Το ΚΚΕ στηρίζει τα δικαιώματα των δικαστών και εισαγγελέων γιατί υφίστανται και αυτοί τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ.
Μειώνονται οι αποδοχές τους, εντατικοποιείται η εργασία τους, θεσπίζονται συνεχώς αντεργατικοί νόμοι, αυξάνεται η ποινικοποίηση των αγώνων, καθιερώνονται νέοι θεσμοί, π.χ. η «πρότυπη δίκη», που οδηγούν σε περαιτέρω υποβάθμιση του ρόλου των δικαστών, ιδίως των κατώτερων βαθμίδων, στη μετατροπή τους σε διεκπεραιωτές της νομολογίας των ανώτατων δικαστηρίων.
Η Δικαιοσύνη γίνεται ακόμη πιο ταξική, στην υπηρεσία της οικονομικής ολιγαρχίας.
Το ΚΚΕ αναγνωρίζει τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε ένα θεσμό, όπως η Δικαιοσύνη, που ως τμήμα του κρατικού μηχανισμού έχει από τη φύση του την αποστολή να στηρίζει και να δικαιώνει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, και στους ανθρώπους που εργάζονται σ' αυτόν και υφίστανται μαζί με το λαό τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης.
Η αιτία για όλα τα δεινά που υφίσταται σήμερα ο εργαζόμενος λαός, μαζί και οι δικαστές, είναι κοινή. Είναι η φύση του άδικου και ξεπερασμένου καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, μιας «ανάπτυξης» που δε στοχεύει στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών αλλά στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κερδοφορία των μονοπωλίων. Είναι αυτός ο δρόμος ανάπτυξης που συσσωρεύει τον πλούτο που παράγει ο λαός στα χέρια των λίγων, των εκμεταλλευτών της ανθρώπινης εργασίας, οι οποίοι τον εναποθέτουν, τις περισσότερες φορές, «νομιμότατα» στις τράπεζες και τους φορολογικούς παραδείσους, ενώ την ίδια στιγμή οι παραγωγοί του πλούτου στερούνται και τα στοιχειώδη.
Καμία ευθύνη για την κρίση δεν έχει ο λαός που, ενώ την περίοδο της «ανάπτυξης» δεν μοιράστηκε μαζί με τους καπιταλιστές τα ασύλληπτα κέρδη τους, σήμερα καλείται να φορτωθεί τις συνέπειες της κρίσης, αλλά και το κρατικό χρέος που επίσης δεν δημιούργησε ο ίδιος αλλά οι φορο-απαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου, οι κρατικές ενισχύσεις στους μονοπωλιακούς ομίλους, οι δαπάνες για το ΝΑΤΟ.
Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, στη σημερινή βάρβαρη επίθεση δεν έχουν άλλα όπλα για να διεκδικήσουν το δίκιο τους, παρά την απεργία, τη διαδήλωση, την κινητοποίηση. Δεν μπορεί επομένως οι εργατικές κινητοποιήσεις να αντιμετωπίζονται με τους εισαγγελείς και τα ΜΑΤ, την ίδια ώρα μάλιστα που τα εγκλήματα των κεφαλαιοκρατών μένουν στο απυρόβλητο. Δεν νοείται οι απεργίες να κηρύσσονται παράνομες, από την άλλη όμως, τα διαρκή μνημόνια, οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, η αύξηση των ορίων ηλικίας για τη συνταξιοδότηση των εργαζομένων, η κατάργηση του οκτάωρου, η απελευθέρωση των απολύσεων, να είναι νόμιμα. Για τους εργαζόμενους όλα τα παραπάνω δεν είναι νόμιμα, όπως δεν είναι και για τους δικαστές νόμιμη η κατρακρήμνιση των αποδοχών τους.
Επομένως, οι δικαστές δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σταθούν απέναντι στο λαό που αγωνίζεται, σε συνθήκες μάλιστα κρίσης, για την επιβίωσή του. Η επιβολή «του νόμου και της τάξης» των εκμεταλλευτών ισοδυναμεί με ισοπέδωση του λαού. Αντίθετα, έχουν πολλούς λόγους για να σταθούν δίπλα στον άνεργο, τον εργατοϋπάλληλο, το φτωχό αγρότη και αυτοαπασχολούμενο. Αυτό υπαγορεύει σήμερα κάθε τίμια συνείδησηδικαστή και εισαγγελέα.
Τα μέτρα που παίρνονται σε βάρος των εργαζομένων από τις κυβερνήσεις, την ΕΕ και το ΔΝΤ, οι λεγόμενες «διαρθρωτικές αλλαγές», δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ανατροπή όλων των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων που είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι. Αποσκοπούν στη διάσωση και ανάκαμψη της κερδοφορίας των καπιταλιστικών ομίλων, στον ενταφιασμό των λαϊκών δικαιωμάτων. Η πολιτική αυτή, αφορά αντικειμενικά και τους ίδιους τους δικαστές, τους εισαγγελείς και τις οικογένειές τους. Τα συνεχή δυσβάστακτα χαράτσια, η αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης των λαϊκών νοικοκυριών, οι σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, η απαξίωση της δημόσιας υγείας και παιδείας, η συρρίκνωση των παιδικών σταθμών, επηρεάζουν και εκείνους. Επομένως, έχουν συμφέρον να προσανατολίσουν τον αγώνα τους μαζί με όλους τους εργαζόμενους που υποφέρουν και αντιστέκονται, να συμπαραταχθούν μαζί τους. Κανένας κλάδος εργαζομένων δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του τη σαρωτική, ολομέτωπη επίθεση των κυβερνήσεων και της ΕΕ, επικαλούμενος την «ιδιαιτερότητά» του. Φιλολαϊκή διέξοδος υπάρχει. Βρίσκεται στη λαϊκή συμμαχία για την κατάργηση των μνημονίων διαρκείας, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό κυρίαρχο.
Αυτός ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ θα αναδείξει πραγματικό πρωταγωνιστή τον ίδιο το λαό. Τίποτα και κανένας δεν μπορεί να τεθεί πάνω από αυτόν. Ο λαός έχει δικαίωμα να αλλάξει κάθε τι που μπαίνει εμπόδιο στην ευημερία του, έχει δικαίωμα να γράψει κάποτε το δικό του δίκαιο, το δικό του Σύνταγμα. Να οικοδομήσει τη δική του εξουσία, μέρος της οποίας θα είναι και η Λαϊκή Δικαιοσύνη. Το αποτέλεσμα του αγώνα του θα είναι μια καινούργια Ελλάδα της εργασίας και της αξιοπρέπειας, απαλλαγμένη από το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Μια Ελλάδα, ο λαός της οποίας θα είναι πραγματικά κυρίαρχος και ελεύθερος. Και κυρίαρχος και ελεύθερος μόνο τότε είναι ο λαός, όταν είναι ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου