ΟΣΟ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ, Ο ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΘΑ ΣΚΛΗΡΑΙΝΕΙ-του μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, ΖΗΣΗ ΖΑΝΝΑ* για την iskra.gr

του ΖΗΣΗ ΖΑΝΝΑ* για την iskra.gr 

Δύο δεκαετίες μετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού, τα σύμβολα και οι λέξεις που ταυτίστηκαν με την πάλη και τις θυσίες των λαών για το δίκιο, την ειρήνη και την πρόοδο εξακολουθούν να αποτελούν φόβητρο για τις εθνικές αστικές τάξεις και τους κυρίαρχους ευρωπαϊκούς και διεθνείς κύκλους.
Έτσι, στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ ο αντικομμουνισμός δεν παραμένει στο επίπεδο της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαλότητας αλλά υιοθετείται από τις εκάστοτε νομοθεσίες ως ποινικό αδίκημα. Η προσπάθεια για απονομιμοποίηση της κομμουνιστικής νεολαίας της Τσεχίας, την απαγόρευση και ποινικοποίηση των συμβόλων και εικόνων στην Πολωνία, τη στοχοποίηση του κόμματος των Κομμουνιστών της Μολδαβίας, η μεταφορά μνημείων του αντιφασιστικού αγώνα στην Εσθονία είναι λίγα από τα εκατοντάδες παραδείγματα αντικομμουνισμού. Προφανής στόχος η εξουδετέρωση από τη μία οποιασδήποτε εναλλακτικής για τους λαούς και από την άλλη η πλαστογράφηση της ιστορίας και η δυσφήμιση των κομμουνιστών.

Ο αντικομμουνισμός βέβαια δεν συναντάται μόνο στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες αλλά και οπουδήποτε δόθηκαν και δίνονται αγώνες εργατικοί, οπουδήποτε οι αγώνες του λαού και η αριστερά αποτελούν απειλή για τις καθεστωτικές δυνάμεις. Ιστορικά ο αντικομμουνισμός βρήκε έκφραση από ακραίες πολιτικές δυνάμεις και καθεστώτα με τη χρήση βίαιων μέσων, από δυνάμεις του δημοκρατικού φάσματος αλλά και οπορτουνιστικών ρευμάτων της αριστεράς που κηρύττουν το τέλος του μαρξισμού και της πάλης των τάξεων.

 ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ

Το "παράδοξο" της Δημοκρατίας της Μολδαβίας δεν είναι ηαντικομμουνιστική φρενίτιδαπου έχει καταλάβει τους πάσης φύσεως ευρωπαϊστές δημοκράτες αλλά το Κόμμα των Μολδαβών Κομμουνιστών (ΚΚΔΜ) που έχει κατορθώσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Μολδαβικού λαού. Παρά τις δυσκολίες, σε μία από τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης, το Κόμμα των Κομμουνιστών κυβέρνησε τη χώρα για οκτώ χρόνια με μία σειρά μεταρρυθμίσεων σε πολιτιστικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο αυξάνοντας τους μισθούς, το κατά κεφαλήν εισόδημα, μια σειράκοινωνικών παροχών και ανάπτυξης του δημόσιου τομέα της εκπαίδευσης και της υγείας. Μεταρρυθμίσεις στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος μεν, αλλά αρκετά σημαντικές για τον μολδαβικό λαό αν συνυπολογιστούν οι διεθνείς εξαρτήσεις (Υπερδνειστερία, ρόλος Ρωσίας) και οι περιορισμένες δυνατότητες της μολδαβικής οικονομίας (κυρίως αγροτική) και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.

Το 2009 μετά την κωμικοτραγική μεταφορά της πορτοκαλί επανάστασης στην Μολδαβία, η κυβέρνηση των κομμουνιστών ανατράπηκε και σχηματίστηκε συμμαχική κυβέρνηση υπό την επωνυμία «Συμμαχία για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» που περιλαμβάνει δυνάμεις από την σοσιαλδημοκρατία έως και τηνφιλορουμανική ακροδεξιά με συνεκτικό στοιχείο τον αντικομμουνισμό τους. Από τιςπροτεραιότητες της Συμμαχίας ήταν η απαγόρευση του σφυροδρέπανου, της λέξης «κομμουνισμού»και των παραγώγων της σε μία προσπάθεια με νομικίστικα τερτίπια να βγάλουν εκτός παιχνιδιού τους κομμουνιστές. Σα να μην έφτανε αυτό, μετατρέψανε την ημέρα απελευθέρωσης της Μολδαβίας από την φασιστική Ρουμανία, σε ημέρα «κατοχής από τα σοβιετικά στρατεύματα» και μεταφέρανε τα μνημείατου αντιφασιστικού αγώνα και αυτά του Λένιν και άλλων επαναστατών εκτός κέντρου της πρωτεύουσας Κισινάου. Ανατριχιαστική και ενδεικτική ήταν η απάντηση του προέδρου της χώρας για τη μη συμμετοχή του στον εορτασμό των 65 χρόνων από την αντιφασιστική νίκη στη Μόσχα δηλώνοντας ότι είναι με τηνπλευρά των ηττημένων και όχι των νικητών. Κάνουν λάθος βέβαια αν νομίζουν ότι θα διαγράψουν την αλήθεια από την συνείδηση χιλιάδων Μολδαβών που βλέπουν στα νοήματα του σφυροδρέπανου την διέξοδο από την αδικία, την εκμετάλλευση και τη φτώχεια.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ 

Η «δημοκρατική» Ευρώπη αρχικά μέσα από το κατάπτυστο «Αντικομμουνιστικό μνημόνιο» στο Συμβούλιο της Ευρώπης και εν συνεχεία στο ευρωκοινοβούλιο επιχειρεί να ενοχοποιήσει εκ νέουθεωρητικές προσεγγίσεις και πρακτικές, τον ίδιο τον Μαρξ που προέβλεψε τη χρεωκοπία του καπιταλισμού, το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα και κάθε συλλογική προσπάθεια για έναν κόσμο αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ισότητας. Ταυτίζοντας το ναζισμό με το σοσιαλισμό οι γκουρού του νεοφιλελευθερισμού προσπαθούν να φοβίσουν τους λαούς οι οποίοι ξέρουν όμως ότι αποκούμπι τους είναι η αριστερά που διεκδικεί το σοσιαλισμό βαδίζοντας στα διδάγματα των αγώνων που έδωσαν οι κομμουνιστές με αυταπάρνηση. Την ίδια στιγμή η «φιλοπρόοδος» Ευρώπη δεν βγάζει λαλιά για ταγκουλάγκ της ανεργίας, της εξαθλίωσης που στήνονται στην Ευρώπη, των εγκλημάτων απέναντι στονπαλαιστινιακό λαό, των πολέμων στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν κλπ. Κλείνει τα μάτια στους νέους εταίρους των ανατολικών χωρών όπου στα πλαίσια της αντικομμουνιστικής εκστρατείας γίνονται σωρείες παραβάσεων ανθρωπίνων διακαιωμάτων. Αυτή η Ευρώπη, της ΟΝΕ και του Μάαστριχτ ξέρει πολύ καλά ποιος είναι ο αντίπαλός της και δεν πρέπει να την διαψεύσουμε.

Ο ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια γίνεται μία μεθοδευμένη προσπάθεια κυρίως από «επιστημονικούς» κύκλους ιστορικών και μελετητών να ακυρωθεί και να αμαυρωθεί ο ρόλος των κομμουνιστών στις μεγάλες στιγμές προόδου του λαού μας. Είτε σπιλώνοντας την εποποιία της εαμικής αντίστασης, τις αξίες των μαχητών του ΔΣΕ, είτε την σπουδαιότητα της ΕΔΑ και του αντιδικτατορικού αγώνα. Τον τελευταίο χρόνο, των εκτάκτων συνθηκών της οικονομικής κρίσης η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι αντιπολιτευόμενοι ΝΔ και ΛΑΟΣ, κομμάτι της αριστεράς (Δ.Α.), οι βιομήχανοι και εφοπλιστές, οι γραφίδες του αστισμού, έχουν επιδοθεί σε μία ακατάπαυστη επίθεση απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων χαρακτηρίζοντας τους τη μία συντεχνίες και την άλλη υπεύθυνους για το οικονομικό αδιέξοδο της χώρας. Πέρα από το άγχος τους να καταστείλουν κάθε μορφή πάλης και διεκδίκησης, αποκαλύπτεται και ο συγκαλυμμένος αντικομμουνισμός τους που επί της ουσίας είναι επίθεση σε κάθε ζωντανή ιδεολογία η οποία δεν δέχεται τις πολιτικές υποτέλειας και εξαθλίωσης που επιβάλλονται. Όσο θα δυναμώνει η πάλη του λαού απέναντι στο μνημόνιο και τις υποδείξεις της Ε.Ε., ΔΝΤ τόσο θα σκληραίνει και ο αντικομμουνισμός, όμως ο ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά ότι οι πολυτιμότερες στιγμές της ιστορίας μας, γράφτηκαν χάρη στην αυτοθυσία και τη γενναιότητα των κομμουνιστών. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από αυτή ενός παλλαϊκού κινήματος για την απόκρουσητων αντιλαϊκών πολιτικών, την ανατροπή των κομμάτων του μονόδρομου ΕΕ, ΔΝΤ, Τρόικας, για διέξοδο προοδευτική, για τον σοσιαλισμό.

*Μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ,
μέλος της αντιπροσωπείας του ΣΥΝ στο Θερινό πανεπιστήμιο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Κισινάου, Μολδαβία

ΠΗΓΗ:www.iskra.gr