Ποιο κίνημα χρειάζεται
Οι διαδηλώσεις κυρίως νέων, φοιτητών και άλλων, σε πλατείες πόλεων της Ισπανίας, που ξεκίνησαν την περασμένη Κυριακή, όπου στήνουν κατασκηνώσεις, αντανακλούν αντικειμενικά τα τεράστια προβλήματα που ζουν τα λαϊκά στρώματα στην Ισπανία, ιδιαίτερα η νεολαία (τεράστια ανεργία, φτώχεια κλπ.). Εχουν τεράστια προβολή από τα αστικά ΜΜΕ στην Ισπανία. Κάποιοι στην Ελλάδα, όπως το δημοσιογραφικό συγκρότημα Αλαφούζου, άλλα αστικά ΜΜΕ και ο ΣΥΝ τις εκθειάζουν ως το κίνημα που μπορεί να επιβάλει φιλολαϊκές λύσεις. Προκαλεί εντύπωση γιατί οι αστοί στην Ελλάδα, από κοινού με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλουν με θέρμη αυτές τις μορφές κινητοποιήσεων. Αυτό γίνεται εύλογα κατανοητό, αν δει κανείς τους στόχους του, που είναι: «Κάτω οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί, η διαφθορά», «Καθαρή Δημοκρατία» για να βγούμε από την κρίση. Ο ΣΥΝ το αποκαλεί αδιαμεσολάβητο κίνημα, το ίδιο και ο «ΣΚΑΪ». Λένε δηλαδή κίνημα μακριά από τα κόμματα και όταν βάζουν τέτοιο ζήτημα για την Ελλάδα εννοούν το ΚΚΕ. Σ' αυτό το κίνημα στην Ισπανία, δρουν βεβαίως πολιτικές δυνάμεις, σοσιαλδημοκρατικές, πολλών αποχρώσεων. Λένε ότι εμπνέεται από τις «λαϊκές εξεγέρσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο», που επίσης στόχευαν σε αστικούς εκσυγχρονισμούς, δημιουργώντας συνειρμούς ότι μοναδικά ωφέλιμο για τους λαούς κίνημα είναι αυτό που εξανθρωπίζει τον καπιταλισμό. Ουτοπία.
Το γεγονός ότι υπάρχουν λαϊκές κινητοποιήσεις, βγαίνει κόσμος στο δρόμο, είναι αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας, της αγανάκτησης, της οργής για τη ραγδαία χειροτέρευση της ζωής του, των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης, που φέρνει την ανασφάλεια, την ανεργία και την φτώχεια κυρίως στην εργατική τάξη, άλλα λαϊκά στρώματα και τμήμα των μεσαίων στρωμάτων. Λένε όμως ότι «η οικονομική κρίση οφείλεται στην κακή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών στην Ισπανία ή την ΕΕ», ότι «χρειάζεται έλεγχος των τραπεζών» και άλλα παρόμοια. Τι αποδεικνύουν αυτά; Οτι στόχος είναι η διαχείριση του συστήματος, ένας «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο». Γι' αυτό το προβάλλουν αστοί και οπορτουνιστές. Αλλά η κρίση είναι νομοτέλεια στον καπιταλισμό και φιλολαϊκή διέξοδος στα πλαίσιά του δεν υπάρχει.
Είναι γεγονός ότι το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ισπανία είναι πολύ αδύνατο, όπως και το κομμουνιστικό κίνημα (ήταν καταστροφική η επίδραση του ευρωκομμουνισμού). Εκφράζοντας την αποστροφή για τους πολιτικούς εκπροσώπους των αστών και για τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, νέοι κυρίως άνθρωποι αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο. Αλλά τέτοια κινήματα ήταν και τα «φόρουμ» και ξεφούσκωσαν.
Το πραγματικό κίνημα μπορεί να το αναπτύξει η εργατική τάξη, εκεί όπου παράγεται ο πλούτος, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, εκεί όπου βρίσκονται οι εργαζόμενοι, με στόχους πάλης κόντρα στα συμφέροντα των καπιταλιστών. Μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους νέους από τις λαϊκές οικογένειες στην πάλη για ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Κίνημα που έχει προοπτική και μπορεί να δώσει «φως στο τούνελ», να σπάσει την απογοήτευση, τη μοιρολατρία, να κάνει την οργή δύναμη ανατροπής είναι αυτό που οξύνει την ταξική πάλη, που συγκρούεται με το κεφάλαιο σε κάθε χώρα και βάζει πλώρη όχι για μια καλύτερη ...χαμοζωή, αλλά για τη διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας, που θα καταργήσει τους καπιταλιστές και τις αιτίες της κρίσης. Στην Ελλάδα αυτό σημαίνει οργάνωση παντού, λαϊκή συμμαχία, απεγκλωβισμός λαϊκών δυνάμεων από την επιρροή των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων, συμπόρευση με το ΚΚΕ.
ΠΗΓΗ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ-Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
5 σχόλια:
Τέτοια ανέξοδα "φουσκώματα" της λαϊκής αγανάκτησης και δυσαρέσκειας, που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούν σε ανώδυνα "ξεφουσκώματα" είναι επιθυμητά ασφαλέστατα και για την ελληνική αστική τάξη και το πολιτικό και δημοσιογραφικό της υπηρετικό προσωπικό. Οσο θέλετε "σκούζετε", τραγουδάτε, χοροπηδάτε...αρκεί να μην μιλάτε για ταξική πάλη, για τις αιτίες που σας κρατάνε στη μίζερη σκυφτή ζωή, για την ανάγκη της σοσιαλιστικής Επανάστασης, μέχρι εκεί όλα είναι ανεκτά και καλοδεχούμενα...Ανοίγει η βαλβίδα στο καπάκι και ΞΕΘΥΜΑΙΝΕΙ ανώδυνα και ακίνδυνα το καζάνι που βράζει...Μήπως αυτό το χαζοχαρούμενο πανηγύρι,από τη στιγμή που το προβάλλουν μετά χαράς και το αναπαράγουν όλες οι πουλημένες γραφίδες, μήπως το οργανώνουν κιόλας, ε λέω μήπως...; ; ;
Σπύρος
Όταν θεωρείς τον καπιταλισμό παντοδύναμο τέτοιες αναλύσεις θα κάνεις. Όταν το κομμουνιστικό κίνημα εξακολουθεί να είναι δέσμιο των δεσμέυσεών του των τελευταίων 50 - 60 χρόνων, ακόμη και αν έχει κάνει την "αυτοκριτική", τότε σε αυθόρμητα μαζικά ξεσπάσματα, ή και εξεγέρσεις, χιλιάδων λαού θα βλέπει τον "δάκτυλο" του ιμπεριαλισμού, τον αντικομμουνισμό και την άρνηση της ταξικής πάλης, αντί για μια ευκαιρία να χωθεί μέσα στις μάζες, να συγκρουστεί με τις λαθεμένες απόψεις και να συμβάλει όπως οφείλει στη ταξική πάλη.
Η ανεμπιστοσύνη και η αφ' υψηλού αντιμετώπιση των μαζών, η υποταγή στην ήττα σε όλο της το μεγαλείο.
ΤΑ 4 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΛΕΝΙΝ.
ΑΛΛΙΩΣ ΠΑΩ ΓΙΑ ΥΠΝΟΟΟ!!!!!
Καθήκον κάθε Κομμουνιστή, κάθε αριστερού, κάθε προοδευτικού ανθρώπου, είναι να χώνεται βαθιά μέσα σε ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΜΑ, να το καθοδηγεί, να το πολιτικοποιεί, να το μετατρέψει και να το οργανώσει σε συνειδητό ΤΑΞΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ. Αυτά είναι τα βασικά καθήκοντα ενός Κομμουνιστή. Δεν είναι να κάθετα στην απέξω, να παριστάνει τον ...γκρινιάρη της γειτονιάς που δεν τον ...παίζουν. Απλά βασικά πράγματα βγαλμένα μέσα από τη ζωή και τα θέλω της Κοινωνίας.
Το πρόβλημα με το ΚΚΕ είναι οτι δεν πιστεύει στους εργαζόμενους αλλά στο κόμμα.
Το επαναστατικό υποκείμενο όμως είναι η εργατική τάξη και όχι το κόμμα.
Σοσιαλισμός είναι η κατάκτηση της εργατικής δημοκρατίας, ή αν προτιμάτε της δικτατορίας του προλεταριάτου και όχι η δικτατορία του κόμματος.
Όταν οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται όσοι είναι κομουνιστές χαίρονται και τρέχουν να δώσουν βοήθεια να γίνει πιο αποτελεσματικός ο αγώνας.
Όταν το ΚΚΕ δει κάποια κινητοποίηση που δεν την έχει οργανώσει το ίδιο απλά την καταγγέλει.
Το πρόβλημα είναι οτι ο μηχανισμός του ΚΚΕ θέλει να έρθει το κόμμα και οι ίδιοι στην εξουσία και όχι οι εργαζόμενοι. Είναι ένας μηχανισμός που δεν θέλει συνεταίρους, αλλά υποταγή στις εντολές, μιας και η δημοκρατία ποτέ δεν ευδοκίμησε ούτε και σε αυτό το κόμμα.
Όσο για τα φουσκώματα και τα ξεφουσκώματα, δεν έχουμε κανένα συνεπές παράδειγμα απο το ΚΚΕ σωστού φουσκώματος των αγώνων, μόνιμα στην γκρίνια και στην οικονομία δυνάμεων.
Όπως λένε και οι παλιότεροι καταδικασμένος είναι ο αγώνας που δεν δίνεται και όχι αυτός που δίνεται.
Στην περίπτωσή μας οι αγώνες στην Ισπανία πληρούν και τις 4 προυποθέσεις του Λένιν και τις 3 του Μάρξ και τις 5 της Λούξεμπουργκ.
Τις μόνες προυπουθέσεις που δεν εκπληρώνουν, είναι αυτές των επιλογών της ηγεσίας του κόμματος που έχει αποφασίσει να σκύψει το κεφάλι στις επιλογές του ΔΝΤ και βάζει πολύ ψηλά τον πύχη για τον απλούστατο λόγο ότι ψάχνει δικαιολογία για να τον περάσει απο κάτω, δηλαδή μην κάνοντας τίποτα.
Δεν έχουμε τις ίδιες αποψεις για την αταξική κοινωνία οπότε πρέπει να κάτσουμε να το φάμε το αγγούρι μας λένε.
Δεν έχουν καταλάβει ότι όταν ο κόσμος φάει το αγγούρι το ΚΚΕ θα είναι το πρώτο που θα διαλυθεί, ήδη είδαμε στις φοιτητικές την πολύ μεγάλη πτώση του, πάνω απο 10% των ψηφοφόρων του.
Η μόνη του ελπίδα είναι να το διατηρήσει το σύστημα για να είναι χειραγωγήσιμες οι εξελίξεις.
Ρε μας έχουν πάρει τα σώβρακα , το καταλαβαίνετε, ή δεν το καταλαβαίνετε;
Δημοσίευση σχολίου