Αποσπάσματα παρέμβασης του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, στη συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης αρμ. Υπ. Παιδείας σχετικά με την κατάργηση και συγχώνευση των σχολείων.

• • • • • Το δυστύχημα για τον αξιοθρήνητο κυβερνητικό εκπρόσωπο που προχθές ενέπλεξε το ΚΚΕ και χτες τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι στο πλήθος που αποδοκιμάζει ο ένας στους δυο είναι ΠΑΣΟΚ.

• Αφού ο κόσμος πια έχει καταλάβει και δεν πιάνει η φαιά προβοκάτσια γιατί επιμένετε;

• Εμείς θα προκρίνουμε το δρόμο της ομαλότητας, αφουγκραστείτε τον κόσμο που ζητάει δημοκρατία.

• Είμαι ευγνώμων στον Μίκη Θεοδωράκη, ευτυχώς που υπάρχει κι αυτός γιατί είχαμε μείνει μονάχα με τους κρατικοδίαιτους, τους οργανικούς διανοούμενους του νεοφιλελευθερισμού, που σπεύδουν να αποδοκιμάσουν το λαό που εξεγείρεται.

• Οι μέρες της εξουσίας σας είναι μετρημένες.

Το Κοινοβούλιο και τη δημοκρατία τα υπονομεύσατε εσείς ένα χρόνο πριν, όταν εξουσιοδοτήσατε τον Υπουργό των Οικονομικών να υπογράφει όποτε γουστάρει ο ίδιος, ερήμην του ελληνικού Κοινοβουλίου συμβάσεις που αφορούν το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Το Κοινοβούλιο και τη δημοκρατία την υπονομεύετε εσείς ένα χρόνο τώρα, που έχετε υπογράψει μια δανειακή σύμβαση που μας δένει χειροπόδαρα και δεν την έχετε φέρει στη Βουλή. Να την δούμε κι εμείς να την ψηφίσουμε.

Το δυστύχημα όμως για τον αξιοθρήνητο κυβερνητικό εκπρόσωπο, που προχθές ενέπλεξε το ΚΚΕ, χθες τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι σ’ όλες αυτές τις μαζικές, μαζικότατες αντιδράσεις, σ΄ όλες αυτές τις περιπτώσεις του πλήθους που αποδοκιμάζει, ο ένας στους δύο είναι ΠΑΣΟΚ.

Χθες ήταν περισσότεροι έξω ΠΑΣΟΚ παρά μέσα στην αίθουσα που ήθελε να μιλήσει ο κ. Πεταλωτής.

Θα ήθελα να μείνω λίγο. Σας διαβάζω απομαγνητοφώνηση, τι είπε ο ρεπόρτερ του καναλιού ΣΚΑΪ -έχετε καμιά ένσταση ότι ο ΣΚΑΪ στηρίζει την αριστερά;- είναι ένας έγκριτος σταθμός με τον οποίον έχουμε σοβαρές ιδεολογικές διαφορές… Είπε λοιπόν ο ρεπόρτερ του ΣΚΑΪ: Δεν  βλέπω κανένα δημοτικό σύμβουλο του ΣΥΡΙΖΑ στο συγκεντρωμένο πλήθος.

Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ηλεκτρονική της σελίδα: Αποδεικνύεται αβάσιμη και η πληροφορία που μεταδόθηκε από κάποιους δημοσιογραφικούς κύκλους ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δέχθηκε επίθεση με πέτρες από το συγκεντρωμένο πλήθος. Αβάσιμη επίσης είναι και η απόπειρα δημοσιογραφικών κύκλων να εμπλέξουν στο περιστατικό τη δημοτική αρχή Ελληνικού-Αργυρούπολης.

Γιατί λοιπόν, αφού πια ο κόσμος έχει καταλάβει ότι δεν πιάνει αυτή η φαιά προβοκάτσια, γιατί επιμένετε σ’ αυτήν;

Ακούστε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει πράγματι μεγάλος κίνδυνος οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν να μην είναι ομαλές. Εμείς εδώ και πάρα πολύ καιρό σας προκρίνουμε το δρόμο της ομαλότητας και ο δρόμος της ομαλότητας είναι να αφουγκραστείτε τον κόσμο που ζητάει άλλη πολιτική και δημοκρατία. Μην επιχειρήσετε να γαντζωθείτε σε θέσεις εξουσίας, αλλοιώνοντας τη λαϊκή ετυμηγορία, αλλοιώνοντας το λαϊκό αίσθημα.

Και θέλω να σας πω και να κλείσω μ’ αυτό. Είναι μεγάλο θράσος ορισμένοι που μέχρι χθες έβγαιναν, μπουρδουκλώνονταν για να φωτογραφηθούν δίπλα στον Μίκη Θεοδωράκη, σήμερα με έναν σκαιότατο τρόπο να τον στοχοποιούν, όπως η άλλη εκπρόσωπος του κόμματος του μνημονίου,  γιατί ένα κόμμα έχετε γίνει πια,  η κυρία Μπακογιάννη,  η οποία βγήκε να αναρωτηθεί πού βρήκε 300 ευρώ ο πρύτανης ο κ. Πελεγρίνης για να κάνει μια εκδήλωση. Έχω να απαντήσω εδώ ότι ούτε το όνομα του  Μίκη Θεοδωράκη, ούτε του κ. Πελεγρίνη ήταν στις ατζέντες του κ. Χριστοφοράκου. Και εν πάσει περιπτώσει χρειάζεται λίγος σεβασμός. Εγώ μπορεί να διαφωνώ σε πολλά απ΄ αυτά που λέει ο Μίκης Θεοδωράκης, είμαι ευγνώμων όμως που υπάρχει κι αυτός, γιατί θα είχαμε μείνει μονάχα με τους κρατικοδίαιτους, τους οργανικούς διανοούμενους του νεοφιλελευθερισμού που σπεύδουν να αποδοκιμάσουν το λαό που εξεγείρεται. Και ζητάνε συναίνεση και ευθύνη για τη σωτηρία. Ποια σωτηρία;  Τη σωτηρία της χώρας ή των αφεντικών τους;

Σε όλους αυτούς λοιπόν θέλω να αφιερώσω ένα στίχο του Βολφ Μπίρμαν:

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,

υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,

κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,

με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια.

Οι ημέρες της εξουσίας όλων σας είναι μετρημένες όσο ο κόσμος βγαίνει στο δρόμο.

Και οι δικές μας. Και εμάς αμφισβητούν, αλλά εμείς με γενναιότητα το αντιμετωπίζουμε. Δεν φοβόμαστε. Είμαστε μαζί με το λαό, είμαστε μέσα στο λαό και είναι η μόνη ελπίδα για διέξοδο απ’ αυτή την κρίση δημοκρατίας, απ’ αυτή την οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση που βιώνει ο τόπος.