Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε πραγματοποιήθηκε η Παναθηναϊκή Συνέλευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παραβρέθηκε εκπρόσωπος του ΚΚΕ(μ-λ) που απήυθηνε τον ακόλουθο χαιρετισμό.Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Η Οργάνωσή μας, την προεκλογική περίοδο έλεγε πως όποιο απ’ τα δύο κόμματα του κεφαλαίου κερδίσει τις εκλογές, η επίθεση στην εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση και σε έκταση. Και θα συνεχιστεί γιατί αυτό ακριβώς απαιτούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου. Θα συνεχιστεί επίσης η πολιτική της υποτέλειας και της ευθυγράμμισης της αστικής τάξης με τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών των Η.Π.Α. και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η εμπλοκή της Ελλάδας στους βρώμικους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, του ΟΑΣΕ και άλλων παγκόσμιων εγκληματικών οργανισμών.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε ένα τέτοιο πλαίσιο έχει δεσμευτεί να προσανατολίσει τη βασική της πολιτική κατεύθυνση και αυτό είναι ολοφάνερο από τις πρώτες μέρες.
Βιάζεται είναι αλήθεια να παρουσιάσει και εφαρμόσει το αντιλαϊκό της έργο και να φορτώσει τις συνέπειες της κρίσης στις πλάτες του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.
Τις μέρες αυτές με αφορμή το λεγόμενο δημόσιο έλλειμμα, παρακολουθούμε μια πρωτοφανή ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία με πρωταγωνιστές την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τη στήριξη της ΝΔ και τα ΜΜΕ σε διατεταγμένο ρόλο τρομοκράτησης του λαού. Μιλούν καθημερινά και σε όλους τους τόνους πως η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και υπό κατάρρευση, και άλλα παρόμοια. Στόχος τους, να διαμορφώσουν το κατάλληλο κλίμα ώστε με το μικρότερο κόστος να αποδεχθούν οι εργαζόμενοι τα νέα αντεργατικά μέτρα. Οι δυνάμεις του συστήματος έφεραν το ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία όχι για να δώσει λύσεις στα λαϊκά προβλήματα αλλά για να συνεχίσει το αντιλαϊκό έργο της κυβέρνησης της ΝΔ.
Να επιβάλλει μια νέα και άγρια λιτότητα και σε διάρκεια, στον κόσμο της δουλειάς. Να προωθήσει άμεσα μια ακόμα αντι-ασφαλιστική επιδρομή με στόχο την ουσιαστική διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και περισσότερες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. Ενώ στην παιδεία ετοιμάζει νέα ταξικά μέτρα σε βάρος της σπουδάζουσας και μαθητικής νεολαίας.
Ολοφάνερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια συνολική επίθεση και σε όλο το εύρος των λαϊκών και εργατικών ζητημάτων και είναι βέβαιο πως το αύριο θα είναι εφιαλτικό για όλες τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες.
Σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες, οι ανάγκες και τα συμφέροντα των λαϊκών μαζών, απαιτούν να δώσουν τη δική τους απάντηση, και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την μαζική τους αντίσταση. Αυτό είναι το καθήκον που πρέπει να θέσουν στην πρώτη γραμμή της πάλης τους όλες οι δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά και πολύ περισσότερο στην επαναστατική και ριζοσπαστική αριστερά. Αν οι εργαζόμενες μάζες δεν αντισταθούν στην επίθεση που δέχονται, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα για τις ίδιες. Σίγουρα η αντίσταση, ούτε εύκολη είναι ούτε μπορεί να πραγματοποιηθεί από τη μια στιγμή στην άλλη. Σε αυτό που κανείς δεν μπορεί να έχει αμφιβολία είναι στην αναγκαιότητά της, στο να εκφραστούν παντού όπου ζουν και δουλεύουν οι εργαζόμενοι εστίες αντίστασης στην επίθεση. Σε αυτό που μπορούμε να καταλήξουμε είναι σαν άμεση αναγκαιότητα, η ανάπτυξη της αντίστασης στην επίθεση του συστήματος και στη συγκρότηση ενός πλατιού και πολύμορφου Μετώπου Αντίστασης μέσα από την κοινή δράση όλων των δυνάμεων που κατανοούν αυτή την αναγκαιότητα.
Γενικά πολύς κόσμος, ενταγμένος ή ανένταχτος, μιλάει για την ανάγκη ανάπτυξης των αγώνων και των αντιστάσεων. Ωστόσο, το ερώτημα που προκύπτει είναι: ποιες δυνάμεις είναι εκείνες που μπορούν και θέλουν να κινηθούν σε μια τέτοια κατεύθυνση; Οι δυνάμεις που δε θέλουν αυτή την κατεύθυνση πάλης είναι από καιρό γνωστές και φανερές, χρόνια τώρα. Κι αυτές είναι οι δυνάμεις του εργατοπατερισμού και ρεφορμισμού στη χώρα μας. Είναι η συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, καθώς και των Εργατικών Κέντρων. Ηγεσίες που αποτελούν το κοινωνικό στρώμα του εργατοπατερισμού, του οποίου τα ταξικά συμφέροντα, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά βρίσκονται κοντά και δίπλα στα συμφέροντα της αστικής τάξης. Εδώ και δεκαετίες σε αυτά τα συμφέροντα υποτάσσονται και υπηρετούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αποτελούν ταυτόχρονα το πολιτικο-συνδικαλιστικό εργαλείο των κυβερνήσεων του κεφαλαίου και των κομμάτων της άρχουσας τάξης. Αυτό το στρώμα των εργατοπατέρων, ούτε θέλει ούτε μπορεί να οργανώσει αγώνες κι αντιστάσεις και όταν, κάτω απ’ την οξύτητα της επίθεσης, υποχρεώνεται μια στις τόσες να προχωρεί σε κάποια απεργία, γίνεται για την τιμή των όπλων και για να καλύψει τον συμβιβασμένο και υποταγμένο χαρακτήρα του. Η απομόνωση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών και το ξεμπρόστιασμα τους από το σ.κ. αποτελεί βασική προϋπόθεση για να πάρει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα μαχητική και αγωνιστική κατεύθυνση.
Αυτό το κενό στο σ.κ. δεν μπορούν να το καλύψουν οι ρεφορμιστικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, αφού η πολιτική του και πρακτική του δε βρίσκεται στην κατεύθυνση ενίσχυσης του κινήματος και της κινητοποίησης των εργαζόμενων μαζών στη γραμμή της ταξικής αντιπαράθεσης και σύγκρουσης με το σύστημα. Η όλη δράση του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ κατά βάση έχει συμβολικό χαρακτήρα και πάντα στο πλαίσιο της αστικής νομιμότητας. Το συμπέρασμα συνεπώς που αβίαστα βγαίνει είναι πως την απάντηση που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενες μάζες να δώσουν, δεν μπορούν να τη βρουν στους πολιτικούς φορείς του συστήματος, αφού αυτοί είναι που οργανώνουν την επίθεση στο λαό και τη νεολαία. Δεν μπορούν να την αναζητήσουν και πολύ περισσότερο να τη βρουν στις ρεφορμιστικές δυνάμεις της επίσημης κοινοβουλευτικής αριστεράς. Ούτε στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργατοπατέρων κάθε απόχρωσης.
Ολοφάνερη, άμεση και επιτακτική η αναγκαιότητα διαμόρφωσης εστιών αντίστασης στην επίθεση του συστήματος και στην κατεύθυνση συγκρότησης Μετώπου Αντίστασης μέσα από την κοινή δράση.
Και αυτό, όχι μόνο γιατί είναι αναγκαίο για την αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός, αλλά και γιατί αποτελεί το μόνο πεδίο στο οποίο μπορούν να διαμορφώνονται οι όροι συγκρότησης των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα του κινήματος.
Φίλοι και σύντροφοι, η δική μας άποψη για την αναγκαιότητα της κοινής δράσης αποτελεί, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, καθήκον πρώτης γραμμής. Στην δική μας άποψη, κοινή δράση σημαίνει ότι διαμορφώνεται ένα εργαλείο που δίνει τη δυνατότητα σε κάθε εργαζόμενο και νεολαίο που αισθάνεται την ανάγκη της πάλης, να συμμετάσχει σ’ αυτήν. Μπορεί να συσπειρώσει ένα ευρύτερο δυναμικό που θα αποκτήσει τη δυνατότητα να δημιουργεί γεγονότα, ένα συσχετισμό που να δίνει μαζικές μάχες και θα διαμορφώνει μια αγωνιστική ατμόσφαιρα που με τη σειρά της θα σπρώχνει σε αγώνες όλο και περισσότερες δυνάμεις. Η κοινή δράση δεν προϋποθέτει ούτε ιδεολογικές ούτε στρατηγικές συμφωνίες. Ένα πράγμα προϋποθέτει: Εμπιστοσύνη στις πολιτικές μας απόψεις, εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους και εμπιστοσύνη στους αγώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου