Με τη σημερινή, κοινή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ, υπό τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο, η οποία στηρίζεται από το κόμμα της Ντ. Μπακογιάννη, συγκροτείται και ανοιχτά μία άκρως εχθρική συμμαχία για το λαό, ένα μαύρο μέτωπο των αστικών κομμάτων του κεφαλαίου με αρχιμαέστρο την ΕΕ. Η συμμετοχή στο μαύρο μέτωπο και των ιδεολογικών απογόνων του δικτάτορα Μεταξά και των βασανιστών της Μακρονήσου, των προβοκατόρων του ΛΑΟΣ, επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι η σοσιαλδημοκρατική και η φιλελεύθερη αστική εκδοχή είναι σύμμαχοι με το ακροδεξιό τμήμα, γιατί είναι και αυτό συστατικό του αστικού πολιτικού συστήματος.
Στόχος τους δεν είναι να σώσουν το λαό, αλλά να τον υποτάξουν, να τον οδηγήσουν στο ακόμα χειρότερο σφαγείο με τη δανειακή σύμβαση και τα μνημόνια χρεοκοπίας.
Αυτή η κυβέρνηση γίνεται για να υπηρετήσει, να επιβάλλει τα συμφέροντα του κεφαλαίου της Ελλάδας και των άλλων κρατών - μελών της ΕΕ και σε συνθήκες κρίσης και ανταγωνισμού να αντιμετωπίσει τους τριγμούς στην ΕΕ, στην ευρωζώνη και τις δυσκολίες της αστικής τάξης στην Ελλάδα.
Η σύμπραξή τους και σε κυβερνητικό επίπεδο φανερώνει και το φόβο τους απέναντι στο λαό, τη χειραφέτηση και την οργάνωσή του.
Αυτή η κυβέρνηση θα πάρει μέτρα που αφορούν τη ζωή, το βιοτικό επίπεδο, τα δικαιώματα του λαού για 10-15 χρόνια.
Η εξασφάλιση της 6ης δόσης αποτελεί πρόσχημα, για να δικαιολογηθεί η ανοιχτή συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ και των άλλων προθύμων. Ο λαός ήδη γνωρίζει ότι πρώτα ψηφίζονται αντιλαϊκά μέτρα με το πρόσχημα να δοθεί η κάθε δόση.
Η αγωνία της αστικής τάξης είναι να περάσουν από αυτή την κυβέρνηση τα νέα βάρβαρα μέτρα, τα μνημόνια, η δανειακή σύμβαση, η ενίσχυση των Τραπεζών και των μονοπωλίων, ο προϋπολογισμός και οι περικοπές, οι απολύσεις, το κούρεμα των ασφαλιστικών Ταμείων, που οδηγούν στην πλήρη χρεοκοπία των λαϊκών στρωμάτων.
Ο λαός πρέπει να ξέρει ότι αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει ούτε το χρέος, ούτε τα ελλείμματα, ούτε την πιθανή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Η αποφυγή της χρεοκοπίας δεν εξαρτάται από το μίγμα της αστικής πολιτικής και διαχείρισης, από το αν υπάρχει κυβέρνηση μονοκομματική ή περισσότερων αστικών κομμάτων, κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή, όπως σε άλλες χώρες.
Η κρίση και η χρεοκοπία είναι γέννημα του καπιταλιστικού συστήματος. Οι αστικές κυβερνήσεις με την όποια διαχείριση οδηγούν το λαό στη χρεοκοπία, επιδιώκοντας τις μικρότερες απώλειες για το κεφάλαιο και τα κέρδη του.
Απειλούν και εκβιάζουν ότι θα διώξουν την Ελλάδα από την Ευρωζώνη η οποία έχει δυσκολίες, καθώς οξύνονται οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της. Ο λαός, αντί να φοβάται πρέπει να αξιοποιήσει τις δυσκολίες, τις αδυναμίες, τους φόβους τους, τις αντιθέσεις, ακόμα και τις απειλές της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ.
Να σηκώσει κεφάλι. Με δική του απόφαση, με τις δικές του δυνάμεις, με δικό του σχέδιο να πει: Παλεύω για αποδέσμευση από την ΕΕ με τη δική μου εξουσία.
Αν θέλει ένα μεγάλο μέρος του λαού να πάψει να αισθάνεται ταπεινωμένο από τοποθετήσεις της ΕΕ και ηγετών της, πρέπει να παλέψει, να απαλλαγεί η χώρα μας από την εξουσία των μονοπωλίων, να αποδεσμευτεί από την ΕΕ αλλά και από κάθε είδους ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις, διαφορετικά δεν θα αλλάξει η κατάσταση προς όφελός του.
Ο εργατικός πατριωτισμός εκφράζεται με την εργατική λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, θα επιβάλλει την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη μονομερή διαγραφή του χρέους.
- ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ, ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ, με την πάλη τους να δυσκολέψουν την κυβέρνηση, να αξιοποιήσουν τις δυσκολίες που θα συναντά, να την ανατρέψουν όσο γίνεται πιο γρήγορα. Ο λαός να συντομέψει το χρόνο παραμονής της πριν παρθούν νέες τετελεσμένες αποφάσεις, να επιβάλει εκλογές, για να εκφρασθεί εκ νέου αδυναμία στην αστική διακυβέρνηση, βελτίωση του συσχετισμού δυνάμεων, σε συσπείρωση με το ΚΚΕ για πιο ισχυρή λαϊκή αντεπίθεση. Χρειάζεται πρωτοφανέρωτη μεταστροφή, ιδιαίτερα από τα λαϊκά στρώματα που ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
Ο λαός να μην πιστέψει, να μην ελπίζει ότι η σύμπραξη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ θα φέρει κάτι καλύτερο, ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ μπορούν να στραφούν σε φιλολαϊκό δρόμο.
Είναι ήδη γνωστά τα σημεία συμφωνίας, ο οδικός χάρτης, εφαρμογής των αποφάσεων για την δανειακή σύμβαση.
Η συμφωνία έγινε για να φέρουν τα χειρότερα για το λαό, για να σωθεί το κεφάλαιο και τα κέρδη των μονοπωλίων.
Μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, βιοπαλαιστές, συνταξιούχοι, νέοι και νέες
ΤΩΡΑ να αναπτυχθούν μέτωπα πάλης ενάντια σε παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, ενάντια στο κούρεμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων, στον αντιλαϊκό προϋπολογισμό που θα στηριχτεί και σε νέους φόρους.
Ο ταξικός πόλεμος για τη λαϊκή εργατική εξουσία θα δυναμώνει στις καθημερινές μάχες για την παρεμπόδιση της αντιλαϊκής πολιτικής σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε κλάδο, σε κάθε λαϊκή γειτονιά.
Με την οργάνωση μέσα από τα ταξικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, με την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ, την ΟΓΕ για:
- Άμεση κάλυψη όλων των απωλειών των Ασφαλιστικών Ταμείων από το κράτος και καταβολή των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας, άμεση μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των μισθωτών.
- Κατάργηση στην πράξη των επιχειρησιακών συμβάσεων που κατοχυρώνουν μεσοπρόθεσμο-πολυνόμος. Επιβολή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
- Μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους για όλο το διάστημα της ανεργίας.
- Όχι στη μείωση των μισθών, των συντάξεων, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Διεκδίκηση αποδοχών για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
- Κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών του μεγάλου κεφαλαίου. Φορολογία των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου με συντελεστή 45% - Μέτρα κατά της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής των μονοπωλιακών ομίλων και κατάσχεση-εκποίηση περιουσιακών στοιχείων των μεγαλομετόχων.
- Να μην πληρώσει ο λαός χαράτσια με οργανωμένη άρνηση πληρωμής, να αποτρέψουμε στην πράξη τη διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος σε όσους δεν πληρώνουν και να καταργηθεί ο νόμος.
- Προστασία του παιδιού, του άνεργου, του ανήμπορου υπερήλικα με γεύματα στον παιδικό σταθμό, στο σχολείο κλπ. Μέτρα για την ισοτιμία της γυναίκας, που παίρνουν υπόψη τις πολλαπλές υποχρεώσεις.
- Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στο πετρέλαιο θέρμανσης.
- Να μην πληρώσει η λαϊκή οικογένεια φάρμακα, ιατρικές εξετάσεις. Διεκδίκηση προνοιακών παροχών, βιβλιάριου υγείας για όλους χωρίς προϋποθέσεις.
- Κατάργηση του ανατοκισμού για όλα τα δάνεια. Απαγόρευση δια νόμου κάθε πλειστηριασμού κύριας κατοικίας, αγροκτήματος.
- Να καταργηθούν όλα τα τροφεία και να γίνουν δεκτά όλα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών στους παιδικούς σταθμούς, να δημιουργηθούν νέοι παιδικοί σταθμοί.
- Κατάργηση όλων των διοδίων και δωρεάν εισιτήρια για συνταξιούχους, άνεργους και όλους τους εργαζόμενους απ' τις 5 έως τις 9 πμ.
- ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ ΜΕ ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ, λαϊκό μέτωπο για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Εδώ και τώρα οι μισθωτοί, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί αγρότες, οι νέοι να υψώσουν πιο αποφασιστικά το ανάστημά τους, να βάλουν τέλος στις θυσίες για τα κέρδη του κεφαλαίου, την προστασία της ΕΕ και του Ευρώ.
Σήμερα σε συνθήκες κρίσης ο λαός έχει όχι μόνο το δίκιο με το μέρος του αλλά και νέες δυνατότητες για να παλέψει. Η αστική τάξη στην Ελλάδα, αλλά και οι αστικές τάξεις μέσα στην ΕΕ έχουν μεγάλες δυσκολίες, δεν μπορούν να διαχειριστούν τα κοινά τους συμφέροντα ενάντια στους λαούς με τον ίδιο τρόπο όπως όταν συγκροτήθηκε η ΕΕ και ειδικότερα η Ευρωζώνη, καθώς οξύνονται οι αντιθέσεις τους. Το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά με μονοκομματική κυβέρνηση όπως στο παρελθόν. Γι' αυτό συγκρότησε κοινή κυβέρνηση των αστικών κομμάτων.
Ο λαός έχει αποκτήσει πείρα από τους ταξικούς αγώνες, τις απεργίες, τις μορφές πάλης, τη σύγκρουση με τα μονοπώλια και το κράτος τους.
Το ΚΚΕ στάθηκε μπροστά οργανωτής, εμψυχωτής της ταξικής πάλης.
Η μάχη για ψωμί, δουλειά, μόρφωση, υγεία, κοινωνικές παροχές είναι όσο ποτέ άλλοτε δεμένη με το στόχο ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων. Αυτό είναι το μοναδικό επίκαιρο περιεχόμενο της λαϊκής ενότητας.
Αν δεν ανατραπεί η εξουσία των μονοπωλίων, αν δεν αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την ΕΕ, δε θα γλυτώσει ο λαός από τα δεσμά και τα μέτρα καταστροφής του.
Δεν υπάρχει άλλη ρεαλιστική λαϊκή πολιτική και διέξοδος. Είναι αποπροσανατολισμός, παγίδα, αυταπάτη το αντιμνημονιακό, το πατριωτικό μέτωπο και συμμαχίες, οι αντιμνημονιακές κυβερνήσεις που προτείνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένες άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Γιατί αυτές οι συμμαχίες και κυβερνήσεις δεν συγκρούονται με τα μονοπώλια, την ιδιοκτησία και την εξουσία τους.
Αυτές οι δυνάμεις είναι και αφερέγγυες γιατί εμφανίζονται ότι παλεύουν για το δίκιο του λαού αφήνοντας στο απυρόβλητο τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, την εξουσία των μονοπωλίων.
Καλούμε το λαό να συμπορευτεί με το ΚΚΕ.
Καλούμε ακόμη και αυτούς που δε συμφωνούν σε όλα μαζί μας, να στηρίξουν το ΚΚΕ.
Το πραγματικό δίλημμα ιδιαίτερα σήμερα είναι: Με το λαό ή με τα μονοπώλια. Δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση.
Ή τα μονοπώλια, η καπιταλιστική ιδιοκτησία θα κυριαρχούν στην οικονομία και θα είναι εξουσία, ή το λαϊκό μέτωπο θα την ανατρέψει, θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής που έχουν συγκεντρωθεί ως ιδιοκτησία των μονοπωλίων, των επιχειρηματικών ομίλων, θα τα μετατρέψει σε κοινωνική ιδιοκτησία, που με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο θα χρησιμοποιηθούν για παραγωγή και κοινωνικές υπηρεσίες προς όφελος του λαού, με κίνητρο τη λαϊκή ευημερία. Αυτός είναι ο χαρακτήρας της λαϊκής οικονομίας, που στις σημερινές συνθήκες σημαίνει και μονομερή διαγραφή του χρέους, σε αντίθεση με τις καταστροφές και τις «σπατάλες» του καπιταλισμού.
Σήμερα που όλοι βιώνουμε τις συνέπειες της βαθιάς οικονομικής κρίσης και της κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης στο εισόδημα και στα δικαιώματά μας, το ΚΚΕ σας καλεί να προβληματιστείτε και να δράσετε με γνώμονα την πλούσια πείρα που αποκτήσατε όλα αυτά τα χρόνια.
Έχει σημασία να κοιτάξουμε πίσω, έστω στο πρόσφατο παρελθόν, ώστε να εντοπισθεί η ρίζα του σημερινού προβλήματος, να συνειδητοποιηθεί ο δρόμος και ο τρόπος για τη λύση.
Γνωρίζετε ότι το ΚΚΕ έγκαιρα προέβλεψε και προειδοποίησε για την οικονομική κρίση, για το βάθος της στην Ελλάδα για την αντιλαϊκή θύελλα επώδυνων μέτρων μετά τις εκλογές του 2009.
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, που εναλλάχθηκαν στη διακυβέρνηση στην τελευταία δεκαετία, πριν την εκδήλωση της κρίσης εξαπατούσαν τους εργαζόμενους. Καλούσαν το λαό να δεχθεί τις τάχα προσωρινές θυσίες για να οικοδομηθεί η «ισχυρή Ελλάδα της διαρκούς ανάπτυξης για όλους», της σύγκλισης με τη βοήθεια της ΕΕ, της «κοινοτικής αλληλεγγύης».
Σήμερα στην Ελλάδα και στην ΕΕ, διάφοροι παράγοντες που εκπροσωπούν διαφορετικά συμφέροντα, αμφισβητούν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Αυτό συμβαίνει γιατί η κρίση βάθυνε τις προϋπάρχουσες αντιθέσεις και την ανισομετρία ανάμεσα στα μέλη της ΕΕ και ειδικότερα της Ευρωζώνης. Η κρίση κλονίζει την ενότητα του ελληνικού κεφαλαίου που σύσσωμο είχε ταχθεί υπέρ της ένταξης στην Ευρωζώνη.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΟΚ-ΕΕ εξυπηρέτησε τα πιο δυναμικά τμήματα του κεφαλαίου και συνολικά τη θωράκιση της πολιτικής του εξουσίας. Ελληνικές τράπεζες αλλά και βιομηχανίες μεταποίησης, κατασκευαστικοί και εμπορικοί όμιλοι, έκαναν κερδοφόρες εξαγωγές κεφαλαίου, όχι μόνο στα υποψήφια για ένταξη πρώην σοσιαλιστικά και σήμερα καπιταλιστικά κράτη, αλλά και στην Τουρκία, στην Αίγυπτο και άλλα κράτη της Βόρειας Μεσογείου, ακόμα και στις ΗΠΑ, στη Βρετανία. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο κατέκτησε νέες θέσεις.
Αντίθετα οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι είχαν πολύπλευρες βαριές αρνητικές συνέπειες. Ήταν τα πρώτα θύματα της όξυνσης του ανταγωνισμού και της ανισόμετρης ανάπτυξης στο εσωτερικό της χώρας, της συρρίκνωσης της εγχώριας βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, της ξέφρενης αύξησης των τιμών και των εισαγωγών εμπορευμάτων.
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου» - ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Καρατζαφέρης - είναι υπόλογες στο λαό για τις άσκοπες θυσίες στις οποίες τον καλέσανε και τις ψεύτικες υποσχέσεις τους «ότι οι Έλληνες θα τρώνε με χρυσά κουτάλια».
Μόνο το ΚΚΕ αποκάλυψε τον αντιλαϊκό εξωραϊσμό της ΕΕ, αντιτάχθηκε και αντιπάλεψε την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ. Μόνο το ΚΚΕ είπε και συνεχίζει να λέει την αλήθεια στο λαό.
Επιβεβαιώθηκε η πρόβλεψη του ΚΚΕ ότι δεν υπάρχει κανένα όφελος για τους εργαζόμενους από την ένταξη της Ελλάδας στη διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ.
Όταν το 2008 εκδηλώθηκε η διεθνής συγχρονισμένη κρίση, η ΝΔ διακήρυττε ότι η ελληνική οικονομία ήταν θωρακισμένη, προστατευμένη στο απάνεμο λιμάνι της ΕΕ, ενώ το ΠΑΣΟΚ έκανε λόγο για κακή δημοσιονομική διαχείριση της ΝΔ.
Όλα τα κόμματα της πλουτοκρατίας και του «ευρωμονόδρομου» προσπάθησαν να σας κρύψουν την αλήθεια για την κρίση, που είναι τέκνο της καπιταλιστικής παραγωγής. Προσπάθησαν να σας πείσουν ότι η κρίση είναι προϊόν είτε κακής πολιτικής διαχείρισης μιας κυβέρνησης είτε κακής «κερδοσκοπικής» λειτουργίας ενός τμήματος του κεφαλαίου, όπως οι τράπεζες και τα χρηματιστήρια.
Σας θυμίζουμε:
Μόνο το ΚΚΕ αποκάλυψε ότι η κρίση είναι στη φύση του καπιταλισμού, αναπόφευκτη κατάληξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που επαναλαμβάνεται περιοδικά με μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση.
Η περίοδος των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και των μεγάλων κερδών με την ταξική εκμετάλλευση, την απλήρωτη δουλειά της εργατικής τάξης, οδηγεί σε τόσο μεγάλη αύξηση του κεφαλαίου - υπερσυσσώρευση - που τελικά δεν μπορεί να επενδυθεί εκ νέου με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους.
Η ζωή κατέρριψε για άλλη μια φορά τον ισχυρισμό των κομμάτων του κεφαλαίου, ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη, η ανταγωνιστικότητα, η υψηλή κερδοφορία βρίσκονται στον αντίποδα της κρίσης, ότι ωφελούν και τους μισθωτούς.
Το γενικό επίπεδο του εργατικού εισοδήματος και των λαϊκών κατακτήσεων επιδεινώνεται σχετικά και απόλυτα σε σχέση με το επίπεδο του παραγόμενου πλούτου.
Πρακτικά η πείρα των εργαζόμενων σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, τόσο πριν όσο και μέσα στην κρίση, αποδεικνύει ότι κέρδη και λαϊκή ευημερία δεν συμβαδίζουν. Το βασικό αποτέλεσμα της κρίσης είναι η καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, της εργατικής δύναμης, με τη μαζική ανεργία, τη μείωση μισθών, συντάξεων, κοινωνικών υπηρεσιών.
Η κρίση στην Ελλάδα βαθαίνει. Την τελευταία τριετία η μείωση του ΑΕΠ ξεπερνά αθροιστικά το 12%.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κλιμάκωσε την αντιλαϊκή επίθεσή της μέσα από τα Μνημόνια και στη συνέχεια με το Μεσοπρόθεσμο, οδηγώντας σε τροχιά επιδείνωσης και χρεοκοπίας τη λαϊκή οικογένεια.
Ο πραγματικός και σκόπιμα κρυμμένος στόχος κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης υπερβαίνει τη διαχείριση της κρίσης. Εξυπηρετεί το λυσσασμένο ανταγωνισμό των μονοπωλιακών ομίλων, των κρατών τους στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, στην οποία αλλάζουν οι συσχετισμοί. Σ' όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ εφαρμόζεται σήμερα πολιτική «Μνημονίου-Μεσοπρόθεσμου διαρκείας» που διασφαλίζει φθηνότερη εργατική δύναμη, επιταχύνει τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Όλα τα κράτη-μέλη έχουν προσυπογράψει τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις του Συμφώνου για το ευρώ, τη στρατηγική των μονοπωλίων «ΕΕ 2020».
Σήμερα καταγράφεται επιβράδυνση και σημάδια-προμήνυμα εκδήλωσης νέας συγχρονισμένης κρίσης σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία.
Ταυτόχρονα εντάθηκε η ανισομετρία στην ανάπτυξη και για χώρες που βρίσκονταν πιο κοντά στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ, π.χ. την Ιταλία. Γίνεται όλο και πιο ορατή η απόκλιση συμφερόντων μεταξύ της Γερμανίας που ισχυροποιείται και της Γαλλίας, μαζί με τα υπερχρεωμένα κράτη της Νότιας Ευρώπης.
Οι Σύνοδοι Κορυφής της ΕΕ και οι εύθραυστοι συμβιβασμοί που εκφράζουν οι αποφάσεις τους δεν μπορούν να γεφυρώσουν ουσιαστικά αυτές τις αντιθέσεις, ούτε να εμποδίσουν την εκδήλωση νέας κρίσης.
Στο έδαφος της κρίσης αποκρυσταλλώνονται αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων και οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αναδιατάσσονται ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, εντείνεται ο ανταγωνισμός για τον έλεγχο και το μοίρασμα αγορών, για τον έλεγχο ενεργειακών πηγών και ενεργειακών δρόμων.
Ιδιαίτερα στην νευραλγική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου-Μέσης Ανατολής-Κασπίας-Βαλκανίων αυξάνει ο κίνδυνος ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολεμικών συγκρούσεων για το μοίρασμα του τεράστιου πλούτου των ενεργειακών αποθεμάτων της περιοχής. Στο χορό των οξυμμένων ανταγωνισμών έχουν μπει οι ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Κίνα και Ρωσία, με κίνδυνο να επιδιώξουν τετελεσμένα με βίαιες ενέργειες, αμφισβητώντας και καταπατώντας κυριαρχικά δικαιώματα χωρών της περιοχής. Όλες οι αστικές τάξεις και οι ιμπεριαλιστικοί άξονες αποτελούν εχθρό για τα λαϊκά δικαιώματα, είτε με τη μορφή ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων όπως στη Λιβύη, είτε με συμφωνίες ιμπεριαλιστικής ειρήνης.
ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΜΕ:
Οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι του 20ου αιώνα προαναγγέλθηκαν από οικονομικές κρίσεις, έγιναν για το μοίρασμα των αγορών.
Καθώς βαθαίνει η κρίση και συσσωρεύονται οι συνέπειες στην πλάτη των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, καθώς αυξάνει η λαϊκή δυσαρέσκεια και αντίδραση, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου στην Ελλάδα -ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ- καθώς και οπορτουνιστικοί σχηματισμοί όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλουν αποπροσανατολιστικές ψευδεπίγραφες φιλολαϊκές πολιτικές διεξόδου για να τιθασεύσουν και να αποπροσανατολίσουν το λαϊκό ριζοσπαστισμό.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καλούσε το λαό σε απανωτές θυσίες για να αποφευχθεί η ελεγχόμενη χρεοκοπία. Στη συνέχεια τον κάλεσε σε νέες θυσίες για να πραγματοποιηθεί το «κούρεμα», να εξασφαλιστεί η δημοσιονομική πειθαρχία (βλέπε βαριά λαϊκή λιτότητα και εξαθλίωση) που θα οδηγούσε σε ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα για να δώσουν ώθηση στην παραγωγική ανάπτυξη. Έφτασε να παρουσιάζει ως κυβερνητική «εθνική» επιτυχία αυτό που μέχρι πρότινος ξόρκιζε: Δηλαδή, κάθε αναφορά σε αναδιάρθρωση του χρέους, σε ελεγχόμενη χρεοκοπία. Αυτό το πεδίο το είχε αφήσει κυρίως σε δυνάμεις του οπορτουνισμού και ιδιαίτερα στο ΣΥΡΙΖΑ που πρόβαλλαν ως την «αριστερή» εναλλακτική πολιτική, την αναδιάρθρωση, το διαχωρισμό του χρέους σε «νόμιμο» και «παράνομο» με διαγραφή του «παράνομου» μέρους του. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει στην ίδια γραμμή μέσα από την κυβέρνηση συνεργασίας.
Η ΝΔ, από τη βολική θέση της αντιπολίτευσης, έλεγε ότι διαφωνούσε με το μίγμα των αντιλαϊκών μέτρων και όχι τους στόχους τους. Αποδείχθηκε η μοναδική αξιωματική αντιπολίτευση στην ιστορία της μεταπολιτευτικής περιόδου (από το 1974) που ψήφισε τα περισσότερα νομοσχέδια της κυβέρνησης. Συνεχίζει να κάνει κριτική στο μίγμα, χωρίς να θίγει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Άλλωστε μιλά για μείωση της φορολογίας και αναφέρεται κυρίως σε αυτήν των επιχειρηματικών κερδών. Σήμερα αποκαλύπτεται με την κοινή κυβέρνηση, την αποδοχή της Συμφωνίας με ΕΕ - ΔΝΤ - Διεθνή Ένωση Χρηματοοικονομικής και τις δεσμεύσεις αντιλαϊκών μέτρων που τη συνοδεύουν.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έκανε σημαία του την κρατικοποίηση κάποιων τραπεζών, μέσω των οποίων θα έλεγχε την οικονομία. Δεν πρωτοτύπησε. Αυτό κάνει και το κράτος του κεφαλαίου όταν «πιάνει πάτο». Όμως άφησε και αφήνει στο απυρόβλητο συνολικά τα μονοπώλια, δεν ζητά κοινωνικοποίηση γιατί είναι εχθρός της εργατικής τάξης και της λαϊκής εξουσίας. Μιλάει για αναδιανομή για να εξασφαλιστεί η λεγόμενη κοινωνική συνοχή κεφαλαίου - εργασίας, η «ειρήνη», η υποταγή της εργατικής τάξης, διακηρυγμένος στόχος όλων των αστικών κομμάτων.
Την αθώωση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και της ΕΕ επιδιώκει και η ΔΗΜ.ΑΡ.
Το αντιδραστικό ΛΑΟΣ στήριξε το μνημόνιο, πρωτοστατεί μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα στη διάσωση του συστήματος με σημαία τον αντικομμουνισμό και δίνει χέρι βοήθειας στο ΠΑΣΟΚ. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία της κοινής κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας», για να προχωρήσει απρόσκοπτα ό,τι δεν κατεδαφίστηκε από τις λαϊκές κατακτήσεις.
Μόνο το ΚΚΕ ανέδειξε έγκαιρα και ξεκάθαρα ότι το σύνολο του δημόσιου χρέους δεν αφορά τους εργαζόμενους, δεν ευθύνονται αυτοί. Πρέπει να το διαγράψουν στη συνείδησή τους. Να «κουρέψουν» πολιτικά τα κόμματα που το δημιούργησαν για να φουσκώσουν τα κέρδη του κεφαλαίου. Μόνο το ΚΚΕ έδειξε το δρόμο για να απαλλαγεί ο λαός πραγματικά από το χρέος. Έξοδος από την ΕΕ, από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, με λαϊκή εξουσία για λαϊκή οικονομία.
Το ΚΚΕ αποκάλυψε τις πραγματικές αιτίες διόγκωσης του δημόσιου χρέους όπως:
- Τη διαχείριση των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων σε ολόκληρη τη μεταπολιτευτική περίοδο, τη χρηματοδότησή τους, τη μείωση της φορολογίας, άλλες φοροαπαλλαγές.
- Τις τεράστιες δαπάνες σε εξοπλιστικά προγράμματα και αποστολές για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.
- Τις συνέπειες από την ενσωμάτωση της ελληνικής οικονομίας στην ΕΕ και στην ΟΝΕ με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη διεύρυνση του εμπορικού ελλείμματος και τη ραγδαία αύξηση των εισαγωγών από την ΕΕ που είχε ανάλογη επίδραση στη διόγκωση του δημόσιου χρέους.
- Την επίδραση της καπιταλιστικής κρίσης στην ελληνική οικονομία που συμβάλλει στην αύξηση του ετήσιου δημόσιου ελλείμματος και διογκώνει την υπερχρέωση της χώρας.
Ο σχηματισμός κυβέρνησης στηριγμένης στο ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον Καρατζαφέρη, με πρωτοκλασάτα στελέχη του χρηματοπιστωτικού, καταρρίπτει την πολύ πρόσφατη δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ ότι η νέα συμφωνία ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Συνόδου Κορυφής της 27ης Οκτώβρη ήταν μια επιτυχία κατά των τραπεζών. Καμιά κυβέρνηση, η σημερινή ή άλλη, δε βάζει φρένο στο τσάκισμα του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος.
Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, νέοι, γυναίκες
Έχετε την εμπειρία της προηγούμενης συμφωνίας της 21ης Ιούλη, όπου το πιο περιορισμένο κούρεμα (21%), συνοδεύτηκε από σκληρά φορολογικά χαράτσια, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, απολύσεις και άνοδο των τιμών σε πετρέλαιο, εισιτήρια, διόδια κλπ με το πολυνομοσχέδιο. Τα ίδια και χειρότερα μας περιμένουν με τη νέα συμφωνία. Ο καινούργιος λογαριασμός για το «κούρεμα» της τάξης του 50% για τους ιδιώτες πιστωτές σε εθελοντική βάση θα είναι πανάκριβος για το λαό, γιατί:
- Μεγάλο μέρος του χρέους δεν έχει διαγραφεί αλλά σταδιακά πέρασε στο μηχανισμό της Τρόικα με το αζημίωτο και μετά το κούρεμα θα ξεπερνά τα 250 δις ευρώ.
- Η διαγραφή χρέους των ιδιωτών πιστωτών σε εθελοντική βάση δεν είναι σίγουρη, τουλάχιστον στο ύψος που καθορίζει η δανειακή σύμβαση.
- Μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους είναι στα χέρια ελληνικών τραπεζών, καθώς και ασφαλιστικών ταμείων, που η ανακεφαλαιοποίησή τους -πρακτικά αδύνατη μέσω της αγοράς- από το κράτος σημαίνει έτσι ή αλλιώς νέα φορολογικά βάρη στη λαϊκή πλειοψηφία, αδυναμία των ασφαλιστικών ταμείων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, νέα αφαίμαξη συντάξεων. Δρομολογημένη είναι η μείωση των εργοδοτικών εισφορών και η μείωση ασφαλιστικών παροχών. Σημαίνει επίσης νέα αύξηση της εκμετάλλευσης των μισθωτών με νέες μειώσεις μέσω των επιχειρησιακών συμβάσεων, της «εφεδρείας» κι άλλα.
Άλλωστε η νέα κυβέρνηση και τα κόμματα που άμεσα τη στηρίζουν δεσμεύονται σε πακέτο αντιλαϊκών μέτρων στο όνομα της μείωσης του «πρωτογενούς ελλείμματος».
- Η υπολογιζόμενη ελάφρυνση στην εξυπηρέτηση του χρέους (4,5 δισ. ετησίως έως το 2020), ώστε να εξασφαλίσει ισοσκελισμένο και στη συνέχεια πλεονασματικό ισοζύγιο στον κρατικό προϋπολογισμό είναι ασκήσεις «επί χάρτου». Καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα της βαθιάς ύφεσης, που αναμένεται μεγαλύτερη της προβλεπόμενης, όχι μόνο για το 2011 (5,3%) αλλά και για το 2012.
Το ΚΚΕ αποκάλυψε και τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του συμβιβασμού της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ και τον προσωρινό του χαρακτήρα. Κατήγγειλε ότι δεν συνιστούσε έξοδο από την κρίση, ούτε «βιώσιμο χρέος» «ούτε τελική λύση»(ισχυρισμός Γ. Παπανδρέου), ούτε φιλολαϊκή διέξοδο. Γενικότερα δεν μπορεί να ματαιώσει τον αναπόφευκτο κύκλο της κρίσης της καπιταλιστικής οικονομίας και την αυξανόμενη ανισομετρία, απόκλιση των οικονομιών της Ευρωζώνης. Οι εργαζόμενοι οδηγούνται στην απόλυτη εξαθλίωση αν δεν εναντιωθούν ακόμα πιο μαζικά στο «μονόδρομο» της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της ΕΕ.
Καμιά αστική, μικροαστική, οποιασδήποτε ιδεολογικής απόχρωσης πολιτική πρόταση, φιλελεύθερη, αριστερή, «ανανεωτική», δεν μπορεί να αποτελέσει φιλολαϊκή πολιτική διέξοδο, αφού δε θέτει ως άξονά της τη ρήξη με τα μονοπώλια δηλαδή τη ρήξη με την καπιταλιστική ιδιοκτησία, τους κρατικούς θεσμούς της, τις διεθνείς συμμαχίες της.
Πολιτικές δυνάμεις και ομάδες που κάνουν κριτική περί «εποπτείας» της χώρας και απώλειας κυριαρχικών δικαιωμάτων διαχωρίζουν ανυπόστατα τα εγχώρια από τα ξένα μονοπώλια, τα βιομηχανικά από τα τραπεζικά, τους εγχώριους καταπιεστικούς κρατικούς μηχανισμούς από τη διαπλοκή τους με τα διακρατικά όργανα των ιμπεριαλιστικών ενώσεων.
Αυτές οι δυνάμεις, από τη ΝΔ μέχρι το ΣΥΝ, δεν έδειξαν ανάλογη «εθνική» ευαισθησία όταν ψήφιζαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Κρύβουν ότι το λεγόμενο «νέο παραγωγικό μοντέλο» που ευαγγελίζονται με προσέλκυση ξένων επενδύσεων, το νέο «Σχέδιο Μάρσαλ», απαιτεί ακόμη ευνοϊκότερα οικονομικά και διοικητικά μέτρα υπέρ των καπιταλιστών, πιο βάρβαρη επίθεση σε βάρος των εργαζομένων.
Εργαζόμενες, εργαζόμενοι
Δεν φτάνει η αγανάκτηση, ο θυμός, η οργή. Το λαϊκό ποτάμι της οργής πρέπει να έχει συγκεκριμένη ριζοσπαστική αντίληψη και πρόταση. Όταν το κίνημα φουντώνει, τότε αντιδραστικές, συντηρητικές, συμβιβαστικές οπορτουνιστικές δυνάμεις, η κάθε μια για το δικό της σκοπό, προσπαθούν να στρέψουν το λαό σε λάθος δρόμο, σε ανώδυνες διεκδικήσεις. Τότε πυκνώνουν προβοκατόρικες ενέργειες και επιθέσεις από κρατικούς και άλλους μηχανισμούς.
Η αστική τάξη διαθέτει κέντρα εξειδικευμένα στη διαμόρφωση αντιδραστικών μηχανισμών για να στρατεύει ενάντια στο εργατικό κίνημα κοινωνικά ανώριμα ή και περιθωριοποιημένα άτομα, όπως φανατισμένους-χουλιγκάνους σε ποδοσφαιρικούς συνδέσμους, και άλλα. Μεθοδεύει την αντιδραστική αξιοποίηση της μικροαστικής ανυπομονησίας, αξιοποιεί τις ιδεολογικές-πολιτικές συγχύσεις πάνω στις οποίες παράγονται οπορτουνιστικές αντιλήψεις.
Υπάρχει πείρα, υπάρχει δυνατότητα όλ' αυτά να ακυρωθούν. Να αποκτήσει ταξική, πολιτική συνείδηση πολύ μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων της μισθωτής σκλαβιάς, να χτίσει τη λαϊκή συμμαχία με μεγάλο τμήμα των μισθωτών στις κρατικές υπηρεσίες, πρώτ' απ' όλα στην υγεία-πρόνοια, εκπαίδευση, στους δήμους, τις περιφέρειες, με τους αυτοαπασχολούμενους στην αγροτική παραγωγή, στο εμπόριο, στον τουρισμό-επισιτισμό, στις κατασκευές, στον κλάδο της υγείας και αλλού.
Το επίκαιρο ζήτημα, ζήτημα επιβίωσης, είναι ο καθένας και η καθεμιά να τοποθετηθεί πολιτικά με βάση τη σημερινή ταξική του θέση κι όχι με βάση την παράδοση, τη συνήθεια, τις ιδεολογικές πιέσεις, ακόμα και τα πρόσκαιρα υλικά ανταλλάγματα.
Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Κανένας εφησυχασμός, κανένας εκφοβισμός, κανένας αποπροσανατολισμός δεν πρέπει να βάλει φρένο στο λαϊκό ποτάμι της σύγκρουσης για την ανατροπή της σημερινής εκμεταλλευτικής εξουσίας.
Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και όλα τα άλλα κόμματα μιλάνε υποκριτικά περί κοινωνικής συνοχής. Κοινωνική συνοχή δεν υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει στην ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία. Υπάρχει ανειρήνευτη αντίθεση ανάμεσα στους κεφαλαιοκράτες και στους εργάτες, ανάμεσα στα μονοπώλια και τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους. Όποιος προωθεί την «κοινωνική συνοχή» θέλει το κίνημα υποταγμένο και προσκυνημένο.
Η λύση για το λαό δεν είναι να συνταχθεί με κάποιο τμήμα της αστικής τάξης στην Ελλάδα, με κάποιο από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα εγκαταλείποντας κάποιο άλλο, τώρα που οξύνθηκαν οι αντιθέσεις τους. Δεν είναι λύση να στηρίζει νέα αστικά κόμματα απέναντι σε παλιά, κυβερνήσεις συνεργασίας αντί μονοκομματικές.
Η λύση βρίσκεται στην οργανωμένη πάλη με πυρήνα τον τόπο εργασίας, το σωματείο, με προσανατολισμό την αμφισβήτηση, σύγκρουση, ρήξη με τα μονοπώλια, τα κόμματά τους, τις κυβερνήσεις τους και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους, στην προοπτική της ανατροπής τους. Αυτός είναι ο μόνος ρεαλιστικός άξονας πάλης, η μοναδική προοπτική διεξόδου για τα λαϊκά συμφέροντα.
Εργαζόμενοι, νέοι και νέες της λαϊκής οικογένειας
Το ΚΚΕ σας καλεί στο δρόμο πάλης που θα επιβάλλει τη λαϊκή εξουσία, για λαϊκή οικονομία.
Το ΚΚΕ έχει αναδείξει ότι υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις, -ενεργειακές ύλες και μεταλλευτικός πλούτος, συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, ένα ορισμένο επίπεδο έρευνας και τεχνολογίας, μόρφωση και εξειδίκευση εργατικού δυναμικού- που μπορούν να αποτελέσουν τη βάση της λαϊκής οικονομίας, της παραγωγής με κίνητρο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι το κέρδος. Το ζήτημα της ριζικά διαφορετικής οργάνωσης της παραγωγής, των κοινωνικών υπηρεσιών, όλης της οικονομίας και κοινωνίας απαιτεί την κατάργηση της καπιταλιστικής και τη θεμελίωση της κοινωνικής ιδιοκτησίας.
Το ΚΚΕ καλεί το λαό να αγωνιστεί για να γίνουν λαϊκή ιδιοκτησία τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής στη βιομηχανία, να κοινωνικοποιηθεί η γη, οι μεγάλες επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα και το συγκεντρωμένο εμπόριο. Στηριγμένη σε αυτές τις σχέσεις, να αναδιαρθρωθεί η αγροτική παραγωγή με κίνητρα συγκέντρωσής της αρχικά σε παραγωγικούς συνεταιρισμούς.
Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός, με επιστημονικά εργαλεία, σχεδιασμός και ο εκτεταμένος εργατικός λαϊκός έλεγχος, θα απελευθερώσει μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες, θα εξαλείψει την ανεργία, θα διασφαλίσει την ιεράρχηση και ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, πρώτα απ' όλα την πλήρη κάλυψη των βασικών, π.χ. διατροφής, λαϊκής στέγης, παιδείας, υγείας-πρόνοιας, έργων υποδομής.
Η διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων θα συμβάλλει στην ουσιαστική συμμετοχή τους στον εργατικό λαϊκό έλεγχο που θα ξεκινά από τις παραγωγικές μονάδες με εκλεγμένους ανακλητούς αντιπροσώπους και θα επεκτείνεται σε κάθε κλάδο και περιοχή. Στα εκλεγμένα και ανακλητά όργανα εξουσίας θα μετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων στις παραγωγικές μονάδες και θα εξασφαλίζεται η συμμετοχή συνεταιρισμένων, φοιτητών, συνταξιούχων. Στο ανώτατο όργανο εξουσίας για το σύνολο της χώρας, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι επίσης δεν θα είναι μόνιμοι αλλά ανακλητοί.
Παράλληλα η λαϊκή εξουσία θα εξοικονομήσει σημαντικούς πόρους από την κατάργηση των στρατιωτικών δαπανών για τα ιμπεριαλιστικά-επιθετικά σχέδια του ΝΑΤΟ, από την πραγματική και ολοκληρωτική διαγραφή του χρέους, από την κατάργηση των πολύμορφων πακέτων στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων και των τραπεζών. Αυτή είναι η συντριπτική υπεροχή της εργατικής λαϊκής εξουσίας για τη διασφάλιση της κοινωνικής ευημερίας απέναντι στο γερασμένο μονοπωλιακό καπιταλισμό, όπου τα σχέδια που υλοποιούνται είναι των διαφόρων ομίλων και τμημάτων του μεγάλου κεφαλαίου, τα οποία ανταγωνίζονται για τη μεγαλύτερη δυνατή κερδοφορία.
Μόνο ο κεντρικός σχεδιασμός μπορεί να ξεπεράσει ανισομετρίες στην ανάπτυξη περιφερειών στο εσωτερικό της χώρας. Η λαϊκή εξουσία είναι η μόνη που μπορεί να κάνει πράξη αμοιβαία επωφελείς εμπορικές ανταλλαγές με άλλους λαούς, άλλες λαϊκές οικονομίες, να εξαλείψει το φαινόμενο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην αξιοποίηση φυσικών πόρων της θάλασσας και της γης.
Μόνο η λαϊκή εξουσία μπορεί να διασφαλίσει ότι ο λαός θα είναι νοικοκύρης στον τόπο του, καθώς και την αποδέσμευση απ' όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Είναι υποκριτικές και αποπροσανατολιστικές οι κορώνες κατά της Τρόικας και της «μόνιμης επιτροπείας» που ζητούν διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας στο πλαίσιο της ΕΕ και της αστικής εξουσίας.
Οι λεγόμενες «εκχωρήσεις» κυριαρχικών δικαιωμάτων γίνονται από τους πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης, όταν συμβάλλουν στην προώθηση των στρατηγικών συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και όταν είναι αναγκαίες για την διασφάλιση της συμμετοχής του κράτους σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.
Συνειδητά εκχώρησε στο παρελθόν κυριαρχικά δικαιώματα η άρχουσα τάξη για την ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, ώστε να θωρακίσει τα κέρδη και την εξουσία της, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι σήμερα οξύνθηκαν οι αντιθέσεις μέσα σε αυτές τις συμμαχίες.
ΛΥΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ !
Ενίσχυση και συμπόρευση με το ΚΚΕ για τη μόνη ελπιδοφόρα προοπτική: «Αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου