλλη (άλλες) το αμέσως επόμενο διάστημα.

Όλη αυτή η πάλη- με όλα της τα προβλήματα και τα πολλαπλά ζητήματα που αναπόφευκτα θέτει, ανοίγει και προκαλεί- στη βάση ενός και μόνο ενός πολιτικού στόχου μπορεί να συνεχίσει, να διευρυνθεί, και να σηματοδοτήσει «την αρχή μιας πορείας ριζικής αλλαγής των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών». Να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα! Αυτή είναι και η μοναδική και προφανής γραμμή πάλης που σήμερα πρέπει να αναδείξει και να υπερασπίσει -απέναντι σε ποικιλώνυμους εχθρούς και αντιπάλους- κάθε δύναμη που αναφέρεται στην Αριστερά και στη λαϊκή υπόθεση.
Η απόφαση του Γραφείου της ΠΕ του ΝΑΡ (10/6/11), παρότι σε έκταση ξεπερνάει τις 3000 λέξεις, δεν κατάφερε να εντοπίσει και να αναδείξει αυτή τη γραμμή! Αν κανείς τη διαβάσει θα διαπιστώσει ότι «δεν κατάφερε» γιατί δεν ήθελε να αναδείξει αυτή τη γραμμή. Ήδη από την αρχή της, στον «άμεσο πολιτικό στόχο» ορίζει μαζί με το να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο, και το «να φύγει η κυβέρνηση και κάθε επίδοξος διαχειριστής αυτής της πολιτικής» (!!) Θα μπορούσε και να προσπεράσει κανείς αυτή τη βαρύγδουπη «αφέλεια» που βάζει ως… άμεσο πολιτικό στόχο να ορίζει το κίνημα τις κυβερνητικές λύσεις από δω και μπρος, με μια φράση της ίδιας της απόφασης: Ας δώσουμε αποφασιστικά και ενωτικά τη μάχη της αποτροπής του μεσοπρόθεσμου και όταν νικήσουμε, «ας τρέξουν άλλοι» να βρουν κυβερνητικές λύσεις, στην αστάθεια που αυτή η νίκη θα έχει δημιουργήσει στο πολιτικό σύστημα. Φυσικά ο λαός θα συνεχίσει την πάλη του στη βάση των συγκεκριμένων δεδομένων που αυτή η νίκη του θα έχει διαμορφώσει. Αλλά το να παρέχει σήμερα το ΝΑΡ «εγγύηση διαρκείας» κυβερνητικών λύσεων στο λαό είναι μια άλλου τύπου αναζήτηση…
‘Όμως η απόφαση δεν σταματά εκεί. Αμέσως μετά παραθέτει καμιά δεκαριά «συνθήματα-στόχους», που ξεκινούν από το μεσοπρόθεσμο, ξαναδιώχνουν όλες τις κυβερνήσεις και μαζί τους την ΕΕ και το ΔΝΤ, κάνουν παύση πληρωμών στους τοκογλύφους και φτάνουν ως την απαίτηση «πραγματική δημοκρατία τώρα»! Ταυτόχρονα η απόφαση υπενθυμίζει με νόημα πως όλα αυτά είναι «οι πολιτικές αιχμές που έχουν διαμορφώσει το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ»… ‘Όλοι τούτοι βέβαια οι στόχοι- πέρα από τα γενικότερα προβλήματα που έχουν- καθόλου δεν αντέχουν να αντιμετωπιστούν ως στόχοι της πολιτικής συγκυρίας, ως το επίδικο ζήτημα που έχει θέσει προς απάντηση η ταξική πάλη. Μένει έτσι ίσως η απορία στον καλοπροαίρετο αναγνώστη «τι είναι όλα τούτα»….
Τελικά όμως η απόφαση του γραφείου του ΝΑΡ, φροντίζει να μην μείνει σε κανέναν αμφιβολία για το ποιο ζήτημα πραγματικά θέτει. Λίγο παρακάτω μας ξεκαθαρίζει πως για να «μπορέσει το κίνημα να αναπτυχθεί παραπέρα» πρέπει να «γενικεύσει τον πολιτικό του στόχο». Η μη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου ως στόχος, καθιστά το κίνημα «ευάλωτο στους ελιγμούς της κυβέρνησης». Για αυτό ο στόχος δεν μπορεί να είναι αυτός! Πρέπει να είναι « η πτώση της κυβέρνησης, η σύγκρουση με το πολιτικό σύστημα και η διαρκής πάλη γι’ αυτό»…
Το Γραφείο του ΝΑΡ λοιπόν, πολύ καθαρά, προσθέτει τη φωνή του με όλους εκείνους, που προσβλέπουν όχι στη δυνατότητα της πάλης να αποτρέψει το μεσοπρόθεσμο, αλλά στις εκλογές. Καταθέτει από τώρα και την πλατφόρμα του εκλογικού σχήματος στο οποίο συμμετέχει (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και αντιγράφει αυτό που καταγγέλλει στο ΚΚΕ. Την «πολιτική σταθερότητας», δηλαδή την κοινοβουλευτική «διέξοδο» (ακόμα και δια του «αιτήματος» της «κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων» διεκδικεί αυτή τη «διέξοδο» το ΚΚΕ!!) για το κίνημα. Αντίστοιχα, αφού το κίνημα δεν μπορεί να πετύχει τη «συνολική εξέγερση» που εδώ και τώρα του όρισε το ΝΑΡ, τουλάχιστον ας ψηφίσει στις κάλπες τη «συνολική πλατφόρμα».
Όσο για αυτό καθεαυτό το αίτημα των εκλογών, ας μην βιαζόμαστε. Βλέπετε είναι και αυτά τα πλήθη στο δρόμο που άλλα αναζητούν. Εξάλλου όπως δήλωσε και ο σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ, Χ. Λαζαρίδης: «Δεν τις ζητάμε σήμερα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τις θέλουμε και ότι δεν θα τις ζητήσουμε ενδεχομένως ακόμα και αύριο»…

Νίκος Παπαβασιλείου