Ανακοίνωση Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του Συνασπισμού για το δημοσιονομικό δελτίο του γραφείου προϋπολογισμού του κράτους

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. “ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ” Η ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ!

Το μηνιαίο δημοσιονομικό δελτίο του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους που αφορά την πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού του 2011, επιβεβαιώνει με τον πλέον ρητό και αδιαμφισβήτητο τρόπο την αποτυχία της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου και της τρόικας, αλλά κυρίως το γεγονός ότι οι πολιτικές του Μνημονίου οδηγούν την ελληνική οικονομία στην κατάρρευση και την ελληνική κοινωνία στην απόγνωση.

Πιο συγκεκριμένα:

Η μείωση των εσόδων από την άμεση φορολογία που υπολογίζεται στο 6,7% κατά το πρώτο επτάμηνο του 2011 ερμηνεύεται ως συνέπεια της συρρίκνωσης των εισοδημάτων, της ύφεσης, της αύξησης της ανεργίας και της φοροδιαφυγής. Αναμενόμενο αποτέλεσμα, εφόσον στους άμεσους φόρους συμβάλλουν κατά κύριο λόγο μισθωτοί, συνταξιούχοι, επαγγελματίες κλπ., των οποίων τα εισοδήματα συστηματικά πλήττονται, ενώ ο συσσωρευμένος πλούτος και το μεγάλο κεφάλαιο απολαμβάνουν ένα καθεστώς φοροασυλίας.

Από την άλλη, η μείωση των εσόδων από την έμμεση φορολογία κατά 7,2% ερμηνεύεται στο δελτίο ως συνέπεια της μεγάλης μείωσης της ζήτησης στα αγαθά και τις υπηρεσίες στα οποία εκτινάχθηκε η έμμεση φορολογία (καύσιμα, κινητή τηλεφωνία, αυτοκίνητα)!

Η αύξηση των πρωτογενών δαπανών οφείλεται κυρίως στην επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων και του ΟΑΕΔ, τα έσοδα των οποίων καταποντίστηκαν, εξαιτίας της ύφεσης και της ανεργίας στην οποία έχει καταδικάσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τις πολιτικές της την ελληνική κοινωνία.

Δυσβάσταχτοι είναι και οι τόκοι που κλήθηκε να πληρώσει το ελληνικό Δημόσιο στους πιστωτές του κατά το πρώτο επτάμηνο του 2011 αφού σημειώνουν αύξηση κατά 14,6% (μέχρι το τέλος του χρόνου αναμένεται αύξηση κατά 20,4%) σε σχέση με το 2010. Άλλη μια επιβεβαίωση της επιτακτικής ανάγκης για διαγραφή ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού δημόσιου χρέους, αλλά και της κριτικής που ασκήσαμε στου πανηγυρισμούς της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ για τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου.

Τα στοιχεία για το δημόσιο χρέος επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις ότι παρά τις θυσίες του ελληνικού λαού το χρέος συνεχίζει να εκτοξεύεται και αναμένεται να φτάσει το 170,2% του ΑΕΠ το 2012. Οι συνθήκες βαθιάς ύφεσης και ακολουθούμενες πολιτικές λιτότητας στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε συνδυασμό με την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, δεν αφήνουν περιθώρια για προοπτικές επίλυσης της κρίσης χρέους χωρίς ριζική αλλαγή συσχετισμών και σύγκρουση με το τραπεζικό κεφάλαιο.

Οι περικοπές από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων κατά 0,7% σε σχέση με το 2010 έχουν μερίδιο της ευθύνης για την ύφεση που έχει καταποντίσει τα δημοσιονομικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας. Επομένως, οι «πανηγυρισμοί» του Δελτίου σχετικά με τη συμβολή της μείωσης του ΠΔΕ στη «συγκράτηση» του ελλείμματος του Κρατικού Προϋπολογισμού είναι εντελώς αβάσιμοι.

Η σημαντική απόκλιση δημοσιονομικών μεγεθών σε σχέση με τον Προϋπολογισμό του 2011, αλλά και με τους στόχους του Μεσοπρόθεσμου, αποδεικνύει ότι οι πολιτικές του Μεσοπρόθεσμου δεν ήταν δυνατόν να φέρουν τα αποτελέσματα που υπόσχονταν. Και αυτό γιατί πολύ απλά καταδικάζουν την οικονομία σε βαθιά ύφεση, συρρικνώνουν τα εισοδήματα των μισθωτών και των συνταξιούχων, βάζουν λουκέτο στις μικρές επιχειρήσεις και καταδικάζουν στο μαρτύριο της ανεργίας όλο και περισσότερους πολίτες.

Οι πολιτικές αυτές όμως πετυχαίνουν τον πραγματικό και υπόρρητο τους στόχο: Τη φτωχοποίηση της κοινωνίας, ώστε να περάσουν πιο εύκολα όλες οι πολιτικές που αποσκοπούν στην αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, την εντονότερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, την εισαγωγή εργασιακού μεσαίωνα και την επίθεση σε κάθε λογής δημοκρατική κατάκτηση.

Η μόνη διέξοδος από την κρίση είναι ο δρόμος της ανάπτυξης, της αύξησης της απασχόλησης, της φορολογικής δικαιοσύνης και της εξάλειψης των εισοδηματικών ανισοτήτων. Επομένως, απαιτείται η ενίσχυση του ΠΔΕ, η δημιουργία ενός ισχυρού δημόσιου πυλώνα στο τραπεζικό σύστημα με αναπτυξιακή και κοινωνική εστίαση και την προοπτική κοινωνικού ελέγχου του, η καθιέρωση ενός κοινωνικά δίκαιου φορολογικού συστήματος που θα αναδιανέμει τον παραγόμενο πλούτο υπέρ των πολλών και η διαγραφή ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού δημόσιου χρέους, χωρίς την οποία η ελληνική κοινωνία θα συνεχίσει να τελεί υπό την ομηρία των πιστωτών.

Τμήμα Οικονομικής Πολιτικής