Καταργούν τις Συλλογικές Συμβάσεις και τα σωματεία

ΞΕΚΙΝΗΜΑ - Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση

Της Ζακλίν Γκόρου, μέλους του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στην Vodafone

Συνεχίζοντας την επίθεση στα εργατικά κεκτημένα η κυβέρνηση πλέον ξεκάθαρα και χωρίς καθυστέρηση προχωράει στον πυρήνα τους, δηλαδή τον μισθό και άλλα βασικά δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί μέσω των συλλογικών διαπραγματεύσεων των συνδικάτων. Μετά και την υπογραφή του αναθεωρημένου Μνημονίου σειρά έχουν η κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας(ΕΓΣΣΕ), των Κλαδικών και ύστερα των επιχειρησιακών  Συμβάσεων, καταλήγοντας επί της ουσίας στις ατομικές συμβάσεις.

Πιο συγκεκριμένα:

Με την καθιέρωση του  μισθού των 592 ευρώ για τους νέους κάτω των 25 ετών, η κυβέρνηση επί της ουσίας καταργεί την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Τον περασμένο Ιούλιο προχώρησε στην αναδρομική ακύρωση αποφάσεων της διαιτησίας που έδιναν αυξήσεις μισθών σε κλαδικά σωματεία, π.χ. στους τεχνικούς ραδιοφώνου, με τροπολογία που κατέθεσε ο ίδιος ο υπουργός εργασίας.

Τώρα δίνει με νόμο το δικαίωμα στους εργοδότες να πληρώνουν λιγότερα τους εργαζόμενους σε ολόκληρες περιοχές με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης είτε με επιχειρήσεις που επικαλούνται ειδικές συνθήκες και προχωρούν σε «αναδιαρθρώσεις» δηλαδή απειλούν τους εργαζόμενους με κλείσιμο ή απολύσεις. Και αυτό όταν οι ελαστικά απασχολούμενοι ( με μερική απασχόληση, ελαστικές σχέσεις κτλ) ξεπερνούν ήδη το 1 εκατομμύριο και σε μια σειρά επιχειρήσεις, κύρια στη Β.Ελλάδα, εφαρμόζεται η 4ήμερη ή 3ήμερη εργασία με ανάλογη μείωση μισθού.

Το σχέδιο τους πλέον είναι το να κυριαρχούν οι  επιχειρησιακές συμβάσεις της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών συμβάσεων. Όπου δεν υπάρχουν σωματεία ή δουλεύουν λιγότερο από 40 άτομα οι διαπραγματεύσεις θα γίνονται  από 5μελείς επιτροπές που αντικειμενικά θα είναι πολύ πιο αδύναμες ή θα καταλήξουν στις ατομικές συμβάσεις, που είναι και το όνειρο του κάθε εργοδότη και ο σκοπός αυτών των αλλαγών, όπου πλέον ο εργαζόμενος θα είναι όμηρος σε όλα όσα αφορούν στο μισθό, στο ωράριο, στις συνθήκες εργασίας κλπ.

Αυτή  άλλωστε ήταν και η βασική πρόταση του ΣΕΒ που φρόντισε να στείλει με non paper στην τρόϊκα προκειμένου να συμπεριληφθεί ατόφια στο Μνημόνιο.

Ένα επιπλέον βήμα στην χειροτέρευση των συνθηκών είναι και το νέο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την Διαδικασία Μεσολάβησης και Διαιτησίας που έφερε η Λ.Κατσέλη.

Σύμφωνα με αυτό, το δικαίωμα της προσφυγής στην Διαιτησία  πλέον το έχει και ο εργοδότης, ενώ πριν το είχε μόνο η πλευρά των εργαζομένων, εφόσον δεν συμφωνεί με την πρόταση του μεσολαβητή, που είναι το πρώτο στάδιο. Ύστερα απαιτεί από το σωματείο εφόσον αυτό έχει προσφύγει στην Διαιτησία να μην κάνει απεργία για 10 μέρες από την στιγμή της προσφυγής. Στην επιλογή των διαιτητών ζητάει την συμφωνία σωματείου και εργοδοτικής πλευράς για τον πρόεδρο και σε περίπτωση που υπάρχει ασυμφωνία η επιλογή θα γίνεται με κλήρωση. Όσον αφορά δε στο αποτέλεσμα επί της ουσίας οδηγεί στα δικαστήρια τις δυο πλευρές, διότι όπως αναφέρει «Οι διαφορές για το κύρος των διαιτητικών αποφάσεων υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου κατά το άρθρο 16 στοιχ. 5 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και εκδικάζονται κατά την διαδικασία των άρθρων 663 του ίδιου Κώδικα».

Γνωρίζουμε όλοι ποιο είναι το αποτέλεσμα των περισσοτέρων προσφυγών στα δικαστήρια, όταν έχουμε να κάνουμε με εργοδότη και εργαζόμενους.

Με λίγα λόγια καταργώντας τμηματικά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, υπονομεύοντας την δυνατότητα του Σωματείου να πιέσει την εργοδοσία για μισθούς, κλπ, επί της ουσίας καταργούν τον ίδιο το λόγο ύπαρξης ενός Σωματείου, την συλλογική διεκδικητική δράση των εργαζομένων, μέσω αυτού. Σε αυτό πρέπει να μας βρουν όλους απέναντι και αποφασισμένους.