Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για το αποτέλεσμα του β΄ γύρου των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών

Ο δεύτερος γύρος των εκλογών για τα περιφερειακά και δημοτικά όργανα του κράτους, όπως και ο πρώτος, δείχνει ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι βαθιά και συσσωρευμένη. Εκφράστηκε με σταθερότητα και πιο διευρυμένη στο δεύτερο γύρο. Πρόκειται για μια πλατιά λαϊκή δυσανασχέτηση και διαμαρτυρία με ευρύτερα, ισχυρά και βαθύτερα πολιτικά χαρακτηριστικά σε σχέση με πριν. Στρέφεται ευθέως κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και των βάρβαρων μέτρων και του μνημονίου που αφαιρούν τις τελευταίες εργατικές λαϊκές κατακτήσεις, προκειμένου να πληρώσει ο λαός τις συνέπειες της κρίσης και να υπηρετηθούν τα στρατηγικά συμφέροντα των μονοπωλίων. Καταμαρτυρά ότι η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της δεν έχουν τη λαϊκή συναίνεση, όπως ψευδώς ισχυρίζονται. Διαμορφώνεται ένα ισχυρό ρεύμα αντίθεσης στην ασκούμενη πολιτική και στα κόμματα εξουσίας και θέληση για βαθύτερες αλλαγές και ανατροπές.
Τα εκλογικά αποτελέσματα δείχνουν ότι η πολιτική συσπείρωσης και συμμαχιών του ΚΚΕ μέσα από ένα ισχυρό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης είναι και αποτελεσματική και ελπιδοφόρα.
Είναι αισιόδοξο και ποιοτικό στοιχείο ότι η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων των συνδυασμών της Λαϊκής Συσπείρωσης και του ΚΚΕ ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Κόμματος, αγνόησαν τις παγίδες και τα εκβιαστικά διλήμματα των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των υποψηφίων τους, δεν τους έδωσαν ψήφο και στήριξη. Δείχνει ότι η σημαντική άνοδος σε ψήφους και ποσοστά που κατέγραψαν στον πρώτο γύρο οι συνδυασμοί του ΚΚΕ, δεν ήταν μόνο μια ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά εκφράζουν σε ένα βαθμό και πολιτική συμφωνία σε πολλά ζητήματα.
Η διευρυμένη αποχή σε αυτή τη φάση εκφράζει κυρίως τη λαϊκή απογοήτευση και δυσαρέσκεια προς την κυρίαρχη πολιτική και το πολιτικό σύστημα. Η στάση των αστικών κομμάτων απέναντι στην αποχή είναι υποκριτική, όπως και η στάση όλων αυτών που συστηματικά λοιδορούν και συκοφαντούν τη συμμετοχή των εργατών, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων στο οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα και στους αγώνες.
Η αποχή αντανακλά με μη ολοκληρωμένη και αποτελεσματική έκφραση την αμφισβήτηση της διακυβέρνησης των υφιστάμενων αστικών κομμάτων.
Είναι σημαντικό το γεγονός ότι είμαστε σε μια φάση που συντελούνται θετικές διεργασίες στις συνειδήσεις πλατιών δυνάμεων της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, παρά το γεγονός ότι αυτές είναι ανολοκλήρωτες και δεν έχουν λάβει ακόμα βαθιά ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Το ΚΚΕ με την πολιτική ιδεολογική παρέμβαση και δράση του συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση αυτών των θετικών διεργασιών, είναι έτοιμο να ανταποκριθεί στο καθήκον και να συμβάλει ώστε αυτές να αποκρυσταλλωθούν σε λαϊκή χειραφέτηση, ταξική συνειδητοποίηση και πλατιά συμμετοχή στο οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα, στην πάλη για φιλολαϊκή διέξοδο.
Το ΚΚΕ θα αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να συναντηθεί με αυτά τα εργατικά λαϊκά στρώματα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έκαναν το βήμα απεγκλωβισμού από την πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Θα είναι πρωτοβουλίες: Για τη διαμόρφωση μιας μεγάλης και ισχυρής λαϊκής συμμαχίας αντεπίθεσης και ανατροπής. Για να συγκροτηθεί ένα ενιαίο μέτωπο πάλης της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου, των γυναικών, της νεολαίας, που θα εδράζεται στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους και στις συνοικίες, ώστε να ορθώσουμε εμπόδια στα νέα βάρβαρα μέτρα που φέρνουν μαζί κυβέρνηση - πλουτοκρατία - τρόικα. Για να ληφθούν επειγόντως μέτρα για την προστασία των ανέργων, των χαμηλοαμειβόμενων, των λαϊκών οικογενειών που συνθλίβονται από τις συνέπειες της κρίσης και ταυτόχρονα θα συμβάλλει στη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, υπέρ των ταξικών εργατικών δυνάμεων της λαϊκής αντιμονοπωλιακής συμμαχίας και προοπτικής, τόσο στο μαζικό κίνημα όσο και σε πολιτικό επίπεδο υπέρ του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ απευθύνεται με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στο λαό. Έχουν απτές αποδείξεις ότι οι προβλέψεις και οι θέσεις του ΚΚΕ έχουν επιβεβαιωθεί. Η κρίση στην Ελλάδα και στην ΕΕ βαθαίνει. Οι άγριες θυσίες που επέβαλαν κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ και οι ακόμα χειρότερες που φέρνουν δεν πρόκειται να πιάσουν τόπο για το λαό. Η επιμήκυνση ή αναπροσαρμογή του Μνημονίου σε καμιά περίπτωση δεν αντιμετωπίζουν την κρίση ή θα απαλύνουν τη βαρβαρότητα των μέτρων. Η επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα με αιχμή το μνημόνιο διαρκείας θα συνεχιστεί και θα δυναμώσει. Στόχος τους είναι να πληρώσει ο λαός τις συνέπειες της κρίσης, αλλά και με τα λεγόμενα διαθρωτικά μέτρα να διασφαλίσουν τη μακροπρόθεσμη κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Ταυτόχρονα προ των θυρών βρίσκεται η υλοποίηση άκρως επικίνδυνων σχεδίων ενεργητικότερης εμπλοκής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή, με την προώθηση συμφωνιών νατοποίησης και συνεκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου του Αιγαίου.
Τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φόρα η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει αν απορρίψουν τα εκβιαστικά τρομοκρατικά διλήμματα κυβέρνησης- πλουτοκρατίας, των συμμάχων τους ΕΕ και ΔΝΤ. Καμιά εμπιστοσύνη στη ΝΔ. Είναι εντελώς ψεύτικη η κριτική της προς το μνημόνιο και υποκριτικές οι φιλολαϊκές της διακηρύξεις, ενώ είναι δεδομένη η ουσιαστική συναίνεσή της στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Οι λαϊκές δυνάμεις με τη δράση τους πρέπει να αντιπαλέψουν θαρρετά και αποφασιστικά κάθε είδους πολιτικά σενάρια που έχουν στόχο να ανανεώσουν τη λαϊκή χειραγώγηση και να ανακόψουν τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Το αστικό πολιτικό σύστημα κάνει κάθε προσπάθεια να υποκαταστήσει τη σημασία της οργάνωσης και της πάλης του λαού, προβάλλοντας τις ακομμάτιστες και δήθεν ανεξάρτητες προσωπικότητες.
Είναι μονόδρομος η λαϊκή συμμαχία και η πάλη κατά του δρόμου των μονοπωλίων, της ΕΕ, που υπηρετούν τα αστικά κόμματα. Όσο πιο γρήγορα αυτό συνειδητοποιηθεί από τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, όσο πιο γρήγορα αυτές συστρατευτούν για άλλο δρόμο ανάπτυξης που να ανταποκρίνεται στα δικά τους συμφέροντα, τόσο λιγότερα θα είναι τα δεινά που θα υποστεί ο λαός από την κρίση και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού. Η ευημερία του λαού, η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών με βάση τα επιτεύγματα της επιστήμης και τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας είναι εφικτή αν ο λαός με τη δική του εξουσία μετατρέψει σε κοινωνική λαϊκή ιδιοκτησία τα μονοπώλια, ώστε να υπάρξει κεντρικά σχεδιασμένη πανεθνική ανάπτυξη με εργατικό λαϊκό έλεγχο.

 

1 σχόλιο:

ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ & ΠΡΑΞΗ είπε...

Φαίνεται οτι η αριστερά δεν έχει πάψει να γοητεύεται από το να ανακαλύπτει καθημερινά την πυρίτιδα ούτε έχει παραιτηθεί και δεν πρόκειται να παραιτηθεί από έναν ιδιότυπο "πολιτισμό" που συνίσταται στο να κατασκευάζει ουτοπικά σχήματα πολιτικής διακυβέρνησης ή να φαντασιώνεται το άμεσο μέλλον σε όρους α) πολιτικών συμμαχιών με πιθανούς και απίθανους αποδέκτες και β) σε όρους μιας μεταμοντέρνας εκ νέου "ανακάλυψης" της ιδεολογίας της αριστεράς.

Διαβάζουμε:

"… όπου η Αριστερά μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο, μπορούμε να δούμε εκδοχές ανόδου της Αριστεράς στην εξουσία, σε διάφορες παραλλαγές κυβερνήσεων «λαϊκής σωτηρίας» υπό τη δέσμευση του κινήματος. Μια τέτοια κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας, στο βαθμό που προχωρούσε πραγματικές τομές (π.χ. διαγραφή χρέους, ρήξη με ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, εθνικοποιήσεις) θα μπορούσε να συνδυαστεί με εκκίνηση μιας ιστορικά πρωτότυπης και αναγκαστικά άνισης διαδικασίας κοινωνικού μετασχηματισμού" (Π. Σωτήρης, «Επιστροφή της πολιτικής, επιστροφή της αριστεράς» (Αριστερό Βήμα, 11/10/2010).

Είναι αυτή πρωτότυπη σκέψη; Δεν είδαμε ανάλογα ιστορικά προηγούμενα στην Αλγερία και ολόκληρο τον τρίτο κόσμο; Δεν την είδαμε σε ολόκληρη τη λογική της θεωρίας των «λαϊκών μετώπων» που ταλάνισαν την αριστερά στη δεκαετία του ’30 και την ταλανίζουν ακόμη και σήμερα με το ΑΑΔΜ του ΚΚΕ και τις παραλλαγές του; Ένας άλλος συγγραφέας γράφει:

«Αυτό που θεωρούσαμε ως γερή ιδεολογική κατασκευή, έναν ιδιότυπο, περιληπτικό Μαρξισμό- Λενινισμό, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης αποδείχτηκε απλώς αναφορικότητα. Όλα τα ρεύματα σκέψης της αριστεράς φάνηκαν –ιδιαίτερα μετά την πτώση- ρηχά στην ιδεολογική δύναμή τους και τις ερμηνευτικές πειθαρχίες που εισήγαγαν. Ως επακόλουθο βρεθήκαμε για πολλές δεκαετίες, χωρίς δραστικά εργαλεία, ώστε να μπορέσουμε να συγκροτήσουμε ένα αριστερό σώμα αντίστασης και επανερμηνείας» (Δ.Α. Σεβαστάκης, «Η Αριστερά είναι πολιτική συνθήκη, δεν είναι περίφρακτο πολιτικό οικόπεδο», Αριστερό Βήμα, 16/10/2010).

Η ανάλυση αυτή ξεχνά ότι η αριστερά έμεινε χωρίς ιδεολογικά εργαλεία και χωρίς κριτική σκέψη ήδη από τη δεκαετία του ’30 όταν ο «ιδιότυπος, περιληπτικός Μαρξισμός- Λενινισμός» καθιερώθηκε σαν δόγμα πρώτα στην ΕΣΣΔ και μετά στην Κίνα. Η απουσία δραστικών εργαλείων για την ανάλυση και την ερμηνεία της πραγματικότητας υπήρχε ήδη από τότε και αν περισώθηκε στην Ελλάδα αυτό οφείλεται στην κατοχική εξέγερση των μαζών και την πύκνωση των τάξεων του ΕΑΜ, πράγμα που καθόρισε την μεταπολεμική αριστερά μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Χωρίς ουσιαστικές συνεισφορές στη διαλεκτική φιλοσοφία (με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως ο Ε. Μπιτσάκης), χωρίς ουσιαστικές συνεισφορές στην ανάλυση της πολιτικής και της ιδεολογίας, η ελληνική αριστερά αρκέστηκε πάντα σε μια μεταμοντέρνα λογική παρακολούθηση του συρμού (Μπετελέμ, Αλτουσέρ, Μπαντιού) χωρίς να κατανοεί και χωρίς να προσπαθεί να εφαρμόσει στις συγκεκριμένες συνθήκες. Η συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης ανάλυσης έλειπε πάντα από το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς όχι από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 αλλά από τη δεκαετία του ’30 κιόλας.

(...)

Όλα αυτά είναι κατακτημένες αρχές αλλά πρέπει να δοκιμασθούν ενεργητικά στην πράξη για να εμπλουτισθούν και να προχωρήσει η αριστερά παραπέρα. Το πρόβλημα με τη θεωρία δεν είναι ότι χρειαζόμαστε μια άλλη θεωρία, αλλά μια θεωρία που να έχει περάσει μέσα από την πράξη.

__________________________________________________________________
Για περισσότερα βλ.
www.theorystudies.blogspot.com