"Σκοτώνουν" και πάλι τον Αλέξη!

Το δικαίωμα κάθε κατηγορούμενου να υπερασπιστεί τον εαυτό του είναι ιερό. Αρκεί να μην προσβάλλει βάναυσα τη μνήμη του θύματος. Και η υπεράσπιση είναι υποχρεωμένη να επιλέξει την πιο πρόσφορη τακτική για τον πελάτη της, αρκεί να μην επιχειρεί να διασύρει τη μνήμη του θύματος και να μην δημιουργεί εντυπώσεις που εμποδίζουν την ανεύρεση της αλήθειας.

Οι αρχές αυτές όμως φαίνεται πως αποτελούν ψιλά γράμματα για την υπεράσπιση του αστυνομικού Κορκονέα, ο οποίος κατηγορείται για τη δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Προχθές, στο Μικτό Ορκωτό στην Άμφισσα, η υπεράσπιση επιχείρησε να σπιλώσει τον νεκρό, να διασύρει δικηγόρους ως "σκευωρούς" και να ζητήσει να γίνει έλεγχος πολιτικών φρονημάτων στους μάρτυρες κατηγορίας. Χρησιμοποιήθηκε η μεθοδολογία των ανώνυμων επιστολών. Και επιχειρήθηκε ο εκφοβισμός του δικαστηρίου με τη δημιουργία φαντασμάτων τρομοκρατίας, στα οποία δήθεν εντάσσονται οι μάρτυρες κατηγορίας.
Σκηνές παράκρουσης χθες στο ακροατήριο, καθώς επιχειρήθηκε να σταλεί μήνυμα ακόμη και στην αστυνομία ότι έκανε το καθήκον της συντάσσοντας το κατηγορητήριο προκειμένου να αποσείσει τις ευθύνες της υπηρεσίας, εμφανίζοντας τον φονιά Κορκονέα ως εξιλαστήριο θύμα!
Παρ' ότι η δίκη έχει "εκτοπιστεί" στην Άμφισσα και είναι δυσχερής η δημοσιογραφική κάλυψη, η κοινή γνώμη την παρακολουθεί και νιώθει να προσβάλλεται από την εκτός ορίων υπερασπιστική τακτική, που μεταλλάσσεται σε έναν δεύτερο θάνατο του μικρού Αλέξη.
Το δικαστήριο υφίσταται τις συνέπειες της προσβολής. Υπάρχουν νόμοι που θέτουν όρια σε αυτήν την τακτική. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μπορεί, άραγε, να ερευνήσει αν συντρέχουν λόγοι παρέμβασής του, ώστε να μπει φραγμός στον εκτροχιασμό της δίκης; Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας μπορεί, άραγε, να ελέγξει μέλη του τα οποία κατασυκοφαντούν άλλους δικηγόρους εμφανίζοντάς τους ως "σκευωρούς";
Η δίκη έχει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς αφορά μιαν υπόθεση που συντάραξε πέρυσι την κοινωνία μας και υπήρξε αφορμή για να συζητηθούν θέματα που αφορούν την κρατική καταστολή, την αστυνομική ατιμωρησία, τη νεανική οργή, την απόσταση του πολιτικού συστήματος από την καθημερινότητα των νέων. Είναι δυνατόν όλα αυτά να εξορίζονται εκεί στην Άμφισσα και να διαστρέφεται βάναυσα η πραγματικότητα στο όνομα του ιερού δικαιώματος του κατηγορούμενου να υπερασπιστεί τον εαυτό του;
Όσα μεταδίδονται αναδίδουν μπόχα που παραπέμπει σε εποχές παρακρατικής δράσης. Ώς εδώ!


ΠΗΓΗ:www.avgi.gr