Του Παναγιώτη ΜΕΝΤΡΕΚΑ-Στο ΚΚΕ δεν πιάνουν ούτε προβοκάτσιες, ούτε απειλές

Το μόνο που δεν έγραψε ο Ι. Κ. Πρετεντέρης στα χτεσινά «ΝΕΑ» είναι ότι τελικά για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ το 1933 στη Γερμανία ευθύνονταν οι κομμουνιστές. Οτι δεν ήταν προβοκάτσια των χιτλερικών (που με κοινοβουλευτικές διαδικασίες και με τη στήριξη του γερμανικού κεφαλαίου, των αστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων ήταν στην κυβέρνηση), γιατί τέτοιοι μηχανισμοί μυστικών κρατικών υπηρεσιών, κέντρων και μηχανισμών δεν υπήρξαν ούτε υπάρχουν. Κατά τα γραφόμενά του, αυτό που υπάρχει είναι μόνο «εξτρεμιστές» οργανωμένοι, που μπορεί «να μην είναι απαραιτήτως μέλη του ΚΚΕ» (πώς μας κάνατε τέτοια χάρη, κ. Πρετεντέρη; Στην περίοδο εκπτώσεων οφείλεται;) που όμως «παίρνουν στα σοβαρά ότι ο καπιταλισμός καταστρέφει τη χώρα» που λέει το ΚΚΕ... Αυτοί, λοιπόν, κάψανε την Αθήνα την Κυριακή του 2ου μνημονίου!

Ως απόδειξη για τα παραπάνω επικαλείται την «υπέροχη» γι' αυτόν φράση της ευρωαριστερής Ροσάνα Ροσάντα ότι οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ανήκαν «στο οικογενειακό άλμπουμ της αριστεράς»!!! Ομως, η αξία αυτής της δήλωσης είναι ανάλογη με των άλλων της συγκεκριμένης κυρίας, όπως ότι η ΕΕ είναι ο δρόμος της ευημερίας, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης των λαών. Μα καλά, κ. Πρετεντέρη, την Ιταλία βρήκατε ως παράδειγμα μη ύπαρξης κρατικών προβοκατόρικων μηχανισμών; Δεν έχετε ακούσει τίποτα για την «κόκκινη προβιά», την πολυπλόκαμη και ένοπλη ΝΑΤΟική μυστική οργάνωση που δρούσε επί δεκαετίες; Ούτε για τις ομολογίες και μαρτυρίες πρωθυπουργών και υπουργών ότι χρησιμοποίησαν κατά κόρον μυστικές υπηρεσίες και πράκτορες για να κατευθύνουν τη δράση διάφορων αριστερίστικων, αντιεξουσιαστικών και φασιστικών ομάδων για να οργανώσουν τις πάσης φύσεως προβοκάτσιες, προκειμένου να τρομοκρατήσουν το λαό της Ιταλίας, να διαμορφώσουν πολιτικό κλίμα, συσχετισμούς, να υποτάξουν το εργατικό κίνημα της γειτονικής χώρας;

Το ερώτημα είναι γιατί γράφει αυτούς τους ανυπόστατους ισχυρισμούς ο Ι. Κ. Πρετεντέρης. Προφανώς για να χρεώσει τη δράση των προβοκατόρων στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και στο ΚΚΕ, που καλεί σε ένταση της ταξικής πάλης. Και, κυρίως, για να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους, θέτοντας απειλή εμφυλίου.

«Το δραματικό ερώτημα, λέει ο αρθρογράφος, δεν είναι ούτε το ευρώ, ούτε το μνημόνιο, ούτε ο καπιταλισμός. Είναι αν θα αφήσουμε τη χώρα να βυθιστεί σε έναν άτυπο εμφύλιο». Αυτή είναι η ουσία. Αυτή ήταν και η κύρια απειλή που εκτόξευαν διαρκώς ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των αστικών κομμάτων και πριν, αλλά και κατά την ψήφιση του νέου μνημονίου στη Βουλή. Και καθώς απειλούσαν το λαό στις οθόνες των τηλεοράσεων συνυπήρχαν με τις φλόγες. Ούτε παραγγελία!

Αυτοί που «κάψανε την Αθήνα» με οργανωμένο τρόπο και με σαφή στόχο υπηρετούν αυτούς που καίνε τη ζωή των εργαζομένων. Είναι τόσο κραυγαλέα προβοκατόρικοι μηχανισμοί που η δράση τους ξεπερνά και ακυρώνει στοιχεία της προβοκάτσιας και αποτελεί πια ανοιχτή πρόκληση και απειλή προς τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Ωμά τους λένε: Υποταχθείτε στον ταξικό πόλεμο, στην εξαθλίωση, στα μνημόνια. Μη σηκώνετε κεφάλι, δε θα κάψουμε μόνο τη ζωή σας, θα κάψουμε και το σπίτι σας. «Να διακρίνετε τα όρια στην αμφισβήτηση και στην αναμέτρηση», γράφει ο Ι. Κ. Πρετεντέρης. Με άλλα λόγια, μπορείτε να εκφράσετε τη διαφωνία σας, αλλά ως εκεί. Μην αντιπαλεύετε τη σφαγή σας. Μην παλεύετε για το δίκιο σας. Αυτή είναι η αστική δημοκρατία. Τα δικαιώματα των εργαζομένων σταματούν εκεί που αρχίζουν τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους και σε καμία περίπτωση απαγορεύεται να θίξουν τα ιερά και τα όσιά τους: Την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και την εξουσία τους, το κράτος τους. Αυτό, κ. Πρετεντέρη, είναι υποταγή στον μονομερή πόλεμο που διεξάγει η τάξη και το σύστημα που υπερασπίζεστε ενάντια στο λαό.

Αφήστε την Ιστορία και τη Συμφωνία της Βάρκιζας, γιατί αυτή διδάσκει ότι, όταν η εργατική τάξη και ο λαός υποκύπτουν στους εκβιασμούς και τις απειλές της αστικής τάξης, όταν ξεγελιούνται από τις υποσχέσεις και τις διακηρύξεις της, όταν έχουν αυταπάτες, τότε οι μηχανισμοί του συστήματός της τούς οδηγούν στον όλεθρο. Το εργατικό λαϊκό κίνημα πουθενά δεν ξεκίνησε με πρωτοβουλία του ένοπλη σύγκρουση. Τη βία των όπλων, των κρατικών μηχανισμών τη χρησιμοποίησε σε όλες τις περιπτώσεις η εξουσία της αστικής τάξης, οι ιμπεριαλιστικοί της οργανισμοί. Αυτό έγινε και το Δεκέμβρη του 1944, αυτό έγινε και πριν απ' αυτόν με τα Τάγματα Ασφαλείας και μετά απ' αυτόν έως το 1946 που πήρε τα όπλα ο ΔΣΕ.

Αλίμονο στους λαούς που εμπιστεύονται τις διακηρύξεις των υπερασπιστών του καπιταλισμού. Αλίμονο στο εργατικό λαϊκό κίνημα που δεν είναι προετοιμασμένο για όλα. Αλλωστε, την ανοιχτή βία, την προβοκάτσια, τις δικτατορίες δεν τις χρησιμοποιεί η αστική τάξη μόνο ενάντια στο επαναστατικό κίνημα, αλλά και για να λύσει τις μεταξύ της διαφορές. Γιατί «τα κάνετε γαργάρα» αυτά; Να σας θυμίσουμε μόνο την εμφύλια σύγκρουση του 1916. Τότε κι αργότερα που τα αστικά κόμματα χώρισαν την Ελλάδα στα δύο, τότε που η Αντάντ, οι σύμμαχοι του εθνάρχη σας Ελευθέριου Βενιζέλου βομβάρδιζαν την Αθήνα και τα γαλλικά στρατεύματα έφτασαν ως το Ζάππειο, ενώ οι άλλοι παρέδιδαν τη Μακεδονία στους Γερμανοβούλγαρους και την Ηπειρο στους Ιταλούς. Για να μην ξεχνιόμαστε...

Ακόμα και ενδοεπιχειρηματικοί ανταγωνισμοί στον καπιταλισμό (και στην Ελλάδα και παντού) λύνονται με τη βία, την προβοκάτσια, την εγκληματική, ποινική δράση. Οταν μιλάμε για σήψη, εννοούμε σήψη.

Ο οργανωμένος και αποφασισμένος να παλέψει και να κατακτήσει το δίκιο του λαός δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Μπορεί να αντιμετωπίσει, να αφοπλίσει και να εξουδετερώσει κάθε αντιδραστικό σχέδιο και μηχανισμό. Αυτό έδειξαν οι χιλιάδες διαδηλωτών που συμμετείχαν στις πορείες του ΠΑΜΕ στην Πανεπιστημίου, στη Σταδίου, στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, όπου παρέμειναν εκεί για ώρες, αψηφώντας τις απειλές και την τρομοκρατία των ΜΑΤ και των κουκουλοφόρων. Το κλειδί και η προϋπόθεση γι' αυτό είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Αυτό το γνωρίζει καλά η πλουτοκρατία και οι μηχανισμοί που την υπηρετούν. Κι αυτό έχουν αρχίσει και το αντιλαμβάνονται πολλοί εργαζόμενοι και φτωχά λαϊκά στρώματα, που έως τώρα ψήφιζαν ή ανέχονταν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Αυτούς θέλετε να τρομοκρατήσετε και να εμποδίσετε να προσεγγίσουν το ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα. Και αυτό δεν πρέπει να το καταφέρετε.

ΠΗΓΗ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Του
Παναγιώτη ΜΕΝΤΡΕΚΑ*
*Ο Παναγιώτης Μεντρέκας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ