 Associated Press |
Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ
«Εδώ οι άνθρωποι θεωρούν τον υποσιτισμό κάτι το φυσιολογικό, γι' αυτό και περιμένουν πρώτα ένα παιδί να αρρωστήσει βαριά... Σπρώχνουμε κυριολεκτικά τους γονείς να πάνε τα παιδιά τους στα κέντρα υγείας ή σε κλινικές, ιδιαίτερα την εποχή της σποράς...», έλεγε τις προάλλες ο Μανουέλ Λόπες Ιγλέσιας, επικεφαλής της ισπανικής αποστολής μιας διεθνούς οργάνωσης αρωγής στον Κεντροαφρικανικό Νίγηρα.
αι δεν υπερέβαλε καθόλου! Πέρσι, μετά τη λιμοκτονία του 2005, ο Νίγηρας υπέφερε από καταστροφικές πλημμύρες. Φέτος πλήττεται από παρατεταμένη ξηρασία στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας (π.χ. περιοχές Ντίφα, Μαράντι, Ζίντερ, Τάχουα) και από σμήνη ακρίδων που κατέστρεψαν τα λιγοστά γεννήματα της γης σε καλαμπόκι και σιτηρά.
Ομως, ειδικά φέτος στο Νίγηρα παρουσιάζεται το εξής παράδοξο: Παρά τη μεγάλη μείωση της φετινής αγροτικής παραγωγής, υπάρχουν άφθονες ποσότητες τροφίμων σε αρκετές αγορές σε όλη τη χώρα μόνο που είναι απλησίαστες λόγω ακρίβειας!
Και αυτό συμβαίνει διότι μία από τις βασικές αιτίες που εντείνουν αυτόν το φονικό συνδυασμό ξηρασίας και ακρίδων είναι και τα διεθνή και ντόπια «αρπακτικά». Αυτοί δηλαδή που αυξάνουν τις τιμές των βασικών τροφίμων διεθνώς, οδηγώντας έτσι με μαθηματική ακρίβεια στη λιμοκτονία τους λαούς πολλών αναπτυσσόμενων χωρών, μεταξύ τους και αυτόν του Νίγηρα...
Κι αυτό διότι από το 2006, οπότε είχαμε διεθνώς ένα μεγάλο κύμα ακρίβειας σε πολλά βασικά αγαθά, ως σήμερα πολλά τρόφιμα πρώτης ανάγκης παραμένουν πανάκριβα...
Η κερδοσκοπία στις διεθνείς χρηματαγορές παραγώγων πάνω στα αγροτικά προϊόντα εδώ και τέσσερα χρόνια θεωρείται η βασική αιτία για την άνοδο έως και 300% σε αρκετά βασικά τρόφιμα όπως το ρύζι και τα δημητριακά, γεγονός που όπως τόνισε ο ειδικός εισηγητής του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων του ΟΗΕ Ζαν Ζίγκλερ συνιστά «σιωπηλή μαζική δολοφονία»...
Ως εκ τούτου, οι συνέπειες αυτών των φαινομένων στο λαό αυτής της χώρας που ξεπερνά τα 15.000.000 είναι δραματικές. Το 80% του πληθυσμού, κάπου 12.000.000 άνθρωποι αντιμετωπίζουν ήδη τον εφιάλτη της λιμοκτονίας. Το 17% των παιδιών έως πέντε ετών φέρει ήδη έντονα τα σημάδια του υποσιτισμού, ενώ τουλάχιστον 400.000 άλλα νοσηλεύονται στα ελάχιστα νοσοκομεία και κέντρα υγείας της χώρας, με τη ζωή τους να κρέμεται κυριολεκτικά από μία κλωστή και τις «φιλανθρωπικές» διαθέσεις της «διεθνούς κοινότητας»...
Διεθνείς οργανώσεις αρωγής υπολογίζουν ότι κάθε βδομάδα περίπου 5.000 παιδιά καταφέρνουν να φθάσουν στα λιγοστά κέντρα υγείας σε κατάσταση εξάντλησης και αδυναμίας εξαιτίας της πείνας. Ομως και να φθάσουν εκεί, οι ελπίδες να ανακάμψουν είναι ελάχιστες.
Σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ της νοτιοαφρικανικής εφημερίδας «Mail & Guardian», μόνο το 44% του πληθυσμού ζει σε περιοχές όπου το κοντινότερο κέντρο υγείας απέχει το λιγότερο 10 χλμ. Επιπλέον υπολογίζεται πως το 1/3 των κέντρων υγείας του Νίγηρα είναι ανεπαρκώς εξοπλισμένα, με ελάχιστο και κακοπληρωμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, με καθημερινές τις ελλείψεις σε φάρμακα, ακόμη και σε παυσίπονα...
Επιπλέον, δύσκολη υπόθεση είναι ακόμη και το να φθάσει η ξένη ανθρωπιστική βοήθεια σε τρόφιμα και πόσιμο νερό σε πολλές περιοχές του Νίγηρα λόγω των δραματικών ελλείψεων σε υποδομές κάθε είδους και δη στο οδικό δίκτυο. Εάν παρουσιαστεί βλάβη σε κάποιο από τα δεκάδες φορτηγά που έχουν ενοικιαστεί για να μεταφέρουν τη βοήθεια σε τρόφιμα σε κατοικημένες περιοχές αυτής της αχανούς χώρας, τότε θα πρέπει να περιμένουν για μέρες στην έρημο, να περιμένουν να περάσει κάποιο καραβάνι με καμήλες ή να περπατήσουν χιλιόμετρα μέχρι τον κοντινότερο οικισμό για να βρουν βοήθεια. Ετσι ακόμη και εάν υπάρχει μεγάλη προσφορά από δεκάδες χώρες-μέλη του ΟΗΕ για την αποστολή τροφίμων στο Νίγηρα, ώσπου να αγοραστούν αυτά τα τρόφιμα (κυρίως από χώρες της Δυτικής Αφρικής) και να φθάσουν τα περισσότερα απ' αυτά στους αναξιοπαθούντες κατοίκους της χώρας θα πρέπει να περάσουν το λιγότερο τρεις με τέσσερις μήνες...
Τα προβλήματα αυτά περιπλέκονται ακόμη περισσότερο και λόγω της έξαρσης εξεγέρσεων είτε από στασιαστές του στρατού είτε από νομαδικές ένοπλες ομάδες που δρουν ιδιαίτερα σε περιοχές του Νίγηρα που είναι πλούσιες σε πετρέλαιο και ουράνιο (ήδη ο Νίγηρας είναι η πρώτη χώρα διεθνώς στις εξαγωγές ουρανίου...). Ομως, φαίνεται πως ο ορυκτός πλούτος του Νίγηρα δε είναι αρκετός για να βγάλει από τον εφιάλτη της πείνας το λαό της χώρας, εξαιτίας μακρόχρονων δικτατορικών καθεστώτων (που επιβλήθηκαν με την υποστήριξη ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων), κακοδιοίκησης και εκτεταμένης διαφθοράς.
Το τελευταίο πραξικόπημα έγινε τον περασμένο Φλεβάρη οπότε ομάδα υψηλόβαθμων αξιωματούχων του στρατού έδιωξε από την εξουσία τον διεφθαρμένο πρόεδρο Τάντζια Μαμάντου για να «αποκαταστήσουν», όπως ισχυρίστηκαν - άγνωστο πότε... - τη «δημοκρατία»...
Είναι προφανές πως το απόστημα της μιζέριας και της φτώχειας για το λαό δε θα σπάσει όσο αυτός δεν αντιδρά μαζικά και οργανωμένα, σε ρήξη με τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας και των ιμπεριαλιστών που επεμβαίνουν σε όλη την μαύρη ήπειρο.
Πηγή: Κυριακάτικος Ριζοσπάστης-Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου