Συνέντευξη Τύπου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα - Η συζήτηση με τους δημοσιογράφους

κα ΜΠΙΤΣΙΚΑ («ΒΗΜΑ»): Κυρία Παπαρήγα, αναφέρεται και στην απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής ότι δεν δημιουργεί πραγματικό και ανυπέρβλητο εμπόδιο στα αντιλαϊκά τους σχέδια η λαϊκή δυσφορία αν εγκλωβίζεται στον εύκολο δρόμο της αποχής, της παραίτησης. Θεωρείτε ενόψει των εκλογών ότι είναι ορατός ο κίνδυνος να διοχετευθεί η δυσαρέσκεια στην αποχή; Ενδεχομένως κάποιοι να το προπαγανδίσουν και ως επιλογή αντίδρασης ηχηρής. Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Ούτε είμαστε βέβαιοι ότι θα είναι έτσι ούτε μπορούμε και να το αποκλείσουμε. Δοκιμάστηκε η αποχή και στις ευρωεκλογές, δοκιμάστηκε και στις εθνικές εκλογές, λιγότερο, αλλά δοκιμάστηκε. Και είδατε τα αποτελέσματα. Τώρα βεβαίως οι παγίδες είναι πολύ περισσότερες. Παραδείγματος χάρη, με τους δήθεν ανεξάρτητους. Όποιος λέει ότι είναι ανεξάρτητος, το λέει όχι μόνο για να κλέψει ψήφο, βεβαίως το κάνει γι' αυτό, αλλά γιατί δεν θέλει να απαντήσει για το μνημόνιο, για την κρίση, για τις ιδιωτικοποιήσεις, για τους μισθούς, για τις συντάξεις. Δεν θέλει να πάρει θέση γι' αυτά και η εύκολη λύση είναι να ασχοληθεί με ορισμένα τοπικά ζητήματα διαχειριστικά. Ένα αυτό. Δεύτερον, έχουμε και άλλες συνειδητές παγίδες και δόκανα. Εμφανίζονται 2 - 3 υποψήφιοι στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, 2 - 3 υποψήφιοι στη Νέα Δημοκρατία, 6 - 7 από δω κλπ. Βεβαίως μπορεί να απηχεί τη φιλοδοξία να γίνουν Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες, αλλά είναι και σκόπιμο, διότι ξέρετε τι είναι οι τοπικές εκλογές. Διαμορφώνουν ψηφοδέλτια και πάνε τοπικά και λένε: Τώρα δεν είναι πολιτικές εκλογές, δεν βγάζεις κυβέρνηση, είναι τοπικές, συγγενείς, φίλοι κλπ. Διαμορφώνονται μηχανισμοί παγίδευσης των ανθρώπων. Η Τοπική Διοίκηση, δεν είναι πια Αυτοδιοίκηση, πολύ περισσότερο με τον «Καλλικράτη» είναι τοπικοί, κρατικοί μηχανισμοί οι οποίοι μάλιστα επιφορτίζονται να περάσουν μεγάλο όγκο, ποσότητας και ποιότητας, της κεντρικής πολιτικής. Παγίδες υπάρχουν. Γι' αυτό λέμε ότι αν δεν έχεις καθαρό ότι η κρίση είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, δεν είναι κρίση που την προκάλεσε η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ. Άλλο, με την πολιτική τους βοηθάνε στην εκδήλωση, στην όξυνση της κρίσης. Αν δεν ξεκαθαρίσεις ορισμένα τέτοια πράγματα και αρχίζεις: υποψήφιος είναι ο κουμπάρος του κουμπάρου, ω κουμπάρε, ή πας στη λογική ατομικά να λύσεις το ζήτημα μέσω των εκλεγμένων και μάλιστα σε συνθήκες μιας νέας κατάστασης που ούτε τα κλασικά ρουσφέτια δεν μπορούν να γίνουν, τότε, να το πω καθαρά, θα είσαι και άξιος της τύχης σου. Εμείς βεβαίως δεν μιλάμε έτσι στο λαό ούτε ποτέ θα του πούμε «είσαι άξιος της τύχης σου». Ίσα - ίσα θεωρούμε ότι ο λαός είναι άξιος μιας πολύ καλύτερης δράσης και συμβολής. Αλλά έτσι είναι το πράγμα. Οι παγίδες θα είναι πολύ μεγάλες. Ακούμε τώρα για την αλλαγή της δομής της κυβέρνησης. Δηλαδή τι θα γίνει με την αλλαγή της δομής της κυβέρνησης; Θα επιστραφούν, θα αυξηθούν οι συντάξεις που κόπηκαν; Θα καταργηθεί η γενιά των 500 ευρώ και των 700; Θα καταργηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις; Απλώς κάθε κυβέρνηση κοιτάζει να κάνει ένα λίφτινγκ και να κοροϊδέψει τον κόσμο. Αυτό είναι. Επομένως υπάρχουν παγίδες, αλλά θεωρούμε ότι τα λαϊκά στρώματα δεν μπορεί πια συνεχώς να πέφτουν στις ίδιες παγίδες, ούτε στις παλιές ούτε στις καινούργιες. κος ΦΑΣΟΥΛΑΣ («ΝΕΤ»): Στο κάλεσμα, το οποίο δώσατε στη δημοσιότητα, της Κεντρικής Επιτροπής και στην τοποθέτηση που κάνατε ζητάτε από το λαό να αρνηθεί να πληρώσει τα βάρη της κρίσης. Θέλω να μου πείτε εάν υιοθετείτε μια θέση η οποία έχει ακουστεί, αν θα πρέπει και η κυβέρνηση να σταματήσει να πληρώνει χρέη. Είναι εφικτό αυτό καταρχήν; Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Δεν είναι εφικτό από μία κυβέρνηση η οποία θέλει να στηρίξει το σύστημα στην Ελλάδα και μάλιστα και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν είναι εφικτό με την έννοια, ότι δεν μπορεί και δεν θέλει να το κάνει. Και γι' αυτό λέμε ότι τώρα πια δεν μπορεί να περιμένεις ότι θα ασκήσεις πίεση στην κυβέρνηση, να την βάλεις στο φιλότιμο. Δεν είναι μια κυβέρνηση που έχει πέσει έξω στις προβλέψεις, έχει κάνει λάθη. Υπάρχουν και κόμματα, όπως ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ και ο Συνασπισμός που λένε αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Αυτά για να τα κάνεις και να έχουν αποτέλεσμα υπέρ του λαού, πρέπει να συγκρουστείς με την Ευρωπαϊκή Ένωση και με τους καπιταλιστές στην Ελλάδα, με τα μονοπώλια. Ορίστε, βγήκε και ο κ. Μίχαλος, το ΕΒΕΑ,  και λέει: αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, υπέρ της ανάπτυξης. Μέσα σήμερα στους κόλπους των επιχειρηματιών υπάρχει συζήτηση, με τι κριτήρια πρέπει να χρηματοδοτηθούν.      Όλη όμως αυτή η αναδιαπραγμάτευση κοιτάτε να δείτε πού οδηγεί. Θα μεταφέρουν τα βάρη ακόμα περισσότερο στους εργαζόμενους. Παραδείγματος χάρη, ζητάνε μείωση των φόρων στους επιχειρηματίες. Έχουν τώρα το 25% με πρόβλεψη το 20%, αν και στην πραγματικότητα είναι ακόμα πιο μειωμένη η φορολογία αν υπολογίσεις και τις παροχές που έχουν, και λένε να πάμε σαν την Κύπρο που είναι 10%. Αυτά δεν λένε τα υπομνήματά τους; Τα έσοδα της κυβέρνησης που θα μειωθούν στην αντίστοιχη μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου, ποιος θα τα πληρώσει; Ο λαός. Επομένως εμείς δεν μπορούμε να μιλάμε για την αναδιαπραγμάτευση γενικώς του χρέους. Η διαχωριστική γραμμή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας από τέτοια αιτήματα είναι ακριβώς η σύγκρουση και ρήξη με τα μονοπώλια είναι η σύνδεση της καθημερινής πάλης με την πάλη και την εξουσία. Αν δεν το κάνεις αυτό, οποιοδήποτε μέτρο παρθεί, θα το πληρώσει δέκα φορές περισσότερο ο λαός. Να σας πω ένα παράδειγμα. Επιχειρείται σήμερα η κατάργηση των κλαδικών και των συλλογικών συμβάσεων. Για να πάνε στις επιχειρησιακές και στις ατομικές. Εμείς όταν λέμε απειθαρχία και πάλη σημαίνει μέσα στους τόπους δουλειάς να αρνηθούν να υπογράψουν επιχειρηματικές συμβάσεις. Να ζητήσουν κλαδικές. Από κάτω πρέπει να αρχίσει αυτός ο αγώνας. Γιατί από πάνω, ακόμα κι αν μια Ομοσπονδία επιβάλλει καλή Συλλογική Σύμβαση, - υπάρχουν Ομοσπονδίες αγωνιστικές, ταξικές - αν από κάτω αρχίσει ο εργάτης, ένας - ένας και κάνει ατομική σύμβαση, ή κάθε επιχείρηση κάνει την ξεχωριστή, τότε ο αγώνας αυτός υπονομεύεται και τελειώνει. Ή άμα πάμε στη λογική της ΓΣΕΕ που λέει: εγώ υπέγραψα μηδενική αύξηση για να σώσω τις συμβάσεις, αύριο θα πούνε να δώσουμε, να πάμε και μείον 10%, μεθαύριο το 20% για να σώσουμε τη σύμβαση. Καταλαβαίνετε λοιπόν, και το ξεκαθαρίζουμε, η συμπόρευση που ζητάει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν είναι σε τίτλους συνθημάτων και γι' αυτό λέμε ότι εδώ πρέπει να είναι καθαρά ποια είναι η διαχωριστική γραμμή. Εάν ο εργαζόμενος πιστεύει ότι πρέπει να συμβάλει στη μείωση των ελλειμμάτων και του χρέους, αυτός ο αγώνας θα φέρει το τέλμα. Είναι άλλο πράγμα να μην έχεις άμεσα αποτελέσματα, αλλά ακολουθείς μια τέτοια γραμμή που θα φέρει αποτελέσματα, και άλλο πράγμα να κάνεις έναν αγώνα που μοιραία θα σε οδηγεί στη διάλυση του κινήματος και τέτοια παραδείγματα έχουμε και σε άλλες χώρες, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είδατε καμιά αντίσταση στα μέτρα; Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία. Εμείς δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο. κα ΨΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΠΕ): Μιλήσατε για το ότι το ΚΚΕ θα πρέπει να γίνει εμπνευστής και εμψυχωτής των αγώνων και καλείτε τον κόσμο να εγκαταλείψει τα δυο κόμματα. Το θέμα είναι, συγκεκριμένα στις τοπικές εκλογές τώρα που λέτε ότι είναι και μία ευκαιρία και είναι ασφαλώς και πολιτικοποιημένες, πώς θα μπορούσε με ένα κεντρικό ας πούμε σύνθημα ή άξονα το ΚΚΕ να εμπνεύσει και να εμψυχώσει; Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Το κάλεσμα που κάνουμε περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία θέλουμε να συζητήσουμε. Βεβαίως δεν είναι πάρτε το κείμενο και ελάτε. Μεγαλώνει η ευθύνη μας σε αυτό το διάστημα και δεν είναι μόνο το εκλογικό, είναι και ο καθημερινός αγώνας. Εδώ τα πράγματα τρέχουν. Επομένως χρειάζεται ο καθημερινός αγώνας, αλλά ξεκαθαρίζουμε, το καινούργιο σχετικά στοιχείο είναι το εξής: Η προσέλευση στον αγώνα καινούργιων εργατικών λαϊκών δυνάμεων. Η οργάνωσή τους κατά κλάδο και στη γειτονιά. Η διαμόρφωση ενός ενιαίου μπλοκ καθοδήγησης αυτών των αγώνων. Αυτό το ενιαίο μπλοκ θα το απαρτίζουν οι εργατοϋπάλληλοι, τα μικρομάγαζα, οι αυτοαπασχολούμενοι, η φτωχή αγροτιά, οι γυναίκες, η νεολαία, που ας πούμε έχουν και κάποιες ιδιαιτερότητες στην επίθεση που δέχονται. Πρωτοβουλίες σε τοπικό, κλαδικό, πανελλαδικό επίπεδο. Ενιαίο πλαίσιο πάλης. Ο κάθε κλάδος, η κάθε περιοχή έχει και τα δικά της προβλήματα. Όμως σήμερα τα ειδικά προβλήματα είναι που επείγουν; Είναι η γενική κατάσταση που καθορίζει και τα ειδικά. Επομένως, χωρίς να εγκαταλείπονται τα ειδικά προβλήματα, πρέπει να υπάρχει ένα ενιαίο πλαίσιο πάλης. Η κυβέρνηση λέει ότι θα εξαγγείλει στην Έκθεση το «κοινωνικό πακέτο». Και λέει: θα πάρω 500.000 € από τα επιδόματα ανεργίας και θα τα δώσει, δεν ξέρω που, στις άπορες κορασίδες που έκανε και η Φρειδερίκη. Θα πάρει από έναν τομέα και θα τα δώσει σε άλλον. Ψιλοπράγματα δηλαδή. Εμείς δεν δεχόμαστε αυτό που λένε προγράμματα «αντιμετώπισης της φτώχειας». Όχι ότι δεν υπάρχει φτώχεια. Εμείς παλεύουμε και για λαϊκή ευημερία. Δηλαδή θα μεγαλώνει η φτώχεια και θα διεκδικούμε προγράμματα για την φτώχεια. Αυτή πρέπει να είναι η γραμμή του κινήματος; Βεβαίως και η κοινωνική αλληλεγγύη πρέπει να υπάρχει. Γι' αυτό χρειάζεται οργάνωση των λαϊκών μαζών. Να μην υπάρχει ένας άνεργος που να μην έχει τη βοήθεια του Κλάδου, του Σωματείου, της γειτονιάς. Όχι να κάθεται να περιμένει τι θα εξαγγείλει η κυβέρνηση. κος ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ («ΣΚΑΪ»): Κυρία Παπαρήγα, καλείτε τον κόσμο να συστρατευθεί με το ΚΚΕ, να αποδεσμευτούν όπως είπατε από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και τους χαρακτηρίσατε πυλώνες του σάπιου συστήματος και επίσης τους καλείτε να συγκρουστούν και να έρθουν σε ρήξη με το μνημόνιο, φαντάζομαι ψηφίζοντας το ΚΚΕ στις επερχόμενες και με αγώνες. Ισχύει το αντίστροφο; Δηλαδή αν στις εκλογές ο λαός αποφασίσει για άλλη μια φορά να δώσει τις περιφέρειες στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία σημαίνει ότι ταυτόχρονα στηρίζει και το μνημόνιο και το συγκεκριμένο σάπιο πολιτικό σύστημα; Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Εμείς ξέρουμε ότι η ψήφος στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ δεν σημαίνει ότι ο λαός δέχεται το μνημόνιο. Αλλά η ψήφος στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ σημαίνει ότι τους επιτρέπεις και τους δίνεις νομιμοποίηση στην πολιτική τους, κακά τα ψέματα. Οι εκλογές πέρυσι έδωσαν ένα συγκεκριμένο συσχετισμό δύναμης. Δεν έγινε αυτό που καλέσαμε εμείς το λαό. Να ηττηθούν και τα δυο κόμματα πάρα πολύ και να ανέβει το ΚΚΕ. Δεν κρατάμε ούτε κακία, ούτε μνησικακία στο λαό, ούτε συζήτηση, αλλά στην ουσία δεν νομιμοποιεί αυτή την πολιτική; Αν ο λαός έχει μια διαφορετική ψήφο από καλύτερες θέσεις δεν θα πάλευε; Αν τώρα ο λαός τους ψηφίσει ξέροντας τι έχει τραβήξει και τι έχει να τραβήξει και στο μέλλον, στην ουσία δεν είναι μια δήλωση έλλειψης εμπιστοσύνης στον εαυτό του; Δεν θα το χρησιμοποιήσουν οι δυο;  Θα είναι και κοροΐδα να μη το χρησιμοποιήσουν. Επομένως σημασία δεν έχει τι έχεις στην καρδιά σου και στο μυαλό σου, σημασία έχει τι κάνεις στην πράξη. Βεβαίως εμείς δεν θα πούμε ότι ο λαός είναι υπέρ του μνημονίου. Αλλά αντικειμενικά θα είναι ένα πράσινο φως να συνεχιστεί αυτή η πολιτική. Με τι κουράγιο μετά την άλλη μέρα να κάνεις κινητοποίηση αφού τους έχεις ψηφίσει; Η ψήφος επηρεάζει και τη δράση. Δεν μπορεί να μην επηρεάζει. Μπορεί τη μια μέρα να ψηφίσεις ΠΑΣΟΚ και την άλλη μέρα να βγαίνεις εναντίον του; Υπάρχει μέσα εκεί ένα είδος συνενοχής. Ξεκαθαρίζουμε όμως. Εμείς νιώθουμε σήμερα τις ευθύνες μας να καταλάβει ο λαός τι δύναμη έχει.  Και πραγματικά θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας. Δεν πετάμε το μπαλάκι των ευθυνών. Αλλά και εμείς από μόνοι μας δεν μπορούμε να λύσουμε. Έχει ευθύνη και ο διπλανός μας, πώς να το κάνουμε. κος ΝΟΥΣΙΑΣ ( 902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM) : Θέλω να σταθώ λιγάκι σε μια αναφορά που γίνεται και στο κάλεσμα. Χαρακτηρίζετε νέο επικίνδυνο κεφάλαιο την ανάπτυξη συνεργασίας με το κράτος του Ισραήλ. Γιατί αυτή η εκτίμηση για μια διακρατική συμφωνία που φαίνεται ότι εξελίσσεται και θα έχει και το επόμενο διάστημα περαιτέρω εξέλιξη; Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Χθες σε κάποια από τις εφημερίδες διάβασα ότι τα κοιτάσματα σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην ανατολική Μεσόγειο ενδεχομένως είναι τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Σίγουρα υπάρχει. Τώρα αν είναι τα μεγαλύτερα στον κόσμο δεν το ξέρω. Καταλαβαίνετε λοιπόν, εφόσον η περιοχή αυτή είναι έτσι και όλα τα πράγματα δείχνουν έτσι, τι έχει να γίνει. Ανταγωνισμοί ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, και μεγάλους και μεσαίους και μικρότερους, για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι και ποιος θα πάρει θέση στο τραπέζι δίπλα σ' αυτόν που θα έχει το πάνω χέρι. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι οι ανταγωνισμοί δεν γίνονται μόνο με τα ιδεολογικά και τα πολιτικά μέσα, αλλά και με οικονομικά και με στρατιωτικά. Και είναι μια περιοχή που ήδη έχει εστίες πολεμικές ουκ ολίγες. Ιράκ, Λίβανος, Παλαιστίνη, για να μην πάρουμε τώρα ιστορικά πόσους πολέμους έχουμε και επί των ημερών μας. Η κυβέρνηση και μια σειρά έντυπα και εφημερίδες, λένε το εξής: Η εξωτερική πολιτική πρέπει να είναι ρεαλιστική. Πας και με τον εχθρό σου, πας και με τον αντίπαλο. Εμείς δεν έχουμε αυτή την άποψη. Και λέμε το εξής: Η ελληνική κυβέρνηση έκανε συμφωνία με το Ισραήλ, έκανε και συμφωνία και με την Τουρκία, με τη φιλοδοξία να προσφέρει υπηρεσίες στον έναν ή στον άλλον ιμπεριαλιστή, είτε τις Ηνωμένες Πολιτείες, είτε κάποιες δυνάμεις της Ε.Ε., σ' αυτή τη φάση μάλλον προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Να πει το εξής: «εγώ μπορώ μέσω της συνεργασίας με αυτές τις χώρες να σας βοηθήσω να αποκτήσετε μια πιο πλεονεκτική θέση». Καθαρά πράγματα. Δηλαδή προσέφερε υπηρεσίες με την ελπίδα ότι θα πάρει κάποια ανταλλάγματα. Ανταλλάγματα όχι για το λαό, αλλά για τους επιχειρηματίες. Και μάλιστα έχει και την εντύπωση ότι θα γίνει περιφερειακός ηγέτης. Δευτεροκλασάτος, βοηθητικός. Το θέμα είναι ότι εμπλέκεται μέσα σ' αυτές τις αντιθέσεις και η εμπλοκή σημαίνει ότι αύριο μπορεί να πουν στους λαούς να χύσουμε το αίμα μας για το πώς θα μοιράσουν οι εταιρείες και τα κράτη τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο. Εμείς θεωρούμε ότι ήδη έχει γίνει επιλογή εκχώρησης αρμοδιοτήτων. Κατ' αρχήν το Αιγαίο αυτή τη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση έχει δώσει όλες τις αποδείξεις ότι είναι διατεθειμένη να περάσει η άποψη της Τουρκίας για τις γκρίζες ζώνες και τα γκρίζα νησιά. Μάλιστα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης λέει ότι δεν υπάρχουν διεκδικήσεις από την πλευρά της Τουρκίας, αυτό είναι λέει εφεύρεση των διπλωματών και των στρατιωτικών. Εσείς όλοι αυτή την εικόνα έχετε; Με το Ισραήλ, πρόκειται για στήριξη της στρατιωτικής μηχανής του Ισραήλ. Ενός κράτους που αυτή τη στιγμή ούτε μια ούτε δυο φορές έχει δολοφονήσει ένα μεγάλο μέρος του παλαιστινιακού λαού. Επομένως προσφέρει γη και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές για να εξασφαλίσει τα συμφέροντα ενός τμήματος της αστικής τάξης της Ελλάδας. Και για να έχει ενδεχομένως και τις πλάτες αυτών των κυβερνήσεων στην περίπτωση που το λαϊκό κίνημα δυναμώσει, να έχει και τη συμμαχία τους. Πώς να τα δεχτούμε αυτά; Ποια είναι η συμφωνία με την Τουρκία; Τα σουβλάκια τα τούρκικα που θα έρθουν στην Ελλάδα; Κυρίως αφορά τους Έλληνες επιχειρηματίες οι οποίοι θα πάρουν τα κεφάλαια τους και θα πάνε στην Τουρκία. Δηλαδή βρισκόμαστε σε πορεία παραίτησης από το δικαίωμα της Ελλάδας ως χώρας να έχει την ευθύνη της άμυνας των νησιών της. Όταν όμως αυτά θα γίνουν φανερά στον ελληνικό λαό θα είναι αργά, πολύ αργά. Το θέμα είναι να προλάβεις. Και γι' αυτό μιλάμε για ρήξη, για ανατροπή. Ο λαός πρέπει να βάλει πλώρη για αλλαγή στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας. Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της να αναδειχθούν στην εξουσία. Άμα αυτό δεν είναι καθαρό, θα έχεις αγώνες χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα. κος ΑΤΤΙΑΣ («ALTER»): Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού υπήρξε φωτιά απολύσεων, έκλεισαν επιχειρήσεις, άλλες μπήκαν σε ειδικά καθεστώτα επιτήρησης και προστασίας από τους πιστωτές τους. Εκτιμάτε ότι το κόμμα σας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού έκανε εκείνη όλη την προεργασία που το έφερε πιο κοντά στο λαό ώστε να «κεφαλαιοποιήσει» τη δουλειά του στις επερχόμενες εκλογές; Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος δεν περιορίζεται να κάνει μια δουλειά στο και 5. Παραδείγματος χάρη εδώ και χρόνια, δεν λέω τώρα τι λέμε από τα '18, ή το '74 κλπ., αλλά από το 15ο συνέδριο και μετά, δηλαδή από το 1996 και μετά, μιλάμε για τη σύγχρονη περίοδο, έχουμε επισημάνει τις συνέπειες που θα έχει για ένα μεγάλο μέρος μικρών επιχειρήσεων και αυτοαπασχολουμένων, αυτών που δουλεύουν μόνοι τους ή αυτών που έχουν 2, 3, 4 άτομα προσωπικό, για το ποια θα είναι η πορεία τους σε συνθήκες όπου τα μονοπώλια διεισδύουν παντού και σε τομείς που παλιότερα δεν είχαν μεγάλο μερίδιο στην αγορά. Κάνουμε μια συστηματική δουλειά από τότε. Δεν περιμέναμε την κρίση. Βεβαίως στις συνθήκες της κρίσης αντιμετωπίζεις ακόμα πιο οξυμμένα προβλήματα. Έχουμε διαμορφώσει συγκεκριμένα πλαίσια πάλης. Ό,τι κινητοποιήσεις έχουν γίνει στο χώρο των μικρομεσαίων. Με συγχωρείτε πάρα πολύ, ποιος τις έκανε τις κινητοποιήσεις; Η δράση των κομμουνιστών μέσα στους φορείς, βεβαίως και άλλων ανθρώπων που συμπορεύονται με τους κομμουνιστές. Μόνο να σας πω εγώ τα φυλλάδια που έχουμε κυκλοφορήσει. Εμείς τώρα λέμε το εξής. Πρέπει να κεφαλαιοποιήσει το μικρομάγαζο την πείρα του. Άμα δεν την κεφαλαιοποιήσει την πείρα του, εμείς πώς θα τα λύσουμε τα προβλήματα; Και λένε, κλείσανε μαγαζιά και λένε 1 στα 3 θα κλείσει. Και μιλάνε για τους κεντρικούς δρόμους. Εμάς μας ενδιαφέρει τι γίνεται και πίσω από τους κεντρικούς δρόμους, που είναι τα μικρά - μικρά μαγαζιά. Είναι φανερό σήμερα ότι τα supermarkets και σε συνθήκες κρίσης θα αυξήσουν τις πωλήσεις τους. Κάποια θα κλείσουν, αλλά θα μεγαλώσουν τα μερίδια των υπολοίπων. Εμείς δεν περιοριστήκαμε να λέμε την πρόταση συμμαχίας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που είναι το μόνο κόμμα που έχει συμμαχία γραμμένη, εκφρασμένη στο κοινωνικό επίπεδο. Και δεν λέμε συμμαχία ανάμεσα στο ανανεωτικό, μη ανανεωτικό, στο αυτοαριστερό ή μη αριστερό, λέμε συμμαχία ανάμεσα στη σύγχρονη εργατική τάξη, τα -ας το πω- μικροαστικά στρώματα της πόλης, τους αυτοαπασχολούμενους και έχουμε προσδιορίσει αυτούς που δεν έχουν μισθωτή εργασία, αλλά και αυτούς που έχουν 2-3 άτομα προσωπικό και ανάλογα και με το τζίρο βέβαια που έχουν, γιατί μπορεί μια επιχείρηση να έχει 3 άτομα και να έχει μεγαλύτερο τζίρο από μια που έχει 5. Και στους μικρούς παραγωγούς αγρότες. Αυτή είναι η πολιτική συμμαχιών που έχουμε, από εκεί καθορίζουμε και τη στάση απέναντι στα άλλα κόμματα και όχι ανάποδα. Πρέπει να κεφαλαιοποιηθεί η πείρα των ίδιων. Εμείς έχουμε πρόταση για το εμπόριο, κοινωνικό εμπόριο, κρατικοποιημένος τομέας, να καταργηθούν οι ενδιάμεσοι. Δεν συμφέρει να έχεις 40 ενδιάμεσους και 50. Ο ενδιάμεσος θα βγάλει κι αυτός κέρδος, πώς θα γίνει δηλαδή; Και τι έχει να χάσει δηλαδή αυτός με το μικρομάγαζο που το έχει ανοιχτό από το πρωί μέχρι το βράδυ. Οι γυναίκες ούτε να γεννήσουν δεν μπορούν, ούτε άδειες μητρότητας δεν έχουν. Γεννάει και έρχεται αμέσως στο μαγαζί να το ανοίξει. Τι την πειράζει να είναι υπάλληλος, πολύ μεγαλύτερο μισθό θα παίρνει και θα έχει και περισσότερες κοινωνικές παροχές. Πρέπει να ξεμπλέξουν με ορισμένες πλάνες που έχουν, ότι κάποτε το μικρομάγαζο θα γίνει μεγάλο. Αυτά έγιναν στη δεκαετία του '50 - '60 τότε που δεν υπήρχαν μεγάλα μονοπώλια, τώρα έχει τελειώσει το βιολί αυτό. Και μην κοιτάμε τώρα τη δεκαετία του '50, όλοι οι μαυραγορίτες γίνανε επιχειρηματίες, δεν γίνανε μόνο από την αξιοσύνη τους.