Άρθρο του Μάκη Μαΐλη
Όσο περισσότερο μιλούν τα κόμματα του συστήματος για ανάπτυξη, τόσο περισσότερο αποκαλύπτονται τα αδιέξοδά τους, καθώς και ο αντιδραστικός χαρακτήρας του καπιταλιστικού συστήματος, που ιστορικά είναι ξεπερασμένο.
Αυτό που δεν τολμούν να πουν στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά που δεν μπορούν και να το κρύψουν γιατί το μαρτυράει η πολιτική τους, είναι το εξής γεγονός:
Δεν υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη η οποία να διασφαλίζει υψηλή κερδοφορία για τους επιχειρηματικούς ομίλους χωρίς να τσακίζει συθέμελα τα εργατικά δικαιώματα, χωρίς να εκτοπίζει τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς επιχειρηματίες. Η επίθεση κατά των λαών έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια, από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, αλλά με την εκδήλωση της κρίσης επιταχύνθηκαν αποφάσεις που εφαρμόζονταν με πιο αργούς ρυθμούς. Το ιδεολόγημα ότι με το σημερινό δρόμο ανάπτυξης ωφελούνται όλοι έχει χρεοκοπήσει.
Συνεπώς, αντικειμενικά, το πραγματικό δίλημμα είναι: Ανάπτυξη υπέρ των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ή ανάπτυξη υπέρ των μονοπωλίων με το λαό πεινασμένο και φτωχό; Αυτό τίθεται επιτακτικά, με δεδομένα επιπλέον την όξυνση των καπιταλιστικών αντιθέσεων στην ΕΕ, την ανάγκη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου να ανταγωνιστεί αναδυόμενες οικονομικές δυνάμεις και τις ΗΠΑ, καθώς και το γεγονός ότι η ίδια βάρβαρη πολιτική εφαρμόζεται παντού, είτε υπάρχουν μνημόνια είτε όχι.
Η κυβέρνηση αναζητά επενδυτές και υπόσχεται στο λαό ότι όταν έρθει η ανάπτυξη, θα μπουν σε δρόμο επίλυσης και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, με πρώτο την ανεργία.
Οι καπιταλιστές δεν επενδύουν για να προσφέρουν κοινωνική υπηρεσία, αλλά μόνο για το κέρδος. Και επενδύουν τότε και μόνο εφόσον έχουν εξασφαλίσει προϋποθέσεις (τσάκισμα του συνδικαλιστικού κινήματος, ελαστικές σχέσεις εργασίας, μισθοί και μεροκάματα πείνας κ.λπ.).
Η κυβέρνηση κρύβει σκόπιμα ότι τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ήδη εφαρμοστεί και εκείνα που δρομολογούνται, δεν είναι προσωρινά. Κυρίως όμως κρύβει – όπως κρύβουν και όλα τα άλλα κόμματα - ότι η σημερινή κρίση είναι κλασική κρίση του καπιταλισμού, δεν είναι κρίση χρέους, ούτε προϊόν του μνημονίου, αλλά αποτέλεσμα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων. Η αύξηση των κερδών έφερε την κρίση και τώρα μέσω της αύξησης των κερδών επιχειρείται η έξοδος από την κρίση που θα οδηγήσει σε ανάπτυξη, δηλαδή σε νέα υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, άρα και σε νέα κρίση. Φαύλος κύκλος. Και πάντως η προσδοκόμενη ανάπτυξη θα είναι αναιμική και μικρής διάρκειας.
Το ερώτημα είναι: Υπάρχει εναλλακτική πρόταση; Υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης που να ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες; Το ΚΚΕ απαντά κατηγορηματικά: Ναι υπάρχει. Είναι ο δρόμος της εργατικής λαϊκής εξουσίας, ο δρόμος του σοσιαλισμού. Ένας δρόμος ανάπτυξης, για την υλοποίηση του οποίου οι υλικές προϋποθέσεις είναι υπερώριμες. Βεβαίως, αυτός δεν μπορεί να συνυπάρχει με την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι (τράπεζες, επιχειρήσεις, εφοπλιστικές εταιρείες, μεγαλεμπόριο, ορυκτός πλούτος κ.ά.) πρέπει να κοινωνικοποιηθούν και να μπει σε εφαρμογή ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. Έτσι μόνο θα καταργηθεί η ανισόμετρη ανάπτυξη και η αναρχία στην παραγωγή, θα αξιοποιηθούν οι μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες που έχει η Ελλάδα και που καταστρέφονται ή ένα μέρος τους παραδίδεται στη ληστρική εκμετάλλευση. Η Ελλάδα θα βγει από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.ά.) και θα επιδιώξει αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με άλλες χώρες.
Συμφέρον από αυτήν την πορεία έχουν η εργατική τάξη, οι μισοπρολετάριοι, οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου, γενικά η λαϊκή οικογένεια. Αυτές οι δυνάμεις μπορούν να διαμορφώσουν μια πανίσχυρη λαϊκή συμμαχία μέσα από την πάλη ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και των άλλων κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», για να κατακτήσουν τώρα όσα μπορούν να κατακτηθούν, να παρεμποδίσουν άλλα μέτρα, αλλά έχοντας πάντα στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Από ένα τέτοιο κίνημα έχει ανάγκη ο λαός και όχι από κινήματα τύπου «αγανακτισμένων» ή τύπου ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και άλλων εργατοπατέρων.
Αυτή την πρόταση κάνει το ΚΚΕ στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, εκεί πρέπει να στοχεύσει η πάλη και η συσπείρωσή τους. Αυτή η λύση δεν είναι για τη «δευτέρα παρουσία», δεν αποτελεί μεταφυσικό όραμα κάποιων ονειροπόλων. Είναι λύση ρεαλιστική και αναγκαία, που απαντά στο σήμερα και στο αύριο. Άλλος δρόμος για το λαό δεν υπάρχει. Όποιο κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, υπόσχεται ενδιάμεσες οδούς και λύσεις από τα πάνω με διάφορα μείγματα και επαναδιαπραγματεύσεις για το χρέος που δε δημιούργησε ο λαός, απλώς κοροϊδεύει.
Πηγή : 902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου