Μ-Λ ΚΚΕ : Ζήτω η εργατική Πρωτομαγιά !

Ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση

και την ιμπεριαλιστική υποδούλωση των λαών

ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες,

Η εργατική τάξη βρίσκεται αντιμέτωπη με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που κατεδαφίζει και ισοπεδώνει τα πιο στοιχειώδη δικαιώματά της. Η οικονομική κρίση που εξακολουθεί να μαίνεται για τέταρτη συνεχή χρονιά έχει βγάλει στην επιφάνεια όλα τα απάνθρωπα χαρακτηριστικά του καπιταλιστικού συστήματος. Δείχνει το σάπισμά του και την ιστορική ανάγκη να απαλλαγεί η ανθρωπότητα από αυτό το εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα που σωριάζει πάνω στην εργατική τάξη και τους λαούς τεράστια ανεργία, φτώχεια και δυστυχία, μηχανισμούς οικονομικού ελέγχου και πολιτικής κηδεμονίας και βάρβαρους πολέμους.

Μέσα στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης μεγαλώνουν οι κοινωνικές ανισότητες, οξύνονται οι ταξικές αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών. Τα δικαιώματα στη δουλειά και τη σταθερή εργασία, οι μισθοί, τα μεροκάματα, οι συντάξεις, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση, πρόνοια, υγεία, παιδεία καίγονται στο βωμό των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων, που για να διασφαλίσουν το καπιταλιστικό κέρδος φορτώνουν τις συνέπειες της κρίσης πάνω στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Η ανεξαρτησία, τα εθνικά και κυριαρχικά δικαιώματα των πιο αδύνατων χωρών παραβιάζονται και ποδοπατούνται από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις είτε με στρατιωτικές ιμπεριαλιστικές επιδρομές, όπως αυτή που έχουν εξαπολύσει οι γαλλοβρετανοί, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ενάντια στην Λιβύη, είτε με στραγγαλιστικές συμφωνίες οικονομικής υποδούλωσης, όπως τα μνημόνια της ΕΕ και του ΔΝΤ στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.

Η ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης πυροδοτεί το ξέσπασμα εργατικών και λαϊκών αντιστάσεων. Σε μια σειρά χώρες της Β. Αφρικής και της Μέσης Ανατολής σημειώθηκαν μεγάλοι λαϊκοί ξεσηκωμοί ενάντια στα αντιδραστικά και υποτελή στον ιμπεριαλισμό καθεστώτα, που ανέτρεψαν κυβερνήσεις. Η Λιβύη αντιστέκεται στην πολεμική επίθεση που έχει δεχθεί από τους αμερικάνους και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Στο ευρωπαϊκό έδαφος αναπτύσσονται εργατικοί και νεολαιίστικοι αγώνες κατά των αντιλαϊκών πολιτικών των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Μέσα στις ΗΠΑ τα αντιλαϊκά μέτρα των αμερικάνικων αρχών προκαλούν σημαντικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων. 

Η Εργατική Πρωτομαγιά σα μέρα παγκόσμιας κινητοποίησης ενάντια στα δεινά του καπιταλισμού καλείται να συνενώσει και να ενισχύσει όλες αυτές τις εργατικές-λαϊκές-αντιιμπεριαλιστικές αντιστάσεις σε ένα διεθνιστικό μέτωπο πάλης και αλληλεγγύης για:

-Την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση.

-Τη στήριξη του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα των λαών και την καταδίκη του ΝΑΤΟικού πολέμου ενάντια στη Λιβύη.

Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά συμπίπτει με τον ένα χρόνο από την επιβολή της άγριας πολιτικής του μνημονίου. Με το μνημόνιο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έχοντας την στήριξη και της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, έβαλε τη χώρα κάτω από τον άμεσο οικονομικό έλεγχο και την πολιτική κηδεμονία της ΕΕ και του ΔΝΤ, εκχώρησε ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι της εθνικής της κυριαρχίας στα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα, έκανε πιο ασφυκτικά τα δεσμά της ξένης εξάρτησης της Ελλάδας. Μια χωρίς προηγούμενο οικονομική καταστροφή της εργατικής τάξης και του ελληνικού λαού βρίσκεται σε εξέλιξη: Μέσα σε δώδεκα μόλις μήνες η ανεργία διπλασιάσθηκε, τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι 1 στους 4 εργαζόμενους είναι χωρίς δουλειά και οι προβλέψεις μιλούν ότι οι άνεργοι μέχρι το 2012 θα φτάσουν στο 1/3 του εργατικού δυναμικού! Οι ετήσιοι ονομαστικοί μισθοί έχουν περικοπεί μέχρι και 25% ενώ η πραγματική μείωση τους είναι πολύ μεγαλύτερη, λόγω της τεράστιας αύξησης των φόρων και της συνεχιζόμενης ανόδου των τιμών. Οι κύριες συντάξεις καθηλώθηκαν, τα επιδόματα και οι επικουρικές συντάξεις πετσοκόβονται, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξήθηκαν, οι ασφαλιστικές παροχές έχουν υποστεί μεγάλες περικοπές και χορηγούνται με μεγάλες καθυστερήσεις, στα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα μπαίνει μαχαίρι. Η σταθερή εργασία σαρώνεται για να αντικατασταθεί με την ελαστική(μερική-προσωρινή) απασχόληση και οι ΣΣΕ ξηλώνονται. Τα νοσοκομεία και τα σχολεία «συγχωνεύονται» και μένουν χωρίς οικονομικά μέσα για τη λειτουργία τους, οι δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες υγείας, ασφάλισης, πρόνοιας και παιδείας συρρικνώνονται και οδηγούνται σε κατάρρευση.

Η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός λεηλατούνται για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις και οι εκβιασμοί των ξένων τοκογλύφων δανειστών και για να δοθεί κρατικό χρήμα στους ντόπιους τραπεζίτες και τους μεγάλους κεφαλαιοκράτες.

Αυτή η πρωτοφανής αφαίμαξη των εργαζομένων και του ελληνικού λαού από την πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, που η κυβερνητική προπαγάνδα με θράσος ονομάζει «διάσωση της πατρίδας», έχει οδηγήσει σε έναν οικονομικό βάλτο, καθώς το κρατικό χρέος γιγαντώνεται και η Ελλάδα βαδίζει στο δρόμο της χρεοκοπίας, όπως μαρτυρεί και η εντεινόμενη συζήτηση για την «αναδιάρθρωση» του χρέους της. Μέσα σ' αυτό το αδιέξοδο, που έχει σύρει τη χώρα η κυβερνητική πολιτική, η ΕΕ, με την προσυπογραφή και της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, ετοιμάζεται να περάσει πάνω στο σβέρκο του ελληνικού λαού και το «σύμφωνο του ευρώ», που θα επιβάλει ένα μνημόνιο διαρκείας, ένα πολύχρονο, δηλαδή, καθεστώς ληστρικής απομύζησής του. Προπομπός του το νέο πακέτο των 76 δις € που θέλει να αντλήσει η κυβέρνηση μέχρι το 2015 με μαζικές αποκρατικοποιήσεις (50 δις €) και με πρόσθετο μπαράζ αντιλαϊκών μέτρων (26 δις €), τα οποία θα βγάλουν στο σφυρί τη δημόσια περιουσία και θα επεκτείνουν το θέρισμα των εργατικών και λαϊκών εισοδημάτων, των θέσεων εργασίας και των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών.

Η πολιτική της κυβέρνησης, των μεγάλων αστικών κομμάτων και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης έχει μετατρέψει τη χώρα σε έρμαιο στα χέρια των ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και, ταυτόχρονα, σε υποχείριο των επιθετικών επιδιώξεών τους, θέτοντας ξανά το έδαφος, τη θάλασσα και τον εναέριο χώρο της Ελλάδας στη διάθεση του κατακτητικού πολέμου του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ κατά της Λιβύης, παρέχοντας βοήθεια σε μια ιμπεριαλιστική εκστρατεία, που βαρύνει και οικονομικά το ελληνικό κράτος, την ώρα που αυτό βρίσκεται στα πρόθυρα της οικονομικής χρεοκοπίας! 

Αυτή η ξενόδουλη πολιτική είναι σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

-Όχι στην οικονομική υποδούλωση και την πολιτική κηδεμονία της χώρας.

-Όχι στην πολιτική της ξένης εξάρτησης και υποτέλειας.

-Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο υποδούλωσης της Λιβύης.

Η καταιγίδα του μνημονίου συναντά την οργή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Ξεσήκωσε μαζικούς πανεργατικούς απεργιακούς αγώνες και κινητοποιήσεις κλάδων που έδειξαν την αγωνιστική θέληση της εργατικής τάξης να ανατρέψει την εφαρμογή της πολιτικής του μνημονίου. Ωστόσο ο αγώνας, που δόθηκε μέχρι σήμερα, δεν έφερε εκείνο που προσδοκά η εργατική τάξη, γιατί οι δυνάμεις που κυριαρχούν στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα υπονομεύουν αυτόν τον αγώνα και τους στόχους του. Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ κινούμενες σαν παραρτήματα της κυβερνητικής πολιτικής στο εργατικό κίνημα έχουν υποκλιθεί στην πολιτική του μνημονίου και έχουν φρενάρει τις προσπάθειες να αναπτυχθεί ένας οργανωμένος, αλληλέγγυος, διευρυνόμενος και κλιμακούμενος πανεργατικός αγώνας. Τα ξεχωριστά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ υπονομεύουν την ενωτική κινητοποίηση της εργατικής τάξης που θα έδινε μεγαλύτερη ισχύ και αποτελεσματικότητα στη μαζική πάλη της .Οι «εναλλακτικές προτάσεις διαχείρισης του χρέους», που φέρνουν σαν αιτήματα στο μαζικό κίνημα δυνάμεις όπως ο ΣΥΝ κ.ά., αποδυναμώνουν τα κεντρικά αιτήματα που θα πρέπει να παλέψει το εργατικό κίνημα για την ανατροπή του μνημονίου και το εκτρέπουν σε δρόμους συνδιαλλαγής με την αστική πολιτική.

Ο εργατοϋπαλληλικός αγώνας μπορεί να έχει θετικό αποτέλεσμα μόνο αν απομονωθεί η πολιτική του συμβιβασμού με την κυβερνητική πολιτική και ξεπερασθούν πρακτικές που εξασθενούν την ενότητα και τη μαζικότητά του, αν στηριχθεί στην πιο πλατιά κινητοποίηση εργαζομένων σε πανεργατικούς απεργιακούς αγώνες και μαζικά ενωτικά συλλαλητήρια, στην εργατοϋπαλληλική αλληλεγγύη, στο συντονισμό των εργατικών αγώνων, σε ένα πρόγραμμα οργανωμένης, συνεχιζόμενης και κλιμακούμενης πάλης του εργατικού κινήματος που θα δίνει έγκαιρα και αποφασιστικά κάθε μάχη για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα και θα έχει σταθερό στόχο την ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου. Με μια τέτοια κατεύθυνση επιβάλλεται να αντιμετωπισθεί ο νέος γύρος αντεργατικών επιδρομών του μνημονίου που συμπεριλαμβάνει το λεγόμενο «μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο 2012 - 2015» που ανήγγειλε και ξεκινά την εφαρμογή του η κυβέρνηση. 

Η εμπειρία και από την πάλη κατά της πολιτικής του μνημονίου δείχνει πως για να δοθούν νικηφόρα οι μάχες για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων πρέπει να υπάρξει ενίσχυση της ταξικής αγωνιστικής γραμμής στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το εργατικό κίνημα χρειάζεται ταξική αγωνιστική ανασυγκρότηση και ισχυρή πραγματική αριστερή πολιτική στήριξη για να πετύχει τους στόχους του, δυο προϋποθέσεις που συνδέονται άρρηκτα με την υπόθεση της ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος.

Η Εργατική Πρωτομαγιά πρέπει να αποκτήσει περιεχόμενο αντίστοιχο με τις ανάγκες του εργατικού κινήματος. Με τη μαζική συμμετοχή στα πρωτομαγιάτικα συλλαλητήρια και τις πορείες και αμέσως μετά στην πανεργατική 24ωρη απεργία της 11ης Μάη, που κήρυξαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, η εργατική τάξη καλείται να δώσει συνέχεια στον αγώνα της για την ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου και να απαιτήσει την οργανωμένη κλιμάκωσή του.

- Να υπερασπίσουμε το δικαίωμα στη δουλειά και στη σταθερή εργασία, τους μισθούς, τα μεροκάματα και συντάξεις, τις ΣΣΕ, τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, πρόνοια, υγεία και παιδεία.

-Όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. 

-Κάτω η πολιτική της ανεργίας, της πείνας και της χρεοκοπίας κυβέρνησης-πλουτοκρατικής ολιγαρχίας-ΕΕ.

-Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ - Για μια Ελλάδα Ειρηνική, Δημοκρατική, Ανεξάρτητη και Σοσιαλιστική.