Η μακρόχρονη ιστορία, οι αγώνες και η ασταμάτητη πάλη, για τα δίκαια των εργαζομένων ανέδειξαν το ΑΚΕΛ ως το Κόμμα του Εργαζόμενου Λαού.
Κάθε κατάκτηση των εργαζομένων φέρει τη σφραγίδα του ΑΚΕΛ.
Γι’ αυτό είναι τουλάχιστον παράδοξο και συνάμα υποκριτικό όταν ο ΔΗ.ΣΥ όψιμα καμώνεται ότι γνοιάζεται για τα συμφέροντα των εργαζομένων και στην προκειμένη περίπτωση των εργαζομένων στον τραπεζικό τομέα.
Αλήθεια δεν είναι ο ΔΗ.ΣΥ ο οποίος στήριξε και υπερασπίστηκε με κάθε τρόπο τις ενέργειες των Τραπεζών στην περίοδο της μεγάλης απάτης του χρηματιστηρίου την ώρα μάλιστα που ομόφωνα το πόρισμα της Βουλής τους καταλόγιζε τις πιο βαριές ευθύνες για τα κακώς έχοντα.
Δεν είναι άραγε ο ΔΗ.ΣΥ ο οποίος σε συνεργασία με τον τέως Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας που προσπαθούσε πάση θυσία να αποκρύψει τα κακώς έχοντα στις Τράπεζες; Δεν είναι ο Συναγερμός που εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να δικαιολογεί την αγορά από τις τράπεζες των ελληνικών ομολόγων.
Δεν είναι άραγε ο ΔΗ.ΣΥ που με νύχια και με δόντια υπερασπιζόταν κάθε ενέργεια του τέως Διοικητή και ορισμένων τραπεζιτών και που ακόμα και σήμερα επιχειρεί να αποτρέψει διερεύνηση των κακώς εχόντων;
Πως είναι δυνατόν να καμώνονται ότι γνοιάζονται τάχατες για τα συμφέροντα των εργαζομένων στις τράπεζες όταν κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για στήριξη της Λαϊκής έθεταν θέμα μείωσης απολαβών των εργαζομένων αλλά και αφυπηρετήσεων στις τράπεζες;
Οι εργαζόμενοι έχουν και μνήμη και κρίση. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο ΔΗ.ΣΥ έπαιρνε πάντα το μέρος του μεγάλου κεφαλαίου και υπερασπιζόταν τον συσσωρευμένο πλούτο. Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πολύ καλά ποιες είναι οι θέσεις του Συναγερμού οι οποίες ταυτίζονται σχεδόν με τις συνταγές που σερβίρει το Δ.Ν.Τ και η Τρόικα.
Δυστυχώς για τον τόπο, ακόμα και σήμερα παραπλανούν συνειδητά τον κυπριακό λαό ισχυριζόμενοι ότι είναι το δημοσιονομικό έλλειμμα των 200 ή 300 εκατομμυρίων ευρώ που έφερε την Τρόικα και όχι τα ελλείμματα των πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ στον τραπεζικό τομέα. Ποιος να τους πιστέψει πλέον.
Ως ΑΚΕΛ θεωρούμε ότι η επιτυχής αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων του τόπου περνά μέσα από τον διάλογο την ενότητα και την συλλογικότητα. Ο λαός εκείνο που ζητά είναι συνεννόηση και όχι κατακερματισμό στο εσωτερικό μέτωπο.
Και είναι προς αυτή την κατεύθυνση που εργάζεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο οποίος βάλλεται αδίκως αφού:
- Όλοι γνωρίζουν ότι τα τελευταία δύο πακέτα μέτρων τον Αύγουστο και τον Δεκέμβρη του 2011 αποφασίστηκαν μετά από διάλογο μεταξύ κυβέρνησης κοινωνικών εταίρων και πολιτικών κομμάτων.
- Είναι με πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας που συνεκλήθη η σύσκεψη αρχηγών στις 26 Ιουνίου όπου έγινε ενημέρωση και συζήτηση για την οικονομία.
- Μόλις πρόσφατα δηλώθηκε από πλευράς κυβέρνησης ότι μόλις υπάρξουν ενώπιον μας όλα τα δεδομένα η κυβέρνηση θα διαβουλευθεί και με τα πολιτικά κόμματα αλλά και με τους κοινωνικούς εταίρους.
Βλέπουμε λοιπόν ότι έμπρακτα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προωθεί τον διάλογο και την συνεννόηση παρά τις καθημερινές επιθέσεις που δέχεται τόσον ο ίδιος όσο και η κυβέρνηση του.
Αυτές τις δύσκολες λοιπόν για τον τόπο στιγμές εκείνο που προέχει είναι ο διάλογος και η εθνική συνεννόηση, όχι ο λαϊκισμός και η όξυνση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου