* Τέτοιους κυρίους δεν τους εμποδίζει καθόλου η Ιστορία. Ούτε τα πιο ανθρωποκτόνα λαγούμια της –τόσο κοντινά μας στον χρόνο–, που μόλυναν την πατρίδα τους και συγχρόνως υψώθηκαν σε σύμβολα του αντιφασιστικού έπους των ευρωπαϊκών λαών.
Τέτοιοι κύριοι δεν ντρέπονται στάλα, διότι ο στόχος τους είναι να μη μάθουν οι νέοι ποιοι πολέμησαν ποιους, ποιοι μαρτύρησαν στα χέρια ποιων δημίων, ποιοι με το αίμα τους απελευθέρωσαν τα θύματα ποιων εγκληματιών.
Καν δεν χλόμιασε το πολιτικό προσωπικό τής Πολωνίας, διότι με κυνισμό νεοφασίστα και αμοραλισμό καπιταλιστή έχει γραμμένο στα παλιά του παπούτσια το Άουσβιτς. Και την Τρέμπλινκα. Και το Μαϊντάνεκ. Και το Μπέλζεκ.
Δεν θέλει ν' ακούει για τον Κόκκινο Στρατό που ξεβρόμισε τον τόπο τους και έσωσε όσους κρατουμένους οι ναζήδες –φεύγοντας, δρομαίοι από τρόμο, προς Δυσμάς– δεν πρόλαβαν να εξοντώσουν ή να μεταφέρουν σε άλλα κολαστήρια.
Έτσι, κάτι με το Κατύν τού Γκαίμπελς, κάτι με το Κατύν τού Βάιντα, κάτι με τα αντικομμουνιστικά μνημόνια, από την προπαγάνδα τού αναθεωρητισμού πέρασαν πια στην πράξη τού φασισμού: έφθασαν στο σημείο την «παραγωγή, διανομή και κατοχή» κομμουνιστικών συμβόλων, κομμουνιστικών βιβλίων, φωτογραφιών και ηχογραφήσεων ακόμα, στην Πολωνία να τις τιμωρούν με φυλάκιση δύο χρόνων! Και την ίδια μαύρη ώρα αυτό το σκυλολόι των πολωνών εξουσιαστών να τρέχει πίσω από τον Ομπάμα –πρώτοι αυτοί και προθυμότεροι όλων των προθύμων–, δηλώνοντας υποταγή στο νέο αμερικάνικο πλάνο για το Αφγανιστάν, με καινούργια αποστολή 600 στρατιωτών.
Πώς τέτοιοι κύριοι να λογαριάσουν τον πολωνικό λαό που ζητάει την αποχώρηση των πολωνών φαντάρων από το ιμπεριαλιστικό σφαγείο;
Όπως τότε, τα ίδια σχέδια υπηρετούν: την εργασία υπέρ τού ιμπεριαλισμού που απελευθερώνει τα κέρδη του ισοπεδώνοντας χώρες και αφανίζοντας λαούς.
* Δυτικότερα, οι αποτέτοιοι κύριοι των Βρυξελλών κραδαίνουν το ελάχιστα πιο εκλεπτυσμένο χοντρορόπαλό τους πάνω από τα εργατικά κεφάλια.
Ουδεμία ανησυχία, λένε τώρα οι διάφοροι Τρισέ και Γιούνκερ, ησυχάστε, δεν θα πτωχεύσει η Ελλάδα. Και έτσι απαλλάσσεται το κράτος από το υπαρξιακό του άγχος: καλέ, θα ζήσει!
Ωστόσο στην επικράτειά του κυκλοφορεί και λαός, ξεροκέφαλος κιόλας, εργαζόμενοι που έχουμε την παλιομοδίτικη, σχεδόν παλαιοκομμουνιστική πεποίθηση ότι πρέπει κι εμείς να ζήσουμε και αντιστεκόμαστε στο ευρωχρονοδιάγραμμα εξόντωσής μας.
Αντιστεκόμαστε στη λιτότητα και στην ακρίβεια διαρκείας, στα χαλκευόμενα εις βάρος μας διαρθρωτικά δεσμά του νέου Ασφαλιστικού και της εργασιακής ζούγκλας, στη διαρθρωτική αποχαλίνωση υπέρ του κεφαλαίου με τις φοροαπαλλαγές και με την «τόνωση της ανταγωνιστικότητας», στον μεθοδευόμενο –και με δημόσια τοποθέτηση του αμερικανού πρεσβευτή, μάλιστα– στραγγαλισμό των δημοσίων υπαλλήλων, στο «μαζί» του κυρίου Σαμαρά προς τον «φιλόφρονα» κύριο Παπανδρέου, σε όλα όσα η τάχα κοπιώδης επιβίωση του κράτους επιτάσσει να υποστούμε.
* Αντιστεκόμαστε για τη ζωή μας!
Προλεταριακή Σημαία 631, 5/12/09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου