Η αλήθεια για το τείχος του Βερολίνου

Το τείχος του Βερολίνου το επέβαλε η ιμπεριαλιστική επέμβαση και υπονόμευση της Λαϊκής Δημοκρατίας Γερμανίας

Οταν οι δήμιοι των λαϊκών δικαιωμάτων πανηγυρίζουν για την ανατροπή του σοσιαλισμού, οι λαοί πρέπει να βγάλουν - και θα βγάλουν - πολιτικά συμπεράσματα

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ

Με επίκεντρο το Βερολίνο και τις αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις για το τείχος  εντείνεται η εκστρατεία του διεθνούς ιμπεριαλισμού να αμαυρώσει τη μεγάλη προσφορά στους λαούς του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Καταβάλλονται επίμονες και συντονισμένες προσπάθειες, από τις κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, να εμφανίσουν τον καπιταλισμό ως σύστημα που εξασφαλίζει την ελευθερία και τη δημοκρατία, τις ανάγκες των εργαζομένων.

Είναι οι ίδιοι που πριν από 20 χρόνια χαρακτήρισαν την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων ως «κοσμογονική αλλαγή», που χαιρέτισαν τον ερχομό μιας νέας εποχής ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας!

Η πείρα έχει αναποδογυρίσει αυτές τις διακηρύξεις. Απέδειξε ότι διαψεύδονται οι ιμπεριαλιστές και ο οπορτουνισμός, οι μεταλλαγμένοι πρώην κομμουνιστές που ταυτίστηκαν με τους δήμιους των λαών στην αντικομμουνιστική υστερία υπέρ των ανατροπών.

Είναι πελώριο ψέμα ότι η πτώση του τείχους ένωσε τους λαούς της Ευρώπης, ότι έφερε την ελευθερία. Σε αυτά τα 20 χρόνια υψώθηκαν πολλά τείχη μπροστά στους λαούς. Η ελευθερία που ήρθε είναι αυτή των ιμπεριαλιστών της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των καπιταλιστών, να επιτίθενται από καλύτερες θέσεις στα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα, να διεξάγουν άδικους πολέμους, να επιδίδονται στο δουλεμπόριο εκατομμυρίων ανθρώπων, να θωρακίζουν τις δυνάμεις καταστολής, να καταστρέφουν το περιβάλλον.

Η εκμετάλλευση, η οικονομική κρίση, η ανεργία, τα ναρκωτικά και η εγκληματικότητα, τα μεταναστευτικά κύματα, ο θάνατος εκατομμυρίων από τη δίψα και τις αρρώστιες, είναι τα αποτελέσματα του καπιταλισμού, που θεός του είναι το κέρδος.

Επιβεβαιώθηκε ότι ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε, ήταν ανώτερο σύστημα, απέδειξε την υπεροχή του απέναντι στον καπιταλισμό. Γι' αυτό εκατομμύρια άνθρωποι αναπολούν το σοσιαλισμό. Πάνω απ' όλα ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε έδειξε τη δυνατότητα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων να νικήσουν και να λύσουν τεράστια προβλήματα.

Δικαιώματα των εργαζομένων, που είναι άπιαστο όνειρο στις συνθήκες του καπιταλισμού, στο σοσιαλισμό ήταν αυτονόητα: Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, κατοχύρωση του 8ωρου και του 7ωρου, δωρεάν παιδεία, υγεία, πρόνοια, ελεύθερος χρόνος, αξιοπρεπή γηρατειά, κατάκτηση ενός υψηλότατου πολιτιστικού επιπέδου, τεράστια άλματα σε ελάχιστο χρόνο στις επιστήμες και στις τέχνες, στην κατάκτηση του Διαστήματος. Ασφάλεια για το μέλλον που ένοιωθαν ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές.

Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες υπήρχαν πολλές ελευθερίες, ακόμα και τότε που εμφανίστηκαν στρεβλώσεις.Απαγορεύονταν οι «ελευθερίες» των εκμεταλλευτών να ξεζουμίζουν τον εργάτη και τον αγρότη.

Η αλήθεια για το τείχος του Βερολίνου

Τα σύνορα ανάμεσα στο δυτικό και στο ανατολικό Βερολίνο, που ας υπενθυμίσουμε βρισκόταν ολόκληρο στο έδαφος της Λαϊκής Γερμανίας, έκλεισαν στις αρχές Αυγούστου 1961. Μέχρι τότε και επί 12 χρόνια τα σύνορα δεν ήταν ασφαλισμένα, ούτε καν υπό έλεγχο. Περνούσαν μέσα από δρόμους, συγκροτήματα σπιτιών, κήπους και υδάτινους δρόμους. Μισό εκατομμύριο άνθρωποι τα διάβαιναν καθημερινά.

Αλλά το δυτικό Βερολίνο ήταν η πόλη-μέτωπο του ψυχρού πολέμου που ξεκίνησε ο ιμπεριαλισμός. Ήταν «το παλούκι στο κρέας της Ανατολής», όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Εκεί δρούσαν πάνω από 80 οργανώσεις κατασκοπείας και τρομοκρατίας. Από εκεί γινόταν κερδοσκοπία με το νόμισμα, ενώ είχαν εγκατασταθεί και γραφεία για τη στρατολογία εργατικών δυνάμεων από τη Λαϊκή Γερμανία, κανονικό ανθρωποεμπόριο με «κεφαλική τιμή».

Στις 10 Ιούλη 1961, ο δυτικογερμανικός Τύπος απαιτούσε κατά της Λαϊκής Γερμανίας «να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα του ψυχρού πολέμου, του πολέμου των νεύρων και του πολέμου των πυροβολισμών... Γι' αυτό, δεν χρειάζονται μόνο συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις και εξοπλισμοί, αλλά και η υπονόμευση, η θέρμανση της εσωτερικής αντίστασης, η δουλειά στην παρανομία, η αποσύνθεση της εξουσίας, το σαμποτάζ, η διατάραξη των συγκοινωνιών και της οικονομία, η ανυπακοή, η ανταρσία...». Λίγες μέρες αργότερα ο δυτικογερμανός υπουργός Έρνστ Λέμερ έσπευσε στο δυτικό Βερολίνο, για να κατευθύνει τη διεξαγωγή του ψυχολογικού πολέμου. Ταυτόχρονα σαμποτέρ έβαλαν φωτιές σε εγκαταστάσεις του Ανατ. Βερολίνου, στο σταθμό του ηλεκτρικού της πόλης, στη λεωφόρο Λένιν και στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ.

Ήταν εκείνες τις μέρες που το ΝΑΤΟ στην κεντρική Ευρώπη τέθηκε σε κατάσταση συναγερμού και τα τανκς του μπήκαν στο έδαφος της Λαϊκής Γερμανίας. Ήταν την ίδια περίοδο που ο τότε υπουργός άμυνας της Δυτικής Γερμανίας Φραντς Γιόζεφ Στράους δήλωνε ότι πρέπει να είναι κανείς προετοιμασμένος για ένα είδος εμφυλίου πολέμου στη Γερμανία!

Στις 11 Αυγούστου 1961 η βουλή της Λαϊκής Γερμανίας έδωσε εντολή στην κυβέρνηση να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη διασφάλιση της ειρήνης και της ασφάλειας του σοσιαλισμού. Τη νύχτα της 12 με 13 Αυγούστου τα σύνορα έκλεισαν.

Την ύψωση του τείχους την επέβαλε ο ιμπεριαλισμός

Ο σοσιαλισμός του 20^ου αιώνα, στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, δεν ήταν μια κοινωνία χωρίς αδυναμίες και ελλείψεις. Επιπλέον, λαθεμένες στρατηγικές επιλογές, ιδιαίτερα τη δεκαετία του '50 και του '60 και κορυφώθηκαν στην πορεία, οδήγησαν στην καταστροφή της εργατικής εξουσίας. Η ανατροπή του σοσιαλισμού έγινε δυνατή πρώτα απ' όλα επειδή υιοθετήθηκαν νόμοι της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς».

Το ΚΚΕ μελέτησε στο 18^ο Συνέδριό του τα λάθη που έγιναν και άσκησε κριτική. Δεν πέταξε το παιδί μαζί με τα νερά, όπως κάνουν οι οπορτουνιστές. Έβγαλε διδάγματα, με σκοπό να διεξαχθεί από καλύτερες θέσεις η εργατική και λαϊκή πάλη σήμερα.

Απευθύνουμε κάλεσμα στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα να αναζητούν την αλήθεια για το σοσιαλισμό προσπερνώντας τις αντικομμουνιστικές κραυγές, τις «θεωρίες»  που ταυτίζουν το φασισμό με το σοσιαλισμό. Καλούμε να συσπειρωθούν στο πλάι των κομμουνιστών, για τα δικαιώματά τους. Να παλέψουν γι' αυτό που τρέμουν και στο άκουσμά του οι ιμπεριαλιστές, γι' αυτό που στέλνουν σε δίκες κομμουνιστές, ενώ απαγορεύουν και τη δράση τους σε μία σειρά χώρες:Για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος. Καμία δύναμη δεν μπορεί να κλείσει το δρόμο στο μέλλον της ανθρωπότητας.