Μ' αγώνες τιμάμε τους νεκρούς μας!

Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τότε που σφαίρα αστυνομικού δολοφόνησε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, μαθητή 15 χρονών. Αυτό ήταν το έναυσμα για να βγούμε μαθητές, φοιτητές κι ο υπόλοιπος Λαός στους δρόμους σε ένα διαρκή και μαζικό αγώνα! Στο πρόσωπο του Αλέξη είδαμε το πρόσωπο του συμμαθητή μας ή και του εαυτού μας! Έγινε σε όλους μας ξεκάθαρο ότι αυτό το σύστημα για να επιβληθεί και να υποτάξει, δεν διστάζει να βγάλει το όπλο και να πυροβολήσει.

Και δεν ήταν μεμονωμένο ή τυχαίο περιστατικό, όπως τα ΜΜΕ θέλαν και θέλουν να μας πείσουν, αλλά μια ακόμη απόδειξη ότι αυτή η πολιτική τρομοκρατεί και σκοτώνει. Είναι η ίδια πολιτική που σήμερα, με την αστυνομία να περιπολεί και να τραμπουκίζει σε κάθε γειτονιά, συλλαμβάνει στις προσυγκεντρώσεις των διαδηλώσεων, μας ποτίζει με χημικά και μας δέρνει για να καταστείλει τους αγώνες μας και να μας κάνει να σκύψουμε το κεφάλι.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ!                                

Όσο τα μέτρα τους μας εξαθλιώνουν, μας πετάνε έξω απ’ το σχολείο και μας στερούν το δικαίωμά μας στην εργασία, δεν θα θυμόμαστε τον Αλέξη με ενός λεπτού σιγή, αλλά η δολοφονία του συμμαθητή μας θα μας οργίζει και το κίνημα του Δεκέμβρη θα πυροδοτεί τους νέους, τους δικούς μας αγώνες!

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΗΣ 6^ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ!

Εγώ που κάνω όνειρα κι έχω πολλά ωραία να χάσω
κάνω και την αρχή, δεν γουστάρω να’ συχάσω!