Για την απειλή από πλευράς ΕΕ ότι αν δεν επιτευχθεί συναίνεση δεν θα εκταμιευτεί η πέμπτη δόση
«Αυτό τον εκβιασμό τον ζει ο εργαζόμενος κυριολεκτικά απ' τη μέρα που γεννιέται και ιδιαίτερα σε περιόδους όπου ακόμα κι αν δεν έχουμε κρίση χρειάζεται λιγότερη ζωντανή ανθρώπινη εργασία εκεί που εφαρμόζονται νέες τεχνολογίες. Αυτό το θα απολυθείς, ο εφεδρικός στρατός των ανέργων, χρησιμοποιείται ως εκβιασμός για τους εργαζόμενους. Ο εκβιασμός είναι καθημερινό γεγονός. Και δυστυχώς υπάρχουν και εργαζόμενοι που τον έχουν συνηθίσει κατά κάποιο τρόπο. Ο εκβιασμός αυτός δεν έχει σχέση με τον λαό, έχει σχέση αν υποκύψει στον εκβιασμό. Η εκταμίευση της δόσης δεν έχει σχέση με τους μισθούς και τις συντάξεις. Καμία σχέση. Και δεν θα δεχτούμε να κοπούν μισθοί και συντάξεις. Πραγματικά εδώ χρειάζεται απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας να αδειάσουν όλα τα σπίτια και ο λαός να βγει στους δρόμους. Όχι για να ξεσπάσει αλλά για να οργανώσει έναν συστηματικό αγώνα άμεσης ανατροπής. Τη δόση θα την πάρουν αυτοί που ευθύνονται για την κρίση, αυτοί που άδειασαν τα ταμεία, δεν αφορά τους μισθούς και τις συντάξεις.
Απ' τη στιγμή που το χρέος δεν έχει σχέση με τον λαό και οι δόσεις επίσης δεν έχουν σχέση με τον λαό. Μα, θα μου πείτε, θα το βρουν πρόσχημα. Ε, ακριβώς επειδή θα είναι πρόσχημα ο λαός δεν μπορεί να εκβιαστεί. Κοιτάξτε τώρα αν αυτός ο εκβιασμός θα περάσει στη ΝΔ, αυτό εγώ δεν μπορώ να πω. Μπορεί η ΝΔ να εκβιαστεί. Εμάς μας ενδιαφέρει οι εργαζόμενοι να απαντούν στον εκβιασμό. Και ξέρετε ο εκβιαστής δεν σταματάει ποτέ. Έχετε δει κανένα εκβιαστή που να ικανοποιείται, να φτάνει σε ένα σημείο και να λέει στοπ; Θα έρθει κι άλλος εκβιασμός, κι άλλος, ε, που θα πάει»;
Για τη στάση του κ. Σαμαρά και το πως πρέπει να σταθεί ο λαός απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ
«Δεν απαντάω εγώ για λογαριασμό του κ. Σαμαρά. Έχουμε όμως δικαίωμα να ερμηνεύσουμε τον πολιτικό στόχο αυτού του εκβιασμού. Το τι θα κάνει ο κ. Σαμαράς δεν ξέρω. Συναίνεση επί της ουσίας υπάρχει ανάμεσα στα δύο κόμματα. Στα προγράμματά τους. Ο ίδιος ο κ. Σαμαράς είπε ότι εγώ δέχομαι να υπηρετήσω την μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων. Έχω μια άλλη διαχειριστική λογική. Διατηρούνται αυτές οι τακτικές κινήσεις ανάμεσά τους. Και πιστεύω ότι αυτό που σκέφτεται ο κ. Παπανδρέου είναι το εξής: Θα τον πείσω για συναίνεση προεκλογικά ή με συμφέρει να κάνω τις εκλογές να έρθω πρώτος και μετά να του ζητήσω συναίνεση, μετεκλογικά, να γίνει συναίνεση υπό την πρωτιά του ΠΑΣΟΚ; Αντίστοιχα σκέφτεται ο κ. Σαμαράς. Οι βιομήχανοι όμως, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες δεν νοιάζονται για τους προσωπικούς ή κομματικούς ανταγωνισμούς των δύο κομμάτων τους. Τους λένε τώρα θέλουμε συναίνεση. Οι βιομήχανοι τη θέλουν για να επιτεθούν στους εργαζόμενους αλλά υπάρχει κι αυτό το γενικότερο σκεπτικό ότι με μια συναινετική κυβέρνηση θα πειθαρχηθούν οι ξεχωριστές επιδιώξεις των μονοπωλίων. Έτσι το ερμηνεύουμε. Επομένως, δεν διεκδικούμε τον ρόλο της Πυθίας όσον αφορά την εκτίμηση των πολύ προσωπικών επιλογών. Ενδεχομένως να τους συμφέρει η συναίνεση μετεκλογικά. Και οι πρόθυμοι δεν είναι μόνο μεταξύ τους. Εφόσον διαγραφεί αυτή η λογική της συναίνεσης οι πρόθυμοι είναι πολλοί περισσότεροι απ' ότι φαντάζεστε. Η κ. Μπακογιάννη έχει δηλώσει. Ο κ. Καρατζαφέρης το έχει δηλώσει ότι θέματα αρχής δεν τον χωρίζουν. Όλοι για την πατρίδα το κάνουν. Ο κ. Κουβέλης, και δεν αναφέρομαι στα πρόσωπα, εννοώ τους πολιτικούς χώρους, τις πολιτικές ταυτότητες που προβάλλουν, επίσης δεν έχει αποκλείσει. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ; Ε, σε μια τέτοια προοπτική θα βάλει το θέμα κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά; Είναι αυτό που δήθεν τον διαχωρίζει απ' τους άλλους. Κι εκεί θα αρχίσει μια ολόκληρη ιστορία, οι μεν θα είναι υπέρ της ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και να κολλήσει κι ένας τρίτος, άλλοι θα λένε κεντροαριστερά, γιατί εδώ θα πάρουν υπόψη την τιθάσευση του λαϊκού παράγοντα. Επομένως τα σενάρια είναι πολλά. Και δεν είναι τι λες αλλά τι πρόγραμμα έχεις. Εμείς έχουμε μια βαθιά οριοθετημένη γραμμή και για το ζήτημα της διακυβέρνησης κι αυτό όχι γενικά για λόγους αρχών, βεβαίως έχουμε αρχές, αλλά τον απλό εργαζόμενο ενδεχομένως μπορεί να μην τον απασχολούν οι ιδεολογικές μας αρχές, αλλά γιατί ακριβώς χρειάζεται η πολιτική γραμμή του ΚΚΕ. Στο κίνημα και γενικότερα στην κοινωνία. Γιατί αλλιώς θα επέλθει πλήρης ισοπέδωση».
Για το αν οι εκλογές μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο υπέρ του λαϊκού παράγοντα και αν είμαστε πιο κοντά ενός κυβερνητικού συνασπισμού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.
«Θα σας θυμίσω ότι όταν κάποιες πολιτικές δυνάμεις και αρχηγοί, π.χ. Απ' το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ λέγανε τελείωσε ο δικομματισμός, ήρθαν τα πάνω - κάτω, η γενιά του άρθρου 16 ανέτρεψε... εμείς λέγαμε ότι μπορεί τα δύο κόμματα να έχουν χάσει σε κύρος στον λαό, αλλά η δικομματική εναλλαγή δεν έχει φύγει απ' τη μέση. Αναδεικνύαμε ότι αυτή μπορεί να έχει κι άλλες μορφές, δηλαδή λέγαμε στην ουσία ότι το πολιτικό σύστημα, αυτό το αντιδραστικό και σάπιο, έχει εναλλακτικές μορφές και ο λαός πρέπει να του αφαιρεί τις δυνατότητες να έχει αυτό το λίφτινγκ. Να το φέρνει σε δύσκολη θέση. Οι επάνω να μην έχουν ευκολίες ή όταν φτιάχνουν νέα πολιτικά σχήματα και νέου τύπου κυβερνήσεις, το λαϊκό κίνημα να μην παγιδεύεται σε ανέξοδες και επικίνδυνες ελπίδες. Και το λέω γιατί έχει σημασία. Το να διαγράψεις με μεγάλη λεπτομέρεια τις εξελίξεις δεν είναι εύκολο, ούτε σωστό. Τώρα, αν οι εκλογές μπορεί να δώσουν λύσεις; Εξαρτάται τι εννοεί κανείς λύση. Εμείς λέμε ότι οι εκλογές μπορούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις να πάει το κίνημα ένα βήμα μπρος. Αυτό έχει άμεση και κατευθείαν σχέση με τη στάση απέναντι στο ΚΚΕ, καθαρά πράγματα. Μπορεί να πας πίσω και δύο βήματα. Εν πάση περιπτώσει ο λαός αποφασίζει. Εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να πείθουμε να γίνει το ένα βήμα μπρος. Και ας σκεφτούμε το εξής. Έγιναν οι εκλογές το 2007 έγινε ένα μισό βήμα. Έγιναν το 2009 έγινε ένα βήμα πίσω. Το 2010 είχαμε τοπικές εκλογές και μάλιστα για όργανα που είναι πια πολύ πιο κοντά στο κράτος και είναι το κοντό χέρι του, ιδιαίτερα οι περιφέρειες. Εκεί τι έγινε; Η συντριπτική πλειοψηφία μοιράστηκε ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ. Δεν έπρεπε να αξιοποιηθούν; Έπρεπε. Αξιοποιήθηκαν; Όχι. Αν είχες 5 περιφερειάρχες και 100 δημάρχους, κομμουνιστές, αυτό θα ήταν ζημιά για το κίνημα; Δεν λέω ότι θα ματαίωναν αυτοί τα μέτρα αλλά από καλύτερες θέσεις θα πάλευε ο λαός. Ε, λοιπόν αν έρθουν οι εκλογές, δεν κάνουν ένα θεαματικό βήμα μπρος, τα πράγματα βεβαίως θα είναι χειρότερα. Όχι για πάντα αλλά θα έχει χαθεί μια μάχη. Δηλαδή πώς θες να κερδίσεις τον πόλεμο, άμα χάνεις όλες τις μάχες; Όχι εμείς, ο λαός. Εμείς εδώ θα είμαστε με όποιο αποτέλεσμα. Τώρα υπάρχει περισσότερη πείρα, οι εκλογές θα γίνουν κάτω από φοβερούς εκβιασμούς για να μην σας πω ότι θα έχει και προβοκάτσιες μπόλικες και όλα αυτά. Γιατί ... μας λένε ότι όλα τα βλέπουμε σαν συνωμοσία, η προβοκάτσια είναι μέρος, ένα όπλο που έχει το πολιτικό σύστημα. Ε, τα γεγονότα στην Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια, μόνο προβοκάτσια θυμίζουν. Ήταν στρατιωτική επιχείρηση αυτή, δεν ήταν τα συνηθισμένα. Επομένως και προβοκάτσια θα υπάρχει, να τρομάξουν τον κόσμο. Εμείς λέμε ότι αυτό που πρέπει να τρομάζει τον κόσμο είναι αυτό που έρχεται, τα βάσανά του, τα προβλήματά του, η ζωή των παιδιών του, αυτό να τον τρομάζει και ταυτόχρονα να δίνει δύναμη να υπερβείς τον φόβο. Τώρα τι θα κάνουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, τι να σας πω; Συναίνεση υπάρχει αλλά αυτή δεν φαίνεται, δεν είναι εμφανής και θέλουν την πιο εμφανή συναίνεση, την πιο ανοιχτή».
Για τη κυβέρνηση προσωπικοτήτων
«Οι προσωπικότητες είναι πολιτικά πρόσωπα. Και συνήθως αυτοί που δεν έχουν ταυτότητα είναι τυχοδιώκτες. Αλλά εγώ σας λέω είναι πολιτικά πρόσωπα δίχως ταυτότητα. Ποια πολιτική θα εφαρμόσουν; Δεν θα εφαρμόσουν την πολιτική που θέλουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, που θέλει η ΕΕ, το ΝΑΤΟ; Είναι μια πρόταση τυχοδιωκτική που θέλει να διασώσει κόμματα, που να μπουν σε μια κυβέρνηση απ' το παράθυρο. Ποιος σοβαρός άνθρωπος πιστεύει ότι υπάρχουν προσωπικότητες που θα βγάλουν τη χώρα απ' την κρίση υπέρ του λαού; Ο κ.Φλωρίδης, ο κ. Παπαδόπουλος, ο κ. Μάνος, ο κ. Ανδριανόπουλος; Ποιες είναι αυτές οι προσωπικότητες; Γιατί είναι και της μόδας τώρα να θεωρείσαι υπεράνω και αυτόνομος. Δεν υπάρχει αυτόνομη προσωπικότητα και μάλιστα σε κυβερνητικό επίπεδο. Μια αυτόνομη προσωπικότητα μπορεί να είναι σε ένα σύλλογο της γειτονιάς. Δηλαδή τι στάση θα κρατήσει απέναντι στο μνημόνιο αυτή η προσωπικότητα; Θα βρει το μαγικό κλειδί; Εδώ μιλάμε για οργανωμένα ταξικά συμφέροντα και τη διαπάλη μεταξύ τους. Για ανταγωνισμό στα πλαίσια της ΕΕ. Για παγκόσμιο ανταγωνισμό. Οι προσωπικότητες θα λύσουν τα ζητήματα; Είναι κοροϊδία του λαού και σας είπα μερικοί θέλουν να μπουν απ' το παράθυρο σε μια κυβέρνηση. Και γι' αυτό μιλάνε για κυβέρνηση προσωπικοτήτων. Είπα μερικά ονόματα ενδεικτικά... Η μεγαλύτερη προσωπικότητα είναι το κίνημα. Αυτό θα καθορίσει. Τα είδατε και στις τοπικές εκλογές με τις προσωπικότητες. Έχετε βγάλει συμπεράσματα περί των προσωπικοτήτων, των «ανεξάρτητων». Κάποτε χρειάζονταν τέσσερα χρόνια για να απομυθοποιηθεί μια προσωπικότητα, τώρα μπορεί να θέλει και μια μέρα. Μπορεί οι άνθρωποι που είπα εγώ να μην έχουν διάθεση να μπουν σε μια κυβέρνηση. Δεν μας ενδιαφέρουν οι προσωπικότητες. Και η ιστορία δεν γράφεται από προσωπικότητες. Αυτά τα διδάσκουν στα σχολεία για να κοροϊδεύουν τον κόσμο. Η ιστορία είναι η ταξική πάλη, οι προσωπικότητες παίζουν ρόλο μέσα εκεί. Αυτά είναι κοροϊδία για τον κόσμο με τις προσωπικότητες και την πασαρέλα. Για να μην σας πω ότι όλες αυτές οι προσωπικότητες που βγαίνουν στα κανάλια έχουν συμμετάσχει, έχουν στηρίξει κυβερνήσεις, είναι βουλευτές, από που κι ως που γίναν προσωπικότητες; Ούτε ανανήψαντες δεν είναι. Αν ήταν, κάτι θα έλεγε κανείς. Μα, μας κοροϊδεύουν. Παιδάκια είμαστε; Στο Βέλγιο δεν έχουν κυβέρνηση, έχουν μια υπηρεσιακή που ούτε τα ονόματά τους δεν ξέρουν. Τι λέτε τώρα, να βάλουμε προσωπικότητες; Τι να βάλουμε; Ηθοποιούς, δημοσιογράφους, επειδή παίζουν καλά στην Επίδαυρο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου