Η απάντηση του λαού θα δοθεί μέσα από το κίνημα!

Του Δημήτρη Γκέκα*

Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία των εκλογών για την ανάδειξη δημάρχων και περιφερειαρχών στο νέο διοικητικό χάρτη της χώρας. Σε αυτές τις εκλογές οι συμμετέχοντες προσπαθούν να μας πείσουν για την κρισιμότητα της ψήφου στην συγκεκριμένη περίοδο, θέτοντας το ζήτημα ότι αυτή η ψήφος μπορεί να αποτελέσει μέχρι και ανάχωμα της πολιτικής του μνημονίου. Ψήφος με ιδιαίτερη βαρύτητα αφού ο πρωθυπουργός μας απείλησε ότι αν δεν ψηφίσουμε τους εκλεκτούς του θα μας βάλει να ξαναψηφίσουμε. Αυτή η απειλή έχει αποδέκτες δυνάμεις και παράγοντες που βρίσκονται μέσα στο αστικό μπλοκ, ενώ από την άλλη έκανε σαφές ότι η επομένη των εκλογών θα αποτελεί την αρχή μιας νέας επίθεσης για τον εργαζόμενο λαό.

Γενικά σε αυτές τις εκλογές ο παράγοντας τοπική αυτοδιοίκηση είναι υποβαθμισμένος και η όλη συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το μνημόνιο – αντιμνημόνιο, είτε αυτό αποτελεί μια απλή λεκτική αντιπαράθεση, είτε αγγίζει και πιο ουσιαστικά ζητήματα. Αυτό, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι, επιβάλλεται αφού ο Καλλικράτης αποτελεί την ταφόπλακα πάνω στα ψήγματα τοπικής αυτοδιοίκησης που είχε αφήσει ο Καποδίστριας, αλλά ταυτόχρονα και την πλατφόρμα πάνω στην οποία θα πατήσει και θα εδραιωθεί η πολιτική του μνημονίου. Η διοικητική αλλαγή δεν είναι καθόλου τυχαία χρονικά καθώς εδραιώνει την επίθεση σε μέτωπα όπως υγεία, παιδεία, ιδιωτικοποιήσεις στους ΟΤΑ και όλα αυτά με γρήγορες διαδικασίες.

Η επίθεση αυτή δεν έχει τις ρίζες της σε καμία οικονομική κρίση. Η επίθεση έχει τις ρίζες της στο καπιταλιστικό σύστημα που, μετά την ήττα σε παγκόσμιο επίπεδο του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, προσπαθεί να ξεριζώσει κάθε λαϊκή κατάκτηση του προηγούμενου αιώνα και να επαναφέρει τους εργαζόμενους και το λαό σε συνθήκες 19ου αιώνα.

Η επίθεση, που χρονικά προσδιορίζεται στα τέλη της δεκαετίας του ’80, έχει στο στόχαστρο, αρχικά, τη μείωση των μισθών των εργαζομένων και το ψαλίδισμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Αυτό έκανε κάθε ασφαλιστική μεταρρύθμιση από το ’93 και μετά, ενώ ταυτόχρονα έστρωνε το δρόμο για την επόμενη, με μόνο στόχο την διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Αλλεπάλληλα τα χτυπήματα στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, άλλοτε με το πρόσχημα της πτώχευσης των ασφαλιστικών ταμείων, άλλοτε με επίτευξη διάφορων εθνικών στόχων. Από το «να βγούμε από το τούνελ» του Α. Παπανδρέου στην «ισχυρή Ελλάδα» και την ένταξη στην ΟΝΕ, στη διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων, μέχρι το «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» του σημερινού πρωθυπουργού. Η επίθεση έχει σαν αφορμή το λεγόμενο εξωτερικό χρέος της χώρας.

Γίναμε το προηγούμενο διάστημα θιασώτες ενός θεάτρου παραλόγου που λίγο πολύ προσπαθεί να μας πείσει ότι είμαστε ηλίθιοι. Στην αρχή μας είπαν ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν ήξερε την οικονομική κατάσταση της χώρας, όταν την έμαθε άρχισε να ζητάει δανεικά διαλαλώντας τον κίνδυνο χρεοκοπίας, ρίχνοντας έτσι νερό στον μύλο τοκογλύφων και κερδοσκόπων. Ο πρωθυπουργός ίδρωσε αλλά τα κατάφερε. Έπεισε τελικά την Μέρκελ να στηρίξει την ελληνική οικονομία. Την έπεισε δηλαδή να δανειστεί η Γερμανία από την ευρωπαϊκή τράπεζα με 1,5% για να δανείσει στην Ελλάδα με 5% ή 6%. Η οποία Ελλάδα θα πληρώσει τους πιστωτές της οι οποίοι είναι κατά βάση το γερμανικό κεφάλαιο. Ακόμα και η πτώση του ευρώ σε σχέση με το δολάριο έδωσε νέα ώθηση στην γερμανική οικονομία. Η όλη αυτή διαδικασία θα έχει ως αποτέλεσμα να εκτινάξει το χρέος της χώρας αρκετές εκατοντάδες δις ευρώ, που μόνο εκτιμήσεις μπορεί να κάνει κανείς για το που μπορεί να φτάσει. Για να φτάσουμε σήμερα να παραδέχονται στελέχη των ιμπεριαλιστικών οργανισμών ΕΕ και ΔΝΤ, ότι το πρόβλημα δεν είναι το χρέος, αλλά οι θεσμικές αλλαγές που είναι αναγκαίες για την ελληνική οικονομία. Απλά και ξεκάθαρα: το πρόβλημα είναι τα κατοχυρωμένα δικαιώματα των εργαζομένων. Η στήριξη της κυβέρνησης από το ΔΝΤ και την ΕΕ με την επιβολή μνημονίου έχει σαν στόχο την διάλυση κάθε δικαιώματος της εργατικής τάξης.

Η συγκεκριμένη επίθεση ξεκίνησε από το δημόσιο τομέα με το πρόσχημα της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Με αιχμή του δόρατος το κόψιμο επιδομάτων και δώρων. Εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι τα επιδόματα είναι αποτέλεσμα της πάλης των εργαζομένων για καλύτερους μισθούς. Τα γελοία επιδόματα που ακούγονται στις μέρες μας έχουν να κάνουν με τις γελοίες κυβερνήσεις που μη θέλοντας να ικανοποιήσουν το αίτημα για καλύτερο μισθό το δίνανε με την μορφή επιδόματος.

Η επίθεση πέρασε γρήγορα και στον ιδιωτικό τομέα. Αρχικά απαγορεύτηκαν με νόμο οι αυξήσεις πάνω από αυτές που προβλέπει το μνημόνιο. Στην ερώτηση, τι σχέση έχει ο ιδιωτικός τομέας με το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος, η απάντηση ήταν απλή και ξεκάθαρη: Αυτές είναι οι προσταγές ΕΕ και ΔΝΤ. Το κεφάλαιο επιδιώκει σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα στρατηγικά χτυπήματα εναντίον των εργαζομένων που έχουν να κάνουν με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την πλήρη εδραίωση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης.

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το συνεχώς αυξανόμενο κόστος ζωής το οποίο πριμοδοτείται από το κράτος καθώς η μόνη έγνοια του είναι η είσπραξη του ΦΠΑ, και την ανεργία να αγγίζει στο 20%, φέρνουν ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού σε σημείο να μην μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες. 1 στους 3 δυσκολεύεται να πληρώσει το νερό, την ΔΕΗ, το τηλέφωνο και 1 στους 11 σιτίζεται από συσσίτια.

Μέσα σε αυτήν την κατάσταση έχουμε και την επιβολή του Καλλικράτη, για να ξεδιπλωθούν και άλλες πτυχές της επίθεσης. Η μείωση των δήμων στο 1/3 θα έχει ως αποτέλεσμα και την μείωση των δημοτικών επιχειρήσεων στο 1/3 με συνέπεια το πέταγμα στον δρόμο δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων. Η κυβέρνηση πετάει από πάνω της την ευθύνη που έχει στα θέματα της υγείας, της παιδείας και της παροχής υπηρεσιών, και τις εναποθέτει στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ακόμα δεν άνοιξαν οι κάλπες για τον Καλλικράτη και ο διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδος προτείνει τη μείωση κονδυλίων του κράτους για την τοπική αυτοδιοίκηση, προτείνοντας περικοπές κυρίως σε υπηρεσίες που παρέχονται στους πολίτες. Έφτασε σε σημείο να προτείνει την περικοπή της μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία.

Η κεντρική κυβέρνηση μεταφέρει τις ευθύνες στις τοπικές κυβερνήσεις, οι οποίες θα αναλάβουν το έργο των ιδιωτικοποιήσεων. Ταυτόχρονα η κεντρική εξουσία απαλλάσσεται από τις ευθύνες αφού απαντά με το «τα παράπονά σας στον δήμαρχο». Αποτελεί μονόδρομο η κατάργηση του δωρεάν χαρακτήρα που έχει σήμερα η παιδεία και η υγεία. Θεωρείται δεδομένη μια νέα φορομπηχτική πολιτική με την επιβολή αποδοτικών φόρων, καθώς και την ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιου αγαθού μέσα από την σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ). Η νέα συγκεντρωτική δομή σε περιφέρειες και δήμους αποτελεί επιταγή του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου με προσαρμογή στα ευρωπαϊκά δεδομένα, ώστε να μη τεμαχίζονται τα έργα που το μονοπωλιακό κεφάλαιο παίρνει και να ελαχιστοποιούνται οι αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες

Θεωρούμε βέβαιο ότι το μόνο που θα αναβαθμιστεί πλήρως από τις τοπικές κυβερνήσεις είναι ο τομέας της καταστολής για την αντιμετώπιση των αντιδράσεων του λαού, που θεωρούνται βέβαιες.

Από την πλευρά της κυβέρνησης και των δυνάμεων που τη στηρίζουν, η εκλογική διαδικασία στις 7 Νοέμβρη αποτελεί ένα δημοψήφισμα που μόνο σκοπό έχει την νομιμοποίηση του Καλλικράτη και της πολιτικής του μνημονίου. Στην τελευταία συνέντευξη ο πρωθυπουργός μας απείλησε ότι αν δεν τους ψηφίσουμε θα μας βάλει να ξαναψηφίσουμε γιατί πάνω από όλα πρέπει να πειστούμε ότι αυτή η πολιτική είναι για το καλό μας και να δώσουμε λευκή επιταγή στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε ακόμα χειρότερα μέτρα. Η ύστατη απάντηση που δίνει το πολιτικό προσωπικό του συστήματος όταν στριμώχνεται είναι ότι έχει από πίσω του μια λαϊκή εντολή, έχει το α’ ή το β’ ποσοστό των ψηφοφόρων. Άσχετο με το ότι για άλλο τους ψηφίσαν και άλλα κάνανε. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρωθυπουργός, στην ίδια συνέντευξη, που την έδωσε σε δημοσιογράφους του συστήματος, κλίθηκε να απαντήσει τρεις φορές στην ερώτηση: γιατί να σας πιστέψουμε κύριε πρόεδρε;

Σε παραπλήσια λογική κινούνται και οι δυνάμεις της αριστεράς ανάγοντας τις εκλογές σε μητέρα των μαχών. Πιστεύουν ότι μέσα από αυτές μπορούμε να έχουμε αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Συσχετισμός σε τι; Στα τοπικά συμβούλια που θα δίνουν την μάχη για να αποδείξουν στις δυνάμεις του συστήματος ότι η επίθεση που κάνουν στον λαό είναι άδικη; Ή αναζητούν ένα ποσοστό που θα τους δίνει την δυνατότητα να συνδιαλεχτούν υπό άλλους όρους με τις δυνάμεις του συστήματος;

Και η λογική του συστήματος και η λογική της αριστεράς έχουν ένα κοινό παρανομαστή. Ότι οι εργαζόμενοι και ο λαός, αυτοί δηλαδή που δέχονται την επίθεση, βρίσκονται αμέτοχοι στο περιθώριο, εναποθέτοντας τις ελπίδες τους σε άλλους. «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα». Το κυρίαρχο στην εκλογική διαδικασία δεν είναι η συμμετοχή ή όχι σε αυτές, αλλά η παράδοση κάθε κινηματικής διαδικασίας στις εκλογικές επιδιώξεις της κάθε δύναμης. Καλό το κίνημα αλλά τώρα τρέχουμε για ψηφουλάκια. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Μάζεμα άρον-άρον κάθε κινηματικής διαδικασίας προς τιμήν των ευρωεκλογών. Ακόμα και όταν δεν υπήρχαν εκλογές, δυνάμεις της αριστεράς εφεύρισκαν δημοψηφισματικά τερτίπια για να αδρανοποιήσουν τον κόσμο (βλέπε μάζεμα υπογραφών για το ασφαλιστικό).

ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΠΛΑΤΗ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ

- Δεν νομιμοποιούμε την επιβολή κανενός μνημονίου.

- Δεν συμμετέχουμε σε καμιά διαδικασία η οποία θα επικυρώνει μετέπειτα πολιτικές επιλογές που θα φέρουν τον λαό σε πιο άθλια κατάσταση.

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ

Λέγεται κυρίως από δυνάμεις τις αριστεράς ότι η αύξηση της αποχής βολεύει τα μεγαλύτερα κόμματα. Αυτό είναι μια άποψη η οποία κλίνει τα μάτια μπροστά σε τάσεις και ρεύματα μέσα στην κοινωνία και το μόνο που την απασχολεί είναι το ποσοστό που εισπράττει κάθε δύναμη, γιατί αυτό διαπραγματεύονται στις μεταξύ τους συνδιαλλαγές. Η αποχή από τις εκλογές δεν είναι η απάντηση του λαού στην επίθεση. Η αποχή αποτελεί το σκαλοπάτι για να δοθεί η απάντηση. Η απάντηση του λαού θα δοθεί μέσα από το κίνημα!

* Το κείμενο είναι η ομιλία του Δημήτρη Γκέκα σε εκδήλωση-σύσκεψη που οργάνωσε το ΚΚΕ(μ-λ) στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης.