ΟΧΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ - ΚΑΤΩ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η περίοδος μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 έχει σημαδευτεί από τη διαρκή κατασταλτική σκλήρυνση του κράτους απέναντι στο εργατικό και λαϊκό κίνημα και την προσπάθεια εκ νέου ορισμού των ορίων της αστικής νομιμότητας εξοβελίζοντας εκτός αυτής βασικές και θεμελιώδεις πλευρές του συλλογικού εργατικού και κοινωνικού αγώνα. Ο φόβος των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών τους εκφραστών ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ απέναντι στη νεολαιίστικη έκρηξη δεν εκφράζει μια παρασπονδία, μια παράλληλη πραγματικότητα αλλά την άλλη όψη του νομίσματος της επίθεσης απέναντι στα εργατικά δικαιώματα.
Ιδιαίτερα τώρα, που ευρύτερα κομμάτια των εργαζομένων ασφυκτιούν ωθούμενα να ζουν στο όριο της επιβίωσης, τώρα που η βαρβαρότητα των μέτρων της κυβέρνησης με τις πλάτες ΕΕ-ΔΝΤ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ οξύνει την κοινωνική κατάσταση εγκυμονώντας ευρύτερες συγκρούσεις, η καταστολή έρχεται να θωρακίσει τους μηχανισμούς του κεφαλαίου απέναντι στην κλιμάκωση των εργατικών αγώνων. Στο στόχαστρο δεν είναι κάποιοι μακριά από εμάς, αλλά όλοι εμείς, όλοι όσοι αγωνίζονται. Τα πακέτα μέτρων της νέας οικονομικής λιτότητας, το φόρτωμα του «χρέους» στις πλάτες εργαζόμενων και νέων δεν μπορούν να έρθουν σε πέρας χωρίς την βίαιη εισβολή του παράγοντα «κρατική τρομοκρατία».


Οι συλλήψεις διαδηλωτών και το χτύπημα εργατικών διαδηλώσεων, η εφαρμογή του νόμου «για την κάλυψη των χαρακτηριστικών» που «θα καταργούσε» το ΠΑΣΟΚ, αποτελούν το βασικό αντίβαρο της κυβέρνησης και του αστικού συνασπισμού εξουσίας απέναντι στη διογκούμενη λαϊκή οργή που τα αντεργατικά μέτρα φέρνουν. Η επίθεση που ξεδιπλώνεται λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα αποτελεί προέκταση της καθημερινής ολοένα και πιο οξυμένης οικονομικής κι εργοδοτικής τρομοκρατίας και έχει σαν αναπόσπαστο στοιχείο της την καταστολή, την αυταρχική επίθεση του κράτους ενάντια σε όποιον αμφισβητεί την κυριαρχία του κεφαλαίου.
Στο παραπάνω πλαίσιο εντάσσονται μια σειρά από γεγονότα (σύλληψη και παράνομη κράτηση Μάριου Ζ, συλλήψεις «συνήθων υπόπτων» και καλλιέργεια κλίματος τρομοϋστερίαςκ.α). ένα εκ των οποίων είναι και η δίκη Κορκονέα – Σαραλιώτη, ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση και το κράτος την αντιμετωπίζουν. Η όξυνση της κρατικής αυθαιρεσίας δεν έχει μόνο στόχο το κίνημα και τους αγωνιστές στο σήμερα. Στοχεύει στην απονομιμοποίηση της κοινωνικοπολιτικής δράσης από σήμερα και για το μέλλον. Βασικό της στοιχείο είναι η ανοιχτή δυνατότητα «αυθαιρεσίας» που εξασφαλίζει το κράτος στα όργανά του. Η συνεχώς διακηρυσσόμενη αμεροληψία και ανεξαρτησία της δικαιοσύνης αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ένα ισχνό κάλυμμα. Άλλωστε, οι πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις για την «υπόθεση της ζαρντινιέρας», οι παράνομες και καταχρηστικές απεργίες, οι μαζικές προφυλακίσεις συλληφθέντων του Δεκέμβρη και πρόσφατα του Μάριου Ζέρβα, όπως και η τρομο - ϋστερία των τελευταίων ημερών «μαρτυρούν» έναν πρωτίστως κατασταλτικό δικαστικό μηχανισμό. Άλλωστε, καιρό τώρα, το αστικό κράτος αναδιαρθώνει, ταχύτατα, όλους τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του, σε κατεύθυνση ανοιχτής εχθρότητας απέναντι στην εργαζόμενη πλειοψηφία. Αυτό είναι το κλίμα μέσα στο οποίο διεξάγεται η δίκη των δολοφόνων του Αλ. Γρηγορόπουλου.
Η πρόσφατη φαρσοκωμωδία, με την υπεράσπιση του Κορκονέα υπό την ανοχή του δικαστηρίου να στοχοποιεί τους αυτόπτες μάρτυρες λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων, στοχοποιώντας ταυτόχρονα και συκοφαντώντας πολιτικούς χώρους και αγωνιστές και με βασική μάρτυρα να αποδεικνύεται έμμισθη ή άμισθη συλλειτουργός της Κρατικής Ασφάλειας, αποτελεί ένα μόνο επεισόδιο στην σχεδιασμένη από το κράτος οριοθέτηση της απονομής ευθυνών σε αυτήν τη δίκη. Ήδη με την άσκηση της ποινικής δίωξης αφέθηκαν στο απυρόβλητο οι πολιτικά υπαίτιοι της τραγικής δολοφονίας. Η καλλιεργημένη νοοτροπία πάνοπλου σερίφη στα αστυνομικά όργανα, o αντικοινωνικός προσανατολισμός που δίνεται στην αστυνομία, βρίσκονται πια εκτός πεδίου δικαστικού ελέγχου. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φέρει ακέραια την πολιτική ευθύνη τόσο για τους όρους όσο και για την εξέλιξη της δίκης στην Άμφισσα.
Μετά την έκδοση του παραπεμπτικού βουλεύματος οι αυθαιρεσίες και η συγκάλυψη συνεχίστηκαν:
Α) Με την παραπομπή του Κορκονέα για ανθρωποκτονία με «ενδεχόμενο δόλο», με δεδομένες τις δύο ευθείες βολές του ενάντια σε μια παρέα ακίνητων παιδιών και ενώ δίπλα στο θύμα βρισκόταν και δεύτερο άτομο, πιθανός στόχος.
Β) με την απομάκρυνση της δίκης στην Άμφισσα, ενάντια στις αρχές της δημοσιότητάς της και με σκοπό την ήδη επιβεβλημένη σιωπή των ΜΜΕ, μακριά από το «φυσικό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον της δίκης» ώστε να μπορεί να περιγράφονται τα Εξάρχεια ως «ζούγκλα- γκέτο» όπου δήθεν κινδυνεύουν οι … αστυνομικοί (!) και κανείς να μην έχει την εμπειρία της αστυνομικής κατοχής στην περιοχή, που ακολούθησε την εκλογή της κυβέρνησης.
Γ) με την απόπειρα αποκλεισμού αυτοπτών μαρτύρων κατηγορίας.
Δ) με την ανοχή της πρακτικής της υπεράσπισης να συκοφαντεί το θύμα, προσβάλλοντας τη μνήμη του και δικαιολογώντας ουσιαστικά την ανθρωποκτόνο πρόθεση του Κορκονέα
Ε)Με την ποινική αξιολόγηση των πολιτικών φρονημάτων αυτοπτών μαρτύρων και των πολιτικών οργανώσεων που αυτοί συμμετέχουν, ανοίγοντας ζητήματα «παρανομίας» της πολιτικής δράσης αγωνιστών και δυνάμεων της Αριστεράς.
Η σχεδιαζόμενη «ρίψη στα μαλακά» των δύο ειδικών φρουρών αποτελεί κομμάτι της συνολικής αντιδραστικοποίησης του κρατικού μηχανισμού και άλλη όψη της ποινικοποίησης του μαζικού κινήματος με τους τρομονόμους, την ποινικοποίηση της κάλυψης χαρακτηριστικών, τις αθρόες και εντελώς παράνομες προφυλακίσεις, τις ομαδικές προσαγωγές-απαγωγές, την ενθάρρυνση των αστυνομικών οργάνων να πυροβολούν και να σκοτώνουν «για την προάσπιση της τάξης» και τη συντεταγμένη επίθεση σε δικαιώματα όπως η ελευθερία της διαδήλωσης και το άσυλο των πανεπιστημίων.
Ακόμα περισσότερο, σήμερα, η δίκη της Άμφισσας είναι για το αστικό κράτος η δίκη του Δεκέμβρη. Η έκβαση της, σχεδιάζεται από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ως απάντηση και τιμωρία του κινήματος του Δεκέμβρη, που εξερράγη την επόμενη στιγμή της δολοφονίας. Και κυρίως για τα κινήματα που έρχονται και στις πλειοψηφικές δυνατότητες απαίτησης μιας συνολικής ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Η μαζική καταδίκη των μεθοδεύσεων στη δίκη Κορκονέα – Σαραλιώτη και το αίτημα της καταδίκης των δολοφόνων και της πολιτικής που τους οπλίζει είναι ο μόνος δρόμος να μην τους αφήσουμε να γίνουν κομμάτι της μαύρης ιστορίας που έγραψε το κράτος με το Μελίστα, τον Περίανδρο και τον Καλαμπόκα.
Η απάντηση στην επίθεση του ΠΑΣΟΚ, στην καταδίκη του Δεκέμβρη, είναι η ένταση των αγώνων της περιόδου και η συμβολή σε έναν παρατεταμένο «εργατικό Δεκέμβρη» μαζικής πολιτικής πάλης και διεκδίκησης για τα εργατικά δικαιώματα, αλλά και η διαρκής υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, απέναντι στη σαφή κατεύθυνση έντασης της καταστολής και κατατρομοκράτησης.

- Για να καταδικαστούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας.
- Για να αφοπλιστεί η αστυνομία και να καταργηθούν τα ΜΑΤ
- Για την υπεράσπιση και διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων
- Για να καταδικαστεί και να ανατραπεί η πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ που οπλίζει τα χέρια των δολοφόνων, που έχει εσωτερικό της στοιχείο την κρατική βία και καταστολή σε βάρος του κινήματος και των αγωνιστών του.

ΟΛΟΙ στην πορεία μαθητών - φοιτητών - εργαζομένων.
Σάββατο 24 Απριλίου 14:00, Προπύλαια – Βουλή

Οργανώσεις – Κινήσεις της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, Αριστερή Ανασύνθεση, ΑΡΑΣ, ΕΕΚ, ΕΚΚΕ, ΚΚΕ(μ-λ), κ.ο.Ανασύνταξη, ΝΑΡ, νεολαία ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, ΟΕΝ, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΣΕΚ