Μεγάλη επιτυχία του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής(Partido Comunista de Chile)

Μεγάλη επιτυχία του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής(Partido Comunista de Chile).Μετά από 39 χρόνια κατάφερε να εκλέξει 3 βουλευτές!

* Η δεξιά επεκράτησε στον πρώτο γύρο
των εκλογών.
* H Eνωμένη Αριστερά κατάφερε να σπάσει το φράγμα του εκλογικού νόμου και να μπει στη Βουλή μετά το 1973

Δεξιά, Πινέρια 44%
Συμμαχία: Σοσιαλιστές,
Χριστιανοδημοκράτες, Ριζοσπάστες 29,62%
Ενρίκε Ομινάμι (Κέντρο) 20%
Ενωμένη Αριστερά (ΚΚ Χιλής,
Αριστεροί Χριστιανοί κλπ.) 6,21%

Στις 13 Δεκεμβρίου 2009, στον πρώτο γύρο των εκλογών, η δεξιά με επικεφαλής τον Σεμπάστιαν Πινιέρα κέρδισε το 44% των ψήφων. Η «Συμφωνία Κομμάτων για τη Δημοκρατία», μια συμμαχία των κομμάτων Χριστιανοδημοκρατικό, Ριζοσπαστικό Κόμμα και Σοσιαλιστικό Κόμμα, ήρθε δεύτερη με 29,62% των ψήφων. Έτσι η Συμμαχία, που υποτίθεται ότι ασκούσε την εξουσία, είκοσι χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας (το 1989) έχασε ένα σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων. Η εκλογή και επιτυχία στις προηγούμενες εκλογές, το 2006, μιας γυναίκας, της σοσιαλίστριας Μισέλ Μπασελέτ, καλλιέργησε τεράστιες ελπίδες, χωρίς όμως να εκπληρωθούν. Η Μπασελέτ δεν μπορούσε να διεκδικήσει για δεύτερη φορά την επανεκλογή της. Ο διάδοχός της στην ηγεσία της Συμμαχίας, χριστιανοδημοκράτης, Εντουάρντο Φρέι (ο πατέρας του ήταν πρόεδρος στη Χιλή από το 1964 μέχρι το 1970 και δεν είχε παίξει καθαρό ρόλο στην ανατροπή του Αλιέντε), όχι μόνο δεν κατάφερε να συσπειρώσει τις δυνάμεις της, αντίθετα προκάλεσε φυγόκεντρες τάσεις και διασπάσεις. Έτσι, τρίτο ήρθε, με 20,12%, το ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο του Μάρκο Ενρίκε Ομινάμι (ΜΕΟ), που απεχώρησε από το ΣΚ «Νέα πλειοψηφία για τη Χιλή», που πήρε το 20,12%. Ο Ενρίκε είναι κληρονόμος ενός μεγάλου ονόματος, γιος του δολοφονηθέντος από τη χούντα ηγετικού στελέχους του MIR που μετείχε στην κυβέρνηση και ασκούσε κριτική από τα αριστερά στον Αλιέντε. Ακολούθησε, στην τέταρτη θέση, η Ενωμένη Αριστερά (μαζί μπορούμε περισσότερα) με το 6,21% των ψήφων. Επικεφαλής της ΕΑ είναι ο σοσιαλιστής, γνωστός μαρξιστής, πρώην υπουργός στην κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας του Αλιέντε, Χόρχε Αράτε που αποχώρησε τελευταία από το ΣΚ. Η ΕΑ είναι η συμμαχία στην οποία μετέχουν από τη αρχή το ΚΚ Χιλής, η Αριστερή Χριστιανοδημοκρατία, το Ανθρωπιστικό Κόμμα και περίπου 20 φορείς (κινήματα και οργανώσεις). Με τη συμμετοχή του Χόρχε Αράτε έγινε λόγος για τη σοσιαλιστική συνιστώσα. Η ΕΑ κατόρθωσε με το ποσοστό που πήρε να σπάσει το φράγμα του εκλογικού νόμου και να εκλέξει τρεις βουλευτές.

Β΄ γύρος, μέτωπο
κατά της δεξιάς

Στο δεύτερο γύρο θα μετέχουν τα δυο πρώτα σχήματα, η δεξιά και η «Συμφωνία Κομμάτων για τη Δημοκρατία», το τρίτο σχήμα που υποστήριζε αντιφατικές θέσεις, π.χ. έχει ταχθεί υπέρ των αμβλώσεων, κατά, όμως, του κοινωνικού κράτους, απεσύρθη χωρίς να δώσει καμία κατεύθυνση. Η στάση του αυτή θεωρείται δώρο προς τη δεξιά, αφού πολλά στελέχη του έχουν ήδη δηλώσει ότι θα την ψηφίσουν. Σε αυτές τις συνθήκες η συγκρότηση ενός κοινού μετώπου φαίνεται πολύ δύσκολη υπόθεση. Ο Χόρχε Αράτε, από την πλευρά του, αφού χαιρέτισε την εκλογή των τριών βουλευτών της αριστεράς στο κοινοβούλιο δήλωσε ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί με τον Εντουάρντο Φρέι για να δημιουργήσουν ανάχωμα στη δεξιά. Ο αγώνας αυτός, όμως, θα δοθεί στη βάση κοινών προτάσεων, για τα πιο βασικά προβλήματα, προώθηση του νέου Συντάγματος, ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, υγείας κ.λπ.

Το κοινωνικό πλαίσιο των εκλογών

Το εκλογικό αποτέλεσμα αυτό θέτει αρκετά ερωτήματα. Πώς είκοσι χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας επιστρέφουν οι πολιτικές δυνάμεις μιας δεξιάς, που δεν έχει καλές σχέσεις με τη δημοκρατία; Τα χρόνια αυτά οι δημοκρατικές ελευθερίες τυπικά είχαν αποκατασταθεί. Η βαριά σκιά, όμως, του Πινοσέτ δεν είχε εξαφανιστεί. Ένα αντιδημοκρατικό Σύνταγμα καθορίζει ασφυκτικά την πολιτική ζωή, το εκλογικό σύστημα συνέβαλε αποφασιστικά στην οικοδόμηση του δικομματισμού, αφήνοντας στο περιθώριο τη μικρότερη πολιτική δύναμη. Στον οικονομικό τομέα οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν ικανοποιητικοί, 8% την τελευταία δεκαετία. Η αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος, ωστόσο, παρέμεινε από τις πιο άνισες στον κόσμο.

Chicago Boys

Με στοιχεία του ΟΗΕ, το 20% των πλούσιων Χιλιανών νέμεται το 70% του εθνικού πλούτου, ενώ το 20% των πιο φτωχών μοιράζονται το 3%.
Αυτές είναι οι συνέπειες μιας πολιτικής που χαράχθηκε από τα μαύρα χρόνια του Πινοσέτ, όταν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις είχαν μπει στο γύψο. Τότε η Χιλή επιλέχθηκε από τους Chicago Boys να γίνει το πειραματικό εργαστήρι, για την εφαρμογή των ακραίων φιλελεύθερων συνταγών. Με τους αυστηρά περιοριστικούς προϋπολογισμούς και την απόλυτη φιλελευθεροποίηση του εμπορίου (μια πολιτική, οδικός χάρτης για όλες τις κυβερνήσεις μετά το 1990), καθιστώντας την οικονομία της χώρας την πιο ανοικτή σε όλον τον κόσμο.

Η Χιλή απομονωμένη από τον περίγυρό της

Κατά παράδοξο τρόπο, όμως, με την οικονομική πολιτική αυτή, οι ανταλλαγές της Χιλής με τις γειτονικές της χώρες φτάνουν μόνο στο 6%. Με το Μεξικό και τον Καναδά στο 24%, ενώ με την ΕΕ στο 25% και στο 32% με τις χώρες της Ασίας. Έτσι η Χιλή παραμένει μια χώρα απομονωμένη, ένα νεοφιλελεύθερο νησί, όπως παρατηρούν οι οικονομικοί αναλυτές, ξεκομμένο από τις πολιτικές διαδικασίες της περιοχής. Και για να συμπληρώσουμε την εικόνα πρέπει να προσθέσουμε ότι τα εργασιακά δικαιώματα είναι ανύπαρκτα και η υγεία βρίσκεται στα χέρια των εμπόρων. Τα 190 δισεκατομμύρια δολάρια του συνταξιοδοτικού συστήματος τα διαχειρίζονται οι ιδιωτικές εταιρείες. Το εκπαιδευτικό σύστημα βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, στα χέρια της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία δεν έχει, και συνεπώς δεν μπορεί να διαθέσει, σχεδόν κανένα κονδύλι για τη βελτίωσή τους. Γι’ αυτό εκπαιδευτικοί, φοιτητές και μαθητές βρέθηκαν στους δρόμους κινητοποιούμενοι. Ήρθαν σε σύγκρουση με την κυβέρνηση της σοσιαλίστριας Μ. Μπασελέτ, όπως σε σύγκρουση μαζί της ήρθαν και οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία. Τέλος οι Ινδιάνοι Mapuches, που έχουν διωχθεί βίαια από τη γη τους, στερούμενοι έτσι και των βασικών μέσων για την επιβίωσή τους, δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να πάνε στις κάλπες. Η δημοκρατική Χιλή δεν έχει καταφέρει ακόμα να αναγνωριστούν και να γίνουν σεβαστά τα δημοκρατικά τους δικαιώματα. Είκοσι χρόνια μετά το τέλος της δικτατορίας, η Χιλή θα ψηφίσει πρόεδρο της δημοκρατίας ένα σχεδόν άμεστο κληρονόμο του πινοσετισμού;

Πηγή: Η ΕΠΟΧΗ