Ευθανασία ή αθανασία ; ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΜΟΝΙΟ της Λιάνας Κανέλλη.

Ευθανασία ή αθανασία;

Η διεθνής γκεστάπο είναι εδώ. Με φαντς, σπρεντς, ρέπος και μποντς. Δεν καταλαβαίνετε; Δεν πειράζει. Οι λέξεις για την κατοχή και τα όπλα που την εξασφαλίζουν κάθε εποχή μικρή σημασία έχουν για τους πεθαμένους. Οι ζωντανοί είναι που κρίνουν το λόγο της απώλειας. Μιλάει η γκεστάπο χρηματοπιστωτικά ελληνικά. Κρύβει πίσω από αρκτικόλεξα (ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ) την άρχουσα τάξη. Ο καπιταλίστας βαφτίζεται επιτηρητής. Ο κλέφτης λογιστής. Ο στερημένος με μια δήλωση, με μια «πολιτική στήριξη» λαός είναι πατριώτης μόνον αν εθελοντικά και αδρανώς οδηγηθεί στην αγχόνη των χρεών των αφεντικών του.

Τι την χρειάζεται τη βωμολοχία περί πατρίδας ένας που πήρε τη λαϊκή εντολή (με καλπονοθευτικό σύστημα) να κυβερνήσει, όταν μπορεί να καμώνεται, να κορδώνεται πως προορισμός του ιστορικός είναι να μειώσει την εθνική κυριαρχία για να την πάρει πίσω όταν χορτάσει η τάξη του κέρδη; Ρητορίες. Κυνισμός πασπαλισμένος με αποκριάτικα φούμαρα ευρωγκλαμουριάς. Οχι, σύντροφοι. Τέρμα τα ωραία λόγια της ευγένειας και του πολιτικού πολιτισμού τους. Ο αστός Ελύτης, μέγας ποιητής, επέμεινε: Πατρίδα μου είναι η γλώσσα μου. Μετάφραση λοιπόν. Στη δική μας γλώσσα, τα ελληνικά τους όλα του καιρού αυτού του ζοφερού.

Η συμμαχία είναι ταξική. Η στήριξη είναι ταξική. Η τοξικότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι η φύση τους. Η συναίνεση είναι προδοσία. Της πραγματικής πατρίδας. Αυτής που έχυσαν αίμα οι εργαζόμενοι να στήσουν και να χτίσουν. Τα δικαιώματα, πολιτικά, εργασιακά, προνοιακά, συνταξιοδοτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, δε θα επιστραφούν με το τέλος της κρίσης. Η κρίση είναι το εκβιαστικό τέχνασμα για να επιβληθούν τα μέτρα εκείνα που θα μετατρέψουν την εργατική τάξη σε πολτοποιημένη αναλώσιμη μάζα. Αβουλη. Βυθισμένη σε μια κουλτούρα τύψεων που καλλιεργούνται δεκαετίες τώρα στο θερμοκήπιο των κεφαλαιοκρατών και των πολιτικών τους φερεφώνων.

Ηθελα να 'ξερα ποια κουλτούρα τύψεων οδηγεί χρόνια τώρα τους Ελληνες στην αγκαλιά των κομμάτων που τάζουν και σφάζουν ταυτόχρονα σχεδόν. Η κουλτούρα της αμερικάνικου τύπου αριστεράς που αποδέχεται τον καπιταλισμό με ...όρους και πληρώνει για τους ορούς της πολιτικής αφασίας; Μα, η Ελλάδα είναι χώρα περήφανη πολιτισμικά, γιατί η ήττα δεν αμαύρωσε το ήθος της πραγματικής της αριστεράς, του πνεύματος ενός ΕΑΜ που γιγαντώθηκε σε καιρούς δυσκολότερους και φονικότερους από τους τωρινούς.

Πίσω σκυλιά της πατρίδας ανθρωποφάγοι. Σε τίποτα δεν έσκυψε ο μέγας ηττημένος στις Θερμοπύλες. Χιλιάδες χρόνια μετά τράβηξε εκείνη τη γραμμή ανάμεσα στην ήττα που λαμπρύνει το χρόνο και στη νίκη που τον καταργεί στο σκοτάδι της ιστορίας χαμένον. Οργάνωση αντίστασης! Δυνάμωμα της φλόγας της ταξικής συνείδησης! Μνήμη των ηρώων που πέθαναν για να μην πληρώνουν διόδια ευθανασίας οι υπόλοιποι μπερδεύοντας την ευθανασία με την αθανασία.

Πίσω ψεύτες αγοραίοι. Αυτό πρέπει να το φωνάξουν πια όσοι μαντρώθηκαν σε συνδικαλιστικά κυβερνητικά μαντριά κι έβλεπαν τους πολλούς να πληρώνουν χαρτόσημο για τη λιακάδα και χαρτζιλίκι στο δήμιο και υπέγραφαν, φορώντας κολάρο αντιγαυγιστικό, στα μουγκά συλλογικές συμβάσεις των αθλίων με τους εξαθλιωμένους. Πάμε για το μέτωπο αντίστασης κι ανατροπής. Τώρα πατρίδα είναι η γλώσσα μας. Και μεταφράζει τα ελληνικά τους. Μας ζητάνε υποδούλωση για επιβίωση. Μας ζητάνε να υποστούμε ευθανασία για να εξασφαλιστεί του κεφαλαίου η αθανασία. Στην αρματοδρομία της ευρωενωσιακής νομισματικής κούρσας να γίνουμε τα ζεμένα ζα. Αυτός ο πατριωτισμός αποδεικνύεται με το να βγούμε να πούμε πως ο τράχηλός μας όχι μόνο υποφέρει ζυγό, αλλά τον περνάει μόνος του. Ουστ!

Ο άλλος ποιητής δεν ταιριάζει στην εικόνα σας, λαμόγια της γλώσσας.

Σαν έτοιμοι από καιρό ήσασταν οι βάρβαροι και δεν αργήσατε να διαβείτε... Οι εργαζόμενοι σας περιμένουν.

Πηγή: Κυριάκατικος Ριζοσπάστης, της Λιάνα Κανέλλη