ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ - Η... θέα του αίματος

«Αυτή η υπόθεση, η δίκη της Χρυσής Αυγής, δεν είναι μια υπόθεση ρουτίνας, ούτε η δίκη μιας οποιασδήποτε εγκληματικής οργάνωσης. Οσο κι αν επιδιωχθεί να υποβιβαστεί σε υπόθεση ρουτίνας, λόγω των ποιοτικών χαρακτηριστικών της, η υπόθεση και η δίκη αυτή δεν περιορίζονται μέσα στους τοίχους της δικαστικής αίθουσας. Απλώνονται έξω από τους τοίχους, μέσα στα σπίτια, στους δρόμους και στη σκέψη του λαού μας που παρακολουθεί, αφουγκράζεται, προβληματίζεται, ανησυχεί...

Κύριοι δικαστές, η συγκυρία σας ανέθεσε έναν από τους σοβαρότερους ρόλους της δικαστικής θητείας σας. Η ευθύνη που επωμίζεται το δικαστήριό σας στις παρούσες συνθήκες είναι μεγάλη. Είναι ευθύνη:

Για την αποκάλυψη της ειδεχθούς αλήθειας που περιβάλλει τους σκοπούς και τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης ΧΑ.

Για την αποκάλυψη της ιστορικής συνέχειας του απεχθέστερου, τρομερότερου και πλέον απάνθρωπου πολιτικού μορφώματος της ανθρώπινης ιστορίας και της πολιτικής σκέψης και δράσης.

Για την αποκάλυψη της βιαιότερης μορφής εκμετάλλευσης των ανθρώπων, της ανθρώπινης εργασίας και ζωής, την αποκάλυψη των ρατσιστικών πογκρόμ, της φυσικής και ηθικής εξόντωσης των φυλετικών και πολιτικών αντιπάλων της, όπως παρατίθεται στο παραπεμπτικό βούλευμα.

Είναι ευθύνη για την αποκάλυψη της στυγερότερης έκφρασης, επίθεσης και καταδίωξης της εργατικής τάξης και των αγώνων της για καλύτερη ζωή.

Για την αποκάλυψη της αγριότερης, σκοτεινής και πλέον βορβορώδους εκδήλωσης θηριωδών αισθημάτων ενάντια στην ανθρώπινη ζωή.

Για την αποκάλυψη της χαράς από τη θέα και τη μυρωδιά του ανθρώπινου αίματος: "Τους λιώσαμε, τους λιώσαμε, τους λιώσαμε!..." παραληρούσε ο Λαγός μετά την απόπειρα ανθρωποκτονίας στους εργάτες του ΠΑΜΕ. Εστριβε το μαχαίρι μέσα στο κορμί του Παύλου Φύσσα ο Ρουπακιάς, για να μην αποτύχει η ενέργειά του...».

Το παραπάνω απόσπασμα απ' το συμπληρωματικό υπόμνημα για τη νομιμοποίηση της Πολιτικής Αγωγής, που διατύπωσε η Ελένη Ζαφειρίου, προχτές, στη δίκη των χρυσαυγιτών στον Κορυδαλλό, αντικρούοντας τις ενστάσεις των κατηγορουμένων, που θέλουν να αποβληθούν οι πολιτικοί ενάγοντες, κοντολογίς να μη μιλήσουν και να μην ακουστούν τα θύματα στη δίκη, χρήζει μιας παραπέρα σκέψης και ανάλυσης μέρες που είναι.

Μέρες διαπραγμάτευσης για την ποιότητα, την ταχύτητα, τη βαρβαρότητα, τον κυνισμό της καρμανιόλας των μέτρων που πήραν, παίρνουν και θέλουν να παίρνουν στο διηνεκές το κεφάλι της εργατικής τάξης στην Ευρώπη των μονοπωλίων κι όχι των λαών. Οχι γιατί ετούτη εδώ η στήλη ή οι υπερασπιστές των Παμιτών συμμερίζονται τις μεγαλοστομίες, τους ψευδοηρωισμούς και το δήθεν απολίτικο μίσος που περιβάλλει τη δημόσια διαλεκτική των διαπραγματευτικών ημερών. Αλλά για την υπενθύμιση ότι όταν σπάσει τ' αυγό ο καπιταλισμός σε κρίση και βγάλει έξω και στείλει ακόμα και στη βουλή το ναζιστικό φίδι ως εργαλείο του, τόσο οι δίκες σαν κι αυτή της Χρυσής Αυγής, όσο και ο ταξικός προσδιορισμός θύτη και θυμάτων σε κάθε λογής «διαπραγματεύσεις», υποβαθμίζονται σκόπιμα. Θεατρικές κραυγές και βορβορώδεις ψίθυροι δείχνουν πάντα το δέντρο για να καίγεται το δάσος των δικαιωμάτων και να χειραγωγείται με τον τρόμο και η τάξη και η στάχτη της. Η απάντηση είναι όσο γίνεται μέσα στις δικαστικές αίθουσες κι όσο πρέπει περήφανα, πατριωτικά και πραγματικά λαϊκά στους δρόμους και στα συλλαλητήριά μας...

Αναδημοσίευση από τον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ