Κ.Κ.Ε: Η πολιτική ΕΕ και κυβέρνησης για την Υγεία - Πρόνοια

Η πολιτική και τα μέτρα που εφαρμόζονται από την κυβέρνηση στην Υγεία αποτελούν εξειδίκευση της στρατηγικής της ΕΕ και όλων των κυβερνήσεων των κρατών-μελών της, που έχουν στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και συμπυκνώνεται στους εξής άξονες:

• Μείωση του «μη μισθολογικού κόστους»,δηλαδή μείωση των κρατικών και εργοδοτικών δαπανών για παροχές Υγείας, Πρόνοιας και Φαρμάκου, ως ένα ακόμα εργαλείο συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης, πλάι στις μειώσεις μισθών, συντάξεων κ.λπ.
  
  
• Ανάπτυξη «ανταγωνιστικών και οικονομικά βιώσιμων συστημάτων Υγείας», δηλαδή ενίσχυση των επιχειρηματιών στην Υγεία, εμβάθυνση του επιχειρηματικού χαρακτήρα των κρατικών μονάδων Υγείας,
  παραπέρα εμπορευματοποίηση των παρεχόμενων υπηρεσιών τους και διαμόρφωση ακόμα πιο «φθηνών» υγειονομικών, για να επιτευχθεί το «ανταγωνιστικό κόστος εργασίας».
  
• Αμβλυνση ανισοτήτων και διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, δηλαδή μέτρα που στοχεύουν στη διαχείριση της εξαθλίωσης και την ενιαία παροχή ελάχιστων κρατικών υπηρεσιών Υγείας σε όλους.

Το κυβερνητικό πρόγραμμα «Υγεία Εν Δράσει» (2012) αποτελεί την εξειδίκευση της στρατηγικής της ΕΕ.

Οικονομικά βιώσιμα συστήματα Υγείας

Στο παραπάνω πρόγραμμα, όπως και σε πληθώρα άλλων ευρωενωσιακών και κυβερνητικών κειμένων, η «οικονομική βιωσιμότητα των συστημάτων Υγείας» υλοποιείται μέσα από τη βελτιστοποίηση της λεγόμενης σχέσης «κόστους - αποτελέσματος». Εξασφαλίζεται, μεταξύ άλλων, με τη μείωση των κρατικών δαπανών για παροχές Υγείας, Πρόνοιας και Φαρμάκου, αλλά και για την ίδια την ανάπτυξη, λειτουργία και στελέχωση των κρατικών μονάδων Υγείας.

Αυτό υπηρετούν τα μέτρα περιορισμού της κρατικής δαπάνης για φάρμακα, στην παροχή υπηρεσιών Υγείας, στη λειτουργία των κρατικών νοσοκομείων, η αύξηση των εσόδων τους με πληρωμές από τους ασθενείς και τα ασφαλιστικά ταμεία, οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων και κλινικών, η μείωση του προσωπικού, η παρακράτηση μέρους των συντάξεων των χρονίως πασχόντων για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων των ιδρυμάτων όπου νοσηλεύονται.

Με αυτά και άλλα αντίστοιχα μέτρα επιτυγχάνεται:

• Η διαμόρφωση ακόμα πιο «φθηνών» εργαζομένων, με τη μείωση του «μη μισθολογικού κόστους», καθώς περιορίζεται δραστικά το μέρος των υπηρεσιών και παροχών Υγείας που παρέχεται από το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία δωρεάν και την ίδια στιγμή αυξάνεται το μέρος που παρέχεται σε ανταποδοτική βάση.
• Η εξοικονόμηση κρατικών πόρων, προκειμένου να στηριχτούν τα παντός είδους κίνητρα προς τους επιχειρηματικούς ομίλους (φοροαπαλλαγές, μείωση εισφορών, επιδοτήσεις κ.λπ.).
• Η ενίσχυση της λειτουργίας των κρατικών μονάδων Υγείας ως «αυτοτελών οικονομικών μονάδων»,δηλαδή σαν επιχειρήσεις, πουλώντας τις υπηρεσίες Υγείας στους ασθενείς και στα ασφαλιστικά ταμεία προκειμένου να αντισταθμίσουν την κρατική υποχρηματοδότηση.

Επιτυγχάνονται δηλαδή στόχοι που συμβάλλουν -μεταξύ άλλων- στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας στον τομέα της Υγείας. Αυτός ο στόχος υπηρετείται με την προπαγάνδα της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου περί «εξορθολογισμού της λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων», της «καταπολέμησης της σπατάλης και της κακοδιαχείρισης».

 

Πηγή: K.K.E