Η παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Η ελπίδα για το λαό βρίσκεται στην ανατροπή αυτής της εξουσίας

Καθώς ερχόμουν εδώ, άκουσα στο ραδιόφωνο, δεν ξέρω αν είναι, αλλά μου μοιάζει έγκυρο, ότι ειπώθηκε απ' την πλευρά της τρόικας, ή της Κομισιόν, ότι αν δεν υπογραφεί απ' όλους τους προέδρους των κομμάτων της συγκυβέρνησης το χαρτί που λέει ότι θα τηρήσουμε τα υπεσχημένα, η έκτη δόση δεν δίνεται. Αυτό μάλλον το είπε ο υπουργός Εργασίας, ο κ. Κουτρουμάνης, και το ανήγγειλε και η γενική γραμματέας του υπουργείου Εργασίας. Μάλιστα, είπανε ότι μέχρι τέλος Δεκέμβρη τα πράγματα είναι δύσκολα.

Δεν έχουμε καμία πρόθεση να συστήσουμε στον κ. Σαμαρά να υπογράψει ή να μην υπογράψει το χαρτί, δικό του θέμα είναι. Απλώς θέλουμε να πούμε στον ελληνικό λαό ότι είναι κόκκινη γραμμή. Δεν μπορεί να υποκύψει ο ελληνικός λαός - γιατί ο εκβιασμός γίνεται στο λαό, με τον κ. Σαμαρά θα βρούνε ένα "μόντους βιβέντι", κάτι θα βρουν -, δεν μπορεί να υποκύψει ο ελληνικός λαός στο όργιο των εκβιασμών. Αλλωστε, ο εκβιαστής δεν υποχωρεί με τίποτα. Εχετε δει κανένα εκβιαστή που πήρε αντάλλαγμα και έκανε πίσω;

Οι εκβιασμοί είναι πολύπλοκοι και δεν είναι μόνο ένας.

Ο κρατικός προϋπολογισμός και αναμορφωμένος τώρα με βάση τα νέα μνημόνια, έχει ποσό στα έσοδά του - αυτά τα έσοδα με τη φοροδιαφυγή - που είναι τρεις φορές πάνω απ' τους μισθούς και τις συντάξεις. Ο ελληνικός λαός πρέπει να εξεγερθεί κυριολεκτικά μπροστά σ' αυτόν τον εκβιασμό, που δεν είναι ένας ταμειακός εκβιασμός με την έκτη δόση.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. κάνει τη βρώμικη δουλειά

Μπαίνει ένα ερώτημα, απασχολεί έναν κόσμο, το συζητάει, μας απασχόλησε κι εμάς. Γιατί έγινε έτσι στα γρήγορα αυτή η κυβέρνηση, η τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας; Παρότι ψήνονται τα σενάρια και κυρίως ψήνονται μετεκλογικά, γιατί έγινε στα γρήγορα, αν θέλετε και με απροετοίμαστο το στελεχικό δυναμικό και μάλιστα, απ' ό,τι έχει φανεί, απροετοίμαστοι και στην επιλογή του υποψήφιου πρωθυπουργού;

Αναμφισβήτητα, υπάρχει μία πλευρά, μέσα σε συνθήκες κρίσης, σε συνθήκες που υπάρχει μια ανηφορική πορεία του εργατικού λαϊκού κινήματος, έχει μία εξήγηση, η οποία δεν φτάνει, η προσπάθεια να ξεπεραστούν ανταγωνισμοί ανάμεσα πριν απ' όλα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και να διαμορφωθεί μία τρικομματική κυβέρνηση η οποία θα μπορέσει να ενσωματώσει ένα μέρος της λαϊκής βάσης του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, να ισχυροποιήσει το κάλεσμα για θυσίες του λαού. Και κατά κάποιο τρόπο, να μπει μια σιδερένια γροθιά απέναντι σε ένα ανερχόμενο λαϊκό κίνημα, που άλλοι το λένε "κοινωνική έκρηξη" - δεν είναι έκρηξη - και όλα τα άλλα κόμματα εδώ στο Κοινοβούλιο μιλάνε για την ανάγκη κοινωνικής συνοχής. Μιας ανύπαρκτης κοινωνικής συνοχής, διότι συνοχή μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στο λαό και όχι, βεβαίως, με τις δυνάμεις του κεφαλαίου ή με τις πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου.

Αυτή η τρικομματική κυβέρνηση, όμως, που έγινε, υπερβαίνει αυτόν το στόχο, άλλωστε αυτός θα μπορούσε να γίνει πιο ομαλά, πιο δουλεμένα, μετεκλογικά, να προετοιμαστεί καλύτερα και να μη δημιουργήσει ορισμένες αναταράξεις σε έναν κόσμο που δημιούργησε, ιδιαίτερα αν θέλετε στη λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ. Πριν πω τη βαθύτερη αιτία - που άλλωστε αναπτύχθηκε θαυμάσια από ορισμένους ομιλητές εδώ, ευτυχώς φύγαμε απ' αυτά τα περί της κουλτούρας, της κουλτούρας του διαλόγου, της συνεργασίας και ορισμένοι, και υπουργοί και βουλευτές, είπαν τα πράγματα με το όνομά τους, παρότι διαφωνούμε μαζί τους στο σκοπό, αλλά, εν πάση περιπτώσει, η ουσία γιατί έγινε αυτή η συνεργασία βγήκε από αρκετές ομιλίες, για πρώτη φορά μέσα στη Βουλή και δείχνει πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα.

Να κάνουμε, όμως, ένα σχόλιο: Η συνεργασία δε μας εξέπληξε. Το πρόωρο ναι, το πολύ πρόωρο, πριν ετοιμαστεί καλά, δεν μας εξέπληξε. Κύριε πρωθυπουργέ, ξέρετε τι σημαίνει μια συνεργασία και με το ΛΑ.Ο.Σ.; Βεβαίως δεν λέω ότι έχετε εσείς ευθύνη, ενδεχομένως εσείς να μην ανακατευτήκατε σε αυτήν την ιστορία. Θα το πω καθαρά. Δεν πρόκειται γενικά για ένα ακροδεξιό κόμμα, είναι το κόμμα αυτό το οποίο έχει κάνει και θα κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό και των δύο κομμάτων - όχι τώρα στο τρίμηνο, στο τρίμηνο θα είναι το κόμμα του κοινοβουλευτισμού κ.λπ. κ.λπ. -, τη βρώμικη δουλειά, προβοκάτσια, αντικομμουνισμός, χτύπημα των μεταναστών. Δεν είναι τυχαίο, ένας απ' τους τρεις όρους που έβαλε ο κ. Καρατζαφέρης είναι να αλλάξει ο νόμος για την ιθαγένεια των μεταναστών, τώρα μέσα στο τρίμηνο.

Και μη μου πείτε τώρα, βεβαίως, κοινοβουλευτικό κόμμα είναι, σε καμία περίπτωση δεν το αναιρούμε, άλλωστε και ο Μεταξάς κοινοβουλευτικά ξεκίνησε και ο Μουσολίνι, για να μην πω τίποτα παραπάνω. Και μην ξεχνάμε ότι το κόμμα του Λεπέν, ο Μιτεράν το έφτιαξε στη Γαλλία. Μετά πηγαίναν όλοι μαζί, και οι κομμουνιστές, να ψηφίσουν Σιράκ από το φόβο του Λεπέν. Χρειάζεται σήμερα στο πολιτικό σύστημα και το ακροδεξιό κόμμα. Αμα λάχει, θα το προβάλουν και ως τον υπ' αριθμόν ένα κίνδυνο. Πάντως, αναλαμβάνετε σοβαρή ευθύνη.

Συγκυβέρνηση σωτηρίας του κεφαλαίου

Γιατί έγινε αυτή η κυβέρνηση συνεργασίας; Επειδή ακριβώς, για την κυρίαρχη τάξη της χώρας μας, για το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων στην Ελλάδα, και αυτών που δρουν στην Ελλάδα, αλλά και αυτών που επενδύουν στην Ελλάδα, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος γι' αυτούς να εκδιωχθεί η Ελλάδα απ' την Ευρωζώνη. Οταν, μάλιστα, γίνεται συζήτηση γιατί αυτό συνδέεται και με διασπαστικές και φυγόκεντρες δυνάμεις μέσα στην ΕΕ, όταν μάλιστα συνοδεύεται όποιος φύγει απ' την Ευρωζώνη θα φύγει και από την ΕΕ.

Και εδώ πραγματικά η κυρίαρχη τάξη της χώρας η οποία κινδυνεύει, η κυρίαρχη τάξη όχι ο λαός, απ' την έξοδο απ' την Ευρωζώνη και απαίτησε πραγματικά ενιαία κυβέρνηση, ενιαία μάχη. Κι εδώ όλο το οικοδόμημα, ότι η ΕΕ είναι μια οικογένεια, ότι είναι νομοτέλεια, ακούγαμε κι αυτά, νομοτέλεια, άλλο η συνεργασία του κεφαλαίου, η συνεργασία των καπιταλιστικών κρατών βεβαίως αυτή πάντα θα υπάρχει, σε συνδυασμό με ανταγωνισμούς κ.λπ. και με πόλεμο μεταξύ τους, αλλά η ΕΕ ως νομοτέλεια αυτό δεν υπάρχει. Απόδειξη ότι τώρα πάρα πολύ άνετα πετάνε διάφορες θέσεις και θα γίνει αυτό, ήδη υπήρξαν ομιλητές και από άλλα κόμματα που είπαν ότι η ΕΕ δε θα είναι ίδια.

Η καλλιέργεια του μονοδρόμου και το "παλεύουμε για τη μετατροπή της ΕΟΚ σε ΕΟΚ των εργαζομένων" που λένε οι ανανεωτές, όπως εμφανίζονται, είναι ακριβώς η λογική ότι είναι νομοτέλεια. Εδώ θα αγκαλιάσει όλη την Ευρώπη και αύριο θα έχουμε και μία παγκόσμια διακρατική καπιταλιστική ένωση και άρα είναι νομοτέλεια, τι λέτε εσείς οι κομμουνιστές, απέξω; Ε, αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια νομοτέλεια. Πραγματικά αυτή τη στιγμή είναι υπαρκτός ο κίνδυνος για τα κόμματα τα αστικά, για την αστική τάξη, η Ελλάδα να μείνει εκτός ΕΕ.

Εμείς λέμε και το εξής πράγμα: Εάν την Ελλάδα την διώξουν οι ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ, εμείς από μόνο του δεν θα το χειροκροτήσουμε, γιατί είτε είναι μέσα στην ΕΕ, είτε είναι έξω, τα προβλήματα θα υπάρχουν. Αλλά τι φοβάται η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας, εκτός των άλλων και τα κόμματά της, ότι ένα τέτοιο διώξιμο της Ελλάδας απ' την Ευρωζώνη που είναι πολύ πιθανό, κι αν όχι άμεσα στην πορεία ή το διώξιμο συνολικά απ' την ΕΕ, δημιουργεί προϋποθέσεις στο λαϊκό κίνημα να αντεπιτεθεί, δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις. Φεύγουν τα όποια ταμπού με πλύση εγκεφάλου έχουν μπει μέσα στο λαό.

Ανταγωνισμοί και εσωτερικές αντιθέσεις

Η δανειακή σύμβαση πραγματικά είναι κρίκος αυτήν την περίοδο. Καταρχήν η δανειακή σύμβαση δεν έχει καμία σχέση με τη σωτηρία του λαού. Θα πω επιγραμματικά χωρίς ανάλυση πώς τα πράγματα περιπλέκονται και γιατί σήμερα αν θέλετε το ζήτημα "με τα μονοπώλια ή με το λαό" είναι το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ο λαός. Κι αν θέλετε, επειδή δεν μπορεί να μιλάς μόνο στο πεδίο το κοινωνικό, πρέπει να μιλήσεις και στο πολιτικό, με την εξουσία των μονοπωλίων ή με την εργατική λαϊκή εξουσία;

Η δανειακή σύμβαση, αν ψηφιστεί και αν μπει σε δρομολόγηση, το αποτέλεσμα θα είναι απροσδιόριστο. Δεν θα πετύχει. Διότι έχουν οξυνθεί οι ανταγωνισμοί και εντός και εκτός ΕΕ. Ενα παράδειγμα: Ηδη, έχει γίνει γνωστό ότι δεν μπορεί να περπατήσει το συγκεκριμένο σημείο της απόφασης της 26ης και 27ης Οκτώβρη για ενίσχυση του οπλοστασίου, όπως λένε, του EFSF με ανεύρεση νέων πηγών χρηματοδότησης εκτός Ευρωζώνης. Η Κίνα θέτει όρους, που δύσκολα μπορεί να γίνουν αποδεκτοί, ο κ. Πάγκαλος στην ομιλία του είπε μόνο τη μία πλευρά, ότι ζητήθηκε να βοηθήσει η Κίνα.

Η Κίνα τι απάντησε; Καταρχήν βάζει όρους που δεν τους δέχονται τα καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ, οι ηγετικές δυνάμεις, και δεύτερο είπε, εγώ θα πάω στο ΔΝΤ να καταθέσω τα χρήματα γιατί εκεί θέλει να αλλάξει το συσχετισμό δύναμης, μέσα στο ΔΝΤ. Για "πάρτη" της, ενδιαφέρεται και όχι για να προχωρήσει η δανειακή σύμβαση και να αρθούν οι αδικίες και οι θυσίες σε βάρος του ελληνικού λαού.

Η απόφαση, επίσης, για "κούρεμα" των ελληνικών ομολόγων προκάλεσε φυγή κεφαλαίων από τα ομόλογα της ευρωπεριφέρειας. Προκύπτουν ερωτηματικά αν τα ταμεία θα συγκεντρώσουν τα 250 δισ. που πρέπει να διαθέτει και δεν έχουν μπει ακόμα στα ταμεία. Το ταμείο προχώρησε σε δημοπρασία δεκαετών ομολόγων για να μπορέσει να εκταμιεύσει τη δόση της Ιρλανδίας και δεν τα κατάφερε. Φαύλος κύκλος, δηλαδή. Και γι' αυτό η απάντησή τους είναι να μείνουμε λιγότεροι στην Ευρωζώνη, βεβαίως.

Αν μπει και η Ιταλία στο ταμείο, εκεί είναι που θα φάει κλοτσιά η Ελλάδα απ' τη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια ή απ' τη νομοτέλεια της ΕΕ. Είναι υπαρκτή η επιβράδυνση και η πιθανότητα εκδήλωσης νέας συγχρονισμένης κρίσης σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία, σύμφωνα με τις προβλέψεις διεθνών οργανισμών, δεν είναι προσωπικές, δικές μας προβλέψεις. Μέσα στην ΕΕ υπάρχουν δύο πόλοι, η Γερμανία με τους συμμάχους της στην Ευρωζώνη μάλλον και η Γαλλία με τους δικούς της.

Εδώ έχει αποδειχθεί, είτε περιοριστική πολιτική διαχείρισης κάνεις, είτε επεκτατική στη δημοσιονομική της εκδοχή, η κρίση δεν τιθασεύεται. Οι εκτιμήσεις στο εσωτερικό της Ευρωζώνης προβλέπουν επιβράδυνση για τη Γερμανία και τη Γαλλία, στασιμότητα για την Ιταλία και την Ισπανία. Στασιμότητα, εννοούμε στη βιομηχανική παραγωγή. Η βιομηχανική παραγωγή σε όλη την ΕΕ είναι αναιμική και η ανάκαμψη είναι ανισόμετρη από χώρα σε χώρα. Οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου, που είμαστε εμείς, καταγράφουν την τελευταία πενταετία συνεχή ελλείμματα, τόσο στο εξωτερικό εμπόριο, όσο και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Από την άλλη, υπάρχουν οι κερδισμένοι της ΕΕ, οι χώρες του ευρωπαϊκού βορρά - δεν είναι γεωγραφικό το ζήτημα - που καταγράφουν συνεχή πλεονάσματα, τόσο στο εξωτερικό εμπόριο, όσο και στις τρέχουσες συναλλαγές. Και εδώ έχει σημασία τι γίνεται στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης, της αστικής τάξης της Γερμανίας. Ισχυροποιείται η τάση που ζητάει αναμόρφωση της Ευρωζώνης, και κινήσεις εμβάθυνσης της συνεργασίας με Ρωσία και Κίνα, και αναβαθμίζεται η σημασία των ασιατικών αγορών για τις γερμανικές εξαγωγές. Ενα άλλο τμήμα της αστικής τάξης της Γερμανίας έχει άλλη άποψη. Λέει ότι "εμείς πρέπει να στηρίξουμε τα ασθενέστερα ευρωπαϊκά κράτη του μεσογειακού νότου γιατί πρέπει εκεί να κατευθύνουμε τις γερμανικές εξαγωγές εμπορευμάτων και κεφαλαίων και πρέπει να βοηθήσουμε τη συνοχή της Ευρωζώνης και των 27 για τη διατήρηση του γαλλογερμανικού άξονα" κ.λπ.

Μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας είναι μέχρι σήμερα, και πάντα είναι, αξεπέραστες οι διαφορές και γίνεται ένας αναιμικός προσωρινός συμβιβασμός, για τους πόρους και τις δυνατότητες του προσωρινού μηχανισμού στήριξης και στη συνέχεια για το μόνιμο μηχανισμό μετά το 2013, για την έκταση του "κουρέματος" της αξίας ενός μέρους των ελληνικών κρατικών ομολόγων και τη διασφάλιση της εθελοντικής συμμετοχής των τραπεζικών ομίλων - εδώ τώρα γίνεται συζήτηση αν θα είναι «κούρεμα» 75% κ.λπ. - για τον τρόπο και το βαθμό της κρατικής στήριξης στην επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Εδώ εμφανίζονται αντιθέσεις μεταξύ τραπεζικού, βιομηχανικού, εμπορικού κεφαλαίου και αυτές οι αντιθέσεις χρησιμοποιούνται, γιατί τάχα - δεν είναι ριζικά αντιπαρατιθέμενα συμφέροντα, ενιαίο είναι το κεφάλαιο, προσωρινά όμως εμφανίζεται μια σχετική αυτονόμηση - και εμφανίζεται ως το μεγάλο πρόβλημα ότι η αντιπαράθεση είναι μεταξύ αγορών και πολιτικής, μεταξύ αγορών και δημοκρατίας. Λες και δίχως το αστικό πολιτικό σύστημα, την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, είναι δυνατό να λειτουργήσουν οι αγορές.

Ξορκίζεται το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Λες και είναι δυνατό να υπάρξουν επενδύσεις δίχως και τη βοήθεια του τραπεζικού κεφαλαίου. Λες και το τραπεζικό κεφάλαιο κάνει μόνο εμπόριο χρήματος και δεν αγοράζει ολόκληρες επιχειρήσεις στον παραγωγικό τομέα.

«Ανάπτυξη» σε ό,τι παράγει κέρδος

Και έτσι ακούμε τώρα τις τελευταίες μέρες και από μια σειρά κόμματα, αν θέλετε και από στελέχη τα οποία ήταν 100% κοσμοπολιτισμός, που κατηγορούσαν το ΚΚΕ ότι σκέφτεται "εθνικιστικά", ότι μιλάει για την εθνοκρατική οργάνωση και για τη νίκη της λαϊκής εξουσίας σε εθνικό πεδίο και λένε τώρα "μα, τι λέτε, εδώ τώρα υπάρχει το ευρωενωσιακό περιβάλλον και προτάσσεται το ευρωενωσιακό και μέσα εκεί κ.λπ." και τώρα μιλάνε για εθνική ανεξαρτησία.

Ο ευρωλιγουρισμός, που έλεγαν μερικοί, έχει μετατραπεί τώρα σε "εθνική ανεξαρτησία", "τη δική μας, λέει, παραγωγική βάση"... Ποιοι μιλάνε για την παραγωγική βάση της Ελλάδας; Αυτοί που κλείσαν τα εργοστάσια ζάχαρης, που βοήθησαν με την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ, γιατί τα μονοπώλια επενδύουν εκεί που θέλουν και όχι εκεί που έχει ανάγκη ο λαός. Που συρρίκνωσαν 11 βιομηχανικούς κλάδους, άρχισε από τη δεκαετία του '80 η στασιμότητα. Αυτοί που ενδιαφέρονται για επενδύσεις στην Ελλάδα είναι ενέργεια, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, φωτοβολταϊκά. Εδώ αγροί, ολόκληροι αγροί οι οποίοι μπορούν να παράγουν ελληνικά προϊόντα και φυτεύουμε φωτοβολταϊκά. Και μιλάτε τώρα...

Οταν λέτε παραγωγική βάση της χώρας, εκεί που βγαίνει η κερδοφορία. Τι φοβάται η αστική τάξη της χώρας; Μη φύγει από τα δίκτυα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, εκεί γίνεται η μεγάλη κερδοφορία. Μαζί με την κερδοφορία είναι και ο πόλεμος. Και το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, είτε η Ελλάδα είναι επιτιθέμενη, είτε αμυνόμενη, είναι ένα σοβαρό ζήτημα που τα επόμενα χρόνια θα κρίνει και τη στάση των κομμάτων και δεν είναι ένα ανύπαρκτο ζήτημα, ότι λύνονται τα θέματα με "ειρηνική επίλυση των διαφορών". Πρώτα επιδιώκεται η "ειρηνική" επίλυση και μετά, αν δε γίνει, έρχεται ο πόλεμος.

Και τώρα ακούσαμε, "εθνική ανεξαρτησία". Με συγχωρείτε, εδώ και ο κύριος Παπανδρέου το έχει πει πολλές φορές, αγροτικά προϊόντα μπορούμε να παράγουμε. Δεν το αμφισβητούμε ότι μπορεί να αυξηθεί η παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Αλλά μέσα στις συνθήκες του καπιταλισμού και με τη μικρή ιδιοκτησία που υπάρχει στην Ελλάδα, για να ανακάμψει η παραγωγή ελληνικών αγροτικών προϊόντων, πρέπει να διώξετε βίαια και να οδηγήσετε στην πείνα χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες ή αυτούς που ζουν λίγο από την ιδιοκτησία την αγροτική και λίγο από τις δουλειές του ποδαριού.

Βεβαίως, με βίαια εκτόπιση της φτωχής αγροτιάς, βεβαίως θα έχουμε παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Ούτε φθηνότερα θα τα παίρνουμε, ούτε καλύτερης ποιότητας θα είναι. Καθόλου απίθανο να γίνει αυτή η στροφή. Μήπως θα κάνετε αγροτοβιομηχανικά συγκροτήματα, μήπως θα κάνετε καθετοποίηση, μήπως θα ξεκινήσετε από την κτηνοτροφία και να βοηθήσετε τη βιομηχανία; Δε θα κάνετε τέτοια. Θα είναι επιχειρήσεις, μονάδες που θα αναπτύσσονται και που δε διασυνδέονται με άλλους κλάδους της παραγωγής.

Αντίσταση και αλληλεγγύη για τα χαράτσια

Και, τέλος, για την εξωτερική πολιτική. Πετύχατε, η τρικομματική κυβέρνηση να ανασταλεί η δημοσιοποίηση της έκδοσης των Δικαστηρίων της Χάγης, που ήταν να γίνει στις 15 Νοέμβρη, για να μην οξυνθούν παραδοσιακοί ανταγωνισμοί, γιατί τώρα με την κουλτούρα της συνεργασίας και τον πολιτικό πολιτισμό και που το κυριότερο είναι να μη χάσει η αστική τάξη τη συμμετοχή της στην ευρωενωσιακή αγορά και βρεθεί απομονωμένη, θα ξεπεράσετε και μια σειρά πράγματα. Και εμείς, όπως ξέρετε, για τη FYROM δεν έχουμε πρόβλημα με το όνομα, έχουμε πρόβλημα όμως με πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα από το όνομα. Και πετύχατε να αναστείλετε. Τώρα ...προέχει η τρικομματική κυβέρνηση.

Πολλά πράγματα θα τα αφήσετε στην πάντα, αλλά αργά ή γρήγορα μετά τις εκλογές, που θα επιχειρήσετε κυβέρνηση συνεργασίας, θα τα βρείτε μπροστά σας. Την υφαλοκρηπίδα και το οικόπεδο τάδε, διότι όπως βλέπετε η περιοχή μας προμηνύει όχι απλά συνέχιση των εστιών πολέμου, αλλά ποιος μπορεί να αποκλείσει γενικευμένη σύγκρουση στην περιοχή μας; Τώρα, η Γερμανία τσακώνεται με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ βάζοντας τη ΝΑΤΟική δύναμη και περιφερειακές δυνάμεις να παλεύουν.

Και, τέλος, θέλω να πω το εξής πράγμα: Ενα πράγμα που σας τρομάζει, στο πολιτικό επίπεδο αλλά και επιχειρηματίες το σκέφτονται, δεν είναι μόνο το χάσιμο κερδών από τη συμμετοχή στην πίτα της διανομής, ακόμα και με δυσχερείς όρους. Η αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ σημαίνει ότι δε θα έχετε τη στήριξη την πολιτική που χρειάζεστε, την πολιτική στήριξη με τη FRONTEX, τον ευρωστρατό, θα χαθούν πολλά προνόμια για τα αστικά κόμματα, γιατί να μην ξεχνάμε ότι η συμμετοχή στην ΕΕ δεν ήταν μόνο το παραδάκι που ήρθε στην Ελλάδα. Ηταν η πολιτική στήριξη που πρόσφερε η ΕΕ και, αν θέλετε, η ΕΕ ήταν και παράγοντας συντηρητικοποίησης των κομμάτων.

Λοιπόν, θα χάσετε πολλά. Το δικαίωμα επέμβασης του ευρωστρατού στην Ελλάδα, την ευρωαστυνομία, όλα αυτά τα οποία τα θέλετε για το χτύπημα του κινήματος. Θα χάσετε πολλά. Και από αυτήν την άποψη, εμείς τουλάχιστον καλούμε τον ελληνικό λαό να παρακολουθεί τα γεγονότα, να βγάζει σωστά συμπεράσματα, τα μέτωπα πάλης που υπήρχαν προ τρικομματικής κυβέρνησης να ενταθούν, τα χαράτσια, τα ασφαλιστικά ταμεία... Τα ασφαλιστικά ταμεία που θα χάσουν, πέρα από το "κούρεμα" θα χάσουν και άλλα 5 δισ. μέσα στην πενταετία.

Τα χαράτσια, μα είναι ντροπή, να του κόβετε το ηλεκτρικό ρεύμα επειδή δεν πληρώνει το χαράτσι, ενώ πληρώνει το ρεύμα. Κλείσατε όλες τις διόδους. Ομως, υπάρχει τρόπος να μην πληρωθεί το χαράτσι και κυρίως να υπερασπιστούμε αυτούς που θα χάσουν το ηλεκτρικό ρεύμα. Είναι φοβερό, να κλείνει το ηλεκτρικό ρεύμα, αύριο θα βάλετε χαράτσι για το νερό. Τουλάχιστον, κύριε πρωθυπουργέ, δεν μπορείτε να πάρετε πίσω αυτό το χαράτσι; Εχουμε και την αλληλεγγύη, έχουμε και το ΤΑΠ πώς το λένε, έχω χάσει και τους ορισμούς... Θα κόβετε το ρεύμα και σε αυτούς που είχαν πετύχει, λόγω εισοδήματος, το διακανονισμό στη ΔΕΗ. Αυτοί δεν μπορούν να κάνουν πια διακανονισμό, αυτοί που πραγματικά δεν έχουν. Γιατί είμαστε και εμείς που δε θα το πληρώσουμε το χαράτσι, ακόμα κι αν μπορούμε να το πληρώσουμε. Γιατί δεν μπορείς να λες στον άλλο να μην πληρώσει το χαράτσι και εσύ να μη διακινδυνεύεις να σου κόψουν το ρεύμα.

Αλλά τι θα γίνει; Τι θα γίνει; Αν δούμε τώρα τους ανέργους, τι Χριστούγεννα θα κάνουν, με τι δώρα κ.λπ. και με ψίχουλα του ΟΑΕΔ. Ούτε τέτοια δεν εξάγγειλε η κυβέρνηση, δεν τόλμησε να πει έστω αυτά. Επομένως, τι να φοβάται ο άνεργος ή ο υποψήφιος άνεργος; Στη "Χαλυβουργία", η οποία έχει υπερδιπλάσιο τζίρο από πέρσι, επιβάλλουν πεντάωρη δουλειά και μικρότερο μισθό. Και έχει υπερδιπλάσιο τζίρο. Δεν είναι μόνο οι χρεοκοπημένες επιχειρήσεις. Είναι, δοθείσης της ευκαιρίας και τα μέτρα που παίρνονται δεν αφορούν την περίοδο της κρίσης, υπερβαίνουν την κρίση, είναι μέτρα για την ανάκαμψη. Που σημαίνει δεν έχει ελπίδα ο λαός αν δεν ανατρέψει αυτήν την εξουσία».