«Μαθήματα» αντικομμουνισμού

Είναι λογικός, καθένας τον καταλαβαίνει. Είν' εύκολος./ Μια και δεν είσαι εκμεταλλευτής, μπορείς να τον συλλάβεις./ Είναι καλός για σένα, μάθαινε γι' αυτόν./ Οι ηλίθιοι ηλίθιο τον αποκαλούνε, και οι βρωμεροί τον λένε βρωμερό./ Αυτός είναι ενάντια στη βρωμιά και την ηλιθιότητα./ Οι εκμεταλλευτές έγκλημα τον ονοματίζουν./ Αλλά εμείς ξέρουμε:/ Είναι το τέλος κάθε εγκλήματος. Δεν είναι η παραφροσύνη, μα/ Το τέλος της παραφροσύνης./ Δεν είναι το χάος / Μα η τάξη./ Είναι το απλό /Που είναι δύσκολο να γίνει». 

Στους στίχους αυτούς ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, στο ποίημά του «Εγκώμιο στον κομμουνισμό» μιλά και για τους αντικομμουνιστές. Μιλά, όχι μόνο για τους εκμεταλλευτές, που έχουν συμφέρον απ' τον αντικομμουνισμό, αλλά και για εκείνους που τον «διδάσκουν». Οταν μιλάμε για αντικομμουνισμό, δεν αναφερόμαστε στην ιδεολογική και πολιτική κριτική στη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία, αλλά στις επιθέσεις που τη διαστρεβλώνουν, «μοιράζοντας» ψέματα, ανακρίβειες και χυδαιότητες. Τα τελευταία χρόνια τα όρια έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, κάτι που οφείλεται σε κεντρική επιλογή των μηχανισμών του συστήματος, η οποία εκφράζεται έντονα και σε χώρους εκπαίδευσης.

Τα παραδείγματα αντικομμουνισμού, σε σχολεία και πανεπιστήμια, είναι πάρα πολλά. Μπορεί να είναι χυδαία και να μη βασίζεται πουθενά: «Ο Μαρξ είπε ότι οι γυναίκες στον κομμουνισμό θα εκδίδονται», «δίδαξε» ένας καθηγητής Φιλοσοφίας (!) στην Κρήτη! Μπορεί να εμφανίζεται «προσεκτικός», αλλά να χτυπά κατευθείαν «στο ψαχνό»: Η «πάλη των τάξεων τελείωσε», «η κομμουνιστική θεωρία είναι καλή, αλλά δεν εφαρμόζεται», ακούγεται όλο και περισσότερο στα αμφιθέατρα και τα σχολεία. Μπορεί να είναι «ιστορικός» με στόχο να απαξιωθεί οτιδήποτε θυμίζει ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε μπορεί ν' αλλάξει. Η Οχτωβριανή Επανάσταση χαρακτηρίζεται «πραξικόπημα» σε «επιστημονικά» βιβλία που διδάσκονται στις σχολές, ενώ ο σοσιαλισμός που γνώρισε η ανθρωπότητα στον 20ό αιώνα παρουσιάζεται ως η άλλη πλευρά του φασισμού, διαγράφοντας τις κατακτήσεις του, αλλά και τα εκατομμύρια νεκρούς του σοβιετικού λαού στον αντιφασιστικό αγώνα.

ο θέμα είναι πως όλα τα παραπάνω - κι άλλα χειρότερα - διδάσκονται σε μαθητές και φοιτητές. Διδάσκονται από την έδρα του καθηγητή, σε αδιαμόρφωτες νεανικές συνειδήσεις. Την ίδια ώρα, όμως, κι ενώ ασχολούνται τόσο πολύ με την κομμουνιστική ιδεολογία, δηλώνουν ότι «ξόφλησε». Τότε γιατί ασχολούνται για κάτι που ξόφλησε; Δεν πρόκειται για αντίφαση, αλλά για την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος. Ο στόχος, άλλωστε, πάει πολύ πιο μακριά από ένα ιστορικό ψέμα ή μια «επιστημονική» χυδαιότητα, ενώ το θέμα δεν είναι «προσωπικό». Το σχολείο και το πανεπιστήμιο είναι ιδεολογικοί μηχανισμοί του συστήματος και αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία και όσο το σύστημα οξύνει τον αντικομμουνισμό του, αυτό εκφράζεται όλο και περισσότερο στην εκπαίδευση.

ραγε τι φοβούνται από μια τάχα «ξοφλημένη» ιδεολογία; Η κυρίαρχη τάξη και οι πολιτικοί και ιδεολογικοί εκφραστές της γνωρίζουν πολύ καλά ότι το σύστημα που ζούμε είναι εκμεταλλευτικό, γνωρίζουν, επίσης, ότι εξαθλιώνουν, μέρα με τη μέρα, τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Αυτό που φοβούνται είναι ότι οι εργαζόμενοι θα συνειδητοποιήσουν πως παράγουν τον πλούτο και θα αντιδράσουν, θα περάσει απ' το μυαλό τους «το απλό /Που είναι δύσκολο να γίνει».

Πηγή:Ριζοσπάστης-Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ