Συνέντευξη του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα στην Κυριακάτικη ΑΥΓΗ

• ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΕ ΚΡΙΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ

  
  
  
  
  

• ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΟΥ κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΜΕΡΙΔΩΝ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΙΟ ΑΚΡΑΙΩΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΥΚΛΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

• ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣ ΠΛΕΟΝ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ, ΟΤΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΑΞΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΟ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΩΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΟΥΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ

• Η ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΜΕ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΕΝΟΣ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ, ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΙΑΣ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ  ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

• ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΥΡΩΟΜΟΛΟΓΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΩΝ.

• ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΙΑΣ ΑΞΙΟ, ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΟΙΝΟ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΕΔΙΟ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ ΓΙΑ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ

• Η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Η ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΟΝΕ ΚΑΙ ΤΗΣ Ε.Ε. ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΜΟΝΕΤΑΡΙΣΜΟΥ, Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ , ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ

• ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΤΟΠΟ, ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΡΥΤΑΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΩΣ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ, ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

  
  
• - Η επίθεση της κυβέρνησης στους εργαζόμενους, τους νέους και τελικά την μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας, μέσα από την πολιτική του Μνημονίου, γίνεται με πρόσχημα την αντιμετώπιση του «δυσθεώρητου δημόσιου χρέους». Όπως όμως κι εσείς έχετε διαπιστώσει, το χρέος μετά την εφαρμογή των μέτρων αναμένεται να αυξηθεί και να φτάσει στο 155% του ΑΕΠ από 126% που ήταν πριν το Μνημόνιο. Ποιες είναι λοιπόν οι πραγματικές αιτίες πίσω από την κυβερνητική πολιτική και τις συνθήκες ασφυξίας που δημιουργεί στην κοινωνία;

H σωτηρία από τη χρεοκοπία, είναι απλά το πρόσχημα για την εφαρμογή ενός πιλοτικού για όλη την Ευρώπη σχεδίου βίαιης υποταγής στις αγορές. Και λέω πρόσχημα γιατί ούτως ή άλλως αυτές οι επιλογές χρεοκοπούν το λαό. Μετατρέπουν τη δημοσιονομική κρίση σε κρίση κοινωνική. Στο όνομα της λεγόμενης εσωτερικής υποτίμησης, εφαρμόζουν μια θεραπεία σοκ που γυρίζει τη χώρα τουλάχιστον 50 χρόνια πίσω. Η Ελλάδα, με ταχύτατους ρυθμούς γίνεται χώρα εφιαλτική για τους εργαζόμενους και το λαό της, αλλά και ταυτόχρονα ονειρική για το μεγάλο κεφάλαιο και τους δανειστές. Πρόκειται  για μια αποτυχημένη πολιτική σε όλα τα επίπεδα εκτός από ένα. Αυτό της φτωχοποίησης της μεγάλης μάζας των μισθωτών και των μεσαίων στρωμάτων και της εξασφάλισης μέσω αυτής, υψηλής κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Το μνημόνιο αυξάνει το χρέος, τη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια, τις τιμές παντού. Αλλά αυξάνει και τις κερδοσκοπικές δυνατότητες του κεφαλαίου. Τι άλλο εξυπηρετούν οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές; Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων; Το ράλι των τιμών παντού. Στα σούπερ μάρκετ, στη βενζίνη, στα διόδια, στις αστικές συγκοινωνίες, στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Το μόνο φθηνό στην Ελλάδα πλέον είναι η εργασία μιας και το μόνο που μειώνεται είναι οι μισθοί και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

- Δηλαδή, η κυβέρνηση Παπανδρέου εξυπηρετεί, με πρόσχημα το μνημόνιο, συγκεκριμένα συμφέροντα;

Δεν εξυπηρετεί απλά, ταυτίζεται. Πρόκειται για απόλυτη ταύτιση του κ. Παπανδρέου και της κυβέρνησής του με τα συμφέροντα των ισχυρών μερίδων του κεφαλαίου, των αγορών και των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών κύκλων στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Μια ταύτιση που διεθνώς δεν έχει προηγούμενο, παρά ίσως σε παραδείγματα της Λατινικής Αμερικής. Η ταύτιση αυτή καθιστά την κυβέρνηση Παπανδρέου την πιο δεξιά κυβέρνηση της Ελλάδας μετά την μεταπολίτευση. Για αυτό και πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο δυνατό. 

- Θεωρείται τη κριτική που άσκησε η αριστερά δικαιωμένη;

Δυστυχώς ναι. Και όχι μόνο τη κριτική στο καζινοκαπιταλισμό και στο μοντέλο της ανάπτυξης, αλλά και το τελευταίο διάστημα, στους χειρισμούς της κυβέρνησης απέναντι στη κρίση. Όταν μιλούσαμε για ελληνικό πειραματόζωο μιλούσαν για λαμόγια, κοπρίτες, τεμπέληδες Έλληνες που ευθύνονται για το κακό που μας βρήκε. Εμείς κάναμε μέτωπα με την αριστερά της Ευρώπης, πηγαίναμε στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, οργανώναμε διασκέψεις στην Ελλάδα, αυτοί πηγαίνανε στην Ευρώπη και μιλούσαν για διεφθαρμένους Έλληνες. Πριν ένα χρόνο, ρωτήσαμε στη Βουλή τον πρωθυπουργό, γιατί δεν διεκδικεί η Ελλάδα απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ και ευρωομόλογο για να παρακαμφθούν οι κερδοσκόποι. Μας απάντησε ο κος Παπακωνσταντίνου, ότι δεν το κάνουν για να μη στείλουν λάθος σήμα στις αγορές. Και την ίδια στιγμή εξέπεμπε ο ίδιος το σωστό μήνυμα, αυτό του Τιτανικού. Έχω πειστεί πια ότι δε πρόκειται απλά για ατζαμήδες που μαθητεύουν "στου κασίδη το κεφάλι". Είναι σαφές πλέον εκ του αποτελέσματος, ότι το μνημόνιο είναι ένα στοχευμένο και απολύτως ταξικά προσανατολισμένο, πρόγραμμα αναδιαρθρώσεων εις βάρος του λάου. Δεν αφορά το χρέος ούτε κάποια ελληνική ιδιαιτερότητα. Αφορά το μοντέλο της οικονομίας και της κοινωνίας που ονειρεύονται να επιβάλλουν στην Ευρώπη του μέλλοντος.

- Στο πρόσφατο συνέδριό της, η Ευρωπαϊκή Αριστερά κατέληξε σε συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ανάμεσα σε άλλα, προτείνει την έκδοση ευρωομολόγων και τον απευθείας δανεισμό των κρατών από την ΕΚΤ, θέσεις που εξαρχής ο ΣΥΝ έχει υπερασπιστεί. Σήμερα βλέπουμε ανάλογες προτάσεις να κερδίζουν έδαφος ανάμεσα στους ισχυρούς της ΕΕ. Ενδεικτικό είναι ότι ακόμη και η «σκληρή» Μέρκελ αφήνει παράθυρο για την έκδοση ευρωομολόγου. Υπάρχουν περιθώρια για αλλαγή πλεύσης, ίσως ακόμη και επαναθεμελίωση της ΕΕ με ανατροπή της πολιτικής του Συμφώνου Σταθερότητας;

Είχαμε πει ήδη από τις ευρωεκλογές του 2009, ότι το σύμφωνο σταθερότητας πρέπει να καταργηθεί, και ότι δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει την επερχόμενη κρίση. Είναι νεκρό απ’ όλες τις απόψεις. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά ζητάει εδώ και καιρό την  αντικατάστασή του από ένα νέο Σύμφωνο  προστασίας  της εργασίας  και της κοινωνικής ανάπτυξης. Η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με διαγραφή ενός μέρους του, στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής πολιτικής αντιμετώπισής του, αποτελεί το μόνο ρεαλιστικό δρόμο αποφυγής της ολοκληρωτικής οικονομικής και κοινωνικής  χρεοκοπίας. Οι συζητήσεις για ευρωομόλογο επιβεβαιώνουν και ταυτόχρονα σηματοδοτούν το τέλος των μονοδρόμων. Αυτό δηλαδή που μας έλεγαν ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει, έρχεται σήμερα ως αναγκαιότητα για την αποφυγή της ολοκληρωτικής κατάρρευσης της ευρωζώνης. Αυτό από μόνο του επιβεβαιώνει ότι το έγκλημα θα μπορούσε να αποφευχθεί. Δεν το έπραξαν όμως και στο μεσοδιάστημα έχουν συμβεί ήδη, ανεπίτρεπτες καταστροφές. Και αυτό προφανώς δεν είναι τυχαίο. Τώρα συζητούν το ευρωομόλογο, χωρίς όμως και πάλι να το επιλέγουν ως μέσο για να παρακάμψουν τη παντοδυναμία των αγορών, αλλά για να συμβιβαστούν μαζί τους. 

- Ναι αλλά δεν είναι ακόμα κι αυτό μια θετική εξέλιξη;

Το ευρωομόλογο υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποτελεί θετική εξέλιξη. Αυτές είναι να είναι χαμηλότοκο, να παρακάμπτει τις αγορές και να μη συνοδεύεται από μνημόνια ελληνικού τύπου. Τίποτα από αυτά δε συμβαίνει με την πρόταση Παπανδρέου, αφού η εξάρτηση από τις αγορές δε σπάει. Αντίθετα μετά την Ελλάδα,  και οι επόμενες χώρες που θα χρειαστούν βοήθεια θα δανείζονται ακριβά, με τη συμμετοχή ιδιωτών και εφαρμόζοντας μνημονιακές πολιτικές. Η δε πρόταση της κυβέρνησης για συλλογή υπογραφών ώστε να συζητηθεί το θέμα στο Συμβούλιο Κορυφής, είναι απλά επικοινωνιακό πυροτέχνημα, αφού μπορεί και η ίδια, χωρίς υπογραφές, να θέσει το ζήτημα στα όργανα της Ε.Ε. Η δυνατότητα αυτή της "Πρωτοβουλίας των Πολιτών", όπως λέγεται, αφορά κινήματα πολιτών και όχι κυβερνήσεις. Φαίνεται ότι ο κος Παπανδρέου ξεχνά ότι κυβερνά. Ως πρωθυπουργός, είχε πολλές φορές την ευκαιρία να θέσει το θέμα στη Σύνοδο κορυφής. Δεν το έκανε και τώρα αναζητά εντυπώσεις. Η αλλαγή πλεύσης στην Ευρώπη, δεν γίνεται με επικοινωνιακά κόλπα. Χρειάζεται άλλες ηγεσίες, με σθένος και διαπραγματευτική αυτοπεποίθηση. Κυρίως όμως χρειάζεται ισχυρή Ευρωπαϊκή Αριστερά. 

- Ποια είναι τα θέματα της συνεδρίασης της Εκτελεστικής επιτροπής του ΚΕΑ αυτό το Σαββατοκύριακο; 

Η σύνοδος θα ασχοληθεί με τις εξελίξεις στην Ε.Ε. μετά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής και το ενδεχόμενο υπαγωγής επιπλέον κρατών-μελών της Ευρωζώνης, όπως η Πορτογαλία, στο Μηχανισμό της Τρόικας. Στον αντίποδα του μηχανισμού, το ΚΕΑ προτείνει στους λαούς της Ευρώπης τη δημιουργία ενός “Ευρωπαϊκού Ταμείου Κοινωνικής Ανάπτυξης”. Η καμπάνια αυτή, που αποτελεί συνεδριακή απόφαση του ΚΕΑ, φιλοδοξεί να ενώσει και να κινητοποιήσει πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, στη βάση της διεκδίκησης μιας φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση, που θα περάσει μέσα από τη μετατροπή της ΕΚΤ σε “δανειστή τελευταίας καταφυγής”, μέσα από τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, την κατάργηση των “φορολογικών παραδείσων” και την ανατροπή του Συμφώνου Σταθερότητας. 

- Οι αποφάσεις του πρόσφατου Συνεδρίου, εκτιμάτε ότι θα συμβάλουν θετικά στην αναβάθμιση της λειτουργίας και της παρέμβασής του;

Το 3ο Συνέδριο του ΚΕΑ, σηματοδότησε μια ουσιαστική στροφή και ποιοτική αναβάθμιση στη λειτουργία και τη δράση του. Τα συνεδριακά ντοκουμέντα του ΚΕΑ είναι σημείο σύγκλισης και ομογενοποίησης πολλών διαφορετικών ρευμάτων της αριστεράς σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι απορίας άξιο, πως γίνεται, όλη η Ευρωπαϊκή αριστερά να βρίσκει κοινό τόπο και στην Ελλάδα να μην υπάρχει, ούτε καν πεδίο συνεννόησης για κοινή δράση. Πολύ συχνά μάλιστα οι ηγέτες ιστορικών  ευρωπαϊκών κομουνιστικών κομμάτων, εκφράζουν την απορία τους για την αδυναμία αυτή. Σε κάθε περίπτωση ο Συνασπισμός θα εξαντλήσει κάθε δυνατότητα ενωτικής δράσης και ταυτόχρονα, σκοπεύουμε να αξιοποιήσουμε την ηγετική μας συμμετοχή στο Κόμμα Ευρωπαϊκή Αριστερά, ώστε η Καμπάνια που αποφάσισε το 3ο Συνέδριο στο Παρίσι, για τη δημοκρατική επανίδρυση της Ευρώπης, να ξεδιπλωθεί σε κάθε γωνιά της χώρας, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε νεολαιίστικο χώρο.

- Παρόλα αυτά, όμως, διαφορετικές και αποκλίνουσες απόψεις για τα ευρωπαϊκά θέματα και τα θέματα του χρέους, ακούγονται συχνά ακόμα και μέσα στο ΣΥΝ. Ακόμα και απόψεις για την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε.

Οι διαφορετικές απόψεις και οπτικές δεν ήταν ποτέ πρόβλημα αλλά πλεονέκτημα για το Συνασπισμό, που καταστατικά αναγνωρίζει την ύπαρξη διαφορετικών τάσεων και ρευμάτων σκέψης στο εσωτερικό του. Από εκεί και πέρα, όμως, οι συλλογικές αποφάσεις και οι Συνεδριακές μας επεξεργασίες, που είναι και αυτές που ορίζουν τις θέσεις του Κόμματος, είναι σαφείς. Ο ΣΥΝ ανήκει στην οικογένεια της ευρωπαϊκής αριστεράς, έχει ηγετικό ρόλο στο ΚΕΑ, παλεύει από κοινού με τα αριστερά κόμματα της Ευρώπης, για να αποκτήσει η Ευρώπη νέα θεμέλια. Η μονομερής αποχώρηση μιας χώρας από την Ευρώπη δεν είναι στις στρατηγικές μας επιλογές. Η επαναθεμελίωση της ΟΝΕ και της Ε.Ε. πέρα και έξω από τα στενά όρια του νεοφιλελεύθερου μονεταρισμού, η δημοκρατική επανίδρυση της Ευρώπης στη προοπτική του σοσιαλισμού , είναι η δική μας στρατηγική και αυτή παλεύουμε.  Η απόφαση, μάλιστα, του τελευταίου συνεδρίου μας αλλά και η τελευταία της ΠΓ μιλάνε για την ανάγκη ισχυρού ΣΥΝ. Αυτή την προοπτική οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε όλοι. Ελευθερία της άποψης πάντα υπήρχε και υπάρχει. Όμως στο δημόσιο λόγο όλοι έχουμε υποχρέωση να υπερασπιζόμαστε το κοινό κεκτημένο και όχι την προσωπική μας άποψη. Ειδικά εάν είμαστε σε θέσεις ευθύνης. 

- Η ΠΓ του ΣΥΝ κατέληξε σε αποφάσεις- προτάσεις για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Έπειτα από τις περιφερειακές εκλογές και την μεγάλη κρίση του σχήματος, κρίνετε ότι μπορεί πράγματι να συνεχίσει το εγχείρημα και να αποκατασταθεί το κλίμα εμπιστοσύνης, όπως λέτε στην απόφαση; 

Η συζήτηση για τη συμμαχία μας πρέπει να ξεκινάει από το τι έχει ανάγκη η κοινωνία που αυτή τη στιγμή δοκιμάζεται. Ποιά είναι η ανάγκη σήμερα; Να αποτρέψουμε τη πορεία της κοινωνικής καταστροφής που χαράζει η πολιτική του μνημονίου. Και πως αυτό μπορεί να αποτραπεί; Σίγουρα όχι με αυτή τη κυβέρνηση ή με κυβέρνηση της ΝΔ, ή με τα σενάρια μεγαλύτερου ή μικρότερου κυβερνητικού συνασπισμού που θα εφαρμόσει το μνημόνιο. Άρα η μόνη προοπτική σωτηρίας είναι η ανατροπή των σημερινών συσχετισμών δύναμης προς όφελος της αριστεράς, καθώς και η δυναμική εμπλοκή του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις. Για αυτό και συνειδητοποιούμε ότι έχουμε ιστορική ευθύνη απέναντι στο τόπο, να εργαστούμε για μια ευρύτατη συμπαράταξη δυνάμεων, από τα αριστερά της αριστεράς ως τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ, πάνω σε ένα ελάχιστο πολιτικό πλαίσιο και με στόχο την απεμπλοκή της χώρας από τη καταστροφική πολιτική του μνημονίου. Καταλύτης σε αυτή τη προσπάθεια μπορεί να είναι μόνο ένας ΣΥΡΙΖΑ που ξεπερνά τις αδυναμίες του και προτάσσει την ενότητα από την ιδεολογική καθαρότητα. Για αυτό και αποφασίσαμε στην προηγούμενη ΚΠΕ, να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή, να αποκαταστήσουμε το κλίμα εμπιστοσύνης και να εργαστούμε όχι μόνο για την ενότητα των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για μια νέα και ευρύτερη ενότητα δυνάμεων που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία για να κρατηθεί, τώρα που γκρεμίζονται όλα.  

- Θέτετε ως κύριο στόχο την συγκρότηση ευρύτερου Μετώπου, από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ ως τα αριστερά της αριστεράς, για την ανατροπή της πολιτικής του Μνημονίου. Να υποθέσουμε ότι στο βάθος θα βλέπατε και εκλογική συμμαχία; 

Αυτός ο στόχος δεν είναι για μας μια απλή εκφώνηση. Είναι η κεντρική πολιτική μας στόχευση με βάση την ανάλυση που κάνουμε για τη συγκεκριμένη πολιτική και ιστορική συγκυρία. Μια κατακερματισμένη αριστερά, δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσει δυναμική μιας μεγάλης πολιτικής ανατροπής, που έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος. Αντίθετα μια μεγάλη ενωτική αριστερά, και γιατί όχι μια μεγάλη εκλογική συμμαχία της αριστεράς μπορεί να το κάνει. Δεν είναι δυνατόν κόσμος κατά χιλιάδες να απεγκλωβίζεται από την κυβερνητική παράταξη και η αριστερά να ασχολείται με το μικρόκοσμό της και να στέλνει αυτό το κόσμο στην αποχή.

- Σε αυτό το μέτωπο βλέπετε και τη Δημοκρατική αριστερά; Θα απευθυνθείτε ακόμα και σε όσους μόλις πριν λίγους μήνες αποχώρησαν απο το ΣΥΝ.

Σε αυτό το Μέτωπο βλέπω όλους όσοι αυτοπροσδιορίζονται στα αριστερά του πολιτικού φάσματος και αντιλαμβάνονται ότι το μείζον για τη χώρα είναι η απεμπλοκή της απο το μνημόνιο και αποτροπή της κοινωνικής χρεοκοπίας. Για τους πρώην  συντρόφους μας έχω επανατοποθετηθεί. Πιστεύω ότι έκαναν λάθος και ζημιά στο Κόμμα με την αποχώρησή τους. Απο εκεί και πέρα στη πολιτική, κάνεις μεγαλύτερο λάθος αν λειτουργείς εκδικητικά. Γνωρίζω ότι τώρα δέχονται πιέσεις να ενταχθούν στο συστημικό σχέδιο στήριξης της μνημονιακής πολιτικής. Αν λειτουργούσαμε με το θυμικό θα τους σπρώχναμε με τη συμπεριφορά μας, να οδηγηθούν το γρηγορότερο σε αυτή την επιλογή, για να δικαιωθούμε. Νομίζω όμως ότι είναι λάθος. ¨Οταν σε ένα τόσο ευρύ μέτωπο απευθύνεσαι σε τόσο ετερογενείς δυνάμεις, δε μπορεί να μην απευθύνεται σε όσους μέχρι προχθές συνεδρίαζες μαζί. Απο εκεί και πέρα οι κρίσιμες επιλογές τους ανήκουν.    

- Αναφερθήκατε σε ετερογενείς δυνάμεις και το εύλογο ερώτημα είναι πως μπορεί να υπάρξει συμμαχία  όλου αυτού του φάσματος δυνάμεων, με δεδομένη την ύπαρξη τόσο μεγάλων προγραμματικών διαφορών;

Προγραμματικές διαφορές υπάρχουν, αναμφίβολα. Και ο ΣΥΝ έχει αναλυτικό και λεπτομερές πρόγραμμα, σε μεγάλο βαθμό προφητικό, για κάθε τομέα πολιτικής. Δεν είναι όμως τώρα η ώρα να βάλει ο καθένας το σύνολο του προγράμματος του ως προαπαιτούμενο συνεργασίας. Μπορούμε αν μέλημά μας είναι  να υπερασπιστούμε την κοινωνία που διαλύεται, και όχι ο καθένας "το δικό του μαγαζί", να συμφωνήσουμε σε ένα ελάχιστο πλαίσιο με ορισμένες μεγάλες προγραμματικές προτεραιότητες, με στόχο την απεμπλοκή της χώρας από το καταστροφικό μνημόνιο και την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Γιατί, όπως λέμε και στην απόφαση της Π.Γ. , μόνο σε συνθήκες κινήματος και με αλλαγή των συσχετισμών προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας, εναλλακτικές προτάσεις που σήμερα αποκλείονται ως ανέφικτες, θα αρχίσουν ξαφνικά να φαίνονται απολύτως πειστικές και αυτονόητες.  Τέτοιες προτάσεις είναι η αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ο απευθείας δανεισμός των κρατών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα, η φορολόγηση του πλούτου και των χρηματιστηριακών συναλλαγών,  η αντιμετώπιση της κρίσης με όρους ανάπτυξης. 

• - Μιας και αναφερθήκατε στην απόφαση της Π.Γ., ας επανέλθουμε σε αυτή. Τι εννοείτε όταν λέτε, φωτογραφίζοντας το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, ότι οι ανασυνθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να λειτουργούν αποσυσπειρωτικά;

Εννοούμε, ότι το πρόβλημα δεν είναι οργανωτικό ή διαδικαστικό, αλλά ουσίας. Το πρόβλημα δεν είναι με ποιό οργανωτικό σχήμα έρχεσαι στο κοινό τραπέζι της συνεννόησης και της συνεργασίας, αλλά αν έχεις στόχο τη συνεννόηση και τη συνεργασία. Και εδώ οφείλουμε όλοι να βάλουμε το δάκτυλο στην πληγή και να μιλήσουμε ειλικρινά. Η πρόσφατη διχαστική εμπειρία των δημοτικών εκλογών, νομίζω, μας έχει κάνει όλους σοφότερους. Ποιος κέρδισε από αυτόν τον άγονο ανταγωνισμό; Κανείς. Ποιος μπορεί να πιστεύει σήμερα ότι μπορεί να επωφεληθεί αν είναι ταυτόχρονα εντός εκτός και επί τα αυτά του ΣΥΡΙΖΑ; Ελπίζω όλοι να έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας και να σταματήσουμε να πριονίζουμε το κλαδί όπου καθόμαστε όλοι. Να κάνουμε ο καθένας ξεχωριστά από ένα βήμα πίσω, για να πάμε όλοι μαζί δύο βήματα μπροστά. 

• - Σας κατηγορούν όμως ότι αποφεύγετε τη λεγόμενη δημοκρατική εμβάθυνση του συμμαχικού σχήματος 

Κάθε άλλο. Είμαστε ανοιχτοί, στο βαθμό που αποκατασταθεί το κλίμα εμπιστοσύνης να αναζητήσουμε τις πιο πρόσφορες, δημοκρατικές και αποτελεσματικές λειτουργίες. Δεν παραγνωρίζουμε, όμως παράλληλα, ότι βασικό χαρακτηριστικό μιας συμμαχίας είναι η σύνθεση και η συναίνεση. Προχωράμε μαζί σε όσα συμφωνούμε και σε όσα δεν κατορθώνουμε να συμφωνήσουμε, προχωράμε παράλληλα. Υπάρχουν όμως και ορισμένα ζητήματα που δεν μπορείς να προχωράς παράλληλα. Αν δεν κατεβαίνεις με ένα ψηφοδέλτιο, για παράδειγμα, στις εκλογές, τότε τι είδους συμμαχία έχεις; Για αυτό και εμείς κάνουμε μια πρότασης ουσιαστικής δημοκρατικής υπέρβασης των αδιεξόδων και λέμε ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει τον τελικό αποφασιστικό λόγο, χωρίς δημόσιους τραυματισμούς και παλινωδίες, όταν δεν καθίσταται εφικτή η ευρεία συναίνεση.

• - Η κυβέρνηση έχει μετατρέψει το Ισραήλ σε βασικό σύμμαχο, σχεδιάζοντας το ενεργειακό "δέσιμο" των δύο χωρών. Πώς κρίνετε την πολιτική που εφαρμόζει; 

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει τραβήξει στα άκρα το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».Ο πρωθυπουργός έχει την απόλυτη ευθύνη. Δεν ασκεί μυστική ή κρυφή διπλωματία. Ασκεί προσωπική διπλωματία και πολύ φοβάμαι πως δεν ενημερώνει και πολλούς για ότι σχεδιάζει. Δεν γνωρίζω αν στόχος του σφικτού εναγκαλισμού με το Ισραήλ, είναι το πολύ αμφίβολο «ενεργειακό δέσιμο». Είναι γνωστό όμως πως η αναβάθμιση των σχέσεων ξεκίνησε με «στρατιωτικό δέσιμο». Είναι παράλογο οι μόνες προνομιακές σχέσεις που έχουμε αυτήν την περίοδο να είναι με μία χώρα που είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με τρεις γειτονικές χώρες, έχει πυρηνικά όπλα και επιθυμεί να κάνει τον χωροφύλακα στο μισό πλανήτη. Η λογική λέει πως αυτό που έπρεπε να κάνει ο πρωθυπουργός είναι να κρατήσει σε υψηλό επίπεδο τις σχέσεις μας με τον αραβικό κόσμο, να πάρει πρωτοβουλίες  ειρήνης, να είναι αντίθετος στην πολιτική των εποικισμών. Ήταν απαραίτητη η   συμμετοχή της Ελλάδας στις διαδικασίες αναγνώρισης Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, όπως ήδη κάνουν πολλές χώρες και η υποστήριξη των προτάσεων για αποπυρηνικοποιημένη Μέση Ανατολή. Η πολιτική Παπανδρέου και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής εγκυμονεί κινδύνους.

• - Εκτός όμως από την σκληρά ταξική οικονομική πολιτική της, η κυβέρνηση ανοίγει νέα μέτωπα, δείχνοντας το πιο αυταρχικό πρόσωπο και στο πεδίο της μεταναστευτικής πολιτικής. Ενδεικτική είναι η πρόθεση δημιουργίας «τείχους ντροπής» στον Έβρο. Πώς το σχολιάζετε;

Το μέτρο του φράχτη είναι αποτρόπαιο, απαράδεκτο και απολύτως αναποτελεσματικό. Πρόκειται για κίνηση εντυπωσιασμού και αλλαγής ατζέντας. Όταν τελείωσε και απαξιώθηκε πλήρως η επιχειρηματολογία ότι για όλα φταίνε οι δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, κάπου έπρεπε να ρίξουν τη προσοχή και την ευθύνη για όσα μας συμβαίνουν. Το πιο εύκολο θύμα  ήταν οι μετανάστες. Και ακόμα πιο εύκολη η υιοθέτηση μίας ακροδεξιάς επιχειρηματολογίας και πολιτικής. Οι μετανάστες και τα εθνικά θέματα είναι η ατζέντα που προσπαθεί να επιβάλλει η κυβέρνηση, ώστε να αποφύγει να έρθει αντιμέτωπη με την κοινωνική κατακραυγή εξαιτίας της προσχώρησης της στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού. Μόνο που όποιος επιχειρεί να χαϊδέψει τα αυτιά του πιο συντηρητικού κομματιού της κοινωνίας, όποιος επιστρατεύει την «στρατιωτικοποίηση» και την σκληρή καταστολή, όποιος ζηλεύει την δόξα του Νετανιάχου και εισπράττει συγχαρητήρια απο τον Καρατζαφέρη, κινδυνεύει να γίνει ρεζίλι των σκυλιών. Η κατάληξη του κατήφορου, είναι ο πάτος.

• - Την Πέμπτη δυνάμεις της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας επιτέθηκαν στο στέλεχος του ΣΥΝ Δημοσθένη Παπαδάτο Αναγνωστόπουλο. Πρόσφατα ο γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΝ, Νάσος Ηλιόπουλος ξυλοκοπήθηκε από άνδρες των ΜΑΤ. Την πρωτοχρονιά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είπε, κατονομάζοντάς σας, ότι συναναστρέφεστε τρομοκρατικές ομάδες. Θεωρείτε πως υπάρχει κοινή συνισταμένη στα εν λόγω περιστατικά ή πρόκειται για μεμονωμένες "υπερβολές" και λάθη;

Ακόμα κι αν πρόκειται για υπερβολές και λάθη, η ακολουθία και επανάληψη των γεγονότων δεν μας αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης δεν αξίζει το κόπο να ασχοληθώ. Η ηγεσία του υπουργείου προστασίας του Πολίτη, όμως, και ειδικότερα ο κος Παπουτσής είναι για μια ακόμα φορά εκτεθειμένος. Αν και τώρα επιλέξει τη σιωπή, αντί της δημόσιας συγνώμης, θα μας βρει απέναντί του. Δε θα επιτρέψουμε τη στοχοποίηση και συκοφάντηση του πολιτικού μας χώρου, δε θα αφήσουμε απροστάτευτα τα μέλη και τα στελέχη μας, δε θα ανεχτούμε φαινόμενα δημοκρατικής εκτροπής.

To Γραφείο Τύπου