Οι προσδοκίες για το εκλογικό αποτέλεσμα, εκλογής νέας κυβέρνησης με ουσιώδη λαϊκή πολιτική φαίνεται να 'ναι μεγάλες. Το ίδιο μεγάλες δείχνουν κι οι αυταπάτες ενός κυβερνητικού προγράμματος που θα επιλύσει από «καθέδρας» τα τεράστια λαϊκά προβλήματα. Σε μια εποχή που η αστική τάξη θεωρεί ως καθεστωτική απειλή ακόμη κι ελάχιστες κοινωνικές κι εργασιακές παροχές, καταντά συνειδητή κοροϊδία αυτών που υπόσχονται. Ο καπιταλισμός δεν έγινε για να ικανοποιεί λαϊκές ανάγκες. Ο καπιταλιστής μπορεί να ανεχθεί και την παραμικρή παροχή μόνο όταν αυτή συμβαδίζει κι εναρμονίζεται με τα συμφέροντά του και τις τρέχουσες ανάγκες του. Στην εποχή της ιμπεριαλιστικής παρακμής του καπιταλισμού τέτοιες ανάγκες δεν υπάρχουν. Αντίθετα υπάρχει ανάγκη να περιορίσει ακόμη και να μηδενίσει κι όσα σε προηγούμενα χρόνια υποχρεώθηκε να δεχτεί. Αυτό σημαίνει «ο καπιταλισμός στην περίοδο της ιμπεριαλιστικής παρακμής». Υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα και κόμματα στις μέρες μας που κρύβουν αυτή τη μεγάλη αλήθεια συνειδητά ή ασυνείδητα. Εδώ χάνεται το μέτρο της ντροπής και της ευθύνης.
Η ζωή όμως σε πείσμα τους γίνεται αδιαπέραστο τείχος για να χτυπούν τα κουδουνάτα κεφάλια τους. Παρόλα αυτά, πηγαία προκύπτει η ερώτηση εάν αυτό σημαίνει παραίτηση του εργατολαϊκού κινήματος από κάθε διεκδίκηση στο πλαίσιο ενός σάπιου καπιταλισμού. Η απάντηση είναι παλιά και λέει ότι κάθε διεκδίκηση υποχρεώνεται να συνδέεται με το γενικότερο ζήτημα της αλλαγής του καπιταλιστικού καθεστώτος. Μόνο σ' αυτό το πλαίσιο ως στοιχείο του γενικότερου ζητήματος μπορεί να έχει θετικό αποτέλεσμα. Οι εργατοϋπάλληλοι που το κατανοούν αυτό, αποκτούν πολλαπλή συνειδητή δύναμη στις προσπάθειές τους για καλύτερες αμοιβές και καλύτερη ζωή. Αυτό έχει ιδιαίτερη αξία σήμερα ημέρα των εκλογών. Δεν πρέπει να μένουν κολλημένοι σε παλαιοκομματικά δόγματα της εποχής που οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων έταζαν άμεσα ή έμμεσα «λαγούς με πετραχήλια». Πρέπει να ερμηνεύουν την πολιτική φύση και χαρακτήρα του κάθε πολιτικού προσώπου, κόμματος και παράταξης. Είναι π.χ. ενδεικτικό ότι όλοι και όλα στην πολιτική διαμάχη των ημερών περιστρέφονται γύρω από τη μαγική λέξη «Αριστερά». Πόσο είναι πράγματι αληθινή στις προσδοκίες της αυτή η λέξη και πόσες οι απορίες που γεννά; Στα πολιτικά κόμματα υπάρχει μια σαφής ιδεολογική τοποθέτηση ως υπόβαθρο της πολιτικής τους. Κάτι τέτοιο π.χ. υπάρχει στο ΚΚΕ. Εδώ προσδιορίζεται η κομμουνιστική Αριστερά. Η άλλη «γενικώς Αριστερά» πώς προσδιορίζεται; Ισως κάποτε οι θιασώτες της να μας το πουν.
ΠΗΓΗ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου