Η νίκη του εκλεκτού της Δύσης Αναστασιάδη (υπέρμαχου του κακόφημου σχεδίου Ανάν) επιταχύνει την ολοκληρωτική άλωση του νησιού από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές που απαιτούν με τον οικονομικό στραγγαλισμό και τον έλεγχο στο πλαίσιο της Ε.Ε. σοβαρές γεωπολιτικές ανατροπές. Τα τελεσίγραφα δεν έλειψαν πριν ακόμη από τις εκλογές, ο Άσμουσεν για παράδειγμα απαιτούσε από την κυβέρνηση εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, συρρίκνωση του τραπεζικού τομέα και έλεγχό του για ξέπλυμα χρήματος από ιδιωτικό οίκο! Όλα αυτά σαν προϋποθέσεις για τη δανειακή σύμβαση. Ο ντόρος που κατέληξε στο κούρεμα των καταθέσεων είχε και έχει προφανή στόχο να αδειάσουν από τις καταθέσεις των Ρώσων και άλλων κροίσων οι κυπριακές τράπεζες και το κόστος ανακεφαλαιοποίησής τους να είναι τεράστιο σε σχέση με τα οικονομικά μεγέθη της Κύπρου.
Η «πολυδιάστατη» (πολλών εξαρτήσεων) εξωτερική πολιτική του Χριστόφια αποδίδει ήδη πιθανότατα μοιραία για το μέλλον των κατοίκων του νησιού τα αποτελέσματά της. Τα πανηγύρια για το αέριο της κυπριακής ΑΟΖ που θα εξορυσσόταν με τις πλάτες ΗΠΑ, Ισραήλ, Ε.Ε. αλλά και Ρωσίας δεν κράτησαν πολύ. Σήμερα, στο πλαίσιο του γενικότερου άγριου και καταστροφικού για τους λαούς γεωπολιτικού ανταγωνισμού στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, τα μαχαίρια των ιμπεριαλιστών έχουν βγει όχι μόνο για τους υδρογονάνθρακες του νησιού αλλά για το συνολικότερο έλεγχό του σαν μια σημαντική πλατφόρμα και βάση εξόρμησης για όλη τη γύρω περιοχή.
ΗΠΑ και Γερμανία μέσω Ε.Ε. φαίνεται να ομονοούν στο ξεπέταγμα των Ρώσων από το τραπεζικό σύστημα που αποτελεί τον βασικό πνεύμονα της κυπριακής φούσκας. Ταυτόχρονα επιδιώκουν τον έλεγχο του όποιου ορυκτού πλούτου και κυρίως επιδιώκουν να εντάξουν το νησί στα σχέδια μεταφοράς ενέργειας προς την Ευρώπη από νότια χωρίς ρωσικές παρεμβολές.
Δεν ξέρουμε ακόμη αν η γενικότερη γερμανο-αμερικάνικη προσέγγιση αντανακλάται στην πολιτική τους στην περιοχή, πόσο και μέχρι πού υπερβαίνει τις γνωστές αντιθέσεις τους. Αυτά θα φανούν. Όμως στην Κύπρο είναι ήδη φανερή μια έντονη και επικίνδυνη κόντρα για να απωθηθεί όσο το δυνατόν από το νησί η επιρροή του ρώσικου ιμπεριαλισμού.
Αν η «πολυδιάστατη» πολιτική Χριστόφια επόμενα θα κατέληγε σε επικίνδυνη σύγκρουση, η ανοικτά υποτελής φιλοδυτική στάση του Αναστασιάδη ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου. Οι πιέσεις όμως γίνονται αφόρητες για όλα τα τμήματα της αεριτζίδικης κυπριακής αστικής τάξης και, όπως ήδη διαφαίνεται, ο κυπριακός λαός θα υποστεί τα δεινά της κρίσης της πολυεξαρτημένης κυπριακής αστικής τάξης.
Με το σχέδιο Ανάν η κυπριακή αστική τάξη μέσω του ΔΗΣΥ, αλλά ουσιαστικά και του ΑΚΕΛ, αποδεχόταν από τότε την απώλεια της κυριαρχίας του όποιου κυπριακού κράτους στο όνομα της ένταξης στην Ε.Ε. αλλά και στο γενικότερο πλαίσιο της Δύσης και των αγορών. Αντιφατική στάση σίγουρα για αστική τάξη, μα οι συσχετισμοί την οδήγησαν από τότε σε κάτι τέτοιο, με το σημερινό φαβορί των εκλογών Αναστασιάδη να είναι ανοικτά υπέρμαχος.
Έκφραση αντίφασης αλλά και των αντιθέσεων στο πλαίσιο της κυπριακής αστικής τάξης τότε ο Τάσος Παπαδόπουλος που στήριξε με πάθος και αξιοποίησε τη λαϊκή απαίτηση για απαλλαγή από την τούρκικη κατοχή αλλά και την ιμπεριαλιστική υποδούλωση του νησιού. Το συντριπτικό «όχι» του κυπριακού λαού στο σχέδιο διχοτόμησης και μετατροπής του νησιού σε προτεκτοράτο ουσιαστικά σήμερα αμφισβητείται ανοικτά με τον εκβιασμό των μνημονίων και στη βάση των αυταπατών που καλλιέργησε το ΑΚΕΛ για την αγαστή συνεργασία με το Ισραήλ και όλους τους ιμπεριαλιστές για το αέριο.
Αν αναλογιστούμε το στρίμωγμα της κυπριακής αστικής τάξης, την ιστορία του νησιού και τα κρίσιμα επίδικα του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού στην περιοχή που συνοπτικά αναφέραμε, καταλαβαίνει τι κινδύνους κρύβει για το λαό του νησιού, Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, η κατάσταση έτσι όπως εξελίσσεται.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο στο πλαίσιο μιας λύσης με ένα νέου τύπου σχέδιο Ανάν έχει τεθεί. Παρ’ ότι η προσέγγιση και η στρατηγική συνεργασία Κύπρου–Ισραήλ προβλήθηκε σαν αντιστάθμισμα στην πίεση της Τουρκίας, ωστόσο πιθανότατα να αποκαλυφθεί πως το μεγάλο αφεντικό, οι ΗΠΑ, που παίζουν μ’ όλα τα πιόνια στη σκακιέρα, έχουν τελικά άλλα σχέδια. Στην Ελλάδα οι ΗΠΑ υπαγορεύουν και επιβάλλουν τη συμμετοχή στον TAP και απαιτούν τον αποκλεισμό των Ρώσων από τη ΔΕΠΑ.
Ήδη συζητιέται η μεταφορά του αερίου της Κύπρου και του Ισραήλ αλλά και του Κατάρ μέσω Τουρκίας. Κάτι τέτοιο, όπως ήδη λέγεται, προϋποθέτει «επίλυση» του Κυπριακού!!! Μάλιστα, όπως φαίνεται, εκτός από τον Αναστασιάδη το συζητάει και ο Μαλάς. Εδώ είναι που επανέρχονται ακόμη πιο επικίνδυνα οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις. Γιατί, ιδιαίτερα με βάση τα σημερινά δεδομένα και συσχετισμούς, τη λεγόμενη «επίλυση» θα την υπαγορεύσουν και θα την καθορίσουν οι ιμπεριαλιστές είτε μέσω του οικονομικού στραγγαλισμού της Κύπρου και του λαού της με τα μνημόνια είτε μέσω των αεροπλανοφόρων και των στόλων που για λογαριασμό τους εγγυώνται, π.χ., την κυπριακή ΑΟΖ και την κυριαρχία του νησιού.
Στην Κύπρο μα και στην Ελλάδα και στην Τουρκία είναι ανάγκη να ακουστεί ξανά και δυνατά: ΗΠΑ, Ε.Ε. Ρωσία και το ιμπεριαλιστικό μαντρόσκυλο το Ισραήλ είναι φονιάδες και ληστές των λαών! Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι στην Κύπρο έχουν μονάχα έναν τρόπο για τη διασφάλιση της ειρήνης και της προόδου στο νησί τους. Την ενίσχυση της αντιιμπεριαλιστικής τους ενότητας, κόντρα σε αντιδραστικούς εθνικισμούς, κόντρα στις εξαρτημένες και τυχοδιωκτικές αστικές τάξεις σε Ελλάδα – Κύπρο – Τουρκία.
Και οι τρεις αστικές τάξεις νοιάζονται για την εκμετάλλευση των λαών τους και γι’ αυτό κάνουν την κρίση ευκαιρία. Ταυτόχρονα βγάζουν στο σφυρί τον πλούτο των χωρών τους. Για να πετύχουν τον άλφα ή βήτα ρόλο σήμερα στο πλαίσιο των γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην περιοχή δίνουν τα πάντα και αξιοποιούνται όλες επικίνδυνα από τον ιμπεριαλισμό. Ο ιμπεριαλισμός αξιοποιεί τις αντιθέσεις και τις μωροφιλοδοξίες τους και αυτό κάνει τα πράγματα επικίνδυνα όσο οι λαοί βρίσκονται στη γωνία. Η υπόθεση του κυπριακού αφορά άμεσα όχι μόνο τους Κύπριους μα και τους λαούς σε Ελλάδα και Τουρκία.
Ας δούμε πώς αξιοποιούνται οι αντιθέσεις με τις ΑΟΖ για να αποτραπεί, π.χ., η πώληση της ΔΕΠΑ στους Ρώσους. Ας μην έχουμε καμιά αυταπάτη. Δεν υπάρχει ειρηνική επίλυση κανενός προβλήματος μεταξύ Ελλάδας – Κύπρου και Τουρκίας όσο οι εξαρτημένες αστικές τάξεις κυριαρχούν. Αντίθετα, όσο ο λαός βρίσκεται στη γωνία, τα πράγματα από τις όποιες κινήσεις και «λύσεις» γίνονται επικίνδυνα. Να γιατί στο μαζικό κίνημα, που είναι ανάγκη ζωής από κάθε άποψη να δυναμώσει, πρέπει να ακουστεί ξανά και δυνατά: Ελλάδα, Κύπρος και Τουρκία εμπρός για ανεξαρτησία!
Από άρθρο της Προλεταριακής Σημαίας, πηγή: Αντίσταση στις γειτονιές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου